• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kötü bir anne miyim?

evet uykumuz hiç düzenli değil gece 2 3 kez kalkıyoruz :D o yüzden iş yerinde zombi gibi geziyorum 18 aydır
Normaldir canim
Gececek bi kac aya..

Yani sen sadece calisiyorsun boylesin birde ustune 3-4 saat ders calisip cocugunu gormedigini dusun..

Buararda tum gun pertin cikmis, 1 saat kaliteli
Vakit ne olabilir? Cidden en kaliteli vakit 4 yasindaki cocuk icin annesinin koynunda yatmaktir sarilmaktir herhalde o 1 saat icin, etkinlik filan hak getire bence😐🙄
 
Bunu da yazmadan geçemeyeceğim

Çalışan bir annenin çocuğuydum hem öyle sizinki kadar da değil. Sağlık çalışanı olan bir anne nöbetleri olan. Biraz bakıcı biraz kreş büyüyüp gittim. Gece yatmadan çok dua ederdim yarın annem işe gitmesin evde olsun diye. Hele nöbetini olduğu geceler sabah olsun annem gelsin beraber oynarız diye yatardım. Sabah olur annem gelir kısa bir süre sonra hali ile uyumak isterdi. Tabi bana yine bakıcı yolları kreş yolları görünürdü. Çalıştığı dönemde maddi olarak hiç eksik kalmadım herşeyin en iyisini giydim yedim çeşitli kurslara gittim. Ama hep eksik kaldım. Onunla paylaşamadığım herşeyi başkaları ile paylaşmayı öğrendim. şu an 35 yaşındayım annemle aramdaki bağ o kadar pamuk ipliği ki. Lise yıllarımda çok asi biriydim. İçimde ona karşı hep bir öfke vardı. Çünkü beni tanımıyordu. Bi derdim olduğunda hiç oturup dinlemedi ağladığımda kapıdan şöyle bi bakar geçerdi. Biliyorum yorgun olduğu için zaman ayıramazdı ama bu benim suçummuydu? Bi gün olsun neyin var kızım diyerek yanıma oturmadı. Hala aynı öfke içimde ama sadece artık anne olduğum için daha ılımlıyım. Evet seviyorum evet canım ciğerim ama yıllardır yaşanılanlar en ufak bir kıvılcımda alev almaya hazır şekilde içimde. İşin açıkçası aramasa aramam sormasa sormam. Sağlıklı olduğunu iyi olduğunu bileyim bana yeter. Benim ona ihtiyacım olduğu tüm zamanları görmezden gelmiş birine şu an kendimi yakın hissedemiyorum açıkçası. İnanın anneme en son ne zaman sarıldığımı bile hatırlamıyorum..
 
Bunu da yazmadan geçemeyeceğim

Çalışan bir annenin çocuğuydum hem öyle sizinki kadar da değil. Sağlık çalışanı olan bir anne nöbetleri olan. Biraz bakıcı biraz kreş büyüyüp gittim. Gece yatmadan çok dua ederdim yarın annem işe gitmesin evde olsun diye. Hele nöbetini olduğu geceler sabah olsun annem gelsin beraber oynarız diye yatardım. Sabah olur annem gelir kısa bir süre sonra hali ile uyumak isterdi. Tabi bana yine bakıcı yolları kreş yolları görünürdü. Çalıştığı dönemde maddi olarak hiç eksik kalmadım herşeyin en iyisini giydim yedim çeşitli kurslara gittim. Ama hep eksik kaldım. Onunla paylaşamadığım herşeyi başkaları ile paylaşmayı öğrendim. şu an 35 yaşındayım annemle aramdaki bağ o kadar pamuk ipliği ki. Lise yıllarımda çok asi biriydim. İçimde ona karşı hep bir öfke vardı. Çünkü beni tanımıyordu. Bi derdim olduğunda hiç oturup dinlemedi ağladığımda kapıdan şöyle bi bakar geçerdi. Biliyorum yorgun olduğu için zaman ayıramazdı ama bu benim suçummuydu? Bi gün olsun neyin var kızım diyerek yanıma oturmadı. Hala aynı öfke içimde ama sadece artık anne olduğum için daha ılımlıyım. Evet seviyorum evet canım ciğerim ama yıllardır yaşanılanlar en ufak bir kıvılcımda alev almaya hazır şekilde içimde. İşin açıkçası aramasa aramam sormasa sormam. Sağlıklı olduğunu iyi olduğunu bileyim bana yeter. Benim ona ihtiyacım olduğu tüm zamanları görmezden gelmiş birine şu an kendimi yakın hissedemiyorum açıkçası. İnanın anneme en son ne zaman sarıldığımı bile hatırlamıyorum..
Maddi olarak da eksik kalsa o zaman da niye çalışmadı dersiniz?
İnsan ne yoksa onun peşinde.
Kadın keyfinden mi çalışmış.
Benim annem ev hanimiydi mesela benim kardeşim de zamanında alınamayan eteği kafayı takmış durup durup onu söyler.
Şimdi poşetlerce kıyafet alıyor.
İlla bir yerlerden feragat edilecek.
Mesela bende istediğim bölümü özelde okuyabilirdim tek maaş varken mümkün değildi.
İçimden ah keşke iki maaş olsaydık diye gecirmisligim var.
Konu sahibi süre olarak az zaman geçiriyor bunda hem fikiriz.
Ama şu zamanda anne otursun mentalitesinden cikilmali.
Tek maaşla yüksek rakam olmadıkça gecinmek imkansiz.
Ve eğitim bile artık parayla.
Bazısı öyle der bazısı böyle der.
Çalışan çalışmayan tüm anne babalar çocuklarına zamanı ayirmali.
 
