Ben bu mesele için görüşmedim zaten hiçbiri ile, ana konum bambaşka şeylerdi ama bundan da bahsetmiştim her birine. Eşim 19.30 da gelir ve oğlum 20.30 da uyumuş olur. Bazen daha geç de gelebiliyor hatta. Ebeveynle geçirilen kaliteli yarım saat çocuk için yeterli demişlerdi hatta biri 20 dakika demişti. Bilemiyorum doğruluğunu yanlışlığını - söylenen bu idi.
Ben de günde yirmi dk vakit geçirmek yeterli özgüven gelişimi için diye bir bilgi hatırlıyorum ama nerde okudum hatırlamıyorum. Şaşırmıştım hatta. Ama konuşma gelişimi gibi başka açılardan yeterli midir bilmiyorum. Bir de az önce ön sayfalarda okudum bir üye yeterince vakit geçiremiyoruz diye 4.5 yaşındaki çocuğunu gece yanında yatırıyormuş, bu da fazla geldi mesela
Çocuğun ilk öğretim yılları da önemli fakat en önemli zamanı 0-6 yaş arasındaki zaman. Şuanda 4 yaşında ve size en çok ihtiyacı olduğu zamanlar. Bu kadar tempo çok ağır gelir. Ayrıca bu zamanları bir daha geri gelmiyor. Size karşı hep bir eksiklik hissedebilir. Temponuzu ailenizi de düşünerek ayarlayın. Planlamanız çok ama çok kötü. Bu dönemde yaşadıkları ilerideki hayatını ve psikolojisini çok çok etkiliyor. Biraz kendinize biraz oğlunuza ve birazda eşinize vakit ayırın. Size bu kadar yoğun tempoda çalışmak ağır gelmiyor mu?
Buna katılıyorum eve bu kadar yorgun ve yorulmuş gelmese 9da cocukla uyumaz belki konu sahibi. 5de eve gelinip çocukla biraz vakit gecirseler,ailece yemek yeseler,çocuk uyusa ,o noktada belki daha dinlenmiş şekilde 2-3 saat çalışabilecek. Uykusu gelse de uykudan feragat edip calışmalı makul bir saate kadar. Herşeyden feragat ediliyor,aile hayatı birlikte yenilen yemekler, hatta çocukla gecirilecek vakitten ama uyku feda edilebilir benim açımdan bakılınca bu gruptan sadece durup düşününce,diğerleri idare edilemez yıllarca/aylarca,sürdürulebilir/sağlıklı bir düzen değil bu. 4 yaşında küçücük çocuk,annem bana daha iyi bir gelecek sunmak için çalışıyor diyecek olgunlukta değil ki,annesini anlayabilecek durumda değil.
Allah aşkına bir uzmanların ismini yazsanıza. Hangi uzmanlar diyormuş. Uydurup birde uzmanlar diye eklemeniz
Annenin yeri ayridir sonucta gozunu acti seni gordu..ben şuan kendi çocuğuma kayınvalidem bakıyor 4 aylıkken işe başladım mesela işten 6 da çıkıyorum ya sanki bebeğim saati biliyor gibi saat 6 da huzursuzlanmaya başlıyormuş mesela 6 da değil de 7 de alsam ortalığı inlettiği olduben konu sahibinin çocuğunu çok sakin buldum çocuklar biliyor sanki saatleri mesela cumartesi günü çalışmam gerekti bir gün eşimle kaldı evde oğlum huysuzlanıp ağlayıp durmuş sürekli çünkü alıştı biz her cumartesi beraber gezmelerimize beraber yemek yemelerimize konu sahibinin çocuğu nasıl ortalığı inletmiyor ben ona şaşırıyorum yada benimki daha 21 aylık ondan böyle
nasil yeterliVar bu konuda değişik görüşler. Şöyle ki “attachment parenting” diye bir kavram çıktı yurtdışında. Güvenli bağlanma ebeveynliği diye Türkçeleştirebiliriz. Bunu savunan birçok çocuk gelişimcisi ilk 2 yılın çok önemli olduğunu ve mümkün olan en fazla zamanı birincil ebeveyniyle çocuğun geçirmesi ve bunu da kaliteli olarak yapması öneriliyor. Bunun temsilcileri katolikmiş ama bu yüzden diğer bazı çocuk gelişimciler birincil bakım verenin genelde anne olduğunu, bu görüşün kadınları eve kapatıp çocuk bakmaya zorladığını ve dini nedenlerle savunulduğunu düşünüp itiraz da etmişlerAnnenin yeri ayridir sonucta gozunu acti seni gordu..
