- 10 Şubat 2023
- 112
- 25
- 28
-
- Konu Sahibi denizmelekk
- #61
Evet dediğiniz gibi eğer o kaçınılmaz son olacaksa babası görmeye gelsin diye kapıda bekleyen kadın olmaktansa oğlumu kurslara götürüp getiren anne olmalıyım
Ortada bi evlilik yok ki zaten cocugunuz böyle bir kaosun içinde mi buyusun daha kendi büyüyememis bir adam nasil babalık yapsin rahat rahat yokluğunuza alıştım diyebiliyor kariyerinizde var alin esyalarinizi çocuğunuzu gidin duzeninizi kurun bebeginiz mutlu anne ile büyüsün kusura bakmayın bu evliligin sonu boşanmak baska birsey gibi görünmüyorArkadaşlar selam, yaşadıklarımı yaşamış olup belki yardımı olacak birileri vardır.
İki buçuk yıllık evliyim. Evlilik öncesinde bile ailelerin anlaşamadığı en ufağından eşyaları kim alacak diye kavgaların olduğu, KPSS de iyi puan alamadım ve memur olamadım diye düğünün karşı taraf tarafından ertelenmeye çalıştığı çok zor süreçler yaşadım. Ama eşimi seviyordum ve aynı eve girdiğimizde mutlu oluruz ümidiyle hep dayandım sabrettim ve evlendim. Eşimin annesi ilk başlarda hep evliliğimizin içindeydi. Eşim en ufak bir kavgamızı bile hemen annesine ve kız kardeşine anlatırdı. Annesi beni arardı ve ben küçük bi çocukmuşum gibi annesine açıklama yapardım. Haklı olsam bile. Psikolojik şiddetin yanı sıra ( evlenirken ailemin maddi durumu olmadığı için düğünümü kendim borçlanarak yaptım ve her kuruşunu ödedim) mesela senin anan baban sana bir şey mi yaptı. Senin mesleğin mi var ( özel sektörde yurt dışı bağlantılı iyi bir kariyerim var ama memur değilim diye sıfırım gözlerinde), çok şiddetli sayılmasa da fiziksel şiddette yaşarken iki kez düşük yapıp bebeklerimi kaybetmiştim. İlişkimiz biraz normalleşiyor gibi hissettiğim bir dönemde tekrar hamile kaldım ve bu sefer sağlıklı bir bebeğe hamileydim. Ama yine benzer konularda üzüntüler yaşadım. Eşim memur olmasına rağmen farklı işler de yaparak sürekli dışarıda vakit geçiriyor bu yüzden de hep sorunlar yaşadık. Yine böyle bi olay yaşarken son kontrole gittiğimde doktor beni sezeryane alırken yanımda annem vardı ve onu annem hastaneye çağırdı. Doğumdan sonra benimle annem ve teyzemin ilgilenmesini istedim diye onun kardeşi ve annesi kıskançlık yapıp iki günlük lohusayken evimde kavga çıkardı ve annem ve teyzeme bildiğimiz en ağır küfürlerden olan şeyler söyledi. Eşim ilk defa benim yanımda olarak beni korumuştu. Daha sonra oğlumun kırk banyosu için kayınvalidemi eve çağırmıştım kendi annemde yanımdaydı. O gün annem saat beş gibi gitmişti kayınvalidem akşama şehir dışından öteki teyzemin geleceğini biliyordu ve bilerek geç saatlere kadar oyalandı. Bende eniştemin büyük kuzenleriminde geleceğini haber verdiğim anda kendini yerlere atıp bağırmaya başlayarak onu evden kovmamla beni suçladı. Kocam ilk başta annesini savunmuştu ama nasıl olduysa kadın bana bağırırken ses kaydına almıştım ve ses kayıtlarında şunlar vardı: oğlum vurduysa haketmişsindir. Oğlum benim göz yaşlarımı görsünde seni dövsün. Oğlum beni dinler seni boşasın. Bu eve annen baban girmeyecek. Oğlumdan hiç bir şey istemeyecek gibi cümleler. Oğlu bunları dinlediğinde benim haklı olduğumu ve uyanacağını söylemişti taki babamdan çok sevdiğim dedemi kaybettikten sonra oğlumla ilk bayramı dedemin evinde geçirmek istediğim için memlekete gidene kadar . Ki en başında eşim şehir