- 2 Haziran 2019
- 326
- 649
- 103
- Konu Sahibi civilenginar
-
- #1
merhaba hanımlar;
aslında bu konuyu annem için açıyorum. konuya nereden başlasam bilemiyorum aslında. biz 2 katlı müstakil bir evde yaşıyoruz. alt katımızda ne kadar kiracı kelimesinden hoşlanmasam da kiracımız var 2 yıldır. 28-29'lu yaşlarda iki ufak çocuğu olan bir çift. ilk taşındıkları günlerde bebekleri yeni doğmuştu ve o zamanlar çok soğuktu, annem konuşmuyor bizimle, kapısını bile açmıyor, kendi evimde yabancı olmak istemiyorum diye dert ediniyordu. bende hep yeni doğum yaptı, lohusa, annesini yeni kaybetmiş o yüzden öyledir diyordum. nitekim bir süre sonra konuşmaya başlamış ben o sıralar şehirdışında okuyordum. malum pandemi geldik hepimiz. son bir yıldır da dozunda, güzel, asla kiracı- ev sahibi değil de tamamen komşumuz gibiydik. çocukları kendi yeğenim gibi, ailem torunu gibi severdi. ve Allah var çok yardımsever, her işimize koşan, düğünümüzde yemekler yapan, çeyizlerimize yardım eden, hastalık olunca aynı şekilde yardımını esirgemeyen biriydi.
geçmiş zaman konuşuyorum çünkü geçen hafta klimalarında bir sıkıntı olmuş, sigortaları atmış. eşi tamir etmiş bunu biliyorduk. aynı gün bizim de sürekli sigortamız atmaya başladı. 3-5 derken annem inip sordu gayet normal bir şekilde acaba klima ile ilgisi olabilir mi diye. eşi de yok olmaz abla demiş. konu orada kapandı. ben çalıştığım için farkında değilim ama annemle hiç konuşmamaya, görünce kapıları kapatmaya başlamış. bugün sabahta çocuğu dışarı çıktı bizim sesimizi duyunca oğlunu acele acele içeri aldı. bir başka komşumuzla da ufak bir sebepten 2 yıldır konuşmuyordu zaten, ailesinden de sadece ablası ile konuşuyor. bugüne kadar çok fazla şeylerine göz yumduk; süpürgeliklerin sökülmesi, hava aldırılmayan banyo yüzünden küflenen alçıpanlar, 4 yaşındaki çocuğun bizi uykudan uyandıracak kadar sert kapı çarpmaları, kuşlarının bahçeyi, pencere kenarlarını pisletmesi gibi gibi.
hiçbir zaman bunları yansıtmadık, kira arttırımını hep enflasyona göre olması gerekirken zaten genç insanlar diye çok ufak miktarlarda arttırdık. ama biliyorum iyi niyet insanları şımartıyor. bugün annem bu konuyu bana açtı üzüldüğünü bahsetti bende artık yeter kimsenin tribini çekmeye gelmedin bu hayata biraz daha devam ederse bu ay içinde çıkmalarını zaten sözleşmelerinin dolacağını söyleyin dedim. ne yapmalıyız?
aslında bu konuyu annem için açıyorum. konuya nereden başlasam bilemiyorum aslında. biz 2 katlı müstakil bir evde yaşıyoruz. alt katımızda ne kadar kiracı kelimesinden hoşlanmasam da kiracımız var 2 yıldır. 28-29'lu yaşlarda iki ufak çocuğu olan bir çift. ilk taşındıkları günlerde bebekleri yeni doğmuştu ve o zamanlar çok soğuktu, annem konuşmuyor bizimle, kapısını bile açmıyor, kendi evimde yabancı olmak istemiyorum diye dert ediniyordu. bende hep yeni doğum yaptı, lohusa, annesini yeni kaybetmiş o yüzden öyledir diyordum. nitekim bir süre sonra konuşmaya başlamış ben o sıralar şehirdışında okuyordum. malum pandemi geldik hepimiz. son bir yıldır da dozunda, güzel, asla kiracı- ev sahibi değil de tamamen komşumuz gibiydik. çocukları kendi yeğenim gibi, ailem torunu gibi severdi. ve Allah var çok yardımsever, her işimize koşan, düğünümüzde yemekler yapan, çeyizlerimize yardım eden, hastalık olunca aynı şekilde yardımını esirgemeyen biriydi.
geçmiş zaman konuşuyorum çünkü geçen hafta klimalarında bir sıkıntı olmuş, sigortaları atmış. eşi tamir etmiş bunu biliyorduk. aynı gün bizim de sürekli sigortamız atmaya başladı. 3-5 derken annem inip sordu gayet normal bir şekilde acaba klima ile ilgisi olabilir mi diye. eşi de yok olmaz abla demiş. konu orada kapandı. ben çalıştığım için farkında değilim ama annemle hiç konuşmamaya, görünce kapıları kapatmaya başlamış. bugün sabahta çocuğu dışarı çıktı bizim sesimizi duyunca oğlunu acele acele içeri aldı. bir başka komşumuzla da ufak bir sebepten 2 yıldır konuşmuyordu zaten, ailesinden de sadece ablası ile konuşuyor. bugüne kadar çok fazla şeylerine göz yumduk; süpürgeliklerin sökülmesi, hava aldırılmayan banyo yüzünden küflenen alçıpanlar, 4 yaşındaki çocuğun bizi uykudan uyandıracak kadar sert kapı çarpmaları, kuşlarının bahçeyi, pencere kenarlarını pisletmesi gibi gibi.
hiçbir zaman bunları yansıtmadık, kira arttırımını hep enflasyona göre olması gerekirken zaten genç insanlar diye çok ufak miktarlarda arttırdık. ama biliyorum iyi niyet insanları şımartıyor. bugün annem bu konuyu bana açtı üzüldüğünü bahsetti bende artık yeter kimsenin tribini çekmeye gelmedin bu hayata biraz daha devam ederse bu ay içinde çıkmalarını zaten sözleşmelerinin dolacağını söyleyin dedim. ne yapmalıyız?