Kocama ve ailesine kırgınım

hayatındaki insan omzundan yükünü almalı. Yük olmamalı. Yeni doğum yapan bir kadınken bunları yaşamana gerçekten üzüldüm. Benim de 4 aylık bebeğim var. Bana da yardım eden yoktu ama şöyle söyleyeyim. Çalışmıyorum ben. Eşim işe gider. Gelir. Birimiz yemeği yaparız birimiz bulaşığı. Birimiz evi toplarız birimiz evi süpürürüz. Birimiz toz alır birimiz vileda yaparız. Birimiz bebeği uyutur birimiz ikimize de birer kahve yapar… ikimizin de ailesi 0 yardım. Biz de kendi kendimize bir şeyler yapmaya çalışıyoruz… bazen yeri geliyor bir yemek yapıp başka hiçbir şey uapmayıp, o bulasığı ertesi günün aksam yemeğinin bulaşığıyla yıkadığımız zamanlar dahi oluyor yorgunluktan. Yapacak bir şey yok. Çünkü ben biliyorum ki iyi olsa eşim yapardı. Eşim bilir ki iyi olsam ben yapardım… bence bu şekilde olmalı. Şahsen eşim anneme güvenip ona salsın istemezdim. Annem kaç yaşında kadın. Bizleri büyütmüş yeter. Bu yaştan sonra artık bizlerde hastalık durumu vs olursa baksın isterim. Eşim de sadece mecburi hallerde anneme/annesine sırt dayasın isterim… ben senin yerinde olsam anneme de yaptırmazdım. Eşimi işlerle boğardım. Yapmıyor mu, yapması gereken onun sorumluluklarını üstlenmezdim. Marketi sen ödüyorsan, faturaları ondan bekle. Kirayı ondan bekle… sen bütün yükü kendi üstüne almışsın. Yetmemiş, adamın yükünü de taşıyorsun. Boşan diyemem ama iş bölümünü çözmen şart. İşlerde ortaklık durumu olmadıkça da düzelmesi çok zor
 
Merhaba. Biraz uzun olacak ama içinden çıkamadığım durumlar var, belki bir akıl veren olur 😊

Eşimle severek evlendik, ben şehir değiştirdim. Eşim esnaf, çok büyük paralar kazanmıyor. Ben maaşlı, sosyal hakları iyi bir işte çalışıyorum. Eşim evlenmeden önce işyerine 5 – 6 gün giderdi. Pandemiden sonra bu süreler azaldı. Kuzeninin vefatından sonra iyice saldı, haftada 1 belki. Online satış da yapıyor ancak bir ev geçindirmek için yeterli değil. Ailesi varlıklı ancak onlardan bir beklentim hiç olmadı. Evlenirken oturduğumuz evi bile neredeyse onlar seçti, mobilyaları, yatak odamın rengini vs. Çok içime attığım şeyler oldu ama sustum. Haziranda doğum yaptım. Bu arada bebek odasını ben ödedim, doğum masraflarını ben karşıladım. Bir de eşim doğum günü için kombine bilet istedi, onu da aldım. Kayınvalidem bakacaktı güya çocuğa, yardımcı da tutacaktık. 3 gün hastanede yattım doğumdan sonra. Sezaryen sonrası hemen miyom ameliyatı olmuştum. Tansiyonumu dengeleyemediler, bebeğimde de sarılık riski vardı. Eşimin sülalesi fündüz gelip yiyor içiyor, gece bütün derdi sıkıntıyı annem çekiyordu. Babam o ara ev alışverişimi bile yapıyordu. Eşim ise yıkanıp kahve içmeye gider, kargo varsa onu götürürdü. Hastaneden çıktığımız gün bitik haldeyim, annem de yorgun, kanamam var. Kv, kp, eltim, kayınbiraderler bize geldiler yediler içtiler. Bir tas çorba bile görmedim. Ertesi gün de kaçar gibi yazlıklarına gittiler. Annem, benimle bebekle, yemekle,evle başbaşa kaldı. Çünkü ben yerimden zor kalkıyordum. Bir hafta sonra bayramdı ve eşim de 2 gün bayramda yazlığa gitti. Dayanamadım, ben de annemlerle doğduğum şehre döndüm. Halen ordayım, işe başladım. Bebeğim 10 aylık ve annem bakıyor. İşe başlama zorundaydım çünkü bakıcı tutacak kadar ekonomik rahatlığımız yok. Eşim benim üzerimden sigortalı, yani çalışmasam açıkta kalacağız. Eşim, benim yanıma geldiğinde ben ağrıdan kıvranırken havuza bile gitti. Şimdi bir şeyleri düzeltmeye çalışıyor belki ama hala sorumsuzluk var. Bir ihtiyacın var mı diye sorduğun yok diyorum, haklısın düşünemedim diyor bir sefer soruyor tekrarı yok. Onun olduğu şehirdeki kiralık evimizin yıllarca kirasını ödedim, geçen ay yine benden istedi. Faturalar da bende. Tüm gün çalışıyorum, akşam bebeğimle ilgileniyorum. Haftasonları geliyor ya da ben gidiyorum önceden yaşadığımız şehre. Çocuk kreşe gidene kadar annem bakacak, sonra döneceğim diye konuştuk, yoksa boşanacaktık. Ama benim dönesim yok. Bu haftasonu yine gideceğim, çocuğun bir ihtiyacı var mı alayım mı demiyor da çocuğu annemlerde yıkayalım mı onlar da görmek istiyormuş diyor. Patladım yine her zamanki gibi. Bazen ciddi ciddi boşanmayı düşünüyorum, çünkü o benim şu an yaşadığım şehre gelmeyi kabul etmiyor. Soğudum, kırgınım. Bazı şeyler nasıl düzelir bilmiyorum.

