• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kötü bir anne miyim?

Oğlum bir yasindayken kpss ye hazirlanmistim.iki yaşına kadar haftada 6 günü bakıcıya gitti,bakicimiz Allah razı olsun çok iyiydi ama yine de o günler için çok üzülüyorum,atandım mi?evet,istediğimi elde ettim mi? Evet ama oğlumun o günleri geri gelmeyecek ben bundan dolayı çok ama çok üzgünüm....çünkü bu benim hatam.Eğer çocuğum olmadan önce atanma işini halletseydim bu durumu yasamazdim
Ya da çocuğun size ihtiyacı olduğu zamanları geçtikten sonra calisabilirdiniz iş de veya dersinize.
 
Çocuğunuzun geleceği için yapıyorsunuz bu da iyi bir şey fakat bu yıllar onun geleceğini şekillendirecek en önemli yıllar. Bir saatle ona ne katabilirsiniz ki? En önemli yıllarında onu annesinden mahrum bırakmayın birkaç sene sonra daha mantıklı gibi geldi bana
 
Yani icindeki fesatligi yorumlarina dökmüs arkadaslara bisey diyemiyorum. Sizi gercekden tebrik ediyorum, kolay degil yaptiginiz.

Bence kaliteli bir Saat gecirmek, cocugu canta gibi kolunda o gün senin bu gün benim tüm gün gezdiren annenin verebileceginden daha cok..ki nisana kadar demissiniz. Tahammül edilemeyecek bir süre degil ki
Ok de burda kim gune gitmekten bahsediyor🙄 yani olaylari biraz carpitiyorsunuz.. yok efenim tum gun tablet veren anne varmis gunden gune kolunda tasiyan varmis.. iyide bu verilen ornekler konu sahibinin vicdanini biraz rahatlatabilir ama durumu degistirmez.

Baskalarina bakarak ben super anneyim demenin mantigi nedir yani? Banane millet cocugunu nasil yetistiriyor ben kendime bakarim.. baskasi hic bir yere goturmez cocugunu ben her yere gotururum diyelim birisi 5 saat verir digeri hic vermez tablet mesela diyelim..

Konu sahibinin yapmaya calistigi sey cok guzel ama bu yogun tempoya kendisi depresyona filan girebililir.. ayrica nisan degil bir kac sene daha boyle yazmisti..

Kisa sureli stres iyi birseydir, insani dinc tutar ama uzun sureli stresin maalesef kotu sonuclari olabilir. Yani degecek mi sonucunda ona bakmak lazim..ama o cocugunda bu gunleri geri gelmeyecek.. birde ben dusunemedm kac saat ustune mesai birde ustune ders her gun evden uzak yasamak
Gibi.. aile onemlidir.. keske bu kadar agir yukun altina girmeden cocuk yapmasaydin konu sahibi ama artik gittigi yere kadar diyeceksin.. cunku girmissin bir yola..
 
Dört yaşında bir oğlum var ve ben de aktif bir işte çalışıyorum mesaisi 9.05 olan aynı zamanda doktora yapıyorum şu an yeterlilik aşamasındayım akşam 17’de çocuğu kreşten alıp eve bırakıp kütüphaneye gidip saat 20:00’ye kadar ders çalışıyorum eve gelip çocuğumla maksimum bir ya da 2 saat ilgilenip uyuruz haftasonu da kütüphaneye gidiyorum ve bu süreç doktora tez aşamam da dahil olmak üzere belki en az üç sene daha devam edecek acaba oğlundan çalıyor muyum diye düşünüyorum hafta sonu en azından tam bir gün verebildiğim zamanlar da oluyor ama tabi bu biraz nadir oluyor bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz vicdani olarak sorumlu hissediyorum? Ses kayıt uygulaması ile yazdığım için yazım hatalarını dikkate almayınız.
benim de 2 yaşında bir oğlum var bende 9:00-18 :00 çalışıyorum oğlumu alıp eve geçiyorum evde de yemek yap yemek ye derken çocuğumla ne kadar ilgilenebilirim ki oda garibim yanımda bacaklarıma yapışıp kucakla diyor ama cumartesi pazar tamamen oğluma adıyorum sabahtan çıkıyoruz evden eşim ben oğlum akşam uyku saatinde eve dönüyoruz 2 yaşında bir çocukla da anca avm gezip yemek yemeye farklı kafe çocuk parklarına yada çocuklu arkadaşlarla buluşuyoruz. en azından sizde hafta sonunu evladınıza vermelisiniz.
 