Normaldir canim
Gececek bi kac aya..

Yani sen sadece calisiyorsun boylesin birde ustune 3-4 saat ders calisip cocugunu gormedigini dusun..

Buararda tum gun pertin cikmis, 1 saat kaliteli
Vakit ne olabilir? Cidden en kaliteli vakit 4 yasindaki cocuk icin annesinin koynunda yatmaktir sarilmaktir herhalde o 1 saat icin, etkinlik filan hak getire bence😐🙄
ben şuan kendi çocuğuma kayınvalidem bakıyor 4 aylıkken işe başladım mesela işten 6 da çıkıyorum ya sanki bebeğim saati biliyor gibi saat 6 da huzursuzlanmaya başlıyormuş mesela 6 da değil de 7 de alsam ortalığı inlettiği oldu :D ben konu sahibinin çocuğunu çok sakin buldum çocuklar biliyor sanki saatleri mesela cumartesi günü çalışmam gerekti bir gün eşimle kaldı evde oğlum huysuzlanıp ağlayıp durmuş sürekli çünkü alıştı biz her cumartesi beraber gezmelerimize beraber yemek yemelerimize konu sahibinin çocuğu nasıl ortalığı inletmiyor ben ona şaşırıyorum yada benimki daha 21 aylık ondan böyle
 
Maddi olarak da eksik kalsa o zaman da niye çalışmadı dersiniz?
İnsan ne yoksa onun peşinde.
Kadın keyfinden mi çalışmış.
Benim annem ev hanimiydi mesela benim kardeşim de zamanında alınamayan eteği kafayı takmış durup durup onu söyler.
Şimdi poşetlerce kıyafet alıyor.
İlla bir yerlerden feragat edilecek.
Mesela bende istediğim bölümü özelde okuyabilirdim tek maaş varken mümkün değildi.
İçimden ah keşke iki maaş olsaydık diye gecirmisligim var.
Konu sahibi süre olarak az zaman geçiriyor bunda hem fikiriz.
Ama şu zamanda anne otursun mentalitesinden cikilmali.
Tek maaşla yüksek rakam olmadıkça gecinmek imkansiz.
Ve eğitim bile artık parayla.
Bazısı öyle der bazısı böyle der.
Çalışan çalışmayan tüm anne babalar çocuklarına zamanı ayirmali.


