- 25 Şubat 2011
- 10.393
- 25.120
- 598
Merhabalar,
Isin icinden cikamiyorum, konu acmayi cok dusundum, ama kendim cozemedim artik, belki sizlerin fikri yardimci olur bana.
Benden 11 yas buyuk bir kuzenim (kiz) var. Biz bununla cok samimiydik. Hani birlikte buyumek gibi birsey yok, zaten yas farkindan dolayi birbirimizin olgunluk olarak frekansini yakalamamiz ancak yillar sonra oldu. Ben buyudum, arkadas olduk diyeyim. :) Neyse, son 2 senedir cok samimiyiz iste. Bilen bilir, ben yurtdisinda yasiyorum, o Turkiye'de oldugu icin yuz yuze gorusme sansimiz yok, yani senede 1 ayligina filan, telefonla bile pek gorusmeyiz. Facebook'tan cok konusurduk, ara sira da telefonda. Ben yilda 1 ayligina tek basima Turkiye'ye gidiyorum ve gittigimde en cok onda kaliyorum, onunla vakit geciriyorum. Gercekten kafalarimiz cok uyuyor, birbirimize sirrimizi, derdimizi acabiliyoruz, iyi kotu her seyi konusabiliyoruz. Ben Turkiye'deyken telefonda da cok konusurz, beni nerdeyse her gun arar yoklar mesela. Cok da severim, ya da severdim, o da beni sever. Cok iyi birisi, evindeyken beni rahat ettirmek icin dort doner filan. Tam abla-kardes gibiydik.
Sorun 3 ay once oldu. Kuzenime birkac ay once bir kronik hastalik teshisi kondu, sinir sistemini etkileyen bir hastalik. Ben de hasta diye daha cok destek olmayi dusundum. Cok cevresi yok, ve bazi ailevi sorunlari var, cocuklarinin saglik sorunlari var mesela. Benim destegimi cok hisseder, dile de getirir, iyi ki varsin filan demistir. Sozun kisasi, ben ona iyi geliyordum. Neyse durumunu sordum, ettim ara sira. Sonra kendisi icin hep dua ettigimi, iyi dileklerimin hep onunla oldugunu iceren bir mesaj olusturup gonderdim. Mutlu olsun ve destek bulsun diye. Malesef mesafelerden dolayi boyle mesajalrla filan haberlesmek durumundayiz. Neyse, mesajima bir tur cevap verdi, hatta cevap bile diyemiyorum, hani facebook'ta "tamam, anlastik" gibi bir anlama gelen bir bas parmak kaldirma isareti var ya, ona basmis gondermis. Bu kadar. Ilk basta hosgorum hat safhadaydi, gulumsedim gectim. Birkac gun icinde "yahu bu bana ne demek istedi, o isaret neydi ki, hani ne alakasi var, ben ona bu kadar guzel yaklasirken bana 'tamam' anlamina gelen bir isaret atiyor" diye sorun etmeye basladim... Ben olsam bir tesekkur ederdim, ya da onu da gec, hic birsey gonderme daha iyi. Alayci geldi bana o tavri acikcasi. "Hee tamam tamam, anladim, sus" der gibi. Alay edilmis gibi hissettim. Bana o koydu zaten. Ve hic boyle birisi de degil, cok sasirdim. Su ana kadar cok mutevaziydi, bu tur seylere mutlu olurdu. O kadar kizdim ki, ben mi bu kizi havalara soktum, bu kadar degerden simardi mi diye dusunmeye basladim zamanla. Kendimi adam yerine konup da bir kelime cevap verilmeye bile tenezzul edilmemis hissettim, alindim. Cevap vermeseydi de, bari alay eder gibi birsey de yapmasaydi en azindan.