Şahsen ben çok doğru bulmadım. Evet gelecek önemli ama anneden alınacak o tatmin duygusu çok daha önemli. Plansız bir hareket olmuş. Doktorayı bitirip öyle dünyaya getirmeyi seçerdim ben. Ki bunu seçtim :) Birincisi uyuttuğunuz saat bir çocuk için hiç uygun bir saat değil. Çocukların 20.00-20.30 arası yatması ve sabah en geç 8.00de uyanmaları gerektiğini belirtiyor uzmanlar. Özellikle 0-5 yaş grubunun. Fikrimizi sorduğunuz için açıkça yazmak istedim üzdüysem özür dilerim.
bu dediğiniz çalışan anneler için uygun değil 21 aylı oğlum var mesela 20.00 da uyutmaya çalışıyoruz o bizimle oyun oynamak istiyor perdelerin içine saklanıyor onu bulmamızı istiyor ve 21.00 dan evvel uyutmaya kalkarsak çok ağlıyor çünkü bizimle vakit geçirmek istiyor zaten eve geliş saati 18.45
 
Yani icindeki fesatligi yorumlarina dökmüs arkadaslara bisey diyemiyorum. Sizi gercekden tebrik ediyorum, kolay degil yaptiginiz.

Bence kaliteli bir Saat gecirmek, cocugu canta gibi kolunda o gün senin bu gün benim tüm gün gezdiren annenin verebileceginden daha cok..ki nisana kadar demissiniz. Tahammül edilemeyecek bir süre degil ki
Bende doltorayı kendi bencilliği için yaptığını savunanlardanım. Bende fesat oluyorum sizin tabirinizle. Şuan ücretsiz izindeyim tek maaşla zorlanacakmıyım evet. Doğalgaz gelmiş 3000. Babam git çalış bozdur izni biz bakarız diyor ama kabul etmiyorum aç değilim açıkta değilim. Çocuğumdan önemli değil. Evdeyim diye günlerede gitmiyorum. Sabahtan akşama bebişle oynuyoruz. Uyuduğunda giriyorum İnternete. İki bölüm bitirdim acaba çocuk gelişimi mi okusam nasıl faydam dokunur yavruma diye yoksa yüksek lisans için mi uğraşsam diye düşündüm. Sonra ikisinden de vazgeçtim. Hem enerjim yok hemde çalışacağım bşr saat dersi çocuğa ayırırım. Bana muhtaç.
 
Yazdıklarıniz da haklılık payınız oldukça fazla,
Doktora okumaya niyetlendim dese, belki yorumum, sizin yorumunuzdan farklı olmazdi ama zaten başlamış bir kere. Bir de ben suçluluk hissettirmek istemedim.

Ama ben olsam asla başlamaz çocuğumu anne sevgisinden, anne ilgisinden mahrum bırakmazdim. (Şu an evden çalışıyorum, ona rağmen çocuğuma yetemediğimi düşünür dururum.

Ben anne sevgisi nedir bilmiyorum; kolu anne ısırığından eksik olmayan bir çocuktum ben. Diş izleri ve o morluklar hiç eksik olmadı bedenimden, öyle ki;okul da kavrulmuş sıcaklar da bile kısa kollu giyinmez, arkadaşlarım sorduğunda kardeşim ısırdı derdim.

