- 24 Ocak 2021
- 11.672
- 26.403
- 548
- Konu Sahibi bigaripmuhasebeci
-
- #121
Genelde arkadaşlarım benden danışmanlık alırlar vallahi
Genelde arkadaşlarım benden danışmanlık alırlar vallahiArada sizden destek alsam fena olmayacak sanki :) bedava psikolojik destek :)
0 dan başlamak korkutuyor beni, tüm her şeyi yıkıp sanki hiç yaşamamış gibi yapmak zorlayıcı bi durum. Düzeltilmesi gereken çok şey var yıkıp geçmek çok zorYapma bunu kendine güzel kızım. Geçip gidecek ziyan edecek yıllarını bu adam. 26 yaşında görünüyorsun ya yeni bir hayat hak ediyorsun
Hepsini screen shot alıyorum bakıp alıcam kitapları :) Keşke aynı şehirde olsaydık ben senin gazınla şuan boşama cesaretini yakalardım kız :)Genelde arkadaşlarım benden danışmanlık alırlar vallahibacım çok okudum ve hala okuyorum, psikolojiyi çok seviyorum , 3. Üni olarak okumayı bile düşünüyorum, Evinizdeki terapist ve hepimiz Narsistiz kitaplarını oku , Tülay kök sınırlar serisini izle , zamanla farkındalığın artacak ..
Çocuğun olursa ya da yaşın geçince eksiden başlayacaksın . Otur bi artı eksi yap. Çok güçlüyüz bazı insanlar düzelmez. Hele ki aileden böyle gören birine yanlışı anlatamazsın harcarsın kendini yıllarca0 dan başlamak korkutuyor beni, tüm her şeyi yıkıp sanki hiç yaşamamış gibi yapmak zorlayıcı bi durum. Düzeltilmesi gereken çok şey var yıkıp geçmek çok zor
Beni rahatlatan da o biliyor musunuz Rabbim de henüz nasip etmedi demek ki bi bildiği vardır dedim hep :) İyi tarafından bakmak da gerekÇocuğun olursa ya da yaşın geçince eksiden başlayacaksın . Otur bi artı eksi yap. Çok güçlüyüz bazı insanlar düzelmez. Hele ki aileden böyle gören birine yanlışı anlatamazsın harcarsın kendini yıllarca
Öfff aileside ruh hastası ne yapacakmışsın onların yanında hey allahım yaa kaç kurtar kendini1 defa gittim kocam bir şekilde düzeltti arayı ama ailesi bana tavır aldı baya sıkıntı yaşadım.( olay şu ailesi madem oğlum kötüydü biz senin arkanda dururduk bizim yanımıza gelmek yerine niye kendi ailenin yanına gittin dedi vs.)
Bazen olmadı diye üzüldüğümüz şeylerin hepsinin olmaması daha hayırlıdır.Beni rahatlatan da o biliyor musunuz Rabbim de henüz nasip etmedi demek ki bi bildiği vardır dedim hep :) İyi tarafından bakmak da gerek
Boşanmak kötü bir şey değil lakin sen dişil enerjini diri tutarsan kocan eteklerine yapışıp ağlayabilir tabi seviyorsaHepsini screen shot alıyorum bakıp alıcam kitapları :) Keşke aynı şehirde olsaydık ben senin gazınla şuan boşama cesaretini yakalardım kız :)
Buna kalpten inanıyorum zamanında annesi her şeyi getirmiş önüne ne isterkerse yapmışlar hiçbir şekilde bir şeyleri kendi kazanma fırsatını vermemişler. Bense küçük yaşımdan itibaren ayakları üstünde duran tabiri caizse büyük çocuk olduğum için erkek çocuğu gibiydim. Her taşın altına elimi koymayı hep görev gibi bildim. Yapamıyorum demeyi zayıflık olarak gördüm. Ailem bu yüzden hep çok daha iyisini beklediler benden. Mükemmelliyetçi bi yapıya sahiptim. Hiçbir zaman yanlış yaparım diye düşünmediler. Belki ailemin bu beklentisini yıkacak olmak üzüyordur bir yerde deBazen olmadı diye üzüldüğümüz şeylerin hepsinin olmaması daha hayırlıdır.