Velhasili zamanla kizginligim artti, kizdim, kustum, konusmamaya, gorusmemeye karar verdim. Kendisine hic bir sey soylemedim, sessiz kaldim, kizdigimdan haberi bile yoktur hala. Cunku ben kizinca konusunca ofkemden agir konusabiliyorum, suclu durumuna dusuyorum, bu sefer susayim dedim. Ilerde sorarsa anlatirim. Isin garibi ben 3 aydir konusmuyorum, o da konusmuyor. Normalde birimizden biri illa laf atardi. Bu kadar konusmadigimiz hic olmadi. Sanki bilerek yapmis da istedigine ulasmis gibi... Durum boyle.
Gecen hafta dogum gunum vardi. Gecen sene bilmiyordu, kutlamamisti, gec olsa bile kutlamamisti, halbuki kardesiminkini mesela, gecikmeli de olsa kutlayinca ben de beni umursamiyor mu diye yine alinip kendisine bahsetmistim. Bir ara buna da cok kizip yine gorusmemeye karar vermistim hatta gecen sene. Gonlumu almisti, bitmisti o konu. Benimle arasinin acilmasindan korkardi, yeterince hissettirmisti. Ufak tefek ne zaman tartissak gonul alir. Bu sefer yine kutlayamadi, yurtdisindaydi, telefonu cekmiyordu. Bunu normalde sorun etmezdim, artik daha anlayisliyim, imkani yoksa yoktur. Gecen gun gecikmeli kutlamis, durumu anlatmis. Gorusmemeye karar verdim ya, hic cevap yazmadim. Sessiz kalmak istiyorum ona birseyler dank edene kadar. Onceki kadar olmasa da icimde kizginlik, darginlik var hala. Sanirim bu sene sorun etmeyeyim diye kutladi. Ama artik farketmiyor, aramiz bundan daha kotu olamazdi zaten, en azindan benim gozumde. Bu dogum gunu ornegini vermemin sebebi aklimi cok karistirmis olmasi. Diyorum ki 3 ay once bana oyle alayci bir tepki veriyor, sonra benimle birlikte 3 ay sessiz kaliyor, ama simdi alinmayayim diye kendini zorlayip kutlama yapiyor. Hangisi gercek O?
Kizginligim onemli olcude gecti. Darginliga cevirdi simdi. Aramizin boyle olmasina uzuluyorum, ama bir yandan da kizmakta kendimi cok hakli buluyorum. Gecen gun beni o kadar sinir ettigi tavrina tam ters tavirla yaklasarak mesaj atmasi aklimi karistirdi.
Konu cok acik, cok sonucsuz kaldi. Uzaktan bakinca hicbir sebep yokken, aramiz iyiyken birden bicak gibi konusmayi kesmisiz gibi duruyor. Bir yakin arkadasima anlattim, o bile anlamadi neden aniden bu hale geldigimizi, benim kirilmama hak vermekle birlikte bu kadar sessizlige gerek yok, hani bir tesekkur edebilirdin filan dedi. ya da bu kadar beklemen yerine alindigini soyleseydin, gercek niyetini ogrenirdin en azindan dedi. Ben ise bana hissettirdigi seyi kendi de hissetsin istedigimi soyledim. O da kendisini umursanmamis hissetsin, nasil oluyor gorsun.
3 aydir dusunmekten beynimi yedim resmen. Ben fazla mi alindim, haksiz yere mi kizdim? O benim hakkimda artik ne dusunuyor, niye benimle birlikte sessiz kaliyor, konusmayacaksa neden birkac gun once konusuyor? Ne yapmam lazim, sessiz kalip birgun "ne oldu" diye sormasini mi bekleyeyim, yoksa 3 aydir icimde dag gibi kalmis olan bu uhdeyi mi anlatmaliyim? Aramiz bu kadar iyiyken, sorun da yokken birden bire susmamiz agirima gidiyor acikcasi. Belki yanlis anladim, belki oyle, belki boyle.... Dusun dusun icinden cikamiyorum. Yazik diyorum sadece Fikirlerinizi bekliyorum.