Anne sevgisini, varlığının verdiği duyguyu bilmediğim için çokta empati kuramadım açıkçası.
Ama çocuklar üzülmesin ya.
Bende bilmiyorum işte sizin adınıza çok üzüldüm o kadar çok çocuk var ki böyle büyüyen özellikle bizim nesil anne ilgisi göreni çok azdır bende annemden çok ilgi görmedim dizinde ağladığımın farkında bile olmayan beni kovup git dizime yatma diye iten bir anne ile büyüdüm zaten böyle yazma sebebim de bu anne sevgisi ilgisi olmadan büyümenin bana verdigi zararı o çocuk da yaşamasın istedigim için benim annem sevse bile gösteremeyen işe yetişmek için bizimle ilgilenmeyen bir anneydi daha okula yeni başladığım zaman bile kendi yemegimi kendim yapar yerdim çünkü annemin ona ayıracak vakti yoktu bu yüzden biliyorum ki çocuk için anne çok önemli üstelik bu süreç bir kaç ay degil öyle olsa idare edilir sonra yeri dolar belki derim ama yıllarca sürecek bişey zaten doktora bitince çocuk anneden kopuk kendine yetmeyi ögrenmiş bir birey olacak sonra da çok üzülecekler çocugum bizden uzaklaşıyor aramızdaki bag zayıfladı kafa söze gelmiyor diye iş işten geçtikten sonra iyi şartlarda yaşamak vs hikaye böyle ailesinden yeterli ilgi görmeyen çocuk neler yaşıyor yanlış yollar seçiyor heleki şu çagda zaten korumak çok çok zorken aradaki bag ne kadar kuvvetli olur çocuk ile ne kadar ilgilenirse o kadar iyi
 
Siz de biliyorsunuz kendi durumunuzun garipliğini. Kamuoyu yoklaması yapıp vicdan rahatlatması mı bu. Kimse kimsenin anneliğine kötü diyemez
 
Doktorayi her zaman yapabilirdiniz. Ya da cocugu baska zaman dogurabilirdiniz. Gunde 1 saatle ona ne verebilirsiniz ki? Isten sonra birlikte olsaniz neyse. Hafta sonu da yok. Siz bosa ciktiginizda o cocuk zaten kendine yetmeye baslayacak ufaktan. Kotu bi anne degilsiniz ama kotu bi planlayicisiniz
Katılıyorum,
Doktora tez aşamamın sonuna geldim. Yüksek lisans ve doktora süreçlerimle birlikte 7 yıl geçti, 7 yıllık da evliyim ve ona yeterli ilgili sevgiyi veremem korkusuyla çocuk yapmadım. Bitirince denemeye programladım kendimi. Öyle bir şey ki bu geriye dönüş yok, kariyer mi öncelikli evlat mı bunun kararını iyi vermek gerek. Ön plana alınacak çocuksa geri planda kalması gereken şeyler olacaktır, hem çalışıp hem doktora yapmak aşırı zor ve yıpratıcı zaten. Başka hiçbir şeye vakit kalmıyor.
 
Ben de annesi uzun saatler çalışmış olan çocuklardanım. Anne yüksek gelirli kariyer işinde doktora vs gibi şeylerdeyse kötü anne kariyer peşinde anne gibi ithamlara sokuluyor. Benim anneminki mecburiyettendi. Babam evden aylarca gider annem iki işte birden çalışırdı. Biz ilgisine saate bakarak karar vermezdik. Sevgisini gösterişinden bizimle ilgileniş şekline hiçbir şeyimiz eksik olmadı. Yok şu kadar zaman geçirilcek bu kadar geçirilcek laflarına takılmayın. Vakit ne kadar kaliteliyse o önemli. Bazu Ev hanımı anneler var 24 saat evde çocuğunun sınıfının şubesini bilmez. Biz yeni nesil kadınlar çocuk da yaparız kariyerde
 
Katılıyorum,
Doktora tez aşamamın sonuna geldim. Yüksek lisans ve doktora süreçlerimle birlikte 7 yıl geçti, 7 yıllık da evliyim ve ona yeterli ilgili sevgiyi veremem korkusuyla çocuk yapmadım. Bitirince denemeye programladım kendimi. Öyle bir şey ki bu geriye dönüş yok, kariyer mi öncelikli evlat mı bunun kararını iyi vermek gerek. Ön plana alınacak çocuksa geri planda kalması gereken şeyler olacaktır, hem çalışıp hem doktora yapmak aşırı zor ve yıpratıcı zaten. Başka hiçbir şeye vakit kalmıyor.

