merhaba küçük bir açıklamadan sonra konuyu anlatacağım. bu fake bir konu değil.sadece kimseyle paylaşamayacağım bir yükümü anlatmak istediğim için bu hesabı açtım.yargılayabilirsiniz çünkü ben çok yargıladım, yanlış olduğunu bile bile yaşadık.yorumlarınızı okuyacağım tek tek ama cevap veremeyebilirim. bu itirafı yapıp bitirmek istiyorum çünkü çaresini yok.
çok sorunlu bir aile ilişkim var. uzun süreli bir ilişkim var uzun süredir de nişanlıyım üstelik o kişiyle... hem maddi açıdan hem de bir takım sıkıntılardan dolayı evlenemedik. ben onu çok sevdim çok.takıntılı bir şekilde sevdim öyle çok fedakarlık ettim ki. bunu kendimi övmek için söylemiyorum. seviyorum dedim ve her şeye rağmen bırakmadım. çok iyi düzgün bir çocuk olmasına rağmen ailesi o kadar koruyup kollamıştı ki şehir dışına gider gitmez her şeyi denemek istedi. alkol, sigara, hatta bir dönem uyuşturucu türünden bir şeyler kullanmaya başladı. bir dönem benden ayrılmıştı ve hayatımızın en büyük dönüm noktasını yaşadık belki de. başka bir kıza aşık oldu. kız dışarıdan çok iyi bir kıza benziyordu hatta çok araştırdığım için buldum. oysa ki o kız para karşılığında birliktelik yaşayan ve masum görüntüsünün altında iğrenç daha bir sürü şey barındıran birisiymiş.ne yaparsa yapsın tuttum elinden türkiye'nin iki ayrı ucundaydık ama sürekli arar sorar uzaklardan haberdar olmaya çalışırdım. ne tür bir manyaklıksa... o bana aşık değildi ama çok değer veriyordu. bir gün tekrar sevecek çocukluk aşkına dönecek dedim o kadar emindim ki. hiç bırakmadım. pişman olamadım. arkadaşlarım kendine gel dedikçe ben daha dik durdum.bana kızıyordu bak git kendine bir hayat kur sevgili yap en güzel yıllarını heba etme. o kızdan başkasına bakmadı dertlendiğinde bile hep bana anlattı. birbirimize karşı iki vefalı dost olmuştuk. ve yıllar geçti çok garip bir şekilde evlilik teklifi etti kabul ettim. seni seviyorum dedi yıllar sonra... ilk o masumca söylediği gibiydi aynı o sarılması her şey en başına dönmüş gibi oldu. nişanlandık.mutluyuz da evlenebilsek çok mutlu olacaktık hatta. en az bir yıl daha evlenmemiz neredeyse imkansız. keşke nasip olsa ama olmuyor. eski o denediği şeylerden sadece sigara kaldı. üniversiteyi bitirdik. o işe başladı. ben iş arıyorum. klasik şeyler...
biz nişandan sonra cinsel olarak yeniden bir şeyler yaşamaya başladık. araya bir kız girmiş olsa bile ikimiz de sadece birbirimizin elini tutacak kadar da safdık. birbirimizle konuşmak dünyanın en büyük terapisi bazen sabahlara kadar oturup konusuyoruz. arada cinsellik de yaşıyoruz. ve bir gün çok kötü bir şey oldu. hap ile korunuyordum. (başka ilaçlarla birlikte kullanılmaması gerekiyormuş bende tedavi görüyordum sonradan gittiğimiz kadın doğum doktoru söyledi) hamile kalmışım. tüm belirtileri gösteriyordum nişanlım sordukça ben sürekli yok o değildir havalardandır, strestendir, üşüttüm dedim dedim dedim.