Isin icinden cikamiyorum, konu acmayi cok dusundum, ama kendim cozemedim artik, belki sizlerin fikri yardimci olur bana.
Benden 11 yas buyuk bir kuzenim (kiz) var. Biz bununla cok samimiydik. Hani birlikte buyumek gibi birsey yok, zaten yas farkindan dolayi birbirimizin olgunluk olarak frekansini yakalamamiz ancak yillar sonra oldu. Ben buyudum, arkadas olduk diyeyim. :) Neyse, son 2 senedir cok samimiyiz iste. Bilen bilir, ben yurtdisinda yasiyorum, o Turkiye'de oldugu icin yuz yuze gorusme sansimiz yok, yani senede 1 ayligina filan, telefonla bile pek gorusmeyiz. Facebook'tan cok konusurduk, ara sira da telefonda. Ben yilda 1 ayligina tek basima Turkiye'ye gidiyorum ve gittigimde en cok onda kaliyorum, onunla vakit geciriyorum. Gercekten kafalarimiz cok uyuyor, birbirimize sirrimizi, derdimizi acabiliyoruz, iyi kotu her seyi konusabiliyoruz. Ben Turkiye'deyken telefonda da cok konusurz, beni nerdeyse her gun arar yoklar mesela. Cok da severim, ya da severdim, o da beni sever. Cok iyi birisi, evindeyken beni rahat ettirmek icin dort doner filan. Tam abla-kardes gibiydik.
Sorun 3 ay once oldu. Kuzenime birkac ay once bir kronik hastalik teshisi kondu, sinir sistemini etkileyen bir hastalik. Ben de hasta diye daha cok destek olmayi dusundum. Cok cevresi yok, ve bazi ailevi sorunlari var, cocuklarinin saglik sorunlari var mesela. Benim destegimi cok hisseder, dile de getirir, iyi ki varsin filan demistir. Sozun kisasi, ben ona iyi geliyordum. Neyse durumunu sordum, ettim ara sira. Sonra kendisi icin hep dua ettigimi, iyi dileklerimin hep onunla oldugunu iceren bir mesaj olusturup gonderdim. Mutlu olsun ve destek bulsun diye. Malesef mesafelerden dolayi boyle mesajalrla filan haberlesmek durumundayiz. Neyse, mesajima bir tur cevap verdi, hatta cevap bile diyemiyorum, hani facebook'ta "tamam, anlastik" gibi bir anlama gelen bir bas parmak kaldirma isareti var ya, ona basmis gondermis. Bu kadar. Ilk basta hosgorum hat safhadaydi, gulumsedim gectim. Birkac gun icinde "yahu bu bana ne demek istedi, o isaret neydi ki, hani ne alakasi var, ben ona bu kadar guzel yaklasirken bana 'tamam' anlamina gelen bir isaret atiyor" diye sorun etmeye basladim... Ben olsam bir tesekkur ederdim, ya da onu da gec, hic birsey gonderme daha iyi. Alayci geldi bana o tavri acikcasi. "Hee tamam tamam, anladim, sus" der gibi. Alay edilmis gibi hissettim. Bana o koydu zaten. Ve hic boyle birisi de degil, cok sasirdim. Su ana kadar cok mutevaziydi, bu tur seylere mutlu olurdu. O kadar kizdim ki, ben mi bu kizi havalara soktum, bu kadar degerden simardi mi diye dusunmeye basladim zamanla. Kendimi adam yerine konup da bir kelime cevap verilmeye bile tenezzul edilmemis hissettim, alindim. Cevap vermeseydi de, bari alay eder gibi birsey de yapmasaydi en azindan.