Kimsenin seni ordan oraya fırlatıp kalbini kırmasına hakaret etmesine izin verme. Buna izin verdiğinde o adam istediği gibi at koşturur. Ufacık bir adım atsan devamı gelecek kendini iyi hissedince gerçekten doğruyu yanlışı göreceksin. Nefes alamaz insan ya o ortamda kilo vermişsin stresten. Kendine bunu yapma gerçekten hayatta çok güzel şeyler var çok güzel duygular var. Böyle öküzlerle ömür geçirilmez yollayın anaları baksın
Su an zaten yalnız değil misiniz? O çevrenin size ne faydası var da bu kadar önemsiyorsunuz düşündüklerini? Çevre mi yaşıyor o hayatı, çevre mi çözecek ayrılmazsanız? Ev hanımı olsanız neyse ama ekonomik özgürlüğünüz var, ne is bulacağım derdi de yok. Bu hayat sizin. Bırakın onu bunu. Çevrenizi de kocanızla beraber geride birakin komple değiştirin gerekirse. Bu hayata 1 kez geldik ve kendimiz için yaşamalıyız başkaları ne der diye değil. Çocuk da yokken iyi düşünün. Ömür boyu bu çileye devam edecek kadar değersiz mi hayatınız Bi sorun aynaya bakıpEtmek istemiyorum fakat ailemin ve çevremdekilerin vereceği tepki beni durduruyor. Belki hiçbir şey düşündüğüm gibi olmayacak ama belki.
Kamyon arkası yazı gibi oldu ama tam olduBoşanmak kötü bir şey değil lakin sen dişil enerjini diri tutarsan kocan eteklerine yapışıp ağlayabilir tabi seviyorsaKadınlar erilleşti erkekler ise dişileşti, tam bir kadın ol ve nazlanan, kaçan, üzülen ve kırılan sen ol , sus ve ne oldu derse sadece çok kırgınım de ve boşanmak istediğini belirt , dönerse senindir dönmezse hiç senin olmamıştır
Ailenin beklentisi mutlu olman değil mi ? Böyle bir adama mahkum olmanı mı istiyorlar ?Buna kalpten inanıyorum zamanında annesi her şeyi getirmiş önüne ne isterkerse yapmışlar hiçbir şekilde bir şeyleri kendi kazanma fırsatını vermemişler. Bense küçük yaşımdan itibaren ayakları üstünde duran tabiri caizse büyük çocuk olduğum için erkek çocuğu gibiydim. Her taşın altına elimi koymayı hep görev gibi bildim. Yapamıyorum demeyi zayıflık olarak gördüm. Ailem bu yüzden hep çok daha iyisini beklediler benden. Mükemmelliyetçi bi yapıya sahiptim. Hiçbir zaman yanlış yaparım diye düşünmediler. Belki ailemin bu beklentisini yıkacak olmak üzüyordur bir yerde de
2 ay kadar önce kürtaj oldum bebeğimin kalbi durduğu jcjn. Daha ustumden atamadim ve zaten asla unutamaz insan bunu bence kac yil gecse de. Kocam bana böyle diyecek onu anında kapıya koyarım kan beynime sıçradı şu cümleyi görünceHayır çocuğumuz yok 2 sene önce düşük yaptım. Bundan bir süre sonra bu konu üzerinden bile bana demediğini bırakmadı(sen anne olmayı bile haketmiyorsun vs dedi)
Hayır tabi ki onların hiçbir şeyden haberi yok.Ailenin beklentisi mutlu olman değil mi ? Böyle bir adama mahkum olmanı mı istiyorlar ?
Ben çok üzüldüm ağladım hep. O da ağladı benimle üzüldü. Beni teselli etti. Ama bir tartışmada bunu çat diye söyleyebildi.2 ay kadar önce kürtaj oldum bebeğimin kalbi durduğu jcjn. Daha ustumden atamadim ve zaten asla unutamaz insan bunu bence kac yil gecse de. Kocam bana böyle diyecek onu anında kapıya koyarım kan beynime sıçradı şu cümleyi görünce
Eşiniz terbıyesız. Sızın gıdemeyecegınızı düşünüyor. Sızı arayıp gelemeyecegını soyleyecegı zahmetınde bıle bulunmuyor. Böle bı adamı sevmeyın. Sevdıgınızıdr düşünmüyorum. Kayınvalıdenızde maşallah ben cektım gelınımde ceksın dıor. Önü yok sonu yok. Yeterınce kendınızı uzmedınız miHerkese merhaba,
İşin içinden çıkamadığım zamanlarda bu konuyla ilgili bir sorunu olan var mı acaba diye gezinip bakındığım bu siteye bir gün içimi dökeceğimi hiç düşünmemiştim. Sanırım o gün bugün.
