- 1 Ocak 2023
- 2.545
- 7.850
- 32
-
- Konu Sahibi dogadostupanda
- #21
maalesef insanlar olayları hatırlamak istedikleri gibi hatırlıyorlar , kendisininde böyle hatırladığına eminimCok teşekkür ederim yorumun için. Konunuzu hatirliyorum
Ben bunlari anneme soyledigimde ben oyle bisey yapmadim, yillardir senin hizmetciligini yapiyorum, nankör ve bencil diyor bana. Tavrini gorseniz iftira atiyorum zannedersiniz. Bana diyor bunu, benim gibi insana. Evimden turlu sekilde tasarrufta bulunabilecekken duzeni bozulmasın diye evden ayrılmasını istemedim. Sirtima bindirdikleri vicdan azabinin ustune basip basip beni kullaniyorlar.
Kizim hassas noktam. Onun icin bir adim atmam lazım
Annen benim annemin bi tık değişik versiyonu
Onunla aynı evde yaşama kesinlikle
Konu anne olunca yaşamayan kimse anlamayacak seni,düzgün evlat ol diyecekler,aa ama sen ne yaptın da böyle oldu o sonuçta bir anne diyecekler sürekli ama yaşayan bilir bi ruh hastasıyla bir arada kalmak ne demek
Sen kendi evladını ve kendini düşün
Ay beni guldurdunuz çok sagolunValla cennet ayaginda filan demem ayiririm evimi yurdumu böylesinden
Benimkisi hayatta tek başına,belki ondan böyle hissediyorumdur bilemiyorum. 18imden itibaren anneme ait her şeyi üstlendim,ikiniz çok başbaşa kaldık onun da etkisi varCunku hep ondanda sorumluymusum gibi hissettiriyorlar bana. Muhtemelen sizede bunu hissettiren biseyler olmustur. Basimda bekci gibi bekledigi icin minnet duymam gerektigini dusunuyorlar. Bazi seyleri anne olduktan sonra anladim. Herseyi mükemmel yapmıyorum yeri geldi bosanma sebebiyle ihmal ettim cocugumu. Ancak ne aç koydum ne pis biraktim sadece beraber oyun oynamadim ve bunu telafi edebilirim rahatlikla.
Annem iyi bir maas aliyor. Burada kiraya cikmak isterse daha uygun bir semtte kirasina destek olabilirim. Ancak yinede gecinebilecegini sanmiyorum cunku para hesabi yapmasini bilmiyor. Memleketi kucuk bir yer orada gecinebiljr ama su anki rahatligi olmaz
maalesef insanlar olayları hatırlamak istedikleri gibi hatırlıyorlar , kendisininde böyle hatırladığına eminim
üniversite de biriyle bir sorun yaşamıştım ve gidip psikiyatri asistanı bir abime anlatmıştım, sağ olsun bize çok değer verirdi bana şey demişti
"yaptığın şey yanlış mıydı (ben sormuştum bunu ) bence değil ama gereksizdi.
çünkü bazı insanlar seni anlamak istemezler,onlar için kötü sen olmalısın ki kendi iyiliklerinden şüphe etmek durumunda kalmasınlar"
olay birazda bu.
boş ayna kitabını mutlaka ama mutlaka tavsiye ediyorum hatta size hediye etmek isterimPsikolojik hastaliklar grip gibi yanindakinede bulaşıyor bence. Birebir aynisini yasamasanda kesinlikle depresyona giriyorsun, bunaliyorsun. Yillardir kimseye anlatamadim, doldum tastim artik. Onceligim cocugum olacak. Teşekkür ederim yorumunuz icin
göremez , görmek demek kötü anne olmak demek ..Ay kesinlikle böyle. Asla kötü gormuyor kendini. Halbuki kabullenip benden bir ozur dilese baş tacı yapardim. Bu haliyle bu iliski yürümüyor
Ahh cok istemisler velayeti. Tek yolu akil sagligi yerinde degildir raporu almakmis. Ileride karsima bu durum çıkar diye yapmak istememişler. Anneannemde evi birakma diye ogutlerdi annemi. Cunku babamdan kalmadi, hakki yok.
Bende boyle düşünüyorum. Her sekilde annemi tolere edebiliyorum ama ucu kizima dokunursa yıkılırım. Dogru olan ayri yasamamiz ama insan işin icindeyken kafasi karisiyor
Boşanmaniza sebep anneniz miydi?
En kısa zamanda ayırın evi çocuğunuza yazık ve size geçmişi hatırlatıyor uzak olun telefondan iletişim kurabilirsiniz şimdilik. Sizinle aynı semtte olmak zorunda değil. Nasıl o eve gelmeyen cesaret etti en başta
Benimkisi hayatta tek başına,belki ondan böyle hissediyorumdur bilemiyorum. 18imden itibaren anneme ait her şeyi üstlendim,ikiniz çok başbaşa kaldık onun da etkisi var
Dubleks bir evde kendinize ayrı bir yaşam alanı belirleseniz,alt katınızda falan da anneniz otursa yine mi olmaz acaba? Sizin de bağımsızlığa ihtiyacınız var çok iyi anlıyorum sizi. Annemle hiç bir sorunum yok ama buna rağmen boşandığımda beraber yaşamak istemezdim şahsen. Size yerden göğe hak verdim bu yüzden.