dışından kuzeninin geleceğini söyleyip beni kendi göndermek istemişti. Döndüğümde ise benimsin zamanlar destekleyen adam gitmiş evliliğin en başındaki adam geri gelmişti. Oğlu ve benim yokluğumla yüzleştiğini ve bi gün gitmek istersem dur demeyeceğini söyledi. Şok olmuştum sonradan öğrendimki kardeşi her saat onunla ilgilenmiş ve abicim sakin kendini yalnız hissetme gibi manipülasyonlar yapmıştı. Neyseki kardeşi başka bir Şehre atandı ve gitmişti ki dün sadece bir konuda konuşurken dik bir ses tonuyla ona çıkıştığımı söylerek instagramındaki bütün fotoğrafları silip her yerdeki profillerinde olan birlikte fotoğraflarımızı silip beni takipten çıktı. Annesinin hesabındanda beni takipten çıkmış. Şimdiye kadar evlilik yıldönümlerinde sevgililer günlerinde benzer kavgalar çıkarıp günü hep atlattı. Ama bu ilk anneler günümdü. Ve yine kutlamadı .Oğlum üç buçuk aylık. Çok bitkin kırgın ve üzgünüm. Şimdiye kadar her kavgayı boşanmaya getirirdi. Yine öyle yaptı. Dün çok üzüldüm ve babamın evine gelmiştim. Burada kaldım. Ailem bana destek ama oğlum çok küçük. Baba figürü olmadan büyütmekten çok korkuyorum. En çok ağırıma giden üç aylık oğlunu boşanırsak 15 günü bir görürüm diyecek bir merhamete sahip olması.
Evimin çoğu eşyasını ben aldım ben ödedim. Yüzsüz gibi dönmek istemiyorum. O asla aramaz gelmez geri dönmek ağırıma gidiyor. Oğlumun her şeyi kendi evimde. Babamlarda kalıp onları da üzüyorum. Sizce ne yapmalıyım…
ayaklarım tutmuyor diyorsunuz ayağa kalkıp dikilmek zorundasınız çünkü herşeyden önce insan ve annesiniz!Dışardan nasıl kötü göründüğünü anca anlayabiliyorum yorumlarınız sayesinde çok teşekkür ederim gerçekten…
Adamın babalık umurunda mı sence ? Sen bosanaxaksin çocuk değil. Zor bir süreç ama atlatırsın. Anneler günün kutlu olsunArkadaşlar selam, yaşadıklarımı yaşamış olup belki yardımı olacak birileri vardır.
İki buçuk yıllık evliyim. Evlilik öncesinde bile ailelerin anlaşamadığı en ufağından eşyaları kim alacak diye kavgaların olduğu, KPSS de iyi puan alamadım ve memur olamadım diye düğünün karşı taraf tarafından ertelenmeye çalıştığı çok zor süreçler yaşadım. Ama eşimi seviyordum ve aynı eve girdiğimizde mutlu oluruz ümidiyle hep dayandım sabrettim ve evlendim. Eşimin annesi ilk başlarda hep evliliğimizin içindeydi. Eşim en ufak bir kavgamızı bile hemen annesine ve kız kardeşine anlatırdı. Annesi beni arardı ve ben küçük bi çocukmuşum gibi annesine açıklama yapardım. Haklı olsam bile. Psikolojik şiddetin yanı sıra ( evlenirken ailemin maddi durumu olmadığı için düğünümü kendim borçlanarak yaptım ve her kuruşunu ödedim) mesela senin anan baban sana bir şey mi yaptı. Senin mesleğin mi var ( özel sektörde yurt dışı bağlantılı iyi bir kariyerim var ama memur değilim diye sıfırım gözlerinde), çok şiddetli sayılmasa da fiziksel şiddette yaşarken iki kez düşük yapıp bebeklerimi kaybetmiştim. İlişkimiz biraz normalleşiyor gibi hissettiğim bir dönemde tekrar hamile kaldım ve bu sefer sağlıklı bir bebeğe hamileydim. Ama yine benzer konularda üzüntüler yaşadım. Eşim memur olmasına rağmen farklı işler de yaparak sürekli dışarıda vakit geçiriyor bu yüzden de hep sorunlar yaşadık. Yine böyle bi olay yaşarken son kontrole gittiğimde doktor beni sezeryane alırken yanımda annem vardı ve onu annem hastaneye çağırdı. Doğumdan sonra benimle