- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.605
- 598
(Uzun oldugu icin okumak tercihinize kalmis.)
Cok daraldim.
Uyuyamiyorum.
Tek care evlilik mi gercekten bunu düşünüyorum.
Hayatimda ilk kez bu yil evdeyim.
Okulu uzattim kalan bir kac dersimin sinavlarina girecegim sadece.
Cok sosyal bir hayatim vardi universitedeyken. Ogrenci evinde kaliyordum ve baya rahattim o donem. Hem ek is yapiyordum hem bursum vardi geciniyordum kendimce... Okul bitti calismaya basladim. Calistigim kurum cok fazla mesaiye cok az maas veriyordu cektigim stresi yolu emegi karsilamiyordu. Çıktım isten. Çalıştigim kurum itibari olan bir yer idi kendi sektorumuzde. Ama ben farkli bir departmaninda çalışıyordum.
Tabi o yogunluk arasinda ders mers calisamadim. Bu sene çalışmayıp okulu bitirecegim diye seneye basladim.
Ama evde kalakaldim. Annem sürekli herseye karisan müdahele eden birisi. Günlerdir ayni yerde sabit oturuyorum en son kavgamizdan beri... sadece isleri yapıyorum geciyorum odaya tekrar. Ne bi söz ne bi muhabbet ancak elestiri...
Havalar cok soğuk zaten su an tatil heryer ama cikacak oldugumda dahi sürekli ben seni birakirim deyip sonra kendi planina göre uydurmaya çalışıyor veya gitme bugün diyor is cikariyor vs.. sacma sapan diyaloglar yasaniyor.
Bende elimi etegimi cektim.bir yerde gidip gelecegim demiyorum Iki haftadir hic disari cikmadim. Sadece nisanlimin ailesi davet etmis bir aksam hep beraber oraya gittik geldik. Onda da canim cok aşırı sikkindi nisanlim moralimi düzeltmek icin ugrasti bir sürü ama düzelmedi gecmedi.
Tek kurtaricim o hissediyorum. Ki yine tesellim oldu bir sesi kendime getiriyor.
Su an isleri yoğunlaştığı icin hafta ici sadece telefonla görüşüyoruz.
Bir de yüksek lisansi var hafta sonlari da ona gidiyor. Disari cikacak kadar vakti olmuyor arada bi gelip kisacik görüp gidiyor beni. ama cok cok daraldim
en son dedi derse gotureym bari hic değilse havan degissin yanimda dur diye.. yada ben cikartayim evden seni canin ne istiyorsa onu yap kafan rahatlasin biraz dedi.
Su an sevdigim asik olduğum adam olmasa hersey bambaska olurdu diye düşünüyorum. Gercekten tek tek dayanagim o.
Bugün diyor psikolojin hic iyi değil cok kötü oldun çıkarıp alamiyorum seni bir türlü dedi.
Ne desem kendini suclu görüyorsun aciz eksik görüyorsun diye silkinmem icjn ugrasti telefonda.
Evlilik çözüm mu su sacma halden kurtulmam icin inanin bilmiyorum ama evlenemiyoruz bir türlü.
Zaten evlenmeye kalksak bile hic bir hazirligim yok. Evdeyim bu yil mesela diyorum anneme hadi bir şeyler alalim bakalim yok olmaz diyor. Kendi birikimimle bile aldirtmiyor. Ablam su an nisanli bile degil herseyini ben çalışırken almistik ona benim maasimla. Ona ragmen hala ona aliyor aldirtiyor. Su an onu da teklif etmiyorum böyle amacsizca yasiyorum gibi hissediyorum. Ders calisin diyeceksiniz. Zaten calisiyorum. Kitap okuyorum alanimla alakali. Okulu bitirememis olsam da kendi bölümümde ilgi alanim olan bir kısım var yüksek lisans doktora surecinde destek olsun diye onlarla ilgili okumalar da yapıyorum.
Ama daraliyorum arkadaslarimla konussam oturalim kalkalim diyorlar her seferinde annem yüzünden reddediyorum is buluyor her defasinda. O yüzden kizlarla da konusmak istemiyorum. Bi burasi var kimsenin tanimadigi etmedigi sorgulamadigi bagirmadigi...
