Benim gençken bekarken yaşadiklarimi yaşamişsin canim bende hep o güzel ailenin hayalini kurardim çünkü benim ailemde seninkinin ayniydi geçirdigim onca ataklardan sonra bile vicdan yapmazlardi. Kendi gençligimi okudum resmen. Bir gün kendi aileni kurup mutlu yaşiycani düşle ve o insanlardan kurtulucani bil kendi çocuklarinla yaşiycan güzel aileyi düşün hepHanımlar merhaba.
Herkese iyilik, sağlık dileyerek konuma başlamak istiyorum.
Çok berbat bir 2017 senesi geçirdikten sonra yaşadığım mutsuzluk, hayal kırıklığı, çaresizlik ve öfke patlamasıyla yüzleşiyorum sanırım ki eylül ayına korkunç bir başlangıç yaptım.
Bu arada 2017 yılında ne yaşadığımdan bahsedeyim, durumun ciddiyetini anlayın.
Senenin başlarında, babaannem yüzünden her fırsatta bizi evden kovan babam sebebiyle acilen iş buldum, kısa süre çalıştım. Orada edindiğim bir arkadaşın paramı çalması ve orada duyduğum, gördüğüm şeylerden sonra da psikolojim bozuldu. Bu para mevzusunda, polise kadar gitmemden dolayı ben de suçlu bulundum ve işten nahoş bir şekilde çıkartıldım.
İlk girdiğimde patronların sahtekarlıklarını görür görmez çıkacaktım ama evdeki durumlardan dolayı çıkmadım ve ruhumda derin yaralar açan olaylar yaşadım.
İşten çıktıktan sonra kursa başladım, babam iyi davranmaya başlamıştı, cömert davranıyordu derken bir kadınla görüştüğünü öğrendik. Eskiden görüştüğü kadınlardan biriymiş ki babamın bu konuda sabıkası çoktur ve ona televizyon aldığını, adres teyiti için yanlışlıkla bizim eve gelen, açık hesapla elektronik ürün satan bir bayii yetkilisi sayesinde öğrendik. Ramazan günü bunu öğrenen ve fenalaşan annemle, babam tartışmalara başladı tabi.
Babamla aramız genelde hep kötü olsa da, o akşam olanlar kabus gibiydi. Güvendiğim, inandığım her şey yerle bir oldu. Babam anneme, sürekli arayıp rahatsız ediyorsun, senden nefret ediyorum, bana karışamazsın al maaş kartını yakamdan düş dedi, annemin yalvarmasına alıştığı için tamam demesine daha çok sinirlenmiş olacak ki gözümün önünde anneme vurdu, vurmaya devam edecekti ki araya girdim ve bana da vurdu. Bunun üzerine babamla bir boğuşma yaşadık, yazarken bile o anı yaşıyorum. Telefonum elimdeydi, yan taraftaki sessiz tuşuna basınca telefon titredi ve beni bıraktı, sanırım korktu biri dinliyor diye. Hemen odama geçip polis çağırdım ve polisleri görünce de geri çekildi, tabi ki polisler de bir şey yapmadı, annem şikayetçi olmadığı için yapamazdı zaten sanıyorum.
Olayların bu hale gelmesine inanamadım. Babam için polis çağırmıştım. En inanamadığım da, ailemizin kabadayıları annemin arkasında durmadı, tabi onlar bu yaptığımdan dolayı şoktaydı. Çünkü babamın, annemin kafasını yerlere vura vura dövdüğü zamanlar olmuştu onların gözünün önünde. Ben çok sonra doğmuş bir son çocuğum.
Ne doktorlar, ne herhangi bir ilaç ki bazı durumlarda ilaca sıcak bakmıyorum geçerli sebeplerden, ne de çevremde aklı selim birisi var destek alabileceğim. Bu sebepten buradaki üyeliğimi tekrar aktifleştirdim.
Eylülün ilk gecesi içimde inanılmaz korku, kalp atışı, uyuşmayla beraber soluğu acilde aldım. Öncesinde kalp ilacı içtim, durumu gören babamın kendi kalp ilacından vermesi üzerine. Acile gidene kadar biraz daha düşmüştü sanırım ama yerimde duramıyordum içimde bir adrenalin vardı. Kalbim hep 110larda atar normalde de zaten ama 180 e kadar çıktığını öğrendim holter takılınca.
Acilde, bir şey yok panik atak olabilir demelerine rağmen uyuyamacak kadar ciddi çarpıntım ve sanırım buna bağlı adrenalin hissi, beynimde karmaşa vardı. İki gece acil ve kardiyolog randevuma kadar kötü geçen gecelerden sonra aritmi teşhisi kondu.
Hiçbir problem gözükmüyordu, kan değerlerim çok iyiydi ama zayıftım ve sürekli mide bulantım yüzünden yemek de yiyemeyince daha da korkmuştum.
Bunlar olmadan önce zaten televizyon izlerken ağlıyordum, yemek yerken ağlıyordum, tüm o olaylardan sonra babamdan, evden, beni yapayalnız bırakan para için annemi korumayan, bana aferin deyip babama gelince tepki bile göstermeyen, hatta daha da iyi olan kardeşlerimden nefret ediyordum ve uzaklaşmak istiyordum.