annem ve teyzemin ilgilenmesini istedim diye onun kardeşi ve annesi kıskançlık yapıp iki günlük lohusayken evimde kavga çıkardı ve annem ve teyzeme bildiğimiz en ağır küfürlerden olan şeyler söyledi. Eşim ilk defa benim yanımda olarak beni korumuştu. Daha sonra oğlumun kırk banyosu için kayınvalidemi eve çağırmıştım kendi annemde yanımdaydı. O gün annem saat beş gibi gitmişti kayınvalidem akşama şehir dışından öteki teyzemin geleceğini biliyordu ve bilerek geç saatlere kadar oyalandı. Bende eniştemin büyük kuzenleriminde geleceğini haber verdiğim anda kendini yerlere atıp bağırmaya başlayarak onu evden kovmamla beni suçladı. Kocam ilk başta annesini savunmuştu ama nasıl olduysa kadın bana bağırırken ses kaydına almıştım ve ses kayıtlarında şunlar vardı: oğlum vurduysa haketmişsindir. Oğlum benim göz yaşlarımı görsünde seni dövsün. Oğlum beni dinler seni boşasın. Bu eve annen baban girmeyecek. Oğlumdan hiç bir şey istemeyecek gibi cümleler. Oğlu bunları dinlediğinde benim haklı olduğumu ve uyanacağını söylemişti taki babamdan çok sevdiğim dedemi kaybettikten sonra oğlumla ilk bayramı dedemin evinde geçirmek istediğim için memlekete gidene kadar . Ki en başında eşim şehir dışından kuzeninin geleceğini söyleyip beni kendi göndermek istemişti. Döndüğümde ise benimsin zamanlar destekleyen adam gitmiş evliliğin en başındaki adam geri gelmişti. Oğlu ve benim yokluğumla yüzleştiğini ve bi gün gitmek istersem dur demeyeceğini söyledi. Şok olmuştum sonradan öğrendimki kardeşi her saat onunla ilgilenmiş ve abicim sakin kendini yalnız hissetme gibi manipülasyonlar yapmıştı. Neyseki kardeşi başka bir Şehre atandı ve gitmişti ki dün sadece bir konuda konuşurken dik bir ses tonuyla ona çıkıştığımı söylerek instagramındaki bütün fotoğrafları silip her yerdeki profillerinde olan birlikte fotoğraflarımızı silip beni takipten çıktı. Annesinin hesabındanda beni takipten çıkmış. Şimdiye kadar evlilik yıldönümlerinde sevgililer günlerinde benzer kavgalar çıkarıp günü hep atlattı. Ama bu ilk anneler günümdü. Ve yine kutlamadı .Oğlum üç buçuk aylık. Çok bitkin kırgın ve üzgünüm. Şimdiye kadar her kavgayı boşanmaya getirirdi. Yine öyle yaptı. Dün çok üzüldüm ve babamın evine gelmiştim. Burada kaldım. Ailem bana destek ama oğlum çok küçük. Baba figürü olmadan büyütmekten çok korkuyorum. En çok ağırıma giden üç aylık oğlunu boşanırsak 15 günü bir görürüm diyecek bir merhamete sahip olması.
Evimin çoğu eşyasını ben aldım ben ödedim. Yüzsüz gibi dönmek istemiyorum. O asla aramaz gelmez geri dönmek ağırıma gidiyor. Oğlumun her şeyi kendi evimde. Babamlarda kalıp onları da üzüyorum. Sizce ne yapmalıyım…
Siz nasıl cani insanlarsiniz ya ? Iki tane can gitmiş . Üçüncüsünu inatla dogurmussunuz o kara sen ak misin simdi ? Neyin kafasını yaşıyorsunuz siz ? Birde psikolojik demişsin . Tabi canım herşey psikolojik. Adam öldürenin de psikolojisi bozuk , hamile kalıp kalıp dayak yiyip çocukları düşürenin de bozuk, pedofilinin de bozuk zaten. Birde drama yapmışsın . O çocuk senin boynunda yuk . Onu zorla doğuran sensin kalkıp ona bakmak hem annelik hemde babalık yapmak zorundasın.çok şiddetli sayılmasa da fiziksel şiddette yaşarken iki kez düşük yapıp bebeklerimi kaybetmiştim
Nasılsın bir gelişme var mıEvet inşallah atlatan nasıl atlatıyorsa atlatacağım inşallah..
