Öyle haklısın. Bunu bizimle paylaşman güzel bir adım, kendine saklasan belki işin içinden çıkman daha zor olurdu. Kendini dinle kuzum, aç sakin bir müzik, kal kendi kendine… psikolojik bir tanı konsa dahi, ki umarım olmaz, mutlaka ucu bir travmaya bağlanıyor. Mutlaka üstüne gideceğin bir problem bulursun. Benim sorunum genelde ‘ne için yaşıyorum ki?’ gibi depresif şeyler oluyor. Zamanı yetiremiyorum, aklımdakileri yapamıyorum, deli gibi çalışıp kazandığım parayı gönlümce harcayamıyorum, günün 24 saatinden kendime verimli 1 saat ayıramıyorum, yemişim böyle hayatı gibi oluyor benim öküzlerim
bir kaç gün böyle geçtikten sonra ihtimalleri değerlendiriyorum, hiçbirşeyi değiştirmeyi gözüm yemiyor. Hadi o zaman devam diyerek gülümsemeye başlıyorum. Gülmekte çok güzel bir silah. Kızım bebekliğinden bu yana bi nedenle ağladığında ‘dur bi dakka birşey diyeceğim, bir dakika durup beni dinler misin?’ diyerek kesiyorum ağlamasını. Sonra diyorum ki ‘senin her zaman gülmen lazım’. Neden diye sorunca da ‘çünkü gülmek herkese çok yakışır’ diyorum
Umarım herşey en kısa sürede yoluna girer kuzum
elhamdülillah çok şükür
biz her zaman destekçiniz 