Çok uzatmamaya çalışarak içimdeki bu sıkıntıyı artık dökmek istiyorum. Ben 4 yıllık evliyim kocamla sevgililik dönemimizde her şey her ilişkide olduğu gibi gayet normaldi.(üniversiteden sevgiliydik). Nişanlılık zamanlarında da her evlilik arefesinde olanların yaşadığı gibi tartışmalarımız olmuştu. Tabi ki sorun bu da değil ne olduysa evlendikten sonra oldu. Sevgilim dediğim adam artık kocam olmuştu ama eskisinden çok farklı biri vardı sanki karşımda. İlk aylarımızda abisi ve ailesinin sorunları nedeniyle sürekli kavga ettik.(Sevgiliyken ailesiyle oturmayan adam evlendikten sonra tam bir aile meraklısı oldu.) En başta kavgalarımız basit sıradan sözlü atışmalardan ibaretti. Zamn geçti pandemi oldu derken home ofis çalışmaya başladı. Ben evde o evde gayet güzel vakit geçiriyorduk. Lakin evde kalma süresi uzadı sürekli dip dibe olup üstüne bir de belirli aralıklarla ailesinin sorunları girince biz yine birbirimize girmeye başladık. Bu sefer tartışmalar boyutunu arttırdı artık kocam karısına küfür eden, ağzına ne gelirse söyleyen bunları söylerken hiç çekinmeyen bir tipe dönüştü. İnsanız elbette hatalarımız olabilir fakat ben her zaman konuşarak bazı şeyleri sözebileceğimizi düşünüyorum. O ise bu çabamı tersine çevirip ben haklıyken beni haksız düşürür. Üstelik her küstüğümüzde salonda yatar( bu benim çok zoruma gidiyor), ben acı çekerken sanki o hiçbir şey yaşamamış gibi yer içer hayatına devam eder. Ben de salak gibi kendimi yer dururum. Sonra bu şekilde devam etmemesi gerektiğini düşünüp bi şekilde ilk adımı atan ben olurum. He şimdi diyeceksiniz niye bunu sen yapıyorsun? Kayınvalidem tartıştığımızı her anladığında benim alttan almam gerektiğini, babasının da böyle olduğunu ben toplamazsam evliliğin yürümeyeceğini aşılayıp durdu. Başta buna karşı çıksam da bi şekilde bastırılıp bu duruma geldim. Güzel günler tez geçiyor kötü günler geçmek bilmiyordu sanki. Derken 4.yıla girdik fakat bilin bakalım ne değişmedi. Ara ara olan tartışmalar. Yine geçen gece tartıştık.sebebi ise kocam işe gidiyor, işten çıktıktan sonra bana haber vermeden erkek arkadaşlarının yanına geçiyor. Ben aramasam nerde olduğundan haberim bile yok. Haftada 3-4 kez bunu yapıyor. Arkadaşlarıyla görüşmesi problem değil fakat bi erkek, erkek arkadaşlarıyla sürekli ne yapabilir? Onlarla görüştüğü zaman eve bazen 1-2 de bazen de sabahın köründe geliyor.(aldattığını düşünmüyorum çünkü gerçekten o salak arkadaşlarıyla görüştüğüne eminim.) Bu durumun beni rahatsız ettiğini evli bir erkeğin bu saate kadar dışarda durmasının yanlış bir şey olduğunu defalarca anlattım. Tattlı dille anlattım olmadı, ağladım beni kötü hissettiğini açıkladım anlamadı. Söz verdi haftada 1 defa görüşürüm dedi. Tutmadı. Haber vericem dedi vermedi. Ve birbirimize girdik bu sefer açtım ağzımı yumdum gözümü fakat o yine zeytinyağ gibi üste çıkıp bana kaldıramayacağım hakaretler etti. Oldukça ağır konuştu. Sonuç bu gece yine arkadaşlarıyla beraber. Boşanmak istiyormuyum bilmiyorum, seviyorum fakat yaşadıklarımı artık kaldıramıyorum. Bu arada iyi bi firmada homeofis çalışıyorum. Hem işimden hem yaşadıklarımdan kaynaklı sosyal hayatım 0. Bu şehire evlendikten sonra geldiğim için eşimden başka arkadaşım yok ailem uzakta. Kimseye bir şey söyleyemiyorum. Toplum ne der baskısı, acaba hayata yeniden başlayabilir miyim korkusu yüzünden oldugum yerde sıkıştım kaldım. Biliyorum çok uzattım. Bana destek olur musunuz?