Bakın ben çalışmasından şikeyetçi değildim. Yorgun olup bana hiç zaman ayırmamasından şikayetçiydim. Orda da belirttim. En basiti Ergenlik zamanlarımda kendi çapımda üzüntüler yaşardım hiç derdimi anlatmışlığım yoktur. Onunda neyin var diye sormuşluğu yoktur mesela. Çünkü hep yorgundu uyuması gerekirdi ya işten gelmiş olurdu ya da işe gidecek. Annesi tek çalışan çocuk ben değildim bu kadar kopuk olmaması gerektiğini başka ailelerde gördüğümde bu nefret büyüdü içimde zaten. Tabiki artık tek maaş ile ev geçinmez. Tabi ki anne çalışmalı. Ama herşey para demek değil. Bu hırs ile çocuğu bi kenara atıp kendi kendine büyümesi beklenmemeli.
Bir çocuğun maddi ihtiyaçlarından çok duygusal ihtiyaçları giderilmeli öncelikle. Ben şu an çocukken giydiğim kıyafetleri değil de annemle babamın izni denk geldiğinden gittiğimiz tatilleri orda yaptıklarımızı hatırlıyorum mesela
 
Bakın ben çalışmasından şikeyetçi değildim. Yorgun olup bana hiç zaman ayırmamasından şikayetçiydim. Orda da belirttim. En basiti Ergenlik zamanlarımda kendi çapımda üzüntüler yaşardım hiç derdimi anlatmışlığım yoktur. Onunda neyin var diye sormuşluğu yoktur mesela. Çünkü hep yorgundu uyuması gerekirdi ya işten gelmiş olurdu ya da işe gidecek. Annesi tek çalışan çocuk ben değildim bu kadar kopuk olmaması gerektiğini başka ailelerde gördüğümde bu nefret büyüdü içimde zaten. Tabiki artık tek maaş ile ev geçinmez. Tabi ki anne çalışmalı. Ama herşey para demek değil. Bu hırs ile çocuğu bi kenara atıp kendi kendine büyümesi beklenmemeli.
Bir çocuğun maddi ihtiyaçlarından çok duygusal ihtiyaçları giderilmeli öncelikle. Ben şu an çocukken giydiğim kıyafetleri değil de annemle babamın izni denk geldiğinden gittiğimiz tatilleri orda yaptıklarımızı hatırlıyorum mesela
Ama bu çalışması ile alakali değil annenizin yapısı ile ilgili.
Ev hanımı da olsa ilgilenmeyen ilgilenmez.
 
Ama bu çalışması ile alakali değil annenizin yapısı ile ilgili.
Ev hanımı da olsa ilgilenmeyen ilgilenmez.

O ev hanımı olduğundan bir süre sonra ben zaten farklı bir şehirde yanlız yaşamaya başladım o yüzden onu çok deneyimleyemedik. Ama onun çalışırken bahanesi her zaman yorgunum olurdu ondan yola çıkarak bunları dedim.

Bir anne ne olursa olsun çocuğuna ilgisini sevgisini vermeli bu konudan çıkacak en net sonuç bu.
 
O ev hanımı olduğundan bir süre sonra ben zaten farklı bir şehirde yanlız yaşamaya başladım o yüzden onu çok deneyimleyemedik. Ama onun çalışırken bahanesi her zaman yorgunum olurdu ondan yola çıkarak bunları dedim.

Bir anne ne olursa olsun çocuğuna ilgisini sevgisini vermeli bu konudan çıkacak en net sonuç bu.
Mesela benim ablamda ilgilenmez fazla ama çalıştığı için değil evdeyken de öyle.
Ben bunun karakterle ilgili olduğunu düşünüyorum.
 
Bunu düşünüp konu açıyorsunuz kötü anne değilsiniz. Olsanız bu sizi rahatsiz etmezdi. Ama vicdanınız rahatsız demek ki iyileştirilmesi gereken şeyler var. Yoğunluğu azaltacak neler olabilir? Çocuğun dünyaya gelmek kendi seçimi olmadığı için ,varsa bir zorluk, ebeveyn göğüs germeli diye düşünüyorum.
 
bende çalışıyorum,ayriyetten de ek iş olarak instagram üzerinden satış yapıyorum. akşamları sadece kızımla zaman geçiriyorum hafta sonunu da kızıma ayırıyorum. bazen evden çalıştığım hafta sonlarım oluyor ama onun ihtiyaclarını karşılamak için, onunla sohbet etmek veya onu dışarı çıkartmak için muhakkak vakit ayırıyorum. kendime vakit ayıramıyorum inanın. üstelik ben buna rağmen çok az vakit geçirdiğimi düşünüyorum ve yanımda yatırıyorum. kzıım 4,5 yaşında. berbat bir annesiniz kötü bir annesiniz diyemem muhtemelen onun geleceği için bunları yapıyorsunuz ama malesef bu yaşlar bir daha geri gelmiyor.
 