bir gün hiç bir şey yokken çok ağladım tutamadım kendimi elim ayağım titreye titreye ağladım. sonra ailemle kavga ettiğimiz benim çok kötü olduğu bir gündü. çok ağladım. intihar fikri hiç o kadar yakın olmamıştı. çok ağladım. başım felaket dönüyordu. tek doz hap içtim.o anda aklıma hapla intihar etmek geldi. hepsini bir anda içsem çok kötü olacaktım. yavaş yavaş olursa olur diye düşündüm. çaktırmadan bitsin bu hayat dedim. hiç sağlıklı düşünemiyordum. beni dışarıdan bir gördüğünde çok sağlıklı adım atan biri olarak bilirler. tutamıyordum kendimi sürekli kendimi telkin etmeme rağmen kendime gelemedim.gece olana kadar beş tanesini içtim. uyumadan önce de hepsini içip bitsin demiştim.ama nişanlım aradı o sırada tüm gün konuşmamıştık birbirimizle. yarın buluşalım, test alalım içim hiç rahat değil sen farketmesen bile farklısın dedi. sen gelme ben yaparım bir şey yok zaten korunuyoruz dedim sırf yok bak demek için gittim test aldım. pozitifti. inanamadım.o güzel haberi ağlayarak verdim o da ben de çok istiyorduk ama şimdi değildi olmamalıydı.intihar fikrinden hiç mi hiç bahsetmedim ona.nasıl olmuştu anlamadık, çünkü hap en güvenli yöntemlerden biri ve benim adetimin bittiği gündü.
hatta o çok korkuyordu evlenince bebeğimiz olmazsa kullandığım maddelerden korkuyorum diyordu sürekli. beni sakinleştirdi ne yaparsak yapalım yanındayım dedi. akşam ailemle yaşadığımız eve geldi benim elim ayağıma karışmış bir haldeydim zaten. kimseye bir şey belli etmemeye çalışıyoruz. sonra sakin bir yerde güvendiğin bir kadın doğumcu var mı dedi bende onlara gidemeyiz dedim. başka birini araştırdık gittik. durumu anlattık çok istiyoruz ama olmamalı şu anda dedim ağladım tutamadım o kadar aciz hissetmemiştim hayatımda hiç bir zaman. doktorun bana dediği bak yanındaki adam elini tutuyor sevgiyle bakıyor yapayalnız kaç kadın geldi buraya dedi. ben karar veremiyorum dedim sonra biz odaya geçtik kontrolleri yaptı bak istersen dedi. bakmaktan çok korktum ama gördüm. haşhaş tanesi kadarmış o zaman daha sadece kesesi oluşmuş. 5.haftaydı. süreyi uzatmayalım istersen sen kararını ver beni ara dedi. o an nişanlımın gözüne baktım. yarın sabah müsait misiniz dedim. iki gün sonraya randevu verdi, çıktık. burda awsed vardı elim cevap yazmaya varmamıştı allah düşürmesin demişti dilim. allah düşürmedi de biz kendimiz kendimizi düşürdük.
operasyon gerçekleşene kadar hiç bir şey yokmuş gibi davrandım. sonrasında uyanırken o kadar çok ağlamışım ki.nişanlım başımda elimi sımsıkı tutmuş bir şeyler anlatıyorlardı doktorla birlikte ama ben ne dediklerini bile hatırlamıyorum. sadece gitti artık yok demişim o kadar kötü bir an hatırlamıyorum hayatımda. bir kaç ay oldu olay olalı artık hiç bir şey yaşamıyoruz. ilaç kullanmıyorum. kötü hissediyorum. nişanlım sürekli dibimde ona rağmen sürekli ağlamak istiyorum. allah bize bebek nasip edecek mi, verse bile sağlıklı olacak mı bilmiyorum. yaptığımız her şey baştan sona yanlıştı.yanlışlarla dolu bir hayata başladık. korkularım, pişmanlıklarım, günahlarım. ne çekersek birlikte biliyorum ama çok şey kaybettik biz çok. elim kolum kalkmıyor artık. kaldıramayacağımız bir başka yük için daha büyük bir yanlış yaptık. geçen dedim ki keşke bir tüpün içinde saklayabilseydik doğru zamanda tekrar aşılasalar büyütseydik. insanlar bebek sahibi olmak isterken bizim yaptığımız halta bakın. neden daha güçlü durmadık. geri dönülmez pişmanlıkları oluyor insanın. daha önce yapmadığım seylerden pişmanlık duyacağıma yaptıklarımdan pişman olayım derdim. artık pişman olacağım hiç bir şey yapmak istemiyorum. Allah affeder mi bilmiyorum ama ben kendimi affedemeyeceğim. allah bir bebek verirse bize ona her baktığımda giden aklıma gelecek.
pişmanlığımı yazdım. kimse yapmasın diye yazdım. insanın yaşayacağı sıkıntı varsa her türlü yaşıyor ama yanlışa günaha düşünce kurtulmuş gibi dursan bile kurtulamıyorsun. kalbindeki sızıyı kimse duymasın diye uğrasıyorsun.