İstesen de istemesen de,toplum ne der desen de, korkuların olsa da o boşanma olayı sonunda gerçekleşiyor. Çünkü sürekli mutsuzluğu,gereksiz gerginlikleri, değersizleştirilmeyi, ömür boyu bu adamı mı çekeceğim düşüncesini beyin artık istemiyor. Zamanla beyin ilişkiyi bitiriyor.Herkese merhaba,
İşin içinden çıkamadığım zamanlarda bu konuyla ilgili bir sorunu olan var mı acaba diye gezinip bakındığım bu siteye bir gün içimi dökeceğimi hiç düşünmemiştim. Sanırım o gün bugün.
Çok uzatmamaya çalışarak içimdeki bu sıkıntıyı artık dökmek istiyorum. Ben 4 yıllık evliyim kocamla sevgililik dönemimizde her şey her ilişkide olduğu gibi gayet normaldi.(üniversiteden sevgiliydik). Nişanlılık zamanlarında da her evlilik arefesinde olanların yaşadığı gibi tartışmalarımız olmuştu. Tabi ki sorun bu da değil ne olduysa evlendikten sonra oldu. Sevgilim dediğim adam artık kocam olmuştu ama eskisinden çok farklı biri vardı sanki karşımda. İlk aylarımızda abisi ve ailesinin sorunları nedeniyle sürekli kavga ettik.(Sevgiliyken ailesiyle oturmayan adam evlendikten sonra tam bir aile meraklısı oldu.) En başta kavgalarımız basit sıradan sözlü atışmalardan ibaretti. Zamn geçti pandemi oldu derken home ofis çalışmaya başladı. Ben evde o evde gayet güzel vakit geçiriyorduk. Lakin evde kalma süresi uzadı sürekli dip dibe olup üstüne bir de belirli aralıklarla ailesinin sorunları girince biz yine birbirimize girmeye başladık. Bu sefer tartışmalar boyutunu arttırdı artık kocam karısına küfür eden, ağzına ne gelirse söyleyen bunları söylerken hiç çekinmeyen bir tipe dönüştü. İnsanız elbette hatalarımız olabilir fakat ben her zaman konuşarak bazı şeyleri sözebileceğimizi düşünüyorum. O ise bu çabamı tersine çevirip ben haklıyken beni haksız düşürür. Üstelik her küstüğümüzde salonda yatar( bu benim çok zoruma gidiyor), ben acı çekerken sanki o hiçbir şey yaşamamış gibi yer içer hayatına devam eder. Ben de salak gibi kendimi yer dururum. Sonra bu şekilde devam etmemesi gerektiğini düşünüp bi şekilde ilk adımı atan ben olurum. He şimdi diyeceksiniz niye bunu sen yapıyorsun? Kayınvalidem tartıştığımızı her anladığında benim alttan almam gerektiğini, babasının da böyle olduğunu ben toplamazsam evliliğin yürümeyeceğini aşılayıp durdu. Başta buna karşı çıksam da bi şekilde bastırılıp bu duruma geldim. Güzel günler tez geçiyor kötü günler geçmek bilmiyordu sanki. Derken 4.yıla girdik fakat bilin bakalım ne değişmedi. Ara ara olan tartışmalar. Yine geçen gece tartıştık.sebebi ise kocam işe gidiyor, işten çıktıktan sonra bana haber vermeden erkek arkadaşlarının yanına geçiyor. Ben aramasam nerde olduğundan haberim bile yok. Haftada 3-4 kez bunu yapıyor. Arkadaşlarıyla görüşmesi problem değil fakat bi erkek, erkek arkadaşlarıyla sürekli ne yapabilir? Onlarla görüştüğü zaman eve bazen 1-2 de bazen de sabahın köründe geliyor.(aldattığını düşünmüyorum çünkü gerçekten o salak arkadaşlarıyla görüştüğüne eminim.) Bu durumun beni rahatsız ettiğini evli bir erkeğin bu saate kadar dışarda durmasının yanlış bir şey olduğunu defalarca anlattım. Tattlı dille anlattım olmadı, ağladım beni kötü hissettiğini açıkladım anlamadı. Söz verdi haftada 1 defa görüşürüm dedi. Tutmadı. Haber vericem dedi vermedi. Ve birbirimize girdik bu sefer açtım ağzımı yumdum gözümü fakat o yine zeytinyