Kötü bir anne miyim?

cocugunuza ayirdiginiz zaman cok az ya cocuk yapmayi erteleyecktiniz ya doktoranizi. kotu bir annesiniz yada degilsiniz demek ne kadar dogru bilmiyorum ama cocugunuza uzuldum. evet oglunuzdan caliyorsunuz en guzel zamanlarini sizle geciremiyor bence baska bir yol dusunun. ben yanlis buldum.
 
Vicdani olarak sorumluluk hissetmelisiniz zaten. Doktoranin bir acelesi yoksa bekleseydiniz keşke. Daha 4 yaşında ve günde sadece 1 saat annesini goruyor. Onda da gün içinde olanlarimi anlatsın,oyun mu oynasın,sadece sarılıp yatsın mi. Ki muhtemelen çoğu olmuyordur . Onca yorgunluğun üstüne siz o 1 saati nasıl verimli gecirebiliyorsunuz çocukla
 
Siz nasıl baş ediyorsunuz bu tempoyla? Çok zor gerçekten ben yapamazdım...
Tabiki kötü bir anne diyemeyiz, bunu buradaki kimse söyleyemez bence. Ama çocuğunuz ve onunla olan ilişkinizin sağlıklı olması için daha fazla zaman ayırmalısınız. Planlamanızı buna göre tekrar yapın bence.
 
Çocuğa uzuldum size ihtiyacı var o uyuduktan sonra falan çalışsanız olmazmi
 
Bu süreci çok kolay atlatan denge kuran arkadaşlarım var.
Benim gibi sürekli mobbinge maruz kalıp ders ve yeterlilik süreçleri dahil burnundan getirilenler, yönetimle ters düşenler yahut bölümdeki öğretim üyelerinin aralarındaki husumetin dahi yeterlilikte doktora öğrencilerinden çıkarılıp yeterlilikte haksız şekilde bırakılan kişiler de var, bir de çalışma alanına göre de değişebiliyor durum. Ben süreci çok zor geçirenlerdenim o yüzden her şeyi aynı anda yürütebilirim demedim, bunların hepsini kaldıracak bir ruh hali ve yeterlilikte değildim. Yapabilen de elbette vardır.

Önemli olan kendini tanıyıp neyi yapıp yapamayacağını bilmek diye düşünüyorum, kervan yolda düzülür hallederiz mantığı hele ki böyle ciddi kararlarda; bana göre değil, planlamaları iyi yapmak gerek.
 
Valla ben işsizim ama yine de hafta içi çocuğumu 2 saat görüyorum. Çünkü kreşe sabahın 7sinde gidiyor. Eve de babası getiriyor o da 5te 5 buçukta alabiliyor. E çocuk çok yorgun oluyor akşam 7de 7buçukta yatırıyorum. E gün bitti gitti. Zaten 1 saat yemek yiyor. Kaldı 1 saat onda da ne isterse onu yapıyor. Haftasonu da özel oyun oynadığım falan yok. Ama anneliğimi yapıyorum. Bakımından,yemesinden,sevilmesinden sorumluyum. Onu 10 dk okşamam bile yetebiliyor ona bazen. İşe giricem diye totomu yırtıyorum ayrıca. İşe girersem sizin gibi çalışmak zorundayım. Kötü anne falan değilsiniz..
 

O kadar iyi anliyorum ki... Turkiye'deyken cok iyi bir universitede arastirma gorevlisiydim. Ama cok sorunlu bir danismanim vardi sagolsun. Yurtdisina PhD icin geldim ve ilk senenin sonunda ise basladim. Savunmami verdigimden beri diyorum ki bi daha akademinin kapisindan gecmem Tabii ben muhendisim ozel sektore gecis kolaydi benim icin. Akademisyenligi birakmamin en onemli sebebi liyakat olmamasi malesef
 
Ilerde cocugunuzla geciremediginiz vakitlere üzülecek gibisiniz.Yıllar ucup gidecek ,cocuk büyuyecek .Beraber anılarınız olmayacak bu yıllardan
 
Kac yasinda cocugun?
 