Çok uzun oldu, kusura bakmayın ;(
e siz aslında yoksunuz arkadaşım.
hala evli olduğunuza emin misin?
 
Şu an aklımda tek düşünce bu, ama kızımın babasız büyümesini hiç istemiyorum. Kafam allak bullak.
Kızınız doğmadan babasız kalmış zaten. Adamın çocuğu olmuş, yazlıkta dana gibi çimme planları yapmış. Sizi 1 haftalık bebeyle bırakıp poposunun keyfine koşmuş. Siz adamın hayrını gördünüz çocuk kusur kaldı.
 
Şu an aklımda tek düşünce bu, ama kızımın babasız büyümesini hiç istemiyorum. Kafam allak bullak.
adam çocuğa babalık yapmıyor ki zaten. parayı kesseniz hiç görünmeyecek gibi.
eşinize verdiğiniz maddi desteği çocuğunuzun geleceğine harcasanız onun için daha iyi sanki.
 
Şu an aklımda tek düşünce bu, ama kızımın babasız büyümesini hiç istemiyorum. Kafam allak bullak.
Kızınız zaten boşansanız da bu şekilde büyüyecek haftasonlari görüşecek. Lütfen bosanin ve asla maddi destek olmayın hayatınıza ailenize yazık. Sizin kızınız aynı durumda olsa ne yapsın istersiniz? Kızınız da erkeklere nasıl davranması gerektiğini sizden öğrenecek, ileride kendine değer vermeyen parazit gibi yaşayan bir adama baksın istiyorsanız devam edin çocuğunuzda doğrunun bu olduğunu düşünsün
 
Merhaba. Biraz uzun olacak ama içinden çıkamadığım durumlar var, belki bir akıl veren olur 😊

Eşimle severek evlendik, ben şehir değiştirdim. Eşim esnaf, çok büyük paralar kazanmıyor. Ben maaşlı, sosyal hakları iyi bir işte çalışıyorum. Eşim evlenmeden önce işyerine 5 – 6 gün giderdi. Pandemiden sonra bu süreler azaldı. Kuzeninin vefatından sonra iyice saldı, haftada 1 belki. Online satış da yapıyor ancak bir ev geçindirmek için yeterli değil. Ailesi varlıklı ancak onlardan bir beklentim hiç olmadı. Evlenirken oturduğumuz evi bile neredeyse onlar seçti, mobilyaları, yatak odamın rengini vs. Çok içime attığım şeyler oldu ama sustum. Haziranda doğum yaptım. Bu arada bebek odasını ben ödedim, doğum masraflarını ben karşıladım. Bir de eşim doğum günü için kombine bilet istedi, onu da aldım. Kayınvalidem bakacaktı güya çocuğa, yardımcı da tutacaktık. 3 gün hastanede yattım doğumdan sonra. Sezaryen sonrası hemen miyom ameliyatı olmuştum. Tansiyonumu dengeleyemediler, bebeğimde de sarılık riski vardı. Eşimin sülalesi fündüz gelip yiyor içiyor, gece bütün derdi sıkıntıyı annem çekiyordu. Babam o ara ev alışverişimi bile yapıyordu. Eşim ise yıkanıp kahve içmeye gider, kargo varsa onu götürürdü. Hastaneden çıktığımız gün bitik haldeyim, annem de yorgun, kanamam var. Kv, kp, eltim, kayınbiraderler bize geldiler yediler içtiler. Bir tas çorba bile görmedim. Ertesi gün de kaçar gibi yazlıklarına gittiler. Annem, benimle bebekle, yemekle,evle başbaşa kaldı. Çünkü ben yerimden zor kalkıyordum. Bir hafta sonra bayramdı ve eşim de 2 gün bayramda yazlığa gitti. Dayanamadım, ben de annemlerle doğduğum şehre döndüm. Halen ordayım, işe başladım. Bebeğim 10 aylık ve annem bakıyor. İşe başlama zorundaydım çünkü bakıcı tutacak kadar ekonomik rahatlığımız yok. Eşim benim üzerimden sigortalı, yani çalışmasam açıkta kalacağız. Eşim, benim yanıma geldiğinde ben ağrıdan kıvranırken havuza bile gitti. Şimdi bir şeyleri düzeltmeye çalışıyor belki ama hala sorumsuzluk var. Bir ihtiyacın var mı diye sorduğun yok diyorum, haklısın düşünemedim diyor bir sefer soruyor tekrarı yok. Onun olduğu şehirdeki kiralık evimizin yıllarca kirasını ödedim, geçen ay yine benden istedi. Faturalar da bende. Tüm gün çalışıyorum, akşam bebeğimle ilgileniyorum. Haftasonları geliyor ya da ben gidiyorum önceden yaşadığımız şehre. Çocuk kreşe gidene kadar annem bakacak, sonra döneceğim diye konuştuk, yoksa boşanacaktık. Ama benim dönesim yok. Bu haftasonu yine gideceğim, çocuğun bir ihtiyacı var mı alayım mı demiyor da çocuğu annemlerde yıkayalım mı onlar da görmek istiyormuş diyor. Patladım yine her zamanki gibi. Bazen ciddi ciddi boşanmayı düşünüyorum, çünkü o benim şu an yaşadığım şehre gelmeyi kabul etmiyor. Soğudum, kırgınım. Bazı şeyler nasıl düzelir bilmiyorum.

