30 yıllık bu ömrümde konu ile alakalı çıkaracağım sonuç şudur: çocuklar hayvan ve doğayı sevmedikçe bu vahşet engellenemez. hepiniz(miz) kadınız. şimdiden başlayalım. evde kedi köpek kuş timsah vs..bi canlı besleyip bir ağaç dikelim.
Evet, naçisane size kesinlikle sonuna kadar katılıyorum. Bu konuda altın anahtar olabilecek kadar önemli ve yerinde bir tespit olduğunu düşündüm daha okur okumaz.
Aslında bazı şeylerin en azından orta ve uzun vadede düzelip daha iyiye gitmesi, düzelmesi eğer insanlar isterse her konuda, aynen sizin yukarıda da belirttiğiniz gibi aslında çok ama çok basit tedbir, adım ve uygulamalarla sağlanabiliyor.
Ben bu dünyanın en masum en tatlı varlıkları sevimli canlılar için öyle çok fazla ve çok öncelikli birşeyler yapanlardan değilim. Genel tutumumuz ne yazık ki.
Evet çok duyarlıyım ve kendimce küçük küçük birşeyler yapmaya çalışıyorum, yapanların yönlendirmelerine iştirak etmeye çalışıyorum falan hepsi bu.
Ama yazınızı ve önerinizi okuyunca, hemen şu anda 19 yaşındaki oğlumu gözden geçirdim bu hususlarda. Bizim evimiz o çocuk doğduğundan beri, ama kuş, ama kaplumbağa, ama hamster, gündüz evde yalnız kaldığı için stres yaşamasını istemediğimiz için daha rahat edebileceği sahiplerine teslim ettiğimiz,kısa süreli evimizin ve ailemizin bir üyesi olan üç köpeğimiz, yaz kış sokaktan kucağa alınıp getirilerek günlerce bize onlarla ilgilenme mutluluğunu tattırmış olan sayısız kedi ve köpek yavrularımız, hiç bir şeyimiz olmadığı zamanlarda en azından fanusta iki veya üç japon balığımız mutlaka ve mutlaka evimizde bulunmuştur.
Abidin'imizi yani yaklaşık iki buçuk yıldır bizimle olan hamsterımızı üç ay önce kaybettik. Sadece bir buçuk ay hayvansız kalabildi oğlum. Şu anda ortamımız ve evimiz aslında çok müsait olmamasına rağmen, oğlumun çok güzel turuncu tüylü, 7 aylık ama kocaman gövdeli bir çin aslanı, cici mi cici bir kızı var. Adını da cinsi olsun diye aynı koydu. Cow cow.
Bu arada dışarıdaki hayvanlar için hiç olmazsa cam önümüze bir avuç bulgur da olsa, hep koyar çocuk, yine özellikle et ve kemik sözkonusu olduğunda nasıl ki dönüştürülebilir maddeleri ayırıyoruz, aynı o şekilde ayırıp evimizin yakınına hayvanların ulaşabileceği şekilde götürüp bırakır çocuk.
İnsan özellikle düşünmeyince belki farkına varamıyor ama yazdığınız şeyle bağdaştırınca ve en son bir şekilde çocuk uzun süre hayvansız kalamayınca ve onlara olan sevgi ve ilgisini görünce demek ki herşeyde olduğu gibi bu konuda da çocukken edinilen duygu ve alışkanlıkların önemi çok büyük diye düşündüm. Ve bu çok basit ama çok can alıcı husustaki bu tespit ve tavsiyeniz için ve paylaştığınız için size teşekkür etmek istedim. Hani ağaç yaşken eğiliyor ya. O misal demek ki.
Onlar, her konuda olduğu gibi bu konuda da bizlerden çok ama çok daha iyi yerlerde ve çok daha ileride olacaklardır inşallah.
Yaratılmaya değer bulunan her bir zerrenin, her bir hücrenin, her bir molekülün, küçük büyük her bir canlının ve varlığın hakettiği değeri bulabildiği, sevgi, saygı, anlayış, paylaşım, hoşgörü ve barış dolu bir dünya umut ve temennisiyle ve sevgimle.
çünki ilk defa bir editörün fikrine katılıyorum
