kopyverme inatlaş o zaman. "istemiyorum aynı ilçeye de." evlenmeden krizleriniz başlasın. Sanki uzakta olunca hiç dertleri sorunları olmuyor.Kendi ailemi düşünemiyorum çünkü yapmazlar böyle gereksiz bişey o konuda empati yapamayacağım.Ne yapayım peki tavsiyeni alayım?Koyvereyim gitsin öyle mi??
siz hiç zorlamamışsınız kendi hallerine bırakıp emrivaki yapmamışsınız tabi ki kötü düşüncelere kapılmazlar.Bizim de böyle olsaydı belki biz diyecektik ilerde daha yakın yaşayalım diye ama teklife fırsat kalmadı gördüğünüz gibi.erkek annesi olmak zor,tek erkek annesi, olmak daha zor.çünkü kız ve ailesi tarafından,baştan önyargıyla yaklaşılıyor.sizin bulunduğunuz yere taşınacaklar ama eviniz,barkınız ayrı olacak.bu kadar korkmayın,bence.
benim oğlumda tek çocuk.7 ay önce evlendi.istanbulda,farklı ilçelerde yaşıyoruz.bizim yaşadığımız ilçe onların,iş yerlerine ulaşım açısından,daha uygundu ama istemediler. saygı duydum.şimdi buraya taşınmak istiyorlar.çünkü evlendiklerinden beri evlerine 3 kez gittim.anladılar yani zarar gelmeyeceğini.hatta ileride çocuk yapma ,planları olduğunda faydam olacağını düşünmeye başladılar.şimdi de ben taşınmaları için ağırdan alıyorum.
Bu çok yönlü bir konu. Benimkiler benden 10 saat uzakta yaşıyorlar. Bu durumda sorun yok mu? Olmuyor mu? Hayatımızdaki tek sorunun eşimin babası ve türevleri olduğunu bile söyleyebilirim. Bir insanın ruhunda varsa "oğlumuz" kavramı bu ister 10 saat uzakta, ister 1 ev uzakta olsun değişmez.karışma gibi bi durumu olamaz ama sizce de ürkütücü değil mi ?
hani yaşlılılar yaşadıklara yere bağlı olurlar falan bunlarda onu bile göze alıp oğullarının evleneceği yere taşınmaları ...
konu sahibi kimin nereye taşınacağına tabiki karar veremez
ama ben olsam bende korkardım
öle sınır da kolay çizilmiyor yapışkan insanlarsa
diyelim ki her aksam çat kapı geliyorlar var yanı bole ınsanlar ne desin kız ? kötü olmadan kesinlikle çözülmez ondan sonra gelsin huzursuzluklar gelsin mutsuzluklar
vallahi yok ben görmedim mutlu olanı
allah kolaylık versın
Arsiz yuzsuz piskin insanlarsa zaten mesafe koymak falan hikaye.oyleleri ne surattan ne tavirdan ne de laftan anlarlar.insani delirtirler sadece.oylelerine uzak da olsan yakin da olsan kolay gele ! Ama kendini bilen insanlarsa ben yakin olmalarini sorun olarak gormedim.karışma gibi bi durumu olamaz ama sizce de ürkütücü değil mi ?
hani yaşlılılar yaşadıklara yere bağlı olurlar falan bunlarda onu bile göze alıp oğullarının evleneceği yere taşınmaları ...
konu sahibi kimin nereye taşınacağına tabiki karar veremez
ama ben olsam bende korkardım
öle sınır da kolay çizilmiyor yapışkan insanlarsa
diyelim ki her aksam çat kapı geliyorlar var yanı bole ınsanlar ne desin kız ? kötü olmadan kesinlikle çözülmez ondan sonra gelsin huzursuzluklar gelsin mutsuzluklar
vallahi yok ben görmedim mutlu olanı
allah kolaylık versın
siz hiç zorlamamışsınız kendi hallerine bırakıp emrivaki yapmamışsınız tabi ki kötü düşüncelere kapılmazlar.Bizim de böyle olsaydı belki biz diyecektik ilerde daha yakın yaşayalım diye ama teklife fırsat kalmadı gördüğünüz gibi.
anladıgım kadarıyla nişanlınız ailesine düşkün ,düşkün oldugu kadarda bagımlı işte bu bağımlılık kısmı beni hep rahatsız etmiştir.düşkün olsun ailesine düşkün olan eşine çocugunda düşkün olur ama bağımlılık deyince durup düşün derim.Merhaba arkadaşlar.bu benim ilk konum , kafam oldukça karışık ben mi yanlış düşünüyorum yoksa bu gerçekten önemli bir konu mu bilmiyorum.Fikirlerinize ihtiyacım var.Bu konuyu daha anneme bile anlatamadım biliyorum ki anlatınca ortalık daha çok karışacak.Kendi başıma çözmek istiyorum.
2 aylık nişanlıyım.Yaz başı düğünüz olacak.Ailelerimiz aynı memleketten aynı ilçeden .Biz işlerimiz gereği yakın bir il e yerleşeceğiz evlenince.Nişanlım tek çocuk kv ve kp emekli.Başka bir meşguliyetleri yok anlayacağınız.Kendi evleri düzenleri memlekette aslında ama nişanlım bizim oturacağımız ilçeyi anne ve babasının çok sevdiğini biz evlendikten sonra bizimle birlikte orada yaşamak istediklerini söyledi dün.Ev kiralayacaklarmış kendilerine bize yakın olacaklarmış oyalanacaklarmış falan.İlk an çok bişey diyemedim ama bütün gece kafama taktım.Benim için bu ilçede oturmanın en büyük avantajı yeni evli olacağız ve kendi düzenimizi daha rahat kurarız diye düşünmem oldu.Yıllardır tek başıma kendi ailemden uzak yaşıyorum.Evlilik bile benim için oldukça zorlu bir fikirdi.Bir de şimdi bu durum beni çok huzursuz etti.Aslında bir sıkıntımız yok kv ve kp ile.Ama ben istemiyorum işte beni anlayan vardır aranızda sebeplerini tahmin eden sadece bir içgörü diyelim olabileceklere karşı.Ailemin de bu durumda sessiz kalacağını sanmıyorum bizi rahat bırakmalarını istiyorlar.Hiç birşey istemedim maddi olarak tabii istemeyince de bir sıkıntı çıkmadı ama isteseydim sıkıntı çıkacağını tahmin ediyorum mesela.Tavsiyelerinizi bekliyorum.Bunu nasıl önleyebilirim sizce?Şimdiden okuyacak arkadalara teşekkür ederim.
bereket 1 defada anlamışlar :) (bu arada çook iyi demişsiinCanını sıkma, benimki de tek çocuk, baba emekli anne ev hanımı. Aynı yerde yaşıyoruz.
Nişanlıyken, ufaktan kıymete binmeye başladı oğulları. Oysaki eşim ayrı evde yaşıyordu ve ben onu ailesiyle vakit geçirmesi için yönlendirmeye başlamıştım ufaktan. Yine de "Oğlumu benden aldın" tipi laf sokmalı şakalara çok maruz kaldım.
Alttan aldıkça tepeme tepeme bindiler, mesafeli durdukça tüm aile tarafından "Soğuk gelin" ilan edildim.
Tebessümle sessizliğimi, kabul zannettiler, bir yerden sonra açık açık konuştum "Anne ben inciniyorum, bu yapıda birisi değilim, söyledikleriniz kırıyor" ... Bana "Biz bu yaştan sonra değişmeyiz, ayak uydurmaya bak" dediler. Şu hayatta belki de en nefret ettiğim şeylerden birisidir bir başkasına uyum sağlayabilmek için kendimi değişime sürüklemek... Yine sesimi çıkarmadım, "Saygı" dedim.
Evlendik, zırt pırt... Rahat bırakmazlar. Biraz zaman geçti "Oğlum sen zayıfladın mı? İyi bakamıyo mu sana"lar başladı.
Annesinin tek oğludur, gidelim özlemesin derim, yemek daha bitmeden çayı ocağa koymuştur çünkü gecenin bir vaktine kadar oturup çay keyfini onlarla yapacağız... Emrivakiler bilmem neler... Kırıcı espriler... Kaç kere uyardım ı - ıh olmadı.
Normal şartlarda, mesafeli ve kibar bir insanımdır ama baktım ki şartlar normal değil, dedim ki "Güm pat çat" olacaksın bunlara, ondan anlıyorlar zaar dedim. "Saygı çerçevesi içinde zorlayacaksın kızım, kibar kibar sokacaksın, şaka deyip sokacaksın"
Yine böyle "Yok oğlum zayıflamış, bakamadın oğluma" filan diyor
Dedim "Belki yaş itibariyle sizden geçmiş olabilir, ama normal bi evliliğin ilk günlerini bi düşün, oğlun neden kilo alamıyor olabilir acaba" gibi bi şeyler dedim. Hiç beklemiyormuş sustu kaldı. Bu da sonun başlangıcı oldu.