Velhasili zamanla kizginligim artti, kizdim, kustum, konusmamaya, gorusmemeye karar verdim. Kendisine hic bir sey soylemedim, sessiz kaldim, kizdigimdan haberi bile yoktur hala. Cunku ben kizinca konusunca ofkemden agir konusabiliyorum, suclu durumuna dusuyorum, bu sefer susayim dedim. Ilerde sorarsa anlatirim. Isin garibi ben 3 aydir konusmuyorum, o da konusmuyor. Normalde birimizden biri illa laf atardi. Bu kadar konusmadigimiz hic olmadi. Sanki bilerek yapmis da istedigine ulasmis gibi... Durum boyle.
Gecen hafta dogum gunum vardi. Gecen sene bilmiyordu, kutlamamisti, gec olsa bile kutlamamisti, halbuki kardesiminkini mesela, gecikmeli de olsa kutlayinca ben de beni umursamiyor mu diye yine alinip kendisine bahsetmistim. Bir ara buna da cok kizip yine gorusmemeye karar vermistim hatta gecen sene. Gonlumu almisti, bitmisti o konu. Benimle arasinin acilmasindan korkardi, yeterince hissettirmisti. Ufak tefek ne zaman tartissak gonul alir. Bu sefer yine kutlayamadi, yurtdisindaydi, telefonu cekmiyordu. Bunu normalde sorun etmezdim, artik daha anlayisliyim, imkani yoksa yoktur. Gecen gun gecikmeli kutlamis, durumu anlatmis. Gorusmemeye karar verdim ya, hic cevap yazmadim. Sessiz kalmak istiyorum ona birseyler dank edene kadar. Onceki kadar olmasa da icimde kizginlik, darginlik var hala. Sanirim bu sene sorun etmeyeyim diye kutladi. Ama artik farketmiyor, aramiz bundan daha kotu olamazdi zaten, en azindan benim gozumde. Bu dogum gunu ornegini vermemin sebebi aklimi cok karistirmis olmasi. Diyorum ki 3 ay once bana oyle alayci bir tepki veriyor, sonra benimle birlikte 3 ay sessiz kaliyor, ama simdi alinmayayim diye kendini zorlayip kutlama yapiyor. Hangisi gercek O?
Kizginligim onemli olcude gecti. Darginliga cevirdi simdi. Aramizin boyle olmasina uzuluyorum, ama bir yandan da kizmakta kendimi cok hakli buluyorum. Gecen gun beni o kadar sinir ettigi tavrina tam ters tavirla yaklasarak mesaj atmasi aklimi karistirdi.
Konu cok acik, cok sonucsuz kaldi. Uzaktan bakinca hicbir sebep yokken, aramiz iyiyken birden bicak gibi konusmayi kesmisiz gibi duruyor. Bir yakin arkadasima anlattim, o bile anlamadi neden aniden bu hale geldigimizi, benim kirilmama hak vermekle birlikte bu kadar sessizlige gerek yok, hani bir tesekkur edebilirdin filan dedi. ya da bu kadar beklemen yerine alindigini soyleseydin, gercek niyetini ogrenirdin en azindan dedi. Ben ise bana hissettirdigi seyi kendi de hissetsin istedigimi soyledim. O da kendisini umursanmamis hissetsin, nasil oluyor gorsun.
3 aydir dusunmekten beynimi yedim resmen. Ben fazla mi alindim, haksiz yere mi kizdim? O benim hakkimda artik ne dusunuyor, niye benimle birlikte sessiz kaliyor, konusmayacaksa neden birkac gun once konusuyor? Ne yapmam lazim, sessiz kalip birgun "ne oldu" diye sormasini mi bekleyeyim, yoksa 3 aydir icimde dag gibi kalmis olan bu uhdeyi mi anlatmaliyim? Aramiz bu kadar iyiyken, sorun da yokken birden bire susmamiz agirima gidiyor acikcasi. Belki yanlis anladim, belki oyle, belki boyle.... Dusun dusun icinden cikamiyorum. Yazik diyorum sadece Fikirlerinizi bekliyorum.
Son düzenleme:
O kadarini cok da dusunmuyorum kendi dert ettigimin yaninda.