çok sorunlu bir aile ilişkim var. uzun süreli bir ilişkim var uzun süredir de nişanlıyım üstelik o kişiyle... hem maddi açıdan hem de bir takım sıkıntılardan dolayı evlenemedik. ben onu çok sevdim çok.takıntılı bir şekilde sevdim öyle çok fedakarlık ettim ki. bunu kendimi övmek için söylemiyorum. seviyorum dedim ve her şeye rağmen bırakmadım. çok iyi düzgün bir çocuk olmasına rağmen ailesi o kadar koruyup kollamıştı ki şehir dışına gider gitmez her şeyi denemek istedi. alkol, sigara, hatta bir dönem uyuşturucu türünden bir şeyler kullanmaya başladı. bir dönem benden ayrılmıştı ve hayatımızın en büyük dönüm noktasını yaşadık belki de. başka bir kıza aşık oldu. kız dışarıdan çok iyi bir kıza benziyordu hatta çok araştırdığım için buldum. oysa ki o kız para karşılığında birliktelik yaşayan ve masum görüntüsünün altında iğrenç daha bir sürü şey barındıran birisiymiş.ne yaparsa yapsın tuttum elinden türkiye'nin iki ayrı ucundaydık ama sürekli arar sorar uzaklardan haberdar olmaya çalışırdım. ne tür bir manyaklıksa... o bana aşık değildi ama çok değer veriyordu. bir gün tekrar sevecek çocukluk aşkına dönecek dedim o kadar emindim ki. hiç bırakmadım. pişman olamadım. arkadaşlarım kendine gel dedikçe ben daha dik durdum.bana kızıyordu bak git kendine bir hayat kur sevgili yap en güzel yıllarını heba etme. o kızdan başkasına bakmadı dertlendiğinde bile hep bana anlattı. birbirimize karşı iki vefalı dost olmuştuk. ve yıllar geçti çok garip bir şekilde evlilik teklifi etti kabul ettim. seni seviyorum dedi yıllar sonra... ilk o masumca söylediği gibiydi aynı o sarılması her şey en başına dönmüş gibi oldu. nişanlandık.mutluyuz da evlenebilsek çok mutlu olacaktık hatta. en az bir yıl daha evlenmemiz neredeyse imkansız. keşke nasip olsa ama olmuyor. eski o denediği şeylerden sadece sigara kaldı. üniversiteyi bitirdik. o işe başladı. ben iş arıyorum. klasik şeyler...
biz nişandan sonra cinsel olarak yeniden bir şeyler yaşamaya başladık. araya bir kız girmiş olsa bile ikimiz de sadece birbirimizin elini tutacak kadar da safdık. birbirimizle konuşmak dünyanın en büyük terapisi bazen sabahlara kadar oturup konusuyoruz. arada cinsellik de yaşıyoruz. ve bir gün çok kötü bir şey oldu. hap ile korunuyordum. (başka ilaçlarla birlikte kullanılmaması gerekiyormuş bende tedavi görüyordum sonradan gittiğimiz kadın doğum doktoru söyledi) hamile kalmışım. tüm belirtileri gösteriyordum nişanlım sordukça ben sürekli yok o değildir havalardandır, strestendir, üşüttüm dedim dedim dedim.
bir gün hiç bir şey yokken çok ağladım tutamadım kendimi elim ayağım titreye titreye ağladım. sonra ailemle kavga ettiğimiz benim çok kötü olduğu bir gündü. çok ağladım. intihar fikri hiç o kadar yakın olmamıştı. çok ağladım. başım felaket dönüyordu. tek doz hap içtim.o anda aklıma hapla intihar etmek geldi. hepsini bir anda içsem çok kötü olacaktım. yavaş yavaş olursa olur diye düşündüm. çaktırmadan bitsin bu hayat dedim. hiç sağlıklı düşünemiyordum. beni dışarıdan bir gördüğünde çok sağlıklı adım atan biri olarak bilirler. tutamıyordum kendimi sürekli kendimi telkin etmeme rağmen kendime gelemedim.gece olana kadar beş tanesini içtim. uyumadan önce de hepsini içip bitsin demiştim.ama nişanlım aradı o sırada tüm gün konuşmamıştık birbirimizle. yarın buluşalım, test alalım içim hiç rahat değil sen farketmesen bile farklısın dedi. sen gelme ben yaparım bir şey yok zaten korunuyoruz dedim sırf yok bak demek için gittim test aldım. pozitifti. inanamadım.o güzel haberi ağlayarak verdim o da ben de çok istiyorduk ama şimdi değildi olmamalıydı.intihar fikrinden hiç mi hiç bahsetmedim ona.nasıl olmuştu anlamadık, çünkü hap en güvenli yöntemlerden biri ve benim adetimin bittiği gündü.
