Komşum ve velim

çocuğunuz sinirlenince kafasını yerlere vuruyor ve alttaki insanın ne düşünmesini bekliyorsunuz.

zaten bütün gürültülerinizi kadın normal karşılamış. çocuklu evde gürültü olablir tabi ki. ama sinirlenince kafayı yerlere vurma falan sizce normal mi ?


eğer çocuğunuz sürekli böyle cinnet halindeyse pedagoga götürmelisiniz. sabır göstermek farklı bir şey düzeltmek farklı bir şey.

Bir öğretmen ve aynı zamanda öğretmen çocuğu olarak yazayım; öncelikle ben öğrenci ve öğrenci tanıdıklarıyla aynı yerde oturmaktan hep sakınırım. Oğlunuza gelince, ben de küçükken çok agresiftim çünkü annemi kıskanırdım. Acaba oğlunuzda kıskanıyor olabilir mi? Sonuçta bütün gün onun annesi olmasına rağmen başka çocuklarla ilgileniyorsunuz. Ufaklığı bu kızdırıyor olabilir. Benim aklıma bir bu geldi.

Lonelypoet .!.:

Canım benim bayadır girmiyorum siteye ama senin için girdim.Ben de anasınıfı öğretmeniyim. Benimde çocuğum var. Öğrencilerime gösterdiğim sabrı çocuğuma gösteremiyorum. İkisi farklı durum seni çok iyi anlıyorum ama anneliğini sorgulamak ve öğretmenliğinle bunun bağlantısını kurmak o kadar saçma ki. Kime ne benim anneliğimden. Madem rahatsız oluyo gelip sana söyleseydi. Bu arada aile katılımı yapıyo musun veliler sınıfa gelince anlıyorlar nasıl ne şekilde davrandığımızı benim veliler her geldiğinde Allah sabır versin ben evde çocuğuma böyle sabırlı olamıyorum siz kaç çocukla uğraşıyorsunuz derler. Komşu gelsin bi gün dersine bakalım napıcak kolaysa bi saat kalsın bıdı bıdı konuşmak kolay

Genişletmek için tıkla...

Lütfen aynı sabrı çocuğunuza da gösterin olur mu? Bir öğretmen çocuğu olarak annemin herkese sabırlı bana bir tık sabırsız olması bende öfke patlamalarına yol açıyordu. Kendimi değersiz hissettiriyordu.

Amaaan hiç sevmediğim bir durum. Arkamdan konuşulan arkamda kalsın. Bilmemek daha iyi. Unutun vE bir daha biri size laf getirirse duymak istemiyorum diyin

Inanir misiniz beni anlatmissiniz.

Sukur benim komsu velim yok.

Cok ele avuca sigmaz bir oglum var.

Tabiki sabir gosteriyorum scogu zaman sakinlestiriyorum.

Ama bazen o kadar cok agliyor ki sesimi duyurmak icin ona yuksek sesle konusuyorum.

Icimden diyorum komsular hakkimizda ne dusunuyor acaba diye.

Bir cocuk babasi yanindayken annesi tuvalete girdi diye etinden et koparilmiscasina avazi ciktiga kadar aglar mi ya hu.

Sonra ona sakinlestirmeye calisrken ister istemez esinle bende yuksek sesle konusuyoruz.

Inanin ortaokul ogretmeniyim ve bazen ogrencilerime gosterdigim sabir ve tahamule ben sasiyorum.

Ikisi ayri seyler. Bir tarafta anneyiz bir tarafta ogretmen.

Ama en nihayetinde bizde insaniz. Duygularimiz var sabrimiz var.

Bosverin insanlari cahil cahil konusuyorlar.

Emin olun onlar sizin gibi hergun kucuk cocuklarla ilgilenseler kafayi yerler.

Seridina .!.:

Lütfen aynı sabrı çocuğunuza da gösterin olur mu? Bir öğretmen çocuğu olarak annemin herkese sabırlı bana bir tık sabırsız olması bende öfke patlamalarına yol açıyordu. Kendimi değersiz hissettiriyordu.

Genişletmek için tıkla...

Yok canım o kadar değilim.Ama çok haklısın