Şimdi bana bir şey diyeceklerse, 2 kere 3 kere düşünüyorlar. Gelmek için arıyorlar, emrivakilerini geçerli bir sebep saymazsam iptal ettirebiliyorum: "Siz böyle planlamışsınız annecim ama kusura bakmayın, başka zamana" diyebiliyorum. Artık eskisi kadar bile uğraşamıyorlar.
Kötü insanlar değiller, işte en önemlisi o. Oyunlu, yalanlı aile değil... Senin kvgil de öyle değilse, korkma, biraz sen huyuna biraz o huyuna anlaşılır gidilir. Bu kadar büyütme gözünde, müstakbel eşin seni ezdirmeyecek duruşta mı ona bak.
sizi biliyorum bazı konularınızdan yazdıklarınızdanerkek annesi olmak zor,tek erkek annesi, olmak daha zor.çünkü kız ve ailesi tarafından,baştan önyargıyla yaklaşılıyor.sizin bulunduğunuz yere taşınacaklar ama eviniz,barkınız ayrı olacak.bu kadar korkmayın,bence.
benim oğlumda tek çocuk.7 ay önce evlendi.istanbulda,farklı ilçelerde yaşıyoruz.bizim yaşadığımız ilçe onların,iş yerlerine ulaşım açısından,daha uygundu ama istemediler. saygı duydum.şimdi buraya taşınmak istiyorlar.çünkü evlendiklerinden beri evlerine 3 kez gittim.anladılar yani zarar gelmeyeceğini.hatta ileride çocuk yapma ,planları olduğunda faydam olacağını düşünmeye başladılar.şimdi de ben taşınmaları için ağırdan alıyorum.
Aynen cnm katiliyorum herkesi ve her olayi bir tutmamali.bi kv mevzusudur aldibasini gitti.kotusu yok demiyorum ama. dediginiz gibi histerik bir. durum oldu kimse tanimadan hemen onyargiyla yaklasiyor.Belki düşündüğün gibi kötü olmayabilir.
Kv bi kaç site aşağıda, yürüyerek 5 dk gidebilirim. Herşeyime o kadar yardımcı oldu ki. Doğumumda, lohusaligimda etrafimda dört döndü. Hasta olsam yemek getirir. İşten izin alır beni hastaneye goturur. Torunu için sürekli biseyler alır. Evet haftanin bi günü muhakkak görüşürüz ama o istediği için değil biz de onları görmek isteriz. Anlaşamadgimz durumlar da oluyor tabi ama insan kendi ailesiyle bile zıt düşebiliyor. Hatta bu sene tayinleri çıkacak çok üzülüyorum.
Eşinizin tutumu çok önemli ama. Mesela benim eşim acaip serttir. Gitmek istemiyosa yada gelmelerini istemiyorsa çatır cutur söyler. Valla herkes de benimsemiş onu öyle kimse kirilmiyor ona.
Bence bu kv-kp konusu histerik bi durum almış. Herkes aynı olacak diye bişey yok..
Şimdi kalsınlar oğlumun yemeğini yapıyorum ütüsünü yapıyorum biz olmadan yapamaz modunda takılıyorlar.Ama kirada oturma kısmı çok garip ya çok.şimdi oğulları orda yalnız diye yanında kalmaları çok normalde. evlendikten sonra kendi evleri kurulu düzenli varken, oraya gidip kirada oturmak nasıl bi mantık. oyalanacaklar kelimesine takıldım ben. neyle oyalancaklar gelinin huzuruylamı
son söylediğinize kesınlıkle katılıyorumBu çok yönlü bir konu. Benimkiler benden 10 saat uzakta yaşıyorlar. Bu durumda sorun yok mu? Olmuyor mu? Hayatımızdaki tek sorunun eşimin babası ve türevleri olduğunu bile söyleyebilirim. Bir insanın ruhunda varsa "oğlumuz" kavramı bu ister 10 saat uzakta, ister 1 ev uzakta olsun değişmez.
Ama bir insan da var özel hayatlara saygı duyuyorsa aynı apartman olsun yine değişmez. Bu tür insanlar kendini belli eder evlenmeye gerek yok. Ailesini sindiremiyorsa evlenmemek en kalıcı çözüm. Oğlunu alırım, anası beni ilgilendirmez kısmı olmuyor.
Yani buna karışma gibi bir lüksün yok ki. Yasalar bile adamlara yerleşme hürriyeti verdikten sonra sanki aynı evin içinden bahsediyor gibisin.
Sınırlarını çizersin olur biter.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?