Bir hata yaptim. Sorunlu olan bir evliliğe çocuk yaptim. Büyük bir hata!
6 yili doldurmus bir evlilik. Kizim 20 aylik. Hamile kalmamla başlayan ve artarak devam eden sorunlar. Şuan da ne yapacağini bilmeyen bir ben!
Eşimle severek evlendik ama en başinda uyum sorunlarimiz oldu aslinda ve sanirim ikimiz de bu sorunlari görmezden geldik. Benim aileme karsi hep mesafeliydi. Ben de hicbir zaman onun ailesine çok sicak olamadim ama bence onun benim ailemle olan iliskisinden çok daha iyiydim.
Evlilikten 4 sene sonra hamile kaldim. Ve hamileligim boyunca yalnizdim. Zaten gurbetteydim bir de, o da bana hep uzak davrandi. Bir kez olsun saçimi dahi okşamadi. Bana karsi ilgisizdi. Doğum yaptim. Dogumdan bir süre sonra ailemin yaninda( baska ildelerdi) kaldim. Ve o siralarda esimin tayini benim ailemin oldugu ile cikti. Eşim benden hepten uzaklaşti. O kendi ailesinin oldugu ili istiyordu. O ilden 18-19 tercih yapti ama 1 puanla kacirdi. Benim ailemi de pek sevmedigi icin isteksizce sadece cocuk var diye, benim de istegimi dikkate alarak ailemin oldugu ilden 3 tercih yapti en altlara. Şansa burasi oldu. (Artik şans mi nasip mi) aramizdaki kopus iyice artti. Tayin döneminde ev aradik. Aama cebinden fazla para cikmasin diye istedigim evi tutmadi. (Esim cok pintidir ayni zamanda) Kücük bir eve tiklim tikis yerlestik. Esyayi getirdigi gün benimle para bahanesiyle kavga edip esyalari eve doldurup ailesinin yanina bayram tatiline gitti . 1 hafta aramadi sormadi. Ben daha 5 aylik cocukla ve ailemin yardimlariyla tuttugumuz evi yerlestirdim. Bu esnada o yokken ben ailemin yaninda kaliyordum.1 hafta sonra geldi ama beni aramadi. O aramayinca ben de eve gitmedim. 2 aydan fazla ayri kaldik. Sonra benim onunla konusmamla bir kez daha deneyelim diye birlestik ve bir süre daha beraber yasadik.
Bu esnada bana bir tartismada eski günlügümü ben hamileyken okudugunu, onunla evlenmeden önce eski sevgilimle beraber oldugumu ögrendigini, bu nedenle de bana uzak davrandigini, hamile olmasam beni çoktan birakmis olacağini itiraf etti. Onu kandirdigimi düsünüyormus. Sonra yine sorunlarimiz oldu ve ben tekrar ailemin yaninda kalmaya başladim. Bu esnada gelip annemle çok ciddi bir kavga etti. Anneme bu günlük meselesini anlatti. Beni anneme kötüledi falan. Boşanacagiz diyerek evden cikti ve ertesi gün beni arayarak konusmak istedi. Çocugumuzu anne babasi ayri buyumesini istemedigini söyleyerek benim eve dönmemi istedi. Ben de annemle arasini düzeltmesini, yaşadigimiz evi değistirmek istedigimi kabul etmesi ve beni seviyorsa şayet dönecegimi söyledim. O da kabul etti. Ben de sirf cocugumu düsünerek son kez deneme kosuluyla, yürümezse bir kez daha denemeyecegim diyerek eve döndüm. 1 aya kalmadan yine sorunlar oldu. Ne annemle arasini düzellti ne de evi degistirmek icin adim atti. Annemle bir daha hic görüsmek istemedigini söyledi. Beni sevmedigini yüzüne vurdumm inkar etmedi. Tekrar tayin hakki verildiginde bir gün beklemeden ailesinin oldugu ile gidecek. Ben de beni sevmeyen bir adamin pesine takilip onunla gitmeyecegimi söyledim. Bu yüzden de beni buraya getirdin ben senin yüzünden buradayim ama sen bana kazik attin diyerek beni sucluyor.
Ayrilmak istedigimde bu kez bana çirkin yüzünü göstererek imalar yoluyla beni tehdit etmeye basladi. Ondan ayrilirsam çok ağlayacagim bir sey yapacakmis. O kizindan asla ayri yaşamayacagina karar vermis. Eşimin çifte vatandaşligi var. Bu nedenle cocugumu benden alip kaciracagini düsündürttü bu söylenleri bana. Korktum. Sindim. O yüzden elim kolum baglandi sanirim. O günden bu güne kah iyi kah kötü devam ettik. Benim ailemle görüsmüyor. suan 1,5 aydir yine ayni evin icinde iki yabanciyiz . Konusmuyoruz birbirimizle. Sadece cocuk icin mecbur kalirsak iste. Bu sürecte beni sevmedigine emin oldum. Beni sadece isine yaradigim icin tutuyor. Bana mecbur oldugu icin. Ondan cocuk isterken beni seviyor sanmistim. Pek belli etmezdi ama sordugumda her seferinde seviyorum derdi. Bu derece sorunlu bir iliskimizde yoktu ayrica. Yanilmisim. Bedeli çok agir oldu. Tüm yasama sevincimi kaybettim. Günlerim kahrolmakla geciyor. Üzüntümden hastalanacagim diye korkuyorum .evlilik bu değil. Aramizda sevgi, saygi, güven bir evliligi ayakta tutacak hicbir sey yok. Bu mutsuzlukla kizima da istedigim gibi odaklanamiyorum ne yazik ki.Artik ondan ayrilmak istiyorum ama bunu yapma cesaretini bir türlü toparlayamiyorum.avukatla da görüstüm bu arada. Esim cok kinci biri. Cocugu elinden alacagim diye yediremiyor ve sirf intikam almak icin bile bana aci cektirecek beni yavrumdan ayri koyacak diye korkuyorum. Ailem çok sükür arkamda hep destekcim. Onlar da ayrilmami istiyor.Çok şey vardi anlatacak. Umarim kisaca anlatabilmisimdir.