Yaşadığım kötü iş tecrübeleri de beni umutsuzluğa itti, çalışma hayatında da başarılı olamadım. Başka bir şehire arkadaşımın yanına gitme kararı aldım, kimse desteklemeyip annem ve hatta tüm bunları yapan babam gönül koyunca yine vicdan yaptım ve çevremde duyduğum kötü olaylar yüzünden cesaret de edemedim.
Neyse çok uzar o yaşadıklarımızı anlatsam, kardiyoloğa gidene kadar öyle panikledim ki ciddi bir hastalığa tutulduğumu düşündüm, intihar etmek geçti aklımdan. Bunun sebebi de ailemde olmuş bazı olaylar ve cahil olduğunu bilsem de mantığımı devreye sokamadığım insanların sözleri. Gerçekten bir anlık manipülasyonla, beynin insana yaptıramayacağı şey yokmuş.
Sonuç olarak hanımlar hala arada garip ataklar geliyor ve gece tam uykuya dalacakken nefessiz kalıyorum.
Geçmişi düşünmemeye, o olayları önemsememeye çalışıyorum ama yapamıyorum. Sürekli asla sahip olamayacağım bir aileyi düşlüyorum.
Keşke böyle olmasaydı diyorum, gidemiyorum, kalamıyorum, bu hastalıktan sonra yemek yerken ağlayarak babama tüm içimdekileri söyledim ama hala düşününce güvenecek kimse bulamıyorum. Çünkü tüm bunlara rağmen kimse kendini toparlamıyor, vicdan yapmıyor. Bense bu ortam için fazlaca hassasım, elimde değil.
Sürekli onursuz bir hayat yaşamak yerine ölmek daha iyidir diye düşünüyorum ve bunu dilediğim için öleceğime inanıyorum. Çok güçsüz bir dönemdeyim ve çevremde destek alabileceğim düzgün bir insan yok. Kusursuzluk değil, ciddi anlamda anlatsam inanamayacağınız kötü bir çevrem var ve bunlar benim ailem.
Sadece maddi durumumuz iyi olduğu için ya da başka bir sebepten görünüşte kimse anlamaz.
Asıl amacım anksiyete, panik atak ya da buna benzer durumları atlatan ve aklı selim kişilerden destek almak.
Teşekkür ederim.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Kötü olaylardan sonra gelen bir garip hastalıklar.
- Konu Sahibi Salvia
- Başlangıç Tarihi
Benim gençken bekarken yaşadiklarimi yaşamişsin canim bende hep o güzel ailenin hayalini kurardim çünkü benim ailemde seninkinin ayniydi geçirdigim onca ataklardan sonra bile vicdan yapmazlardi. Kendi gençligimi okudum resmen. Bir gün kendi aileni kurup mutlu yaşiycani düşle ve o insanlardan kurtulucani bil kendi çocuklarinla yaşiycan güzel aileyi düşün hep
Çok teşekkür ederim.
Siz de öyle :) inşallah tamamen atlatırız.
Peki siz o aileyi kurabildiniz mi? Gerçekten hep böyle devam etmiyor değil mi?
- 22 Mart 2009
- 4.953
- 1.454
İnşallah
- 24 Nisan 2007
- 1.620
- 1.694
Sevgili S Salvia kan değerlerinize bakıldı yazmışsınız ama demir değerlerine de bakıldı mı? Yakın bir arkadaşım benzer durumlar yaşadı, sonunda ağır vitamin ve demir eksikliği çıktı. Aylarca panik atak tedavisinden alınmayan sonuç destek demir hapları ile kökünden çözüldü de o yüzden sormak istedim. Bir de çarpıntı yaşayınca nefesinizi 4 saniyede yavaş yavaş alıp 4 saniyede yavaş verin, gerçekten atakları anında geçiriyor. Bir de atak başlayacağını anladığınızda (ya da başladıktan sonra da olur) bir bardaktan yudum yudum su için. Asla nefesinizi bu suya vermeyin ama. Su temiz kalmalı. Yavaş yavaş için, çarpıntı ve nefes darlığının nasıl normalleştiğini görünce çok sevineceksiniz 
- 24 Nisan 2007
- 1.620
- 1.694
Bir de bir not; ne zaman dertleşmek isterseniz biz buradayız... buradan yazın, olmadı özelden yazın... iki lafın belini kırsanız bile size iyi gelir. Aile maalesef her şey demek değil, burada yüzlerce arkadaş aynı şeyleri yaşıyor 
ama herkes de kötü olacak diye bir şey yok :)) inanın bana... daraldıkça yazın, bir saniye bile gülümsetsek sizi bir kaç endişeyi zihninizden atmanıza yardımcı olur çok birikmiş içinizde her şey ve çok haklısınız... ama panik atak tamamen zihinsel bir durum... en büyük telkin de kendinizsiniz. Arkadaşımdan biliyorum, dibe vurmuştu... el ele çıktık o savaştan... siz de çıkacaksınız Allah’ın izni ile...
ama herkes de kötü olacak diye bir şey yok :)) inanın bana... daraldıkça yazın, bir saniye bile gülümsetsek sizi bir kaç endişeyi zihninizden atmanıza yardımcı olur çok birikmiş içinizde her şey ve çok haklısınız... ama panik atak tamamen zihinsel bir durum... en büyük telkin de kendinizsiniz. Arkadaşımdan biliyorum, dibe vurmuştu... el ele çıktık o savaştan... siz de çıkacaksınız Allah’ın izni ile...