Çok uzun oldu, kusura bakmayın ;(
Eşinizden ve ailesinden midem bulandi.


Bir erkege ben para harcamayı doğru bulmuyorum. Eşim de olsa dostum da olsa
 
şuan kızınız babasıyla mı büyümüş oluyor. Siz sonra gidince kızıyla ilgilenmicek bahaneside küçükken başka şehirdeydiniz bağ kuramadık benle durmuyor al annesi ilgilen olucak. Daha da sinir olup bir de boşu boşuna bebeğinizin ortamını değiştirmiş kendi düzeninizi bozmuş olucaksınız.
 
E boşanmayacaksanız çekeceksiniz sineye. Zaten öyle yapıyosunuz.
Birçok kadın ekonomik özgürlüğü olmadığı için boşanamıyor. Siz de öyle bir durum yok üstelik kocanızı siz “besliyorsunuz”
Bu kez çocuğum bahanesini öne sürüyosunuz ama zaten çocuğunuz şu anda da babasının yanında değil. Adam çocuğuna karşı da sorumluluklarını yerine getirmiyor.
Beklentiniz ne bu evlilikten?
E kavga edin bari madem böyle bi meziyetiniz var.
Doğum yapmışsınız ameliyat olmuşsunuz herif yazlığa gidiyor. Yüzüne tükürün bari. Onu yapabilirsiniz sanırım.
Merak etmeyin onu da yaptım. Son bir şans verdim ama kırgınlık bitmiyor.
 
Bu adamdan çocuğunuza hayır gelmez. Onun rızkından kesip koca beslemeyin daha fazla. Resmen bırakır gider diye para musluğunu kapatmıyorsunuz. Sorana vallah çocuğum için katlanıyom yohsa bi dk durmam demek için mi çocuk yaptınız?
Ben asla çocuk istemiyordum. Aslında hiç bir şekilde başkasına göre hayatını yönlendiren biri değilimdir. Bu olayda da bir bahanem yok tamamen kendi hatam, bazı şeyleri görmezden geldim. Belki düzelir dedim ama insan değişmiyormuş.
 
Eşinizin sizi hamile bırakmak dışında başka bir vasfını göremedim. Siz doğum yapınca yazlığa gidiyor, doğru düzgün çalışmıyor, kira ve fatura sizde, zaten annenizde kaldığınız için yemek masrafı yok birde adamın faturasıbı ödeniyorsunuz.

Yazdıklarınızı başkası yazmış gibi okuyun. Hayatınıza ne katkısı var. Birde elinizden paranızı alıyor. Belki kendi birikim yapıyor.

Çocuğun masrafları için para isteyin. Para yollamayın , biriktirin. İnşallah asalak heriften ayrılırsınız.
 
Ben asla çocuk istemiyordum. Aslında hiç bir şekilde başkasına göre hayatını yönlendiren biri değilimdir. Bu olayda da bir bahanem yok tamamen kendi hatam, bazı şeyleri görmezden geldim. Belki düzelir dedim ama insan değişmiyormuş.
Siz para vermeyi bi kesin bakalım, o ne kadar ailem yuvam çocuğum diye yanıp tutuşuyor herkes görür.
 
Eşinizin sizi hamile bırakmak dışında başka bir vasfını göremedim. Siz doğum yapınca yazlığa gidiyor, doğru düzgün çalışmıyor, kira ve fatura sizde, zaten annenizde kaldığınız için yemek masrafı yok birde adamın faturasıbı ödeniyorsunuz.

Yazdıklarınızı başkası yazmış gibi okuyun. Hayatınıza ne katkısı var. Birde elinizden paranızı alıyor. Belki kendi birikim yapıyor.

Çocuğun masrafları için para isteyin. Para yollamayın , biriktirin. İnşallah asalak heriften ayrılırsınız.
Emin olun bunu başkası yazsa bir ton laf sayardım. Zaten şu an ciddi bir kararın eşiğindeyim. Umarım sonrası güzel olsun.
 
X