Bak simdide gunde yarim saat yeterli denmis
Olabilir bu ya? uzman bile soylese soyle bi oturup dusunmemiz gerekmez mi? Acaba diye.. doktora gidincede tatmin olmadiysak baska bir doktora daha gidiyoruz dimi? Bu konuda eminim fikir ayriliklari vardir eger bunu bir pedagog soylediyse.. asla gitmezdim boyle bir uzmana, uzman bile olsa..yarim saat asla yeterli olamaz 4 yasinda el kadar bebeye..
Heh evet baglandiklari baska birileri olacaktir, cocukla kim vakit gecirirse ona baglaniyolar…bi anne olarak anneye duskun olacagina o yastaki cocuk baskasina duskun olmasi uzucu bence.. ha calisan kadinlarin cocuklarida anneanne vs bakarsa duskun oluyolar ama ayni sey degil bana gore.Var bu konuda değişik görüşler. Şöyle ki “attachment parenting” diye bir kavram çıktı yurtdışında. Güvenli bağlanma ebeveynliği diye Türkçeleştirebiliriz. Bunu savunan birçok çocuk gelişimcisi ilk 2 yılın çok önemli olduğunu ve mümkün olan en fazla zamanı birincil ebeveyniyle çocuğun geçirmesi ve bunu da kaliteli olarak yapması öneriliyor. Bunun temsilcileri katolikmiş ama bu yüzden diğer bazı çocuk gelişimciler birincil bakım verenin genelde anne olduğunu, bu görüşün kadınları eve kapatıp çocuk bakmaya zorladığını ve dini nedenlerle savunulduğunu düşünüp itiraz da etmişler
Maalesef bu sert bilim olmadığı için ve birçok çalışma çok farklı sonuçlar gösterebileceği için çocuk yetiştirmenin kesin budur denilen durumu yok. Herkes inandığına, içgüdülerine bakarak elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyor. Günümüzde tek maaşla geçinmek zor. Olmasa bile birçok kadın artık kariyer yaparak tatmin oluyor. O yüzden eskisi gibi evde kalıp çocuk bakmak istemiyor ki ortam da buju destekliyor. O yüzden yarım saat ilgilenin üzülmeyin diyen uzmanlar da çıkmış belli ki. Bunun çalışmalarına bakmak lazım. Bence o annesi yarım saat ilgilenen çocuğun birincil bakım veren ve çok daha uzun saat yanında olup bakan başka bir yetişkin vardır. Çocuk o yetişkine bağlanıyordur, ondan hayatı öğrenip gününü paylaşıyordur. O yüzden sağlıklı bir birey olabiliyordur. Yani bitki gibi çocuğu salıp günde sadece yarım saat görün diyen hiçkimse olduğunu düşünmüyorum. O çocuklar da artık kim bakıyorsa (baba, babaanne, anneanne, dede, bakıcı vs) ona bağlanıyordur.
Yahu burada “sevgilim günde yarım saatini ancak bana ayırıyor” yazsalar ayrıl denir
Aa 1982 den beri yetistirilmiyorlarmis
o zaman çocuk psikiyatri uzmanı mi diyeceğiz ay bir yerde demeyim cahil gozukmeyim hatta bu bilgiyi satarım 
5 yasina kadar anneannede duracak cocugu dogurmasaymis keske.Herhlde cocugunuz yok.5 sene nedemek hic bilmiyorsnuz
Aa 1982 den beri yetistirilmiyorlarmis
Bu sanırım saatleri uygun olmayanlar için minimum saatleri belirtiyor. Açıkçası üzerine çok konuşmadık çünkü bana minimum 2 saat ilgilensin baba deseler ne yapabilirdim ki? Bana denilen ebeveyn ile geçirilen kaliteli 20-30dakika yeterli cümlesi idi. Bahsedilen; vakti olmayan ve yoğun çalışan eşim gibi ebeveynler olabilir. Misal işten gelir gelmez "yorgunum bi dur" demeyip "seni özledim" diyerek çocuğa koşuyor ve ilgileniyorsa yeterli geliyor olabilir. Çocuk sevildiğini hissediyor ve diğer ebeveyn zaten yanında ise sorun olmuyor sanırım.
Gerçekten o kadar şaşırdım ki esime söyledim nasıl ya diyor nasıl yokmuş diyor