Baba tarafından çok şanslıymışsın. Annedir evet de keşke baba tarafında büyüseydin. Yadigar diye de çok hassas yaklaşırlardı. Onların sevgi ve ilgisi eğitiminde, sağlıklı ruh halinde etkili olmuş bence. Kızın için en doğru yolu seçeceğinden eminim.Evle ilgili sorunum yok. Yillardir ustume almam için baski kuruyorlar zaten. Hayattayken herkesin malini dagitmak istiyorlar. Birde halam var, o malini aldi ama benimkine goz koymaz. Onun elinde büyüdüm. Annem beni tuvalete goturmezdi, halam götürür temizlerdi oyle diyeyim
Bana bulaşmadı çok şükür benim ki buhranlar geçirmiyordu,narsist kendisi.Psikolojik hastaliklar grip gibi yanindakinede bulaşıyor bence. Birebir aynisini yasamasanda kesinlikle depresyona giriyorsun, bunaliyorsun. Yillardir kimseye anlatamadim, doldum tastim artik. Onceligim cocugum olacak. Teşekkür ederim yorumunuz icin
boş ayna kitabını mutlaka ama mutlaka tavsiye ediyorum hatta size hediye etmek isterim
ama gizliliğinizi bozmadan nasıl yaparız emin olamadım
Baba tarafından çok şanslıymışsın. Annedir evet de keşke baba tarafında büyüseydin. Yadigar diye de çok hassas yaklaşırlardı. Onların sevgi ve ilgisi eğitiminde, sağlıklı ruh halinde etkili olmuş bence. Kızın için en doğru yolu seçeceğinden eminim.
asla , aksine böyle bir anne ile büyümüş çok duygusal ruhsal dünyası geniş güçlü bir kadınsiniz, çok ciddi bir empati yeteneğiniz var çok geniş bakıyorsunuz olaylaraCok buyuk katkisi var. Esime iftira atti 2 kez. Torununu gorme bahanesiyle eve gelip aglayarak yazdığı senaryoyu oynadi. Kocam beni aldatiyormus. Esim çıldırdı. Ben gorusmeyi kestim ama durmadi yine uydurdu birsey. Kayinvalideme babaannemlerle ilgili anlattigi yalanlarda bonus oldu. Yani su an herkesin gozunde deli annesiyle cocuk buyuten bir zavalliyim
Hayat kısaKızlar merhaba,
Konum annem. Önce kısaca bahsetmek istiyorum kendisinden. Çocukken babası vefat etmiş, çok çocuklu bir ailenin ilgilenilmeyen evladı. Genç yaşta eşini kaybetmiş, çocuğuyla kalmış bir kadın.
Eşini kaybetmesinin ardından maddi olarak asla mağdur edilmedi, yokluk görmedi bunu özellikle belirtmek istiyorum. Bir kadın için çocuğuyla beraber geçim kaygısı yaşamak çok yıpratıcı. Her hafta eve aklınıza gelebilecek herşeyi dedem alıp getirirdi. Kutu kutu sütler, beslenme çantama koyulması için meyveli sütler, pudingler, örgü peynirler, pirzolalar, cornflakesler kızlar aklınıza gelebilecek herşey vardı. Buna ek olarak anneme haftalık iyi bir harçlık ve benim okul harçlığım yine dedem ve babaannem tarafından gönderiliyordu. Babaannemlerin tek isteği benimle iyi ilgilenilmesi. Sabah kahvaltım hazırlansın, akşam yemeğim olsun, üstüm başım temiz olsun. Ha bu arada şunu söyleyeyim babam vefat ettikten sonra annem beni hep silah olarak kullandı. Çocuğu alır giderim diye tehdit ediyordu her sıkıştığında. Dedemler velayeti istemiş, annemde vermeyince çocuğu götürme, biz sana imkan sağlayacağız demişler. Bu arada asla gelip huzursuz etmediler. 20 senedir annemin bir kase çorbasını bile istemediler, sokağımızdan geçip evin kapısını bile çalmadılar ev dağınıktır rahatsız etmeyelim diye. Karşılıksız yapıldı herşey. Peki ben neler yaşadım? Beslenme çantama koyulsun diye alınan sütlerin tarihi geçer, çöpü boylardı. Beslenme çantası demişken evde kendi kendime hazırladığım sağından solundan peynirler taşan sandviçimin yarısını çıkartmayı unuttuğum için karınca basardı. Okulda nasıl saklayacağım bilemezdim. Saçlarım kıvırcık ve sık olduğu için çeke çeke tarardı annem. İlgi istediğinde gecenin bir vakti beni koluna takar acil servise götürürdü. 3 saat kapı önlerinde beklerdim annemi, beni içeri almazlardı. Nefesini tutar ölü taklidi yapardı. Canı sitediğinde canım kızımi canı istemediğinde küfür kıyamet. Ha bu arada evde analar kutsaldır, cennet ayağımın altındadır, seni bırakır giderim beni çok ararsın nidaları dönüyor tüm bunlar beni sadece boğuyordu. Evdeki durumu hayal edebiliyor musunuz? Her haftasonu ve yaz tatillerini bu yüzden babaannemde geçirirdim.