- 7 Ağustos 2010
- 1.151
- 850
Sadece gece için ilaç alıyorsan sabah da bir antidepresan vermeleri lazım. Gece verilen ilaçlar beyni yavaşlatmaya yarıyor ama yan etkilerinden biri de depresyon yapmaları. Yani gece ilacı tek kullanılmaz. Doktora bir sor istersen.
Yorumunuz beni o kadar mutlu etti ki, üyeliğimi tekrar aktif etmekle ne kadar iyi yapmışım dedim :) Gerçekten çok hayal kırıklığı, birikmişliğim var ve yaşadığım kötü dostluk tecrübeleri, ailemdeki olaylar yüzünden iyice içime kapanmıştım. Sonunda bir şeyler olacağını biliyordum ama böyle beter bir hastalığı da tahmin edememiştim.Bir de bir not; ne zaman dertleşmek isterseniz biz buradayız... buradan yazın, olmadı özelden yazın... iki lafın belini kırsanız bile size iyi gelir. Aile maalesef her şey demek değil, burada yüzlerce arkadaş aynı şeyleri yaşıyor
Bütün değerlerime, tiroidime kadar bakıldı diye biliyorum ben ama kardiyoloji doktoruma kontrol için gittiğimde sorarım. B12 vitaminim hep eksikti mesela çocukluktan bu yana ama o bile normal çıkmıştı.
Ataklar sık gelmiyor, çarpıntı gibi kalp atışlarım var ve bununla birlikte nefes darlığı oluyor tabi.
İnşallah tez zamanda bu hastalıktan kurtuluruz. Allah tüm hastalara şifa versin.
Desteğiniz için çok çok teşekkür ederim :)
Aslında bir sabah, bir akşam olmak üzere iki ilaç vermişti. Ben ağır geldiğini söyleyince başka bir ilaç verdi. Burada ilaç isimleri veremiyorum sanırım ama size isimlerini yazayım.
İki gün sonra kontrole gideceğim zaten, doktora sorarım.
- 7 Ağustos 2010
- 1.151
- 850
Özelden yazarsanız belki bildiğim bir ilaçtır. Yardımcı olabilirim.
- 24 Nisan 2007
- 1.620
- 1.694
Siz bu kadar farkındaysanız kendinizin ve olayların, emin olun bunun da üstesinden gelirsiniz… Her şeye ragmen sevgi ve olumluluk her zaman kazanır unutmayın…
Bunun dışında "vicdan muhasebesi yapmadan yaşayanlar" içinse en yakınlarınız bile olsa üzülmemeyi öğrenin. Herkes kendi bataklığını kendi yaratır. Sizin uzattığınız ele rağmen gram akıllanma olmuyorsa bırakın kendi hallerine. Elbet bir gün onlar da idrak eder. Ama sorumluluk asla sizde değil. Siz yapabileceğiniz her şeyi yaptınız, gerisi Allah'ın takdiri.Çok şükür kurabildim canım. Benim sorunum tek babam degildi babamda dayakta degil ilgisizlik koruyamama evi geçindirememe vs.vardi ve ailenin diger fertleride çok sıkıntılıydı berbattı herşey. Annem akıl hastası şizofren abim beni döver ailemde seyirci kalırdı mesela ve bende yalnızdım hep. Şimdi eşimle arada ufak anlaşmazliklar ufak tartışmalar olsada istedigim aileyi kurdum çok şükür. Bu bir süreç emin ol ileride çok güzel bir ailen olucak inancını asla kaybetme
Bunu duyduğuma çok sevindim, inşallah bana da güzel bir aile kurmak nasip olur.
Maddi durumumuz sonradan çok düzeldi, böyle değildi ama o zaman babam daha adaletliydi.
Maddi durumu düzelince, en mutlu olmamız gereken zaman saçmaladı.
Her şey benim, hepsi benim demeye başladı. Sanki yıllar geçmiş gibi geliyor ama 2015 yılından sonra başladı bu olaylar. Şimdi bakıyorum aileme, kısa sürede herkes o kadar değişmiş ki.
Zaten konularımda var zor bir aileydi, düzeleceğine daha berbat oldu.
Zamanı gelince olur inşallah Allaha sığın ve sabret buda bi imtihan sabır imtihanı hem aileyle hem yalnızlıkla sınanmak
Çok teşekkür ederim.
Allah sizin de mutluluğunuzu bozmasın, arttırsın inşallah, çok sağ olun :)
Benzer Konular
- Kilitli