Sadece başını okudum artık kadınların bile bile yanmış gibi koşa koşa evlenme hikâyeleri canımı sıkıyor.Arkadaşlar selam, yaşadıklarımı yaşamış olup belki yardımı olacak birileri vardır.
İki buçuk yıllık evliyim. Evlilik öncesinde bile ailelerin anlaşamadığı en ufağından eşyaları kim alacak diye kavgaların olduğu, KPSS de iyi puan alamadım ve memur olamadım diye düğünün karşı taraf tarafından ertelenmeye çalıştığı çok zor süreçler yaşadım. Ama eşimi seviyordum ve aynı eve girdiğimizde mutlu oluruz ümidiyle hep dayandım sabrettim ve evlendim. Eşimin annesi ilk başlarda hep evliliğimizin içindeydi. Eşim en ufak bir kavgamızı bile hemen annesine ve kız kardeşine anlatırdı. Annesi beni arardı ve ben küçük bi çocukmuşum gibi annesine açıklama yapardım. Haklı olsam bile. Psikolojik şiddetin yanı sıra ( evlenirken ailemin maddi durumu olmadığı için düğünümü kendim borçlanarak yaptım ve her kuruşunu ödedim) mesela senin anan baban sana bir şey mi yaptı. Senin mesleğin mi var ( özel sektörde yurt dışı bağlantılı iyi bir kariyerim var ama memur değilim diye sıfırım gözlerinde), çok şiddetli sayılmasa da fiziksel şiddette yaşarken iki kez düşük yapıp bebeklerimi kaybetmiştim. İlişkimiz biraz normalleşiyor gibi hissettiğim bir dönemde tekrar hamile kaldım ve bu sefer sağlıklı bir bebeğe hamileydim. Ama yine benzer konularda üzüntüler yaşadım. Eşim memur olmasına rağmen farklı işler de yaparak sürekli dışarıda vakit geçiriyor bu yüzden de hep sorunlar yaşadık. Yine böyle bi olay yaşarken son kontrole gittiğimde doktor beni sezeryane alırken yanımda annem vardı ve onu annem hastaneye çağırdı. Doğumdan sonra benimle annem ve teyzemin ilgilenmesini istedim diye onun kardeşi ve annesi kıskançlık yapıp iki günlük lohusayken evimde kavga çıkardı ve annem ve teyzeme bildiğimiz en ağır küfürlerden olan şeyler söyledi. Eşim ilk defa benim yanımda olarak beni korumuştu. Daha sonra oğlumun kırk banyosu için kayınvalidemi eve çağırmıştım kendi annemde yanımdaydı. O gün annem saat beş gibi gitmişti kayınvalidem akşama şehir dışından öteki teyzemin geleceğini biliyordu ve bilerek geç saatlere kadar oyalandı. Bende eniştemin büyük kuzenleriminde geleceğini haber verdiğim anda kendini yerlere atıp bağırmaya başlayarak onu evden kovmamla beni suçladı. Kocam ilk başta annesini savunmuştu ama nasıl olduysa kadın bana bağırırken ses kaydına almıştım ve ses kayıtlarında şunlar vardı: oğlum vurduysa haketmişsindir. Oğlum benim göz yaşlarımı görsünde seni dövsün. Oğlum beni dinler seni boşasın. Bu eve annen baban girmeyecek. Oğlumdan hiç bir şey istemeyecek gibi cümleler. Oğlu bunları dinlediğinde benim haklı olduğumu ve uyanacağını söylemişti taki