Ben oyle her gun is harici surekli calismami gerektirecek bir doktora sureci gecirmedim, acikcasi o kismi hala anlayamiyorum. Oldukca dengeli bir surec gecirdigimi dusunuyorum ki bu surecte evlendim, isimde ekip liderligine yukseldim ve doktorayi da 4 senede bitirdim. Ama yine de kopek sahiplenmek cok istiyorduk esimle, artik tezi vermek uzereyken sahiplendik ki onumuzu gorelim, tamamen ilgilenebilelim diye. Simdi ben savunmami da verdim, minigim de 1 yasina girdi, yavru kopeklik zamanini da doya doya yasadik. 😊 Ben genel olarak dengeden yanayim, ama konu sahibi tamamen bir anda bir konuya kanalize olabiliyorsa, istedigi her seyi ayni anda elde etmeye calismayacak, bazi seyler ister ister istemez geri planda kalacak. Bu kesinlikle ama kesinlikle cocuk olmamali.
 
Çocuğunuzun en azından akşam sizinle aynı sofrada yemek yiyip sohbet etmeye ihtiyacı var. Bu yaptığınız duygusal anlamda istismar bence. Günde 1-2 saat (ki uyku saatlerinde) geçirdiğiniz zaman ne sizin ne de evladınız için verimli bir zaman dilimi değil. Bir çocuk sahibi olmak bir hamur yoğurup şekillendirmek gibi şu an içine kattığınız herşey ileride onu etkileyecek. Sevgiden ilgiden mahrum kalan çocuklar travmalarla büyüyorlar şu an fark etmeseniz de ileride fark edeceksiniz. Sadece sizi değil, bu travmalar kendi de dahil olmak üzere etrafındaki bir çok insanı olumsuz etkileyecek. Zaten 4 yaşında bir çocuğun bir anneden beklentisi nedir ki sevgi ve ilgiden başka?

Ben zamanlamanızı çok yanlış buldum. Kariyerinizin evladınızın önüne geçmesine izin verecektiniz madem keşke çocuk fikrini erteleseydiniz. Varla yok arası bir anne ile büyümeyi hiç bir çocuk hak etmiyor.

Baba neyse de anne bir çocuk için dünya üzerindeki tek tutunacak dal belli bir yaşa kadar. Çocuğunuzu şimdiden öğretilmiş çaresizlik ile büyütüyorsunuz. Aldırdığınız hiç bir eğitim hiç bir kurs vereceğiniz hiç bir para anne sevgisine en ihtiyacı olduğu dönemde yanında olmamanızı örtmeyecek. Üzgünüm ama gerçek bu.

Nasıl bu kadar emin olduğumu soracak olursanız kendimden biliyorum...
 
Yarım saat konuşuluyor yahu benim köpeğim bile yarım saat oynasam 2. Gün tepki veriyor ağlıyor beni istediğini belirtiyor yarım saat nedir abartmayın günde yarım saat ile çocuk mu buyutulur yetiştirilir hele ki bebeklik caginda

Aynı şeyi yazacaktım :p biz köpeğimize sabah 30 akşam 30 dakika ayırıyoruz azına veteriner uygun bulmuyor :p bu çocuk gelişimciler maaşallahmış yani. Elbette ortaokul-lise çağında çocuklarla kaliteli 30 dakika yetebilir de bebeklik ve erken çocukluk çağına hiç katılamam. Yahu burada “sevgilim günde yarım saatini ancak bana ayırıyor” yazsalar ayrıl denir :p kocalar yarım saat ilgilense boşansam mı diye sorulur. Doğurmayı tercih ettiğin çocuğa yarım saat yeter denilmiş. İnanılmaz bir şey.

Mühendis annelere o kadar saygi duyuyorum ki.🙏❤ Onlar birer superwoman

Ogretmenlikten once 3 yil özelde calistim, Cumartesi dahil günde 8 saat mesaili bir tempoda. Gercekten cocuk büyütmek icin cok zorlayici bir tempo. Bu kadar yorucu bir tempoyla bir daha calismak istemedim, gunes doğmadan uyanip, günes battiktan cok sonra eve geliyordum. Hayat bu olmamali diye düşündüm ve hala da öyle düşünüyorum.