Kocaman çığlıklar kopuyor icimde.
Cok daraldim.
Uyuyamiyorum.
Tek care evlilik mi gercekten bunu düşünüyorum.
Hayatimda ilk kez bu yil evdeyim.
Okulu uzattim kalan bir kac dersimin sinavlarina girecegim sadece.
Cok sosyal bir hayatim vardi universitedeyken. Ogrenci evinde kaliyordum ve baya rahattim o donem. Hem ek is yapiyordum hem bursum vardi geciniyordum kendimce... Okul bitti calismaya basladim. Calistigim kurum cok fazla mesaiye cok az maas veriyordu cektigim stresi yolu emegi karsilamiyordu. Çıktım isten. Çalıştigim kurum itibari olan bir yer idi kendi sektorumuzde. Ama ben farkli bir departmaninda çalışıyordum.
Tabi o yogunluk arasinda ders mers calisamadim. Bu sene çalışmayıp okulu bitirecegim diye seneye basladim.
Ama evde kalakaldim. Annem sürekli herseye karisan müdahele eden birisi. Günlerdir ayni yerde sabit oturuyorum en son kavgamizdan beri... sadece isleri yapıyorum geciyorum odaya tekrar. Ne bi söz ne bi muhabbet ancak elestiri...
Havalar cok soğuk zaten su an tatil heryer ama cikacak oldugumda dahi sürekli ben seni birakirim deyip sonra kendi planina göre uydurmaya çalışıyor veya gitme bugün diyor is cikariyor vs.. sacma sapan diyaloglar yasaniyor.
Bende elimi etegimi cektim.bir yerde gidip gelecegim demiyorum Iki haftadir hic disari cikmadim. Sadece nisanlimin ailesi davet etmis bir aksam hep beraber oraya gittik geldik. Onda da canim cok aşırı sikkindi nisanlim moralimi düzeltmek icin ugrasti bir sürü ama düzelmedi gecmedi.
Tek kurtaricim o hissediyorum. Ki yine tesellim oldu bir sesi kendime getiriyor.
Su an isleri yoğunlaştığı icin hafta ici sadece telefonla görüşüyoruz.
Bir de yüksek lisansi var hafta sonlari da ona gidiyor. Disari cikacak kadar vakti olmuyor arada bi gelip kisacik görüp gidiyor beni. ama cok cok daraldim
en son dedi derse gotureym bari hic değilse havan degissin yanimda dur diye.. yada ben cikartayim evden seni canin ne istiyorsa onu yap kafan rahatlasin biraz dedi. Su an sevdigim asik olduğum adam olmasa hersey bambaska olurdu diye düşünüyorum. Gercekten tek tek dayanagim o.
Bugün diyor psikolojin hic iyi değil cok kötü oldun çıkarıp alamiyorum seni bir türlü dedi.
Ne desem kendini suclu görüyorsun aciz eksik görüyorsun diye silkinmem icjn ugrasti telefonda.
Evlilik çözüm mu su sacma halden kurtulmam icin inanin bilmiyorum ama evlenemiyoruz bir türlü.
Zaten evlenmeye kalksak bile hic bir hazirligim yok. Evdeyim bu yil mesela diyorum anneme hadi bir şeyler alalim bakalim yok olmaz diyor. Kendi birikimimle bile aldirtmiyor. Ablam su an nisanli bile degil herseyini ben çalışırken almistik ona benim maasimla. Ona ragmen hala ona aliyor aldirtiyor. Su an onu da teklif etmiyorum böyle amacsizca yasiyorum gibi hissediyorum. Ders calisin diyeceksiniz. Zaten calisiyorum. Kitap okuyorum alanimla alakali. Okulu bitirememis olsam da kendi bölümümde ilgi alanim olan bir kısım var yüksek lisans doktora surecinde destek olsun diye onlarla ilgili okumalar da yapıyorum.
Ama daraliyorum arkadaslarimla konussam oturalim kalkalim diyorlar her seferinde annem yüzünden reddediyorum is buluyor her defasinda. O yüzden kizlarla da konusmak istemiyorum. Bi burasi var kimsenin tanimadigi etmedigi sorgulamadigi bagirmadigi...
Kocaman çığlıklar kopuyor icimde.