babamdan çok sevdiğim dedemi kaybettikten sonra oğlumla ilk bayramı dedemin evinde geçirmek istediğim için memlekete gidene kadar . Ki en başında eşim şehir dışından kuzeninin geleceğini söyleyip beni kendi göndermek istemişti. Döndüğümde ise benimsin zamanlar destekleyen adam gitmiş evliliğin en başındaki adam geri gelmişti. Oğlu ve benim yokluğumla yüzleştiğini ve bi gün gitmek istersem dur demeyeceğini söyledi. Şok olmuştum sonradan öğrendimki kardeşi her saat onunla ilgilenmiş ve abicim sakin kendini yalnız hissetme gibi manipülasyonlar yapmıştı. Neyseki kardeşi başka bir Şehre atandı ve gitmişti ki dün sadece bir konuda konuşurken dik bir ses tonuyla ona çıkıştığımı söylerek instagramındaki bütün fotoğrafları silip her yerdeki profillerinde olan birlikte fotoğraflarımızı silip beni takipten çıktı. Annesinin hesabındanda beni takipten çıkmış. Şimdiye kadar evlilik yıldönümlerinde sevgililer günlerinde benzer kavgalar çıkarıp günü hep atlattı. Ama bu ilk anneler günümdü. Ve yine kutlamadı .Oğlum üç buçuk aylık. Çok bitkin kırgın ve üzgünüm. Şimdiye kadar her kavgayı boşanmaya getirirdi. Yine öyle yaptı. Dün çok üzüldüm ve babamın evine gelmiştim. Burada kaldım. Ailem bana destek ama oğlum çok küçük. Baba figürü olmadan büyütmekten çok korkuyorum. En çok ağırıma giden üç aylık oğlunu boşanırsak 15 günü bir görürüm diyecek bir merhamete sahip olması.
Evimin çoğu eşyasını ben aldım ben ödedim. Yüzsüz gibi dönmek istemiyorum. O asla aramaz gelmez geri dönmek ağırıma gidiyor. Oğlumun her şeyi kendi evimde. Babamlarda kalıp onları da üzüyorum. Sizce ne yapmalıyım…
Kendini suçlayacak bir durumun yok şükür. Önce avukatınla görüş. Sonra eşyalarını avukatınla birlikte alacağını söylersin. Keşke evden kendi gitse tabi. Bunu yapar mı sen bilirsin. Ailen bebeğine bakar sende çalışırsın. Çocuğun böyle bir ailede olmasındansa babadan uzakta sağlıklı bir psikolojide büyümesi en güzeli değil mi? Çocuğun babasız kalmıyor. Babası çocuksuz kalıyor artık. Ruh hastalarını başbaşa bırakmalısın.O kadar haklısınız ki sadece oğluma baktıkça kendim suçlanıyorum…
Her karanlık gecenin bir sabahı var bunu hiç aklınızdan çıkartmayın. Allah yardımcınız olsun, bol bol dua edin inancliysaniz..Aklım almıyor gerçekten sizin sadece bu kadar yerde yazan yazıdan anlayıp üzüldüklerinize bu adam nasıl kalpsizdi de acımadı üzülmedi bize. Okuyacağım canım çok sağol…
Korkmayın, baştan başlayıp şahane hayatlar kuran kadın hikayeleri var. Siz de onlardan olacaksınızSanırım kendimi kodladım. Boşanmış bi anne olarak sıfırdan başlamaktan çok korkuyorum.
Anahtarınız yok mu ?Arkadaşlar selam, yaşadıklarımı yaşamış olup belki yardımı olacak birileri vardır.