Size kesinlikle katılıyorum. Çocuk için de değil ki bu. İnsanların hepsi çok çalışmaktan mutlu olmak zorunda değil kesinlikle. Ben nöroloji uzmanı olarak çalışıyordum eşşekler gibi (2 ş ile) istifa ettim işyeri hekimliğine geçtim çok daha az saat çalıştık ve çok çok daha mutlu oldum. Çocuk için değil yani :p şimdi kızım 8,5 aylık işi bıraktım 2 yaşına kadar kendim bakacağım. Kendi istediğim ve öyle uygun gördüpüm için. Çalışmaya bayılan bir insan değilim ama çocuk bakmayı çok sevdim mesela. Benim de etrafımda çalış da çalış, çalış da çalış diye baskı yapan çok insan oldu hepsini savuşturdum. Bu dünyada mutlu olmaya geldik hiç önemsemeyin insanları :)

Konu sahibi: bu durum kısa birkaç ay deseydin babasının primer ebeveyni olması eleştirilmezdi. Çalışması değil burada eleştirilen. Zaten anne baba çalışırken çocuk da kreşte. Ama iş bitiyor ders başlıyor ve 3 yıl sürecek deniliyor. Bence çözüm bulmanız şart. Çocukla kaliteli 1 saat geçirmeniz güzel ama yetersiz. Ya uykunuzu feda edeceksiniz ya mümkünse iş saatinizi düşüreceksiniz ya da doktorayı daha uzun zamana yayacaksınız. Sonra çok pişman olabilirsiniz. Siz pişman olmasanız oğlunuz olabilir. Bunun ihtimali bile düzeltmeye çalışmanız için yeterli sebep olmalı.
 
bu dediğiniz çalışan anneler için uygun değil 21 aylı oğlum var mesela 20.00 da uyutmaya çalışıyoruz o bizimle oyun oynamak istiyor perdelerin içine saklanıyor onu bulmamızı istiyor ve 21.00 dan evvel uyutmaya kalkarsak çok ağlıyor çünkü bizimle vakit geçirmek istiyor zaten eve geliş saati 18.45
21 aylik dedigin cocuk daha 2 yasinda bile degil.. cocuklarin uykularinin tamamen duzene girmesi 2,5-3 yasti..
 
çocuğunuzla kaliteli vakit geçirip, anılar biriktirebiliyor musunuz? bence en önemlisi bu. ben çocukken annem ev hanımıydı ama o kadar az anımız var ki. yani önemli olan evde olmak ya da uzakta olmak meselesi değil.
birbirinin yaşamına hakikaten tanık olmak önemli olan. sizin ayırdığınız vakit sanki fazla az gibi.

çok yorgun oluyorum, uyuyakalıyorum demişsiniz. daha dinç olabileceğiniz, farklı bir plana geçme şansınız yok mu acaba?

ben de şu an hamileyim, en önemli yaşların ilk çocukluk yılları olduğunu düşündüğüm için tam tersi bir yol izleyip, işten ayrılacağım, benim de en büyük korkum hep birlikte olacağız nasılsa diyerek rehavete kapılıp, değerli anılar biriktirememek, zamanı basite almak mesela.

kendi iç sesinizi dinleyin bence, hislerinize güvenin. ona göre bir karar verin.
 
Kendisi için de yapabilir doktorayı. Bu kötü bir şey değil ki. İşi son derece iyi olabilir, çalıştığı kurum da. Hayata bir kere geliyoruz hepimiz. Hanımefendinin idealleri varsa ve bu doğrultuda hareket ederse ona bencil diyemeyiz. Çalışma saatleri konusunda bir düzenlemeye ihtiyacı var yalnızca. Sadece çocuk değil kendisi için de sağlıklı değil süreç. 20lerin başında genç bir kadının kaldırabileceği bir tempo bu ama anne olmuş, sorumluluğu artmış, bedenen de biraz yorgun bir kadın için muhakkak ağır gelecektir. Çözülemeyecek bir sorun değil bence.
çocuğum uyuduktan sonra çalışamam bende uykusuz kalıyorum diyen bir kişiye bencil derim. o çocuk dünyaya gelirken annesini seçemiyor ama biz çocuk isteyeceğimiz zamanı seçebiliyoruz dimi
 
Back
X