Size cevap vermek için iki gündür bekliyorum banlıydım. O kadar ferahlattı ki yazdıklarınız. Elbette sonuna kadar okudum hem de birkaç defa
Diğer yorumlara da çok teşekkür ederim. Ortak görüş doktoramı uzatmam yönünde oldu. Mecburen öyle yapacağım artık.
Sizin anneanne babaanne yaninizdaymis ne büyük şans
Siz de bahsetmişsiniz tam olarak disiplinli biri sayılmam ben de zaten öyle olsa tabiki evde çalışırım ama evde bir rehavet geliyor gözüme işler ilişiyor ya da çocuk uyuduktan sonra çalışmak hadi bir gün iki gün olur da bunu hayatının disiplini haline getirmek lazım bu zamana kadar yapamadım bundan sonra nasıl olur nasıl yaparım bilmiyorum. Yapanları ayrıca tebrik ediyorum. Yıllarca lise ve üniversitede devlet yurdunda kalmış biri olarak kütüphane ortamına şartlamışım kendimi. Allahtan yakın eve. Bi yorumcu demiş 90lardan kalma gibi kütüphaneye gitmek nedir diye gerçekten öyle.
Bi yaşam koçundan destek mi alsam
 
İlk hakkım aralık sonunda onda geçmeyeceğimi öngörerek Nisan dedim aslında zira bu zamana kadar günde bir iki saat ayırarak çocuğumdan çalmadan çalıştım ama yok olmadı kalacağım yüksek ihtimalle. İkincisi nisanda. Şimdiden başladım çalışmaya. Ayrıca en sondaki tavsiye çok önemli çok teşekkür ediyorum
 
Yorum yazan tek tek cevap veremediğim herkese teşekkür ediyorum
Ya ben yazdigim mesaji unutmusum buraya hakikaten sert olmus. Uslup icin ozur dilerim. Doktora surecinden gecmis biri olarak ne kadar yipratici oldugunu bildigimden sinirlendim herhalde. Olay danismanda bitiyor dedigim gibi eger cok baskici olmayan sizi rahat birakan bir danismaniniz varsa cocukla doktora beraber yurur aksi durumda zor olacak.
 
Sizinki annenizin mizacından kaynaklı. Pandemi döneminde sağlık çalışanları karantinaya girmişti. Çocuklarından ayrı kalmışlardı. Buluşma videolarını yayınlıyorlardı. Ben ağlayarak izlerdim o hasretlerini, özlemlerini.
Benim annemde öğretmendi. Okuldan gelişini hatırlıyorum. Kan ter içinde kalırdı. Arkadaşları güne filan gider, annem koşa koşa eve gelirdi. Bizi nasıl doyuracağını bilmezdi.
Kayınvalidemde çalışan bir kadınmış. Bankacı. Eşimi anneannesi büyütmüş. Çocukluğunu anlatırken anılarında hep anneannesi var. Kayınvalidem inanılmaz despot bir kadındı. Oğluyla hep emir kipiyle konuşur, ağzından “teşekkür ederim” lafını duymadım.
 
Anaokulu mu? Ama evdeysen cocuk neden tum gun kreste
Çünkü kreş uzakta ve tek araba var. Eşim de arabayla gidiyor. Giderken bırakıyo dönerken alıyor. Bazen ben alıyorum erken eşim işe izbanla gidiyor arabayı bana bırakıyor(bu arada işi 30 km uzakta) ama şu an buralarda yol çalışması var. Yeni ehliyet aldım çocuğu tehlikeye atmak istemiyoruz. Bu arada kızım ilk defa bu yıl kreşe başladı. Bu zamana kadar hep benimleydi. Sosyalleşmesi için yolluyoruz.
 
Gec baslamis sanki, aslinda genelde 2,5-3 yas iyi diyolar 4 yastan sonra anaokulu.. birde hemen tam
Zamanli degilde yavas yavas okula alistirmak daha iyi.. ama sizin durumunzda yapacak birsey yokmus cunku diger turlu hic gidemeyecekmis.
 
Siz çalışmıyor musunuz ya da çocuğunuz var mı? Ben de çalışan annenin çocuğuyum. Eskiden çocukken ve gençken annemin hemen yorulduğunu , hiç kafa dengi olmadığını, benimle ilgilenmediğini düşünürdüm. Kendim de çalışmaya başlayınca, çocuk sahibi olunca annem onca işe güce nasıl yetişmiş diye düşünüyorum ve içten içe onu anlayıp yapamadıklarını normal karşılıyorum. Ona karşı eski kızgınlığımdan eser kalmadı, tam tersine çocukmuşum dünyadan haberim yokmuş diyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…