İki buçuk yıllık evliyim. Evlilik öncesinde bile ailelerin anlaşamadığı en ufağından eşyaları kim alacak diye kavgaların olduğu, KPSS de iyi puan alamadım ve memur olamadım diye düğünün karşı taraf tarafından ertelenmeye çalıştığı çok zor süreçler yaşadım. Ama eşimi seviyordum ve aynı eve girdiğimizde mutlu oluruz ümidiyle hep dayandım sabrettim ve evlendim. Eşimin annesi ilk başlarda hep evliliğimizin içindeydi. Eşim en ufak bir kavgamızı bile hemen annesine ve kız kardeşine anlatırdı. Annesi beni arardı ve ben küçük bi çocukmuşum gibi annesine açıklama yapardım. Haklı olsam bile. Psikolojik şiddetin yanı sıra ( evlenirken ailemin maddi durumu olmadığı için düğünümü kendim borçlanarak yaptım ve her kuruşunu ödedim) mesela senin anan baban sana bir şey mi yaptı. Senin mesleğin mi var ( özel sektörde yurt dışı bağlantılı iyi bir kariyerim var ama memur değilim diye sıfırım gözlerinde), çok şiddetli sayılmasa da fiziksel şiddette yaşarken iki kez düşük yapıp bebeklerimi kaybetmiştim. İlişkimiz biraz normalleşiyor gibi hissettiğim bir dönemde tekrar hamile kaldım ve bu sefer sağlıklı bir bebeğe hamileydim. Ama yine benzer konularda üzüntüler yaşadım. Eşim memur olmasına rağmen farklı işler de yaparak sürekli dışarıda vakit geçiriyor bu yüzden de hep sorunlar yaşadık. Yine böyle bi olay yaşarken son kontrole gittiğimde doktor beni sezeryane alırken yanımda annem vardı ve onu annem hastaneye çağırdı. Doğumdan sonra benimle annem ve teyzemin ilgilenmesini istedim diye onun kardeşi ve annesi kıskançlık yapıp iki günlük lohusayken evimde kavga çıkardı ve annem ve teyzeme bildiğimiz en ağır küfürlerden olan şeyler söyledi. Eşim ilk defa benim yanımda olarak beni korumuştu. Daha sonra oğlumun kırk banyosu için kayınvalidemi eve çağırmıştım kendi annemde yanımdaydı. O gün annem saat beş gibi gitmişti kayınvalidem akşama şehir dışından öteki teyzemin geleceğini biliyordu ve bilerek geç saatlere kadar oyalandı. Bende eniştemin büyük kuzenleriminde geleceğini haber verdiğim anda kendini yerlere atıp bağırmaya başlayarak onu evden kovmamla beni suçladı. Kocam ilk başta annesini savunmuştu ama nasıl olduysa kadın bana bağırırken ses kaydına almıştım ve ses kayıtlarında şunlar vardı: oğlum vurduysa haketmişsindir. Oğlum benim göz yaşlarımı görsünde seni dövsün. Oğlum beni dinler seni boşasın. Bu eve annen baban girmeyecek. Oğlumdan hiç bir şey istemeyecek gibi cümleler. Oğlu bunları dinlediğinde benim haklı olduğumu ve uyanacağını söylemişti taki babamdan çok sevdiğim dedemi kaybettikten sonra oğlumla ilk bayramı dedemin evinde geçirmek istediğim için memlekete gidene kadar . Ki en başında eşim şehir dışından kuzeninin geleceğini söyleyip beni kendi göndermek istemişti. Döndüğümde ise benimsin zamanlar destekleyen adam gitmiş evliliğin en başındaki adam geri gelmişti. Oğlu ve benim yokluğumla yüzleştiğini ve bi gün gitmek istersem dur demeyeceğini söyledi. Şok olmuştum sonradan öğrendimki kardeşi her saat onunla ilgilenmiş ve abicim sakin kendini yalnız hissetme gibi manipülasyonlar yapmıştı. Neyseki kardeşi başka bir Şehre atandı ve gitmişti ki dün sadece bir konuda konuşurken dik bir ses tonuyla ona çıkıştığımı söylerek instagramındaki bütün fotoğrafları silip her yerdeki profillerinde olan birlikte fotoğraflarımızı silip beni takipten çıktı. Annesinin hesabındanda beni takipten çıkmış. Şimdiye kadar evlilik yıldönümlerinde sevgililer günlerinde benzer kavgalar çıkarıp günü hep atlattı. Ama bu ilk anneler günümdü. Ve yine kutlamadı .Oğlum üç buçuk aylık. Çok bitkin kırgın ve üzgünüm. Şimdiye kadar her kavgayı boşanmaya getirirdi. Yine öyle yaptı. Dün çok üzüldüm ve babamın evine gelmiştim. Burada kaldım. Ailem bana destek ama oğlum çok küçük. Baba figürü olmadan büyütmekten çok korkuyorum. En çok ağırıma giden üç aylık oğlunu boşanırsak 15 günü bir görürüm diyecek bir merhamete sahip olması.
Evimin çoğu eşyasını ben aldım ben ödedim. Yüzsüz gibi dönmek istemiyorum. O asla aramaz gelmez geri dönmek ağırıma gidiyor. Oğlumun her şeyi kendi evimde. Babamlarda kalıp onları da üzüyorum. Sizce ne yapmalıyım…