Zaman geçti, ben ergenliğe girdim annemle sürekli çatışma halindeyiz, agresifim. Beni psikiyatriste götürdüler. Hayatımın dönüm noktasıdır. Beraber yaşadığım kişilerle görüşmek istedi. Annemle neredeyse bir seans görüştü ve beni çağırdı doktorum. "Genç yaşlarda görünen psikolojik problemlerin iyileşmesi kesindir, sonuç alırız. Annen iyileşir mi bilemiyorum ama sen çok daha iyi durumdasın. Önce ebeveynler görevini yapar sonra evlatlardan görevini bekler. Yapmak istemediğin, hissetmediğin duygular için vicdan azabı çekme. Kendini kurtarabilirsin. Oku, mesleğini eline al sonra kendi hayatını kurabilirsin" minvalinde konuştu bana, geçmiş zaman bu kadarını hatırlayabiliyorum. Annelik kutsalken ben gerekli özeni göstermediğimi düşündüğüm için çektiğim vicdan azabı bu şekilde bitti. Tüm bunlar ben 12 yaşındayken oluyor.
Aradan biraz daha zaman geçti, üniversiteye girdim. Baktım olacak gibi değil. Annem sürekli psikiyatriste gidiyor ama gelişme yok. Tuttum kolundan ben götürdüm, doktoruyla konuştum, anlattım. Çünkü annemin yalan söyleme huyu var. Yapar eder sonra ben yapmadım iftira atoyorsun diye kendini parçalar. insana kendinden şüphe ettirir. Hep mağdurdur. Doktorunun teşhisini bilmiyorum ama yine düzelme olmadı. Bende bu sırada evlendim tabii. Dedim ki tutumumu değiştireyim. Hastayken doktora götürdüm, inanın daha çok doktor istedi yetişemedim. ALdım yemeğe götürdüm, gezdirdim yine daha çoğunu istedi. Hem işim hem evim hem eşim derken cumartesi pazar günleri biraz olsun uyumak istedim sabahın köründe ya da akşamın bir vakti kapıda bitti. Araya pandemi girince bu fasılda kapandı. Kızlar çok uzun oldu ama hamileliğim, doğumum burnumdan geldi. Hele doğumum çok zordu, en son çare genel anestezi altında sezaryen oldum. Emmek istemeyen bebek, uykusuzluk içinde annemin ağlamalarını teselli ettim. Kocama attığı iftiralar, kayınvalideme söylediği yalanlar da cabası.
Velhasıl kelam artık çok yoruldum. Kendisine aynı evde yaşamak istemediğimi söyledim, umrunda bile değil. Bu evi babaannemler bana verdi, tapuyu özellikle hala üstüme almadım. Notere gideceğimiz gün vazgeçtim, istemiyorum dedim. Bu ev mevzusu bana çocukluğumdan beri bela oldu. Kendi kızının miras payının üstüne yatan anneannem bu evi alıp annemin üstüne yapmam için düzenli olarak kendimi bildim bileli beni bunaltır.
Ben bu evden ayrı bir eve çıkarsam annemin bu evde kalmasına müsaade etmezler. Yani ayrı eve ben değil annem çıkar, onuda karşılayamaz, bende karşılayamam çünkü oturduğum muhitte kiralar asgari ücretin bile üstünde. Belki daha uygun bir smette yaşayabilir, maddi destek olurum ama yürütemezse mecbur tüm düzenini bırakıp memlekete dönecek. Bu arada ben boşandım ve bir bebeğim var. İş başvuruları yaptım, çalışacağım. Annemin çocuğuma bakmasını istemiyorum. Şu an bile çocuğa karşı konuşmaları hoşuma gitmiyor. Çocuğumun benimle aynı şeyleri yaşamasını, bitmeyen yalanları, duygu sömürülerini duyarak büyümesini istemiyorum. Yemeğini temizliğini herşeyini hazır ederim ama annemin zihniyeti ve diliyle başedemiyorum kızlar.
Sizce evleri ayırmam doğru bir karar olur mu? Yapabileceğim başka birşey var mı?
Okuyan herkese teşekkür ederim.
asla , aksine böyle bir anne ile büyümüş çok duygusal ruhsal dünyası geniş güçlü bir kadınsiniz, çok ciddi bir empati yeteneğiniz var çok geniş bakıyorsunuz olaylara
bunu size bakınca görmek isteyen herkes görür.