Dört yaşında bir oğlum var ve ben de aktif bir işte çalışıyorum mesaisi 9.05 olan aynı zamanda doktora yapıyorum şu an yeterlilik aşamasındayım akşam 17’de çocuğu kreşten alıp eve bırakıp kütüphaneye gidip saat 20:00’ye kadar ders çalışıyorum eve gelip çocuğumla maksimum bir ya da 2 saat ilgilenip uyuruz haftasonu da kütüphaneye gidiyorum ve bu süreç doktora tez aşamam da dahil olmak üzere belki en az üç sene daha devam edecek acaba oğlundan çalıyor muyum diye düşünüyorum hafta sonu en azından tam bir gün verebildiğim zamanlar da oluyor ama tabi bu biraz nadir oluyor bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz vicdani olarak sorumlu hissediyorum? Ses kayıt uygulaması ile yazdığım için yazım hatalarını dikkate almayınız.
İş yerinde öğle aranızda çalışabilirsiniz, sabah bir saat erken kalkıp çalışabilirsiniz. Ben acil olmadığı sürece akşamları çalışmıyorum benim de 4 yaşında oğlum var. Niye kütüphanede çalışmanız gerekiyor? Ben evde çalışıyorum ve oğlum yatınca çalıştığım oluyordu ya da haftasonları 2-3 saat çalışıyordum. İş yerinde öğle arasında çalışıyordum. Yani hergün kütüphaneye gidecek kadar yoğun çalışmanız gerekli mi? Evde akşam oğlunuz yattıktan sonra ya da sabah erkenden çalışmanız neden mümkün değil? Sadece oğlunuz için de değil, evliyseniz eşiniz için de sıkıntı. Ailenizden kopmuş oluyorsunu. 8 de kütüphanede çıkıyorsanız ailecek yemek de yiyemiyorsunuzdur bu sıkıntılı bir durum sizin için. Kötü bir anne değilsiniz tabi ki ama zamanınızı farklı değerlendirebilirsiniz.
 
Yani icindeki fesatligi yorumlarina dökmüs arkadaslara bisey diyemiyorum. Sizi gercekden tebrik ediyorum, kolay degil yaptiginiz.

Bence kaliteli bir Saat gecirmek, cocugu canta gibi kolunda o gün senin bu gün benim tüm gün gezdiren annenin verebileceginden daha cok..ki nisana kadar demissiniz. Tahammül edilemeyecek bir süre degil ki
Kadının yaptığı doktorayı bencillik olarak görenler ne kadar uçsa, sizin mevcut düzeni savunmanız ve farklı yol gösterenlere fesat demenizde o kadar uç.
Kadın ne güzel doktora yapıyor, bu yaptığı kendisi kadar çocuğunun geleceği içinde fırsata dönüşebilir, örnek olabilir. Gerçekten zor ama muazzam bir şey yapıyor.
Ama bunu yaparken bedeli çocuğuna ödetmesi doğru değil. Gerekirse 1 sene 8 saat değil 6 saat uyuyacaksın. Hedefe giden yol meşakkatlidir çünkü. Karar bizimse fazla eforu da biz göstermeliyiz. Yorumum da bunu görmesi içindi.

Aşırı titiz bir kadının gün boyu evini temiz görmek için çocuğunu bir kenara koyması ile kariyeri için bir kenarda beklemesini istemenin farkı ne?
İkisi de çocuğun ihtiyacından ve zamanından çalmak değil mi?
 
Kadının yaptığı doktorayı bencillik olarak görenler ne kadar uçsa, sizin mevcut düzeni savunmanız ve farklı yol gösterenlere fesat demenizde o kadar uç.
Kadın ne güzel doktora yapıyor, bu yaptığı kendisi kadar çocuğunun geleceği içinde fırsata dönüşebilir, örnek olabilir. Gerçekten zor ama muazzam bir şey yapıyor.
Ama bunu yaparken bedeli çocuğuna ödetmesi doğru değil. Gerekirse 1 sene 8 saat değil 6 saat uyuyacaksın. Hedefe giden yol meşakkatlidir çünkü. Karar bizimse fazla eforu da biz göstermeliyiz. Yorumum da bunu görmesi içindi.

Aşırı titiz bir kadının gün boyu evini temiz görmek için çocuğunu bir kenara koyması ile kariyeri için bir kenarda beklemesini istemenin farkı ne?
İkisi de çocuğun ihtiyacından ve zamanından çalmak değil mi?


Evet haklisiniz, benim asil hedef kitlem ne doktorasi ne calismasi ottur cocuguna bak tarzi yorumlar, kafalardi.
Katiliyorum size, gerekirse yemegi disardan söylemeli, bir Saat erken kalkip ders calisip, aksamlari bir Saat daha fazla vakit ayirmali.
Ben gece Saat 2/3/4 gibi Saat kurup iki Saat ders calistigimi bilirim sirf cocugumdan o vakti almamak icin.
 
Kötü veya iyi annesiniz demek benim haddim değil ama çocuğunuzu kendinize hasret bıraktığınız aşikar.
4 yaşında oğlum var benimde,anne kuzusu yani henüz o. Planlamanızi gözden gecirin derim. Okuldan aldıktan sonra çocukla vakit gecirip,akşam yemeği uyku sonrası evinizde çalışmanız daha fazla vakit ayırmanızı sağlar çocuğunuza. 9 da yatar zaten çocuğunuz en geç. Sonra 2-3 saat vaktiniz olur çalısmaya.
Tamam çocuğunuzun geleceği için çabanız anlıyorum ama o bir daha 4 yaşında olmayacak,bunu unutmayın. Size ihtiyacı var
Haftanın 2-3 günu en azından çocuğunuzla vakit geçirin.
 
Aynı şeyi yazacaktım :p biz köpeğimize sabah 30 akşam 30 dakika ayırıyoruz azına veteriner uygun bulmuyor :p bu çocuk gelişimciler maaşallahmış yani. Elbette ortaokul-lise çağında çocuklarla kaliteli 30 dakika yetebilir de bebeklik ve erken çocukluk çağına hiç katılamam. Yahu burada “sevgilim günde yarım saatini ancak bana ayırıyor” yazsalar ayrıl denir :p kocalar yarım saat ilgilense boşansam mı diye sorulur. Doğurmayı tercih ettiğin çocuğa yarım saat yeter denilmiş. İnanılmaz bir şey.




Size kesinlikle katılıyorum. Çocuk için de değil ki bu. İnsanların hepsi çok çalışmaktan mutlu olmak zorunda değil kesinlikle. Ben nöroloji uzmanı olarak çalışıyordum eşşekler gibi (2 ş ile) istifa ettim işyeri hekimliğine geçtim çok daha az saat çalıştık ve çok çok daha mutlu oldum. Çocuk için değil yani :p şimdi kızım 8,5 aylık işi bıraktım 2 yaşına kadar kendim bakacağım. Kendi istediğim ve öyle uygun gördüpüm için. Çalışmaya bayılan bir insan değilim ama çocuk bakmayı çok sevdim mesela. Benim de etrafımda çalış da çalış, çalış da çalış diye baskı yapan çok insan oldu hepsini savuşturdum. Bu dünyada mutlu olmaya geldik hiç önemsemeyin insanları :)

Konu sahibi: bu durum kısa birkaç ay deseydin babasının primer ebeveyni olması eleştirilmezdi. Çalışması değil burada eleştirilen. Zaten anne baba çalışırken çocuk da kreşte. Ama iş bitiyor ders başlıyor ve 3 yıl sürecek deniliyor. Bence çözüm bulmanız şart. Çocukla kaliteli 1 saat geçirmeniz güzel ama yetersiz. Ya uykunuzu feda edeceksiniz ya mümkünse iş saatinizi düşüreceksiniz ya da doktorayı daha uzun zamana yayacaksınız. Sonra çok pişman olabilirsiniz. Siz pişman olmasanız oğlunuz olabilir. Bunun ihtimali bile düzeltmeye çalışmanız için yeterli sebep olmalı.