hatta o çok korkuyordu evlenince bebeğimiz olmazsa kullandığım maddelerden korkuyorum diyordu sürekli. beni sakinleştirdi ne yaparsak yapalım yanındayım dedi. akşam ailemle yaşadığımız eve geldi benim elim ayağıma karışmış bir haldeydim zaten. kimseye bir şey belli etmemeye çalışıyoruz. sonra sakin bir yerde güvendiğin bir kadın doğumcu var mı dedi bende onlara gidemeyiz dedim. başka birini araştırdık gittik. durumu anlattık çok istiyoruz ama olmamalı şu anda dedim ağladım tutamadım o kadar aciz hissetmemiştim hayatımda hiç bir zaman. doktorun bana dediği bak yanındaki adam elini tutuyor sevgiyle bakıyor yapayalnız kaç kadın geldi buraya dedi. ben karar veremiyorum dedim sonra biz odaya geçtik kontrolleri yaptı bak istersen dedi. bakmaktan çok korktum ama gördüm. haşhaş tanesi kadarmış o zaman daha sadece kesesi oluşmuş. 5.haftaydı. süreyi uzatmayalım istersen sen kararını ver beni ara dedi. o an nişanlımın gözüne baktım. yarın sabah müsait misiniz dedim. iki gün sonraya randevu verdi, çıktık. burda awsed vardı elim cevap yazmaya varmamıştı allah düşürmesin demişti dilim. allah düşürmedi de biz kendimiz kendimizi düşürdük.
operasyon gerçekleşene kadar hiç bir şey yokmuş gibi davrandım. sonrasında uyanırken o kadar çok ağlamışım ki.nişanlım başımda elimi sımsıkı tutmuş bir şeyler anlatıyorlardı doktorla birlikte ama ben ne dediklerini bile hatırlamıyorum. sadece gitti artık yok demişim o kadar kötü bir an hatırlamıyorum hayatımda. bir kaç ay oldu olay olalı artık hiç bir şey yaşamıyoruz. ilaç kullanmıyorum. kötü hissediyorum. nişanlım sürekli dibimde ona rağmen sürekli ağlamak istiyorum. allah bize bebek nasip edecek mi, verse bile sağlıklı olacak mı bilmiyorum. yaptığımız her şey baştan sona yanlıştı.yanlışlarla dolu bir hayata başladık. korkularım, pişmanlıklarım, günahlarım. ne çekersek birlikte biliyorum ama çok şey kaybettik biz çok. elim kolum kalkmıyor artık. kaldıramayacağımız bir başka yük için daha büyük bir yanlış yaptık. geçen dedim ki keşke bir tüpün içinde saklayabilseydik doğru zamanda tekrar aşılasalar büyütseydik. insanlar bebek sahibi olmak isterken bizim yaptığımız halta bakın. neden daha güçlü durmadık. geri dönülmez pişmanlıkları oluyor insanın. daha önce yapmadığım seylerden pişmanlık duyacağıma yaptıklarımdan pişman olayım derdim. artık pişman olacağım hiç bir şey yapmak istemiyorum. Allah affeder mi bilmiyorum ama ben kendimi affedemeyeceğim. allah bir bebek verirse bize ona her baktığımda giden aklıma gelecek.
pişmanlığımı yazdım. kimse yapmasın diye yazdım. insanın yaşayacağı sıkıntı varsa her türlü yaşıyor ama yanlışa günaha düşünce kurtulmuş gibi dursan bile kurtulamıyorsun. kalbindeki sızıyı kimse duymasın diye uğrasıyorsun.