Annemin ameliyat olduğu hafta çok ilgilenemedim yani öyle günlerce değil 3 veya 4 gün toplamda 1 saat oynamisimdir en son topunu getirip ağlıyordu. Ben 1 hafta az ilgilensem ertesi hafta tribini unutturmak için daha çok uğraşırım yahu:D hemen huysuzlaniyor modu düşüyor bizde tuhaflık var herhalde
 
İyi veya kötünün bir tanımını, sınırını ve ölçüsünü belirlemek oldukça zor.
Benim çocuğum üç yaşında 2 yıl ücretsiz izin aldım. Pandemi dönemi evde yalnız baktım. 23 aylıkken kreşe başladı. Evde kaldığımız süreç boyunca mükemmel anne miydim? Sanmam çok çok bunaldım çünkü.Çevremde benimle aşağı yukarı aynı zamanlarda anne olmuş on arkadaşım vardır. Kimi anneler ücretsiz izin sürecine doyamadı. Ben bi yerden sonra işe gitmeyi dört gözle bekledim.
20 ay emzirebildim. 1 yaştan sonrası benim için eziyetti. Kimi arkadaşım 9 ay emzirebildi kimisi 30 ay seve seve emzirdi.
'Kreşe erken mi verdim? Gün içinde çok uzun süreler kreşte mi kaldı?'soruları kemirmeye başladı içimi bu sefer de. 4 yaşına kadar kreşe vermeyen anneler vardı. Yarım gün çalışma şansı olan anneler vardı. Biz ise 7.45te evden çıkıp 18.45te eve dönebiliyorduk.
2 yaşına kadar sıfır ekranla büyüten arkadaşlarım oldu. Ben yapamadım. Organik besleyen çeşit çeşit tarifler deneyenler oldu. Ben yine yapamadım. Daha aklıma gelmeyen bi sürü detay vardır. İyinin sınırı yok.
Kötünün de sınırı yok. Benim iyi olduğum ya da nispeten iyi olma şansımın olduğu bazı noktalarda da başka anneler ideal davranamadılar/yanlış yaptılar.
Ben kendimce ortalama bir anne olduğumu düşünüyorum. Daha iyisi olmaya çalışmak için şartlarım, kişiliğim ve psikolojim şu an uygun değil. Bile isteye çocuğumu ihmal etmemek, her zaman mutlu olamayacağını kabullenerek olabildiğince mutlu bir çocuk olmasını sağlamak benim amacım.
Annelikte ölçütüm kendimi ikna etmek.
Siz de kendi içinizin rahat ettiği bir düzendeyseniz dert etmeyin. Yok değilse zaman planlamanız için birçok arkadaş önerilerde bulunmuş zaten alternatifleri değerlendirin.
 
Pedagogların söylediklerine de inanmayacaksak kime inanacağız😅
Her işi iyi yapan gibi gelen hastayı müşteri olarak gören de var . Ben kedimi veterinere götürdüm psikolojik tedavi görüyor bana günde bir saat ayırın dedi . Bu kedi yani büyüyen yetişen bir çocuk değil . Ben hiç okuduğum kitaplarda dinlediğim pedegoglarda böyle yarım saat yeter gibi bir şey duymadım . Günde yemek yapmaya insan yarım saatten fazla zaman ayiriyor bu yetişen büyüyen hayata hazırlanan bir çocuk
 
Teknik olarak çocuğuna anneyi yarım saat görmesi nasıl yeterli olabilir? Ben bile şu yaşımda bu kadar az gördüğüm sevdiğim bir arkadaşım bile olsa 30 dakika yanıma uğrasa " ya birgün olsun biraz fazla kal, iki laf edemedik" derim ve böyle hissederim. Kaldı ki minik bir bebekten bahsediyoruz. Yani bir de robot değil ki bu çocuklar, yarım saat durduk tamam bu ona yetmiştir artık densin. Bilmiyorum ama evcil hayvanların bile evdekilerle vakit geçirmeye ihtiyaçları oluyor, bahsi geçen minik bir bebek. Anneye müthiş bir özlem duyar ama doğru kelimelerle dile bile getiremez. Ama bu hissettiği şeyleri değiştirmez. İçgüdülerden ve doğamızdan tamamen uzaklaşmış da değiliz sonuçta. Orada, gözünün gördüğü bir yerde annenin olduğunu bilmek sürekli verimli vakit geçirilmese bile bebekte rahatlama hissi yaratır.
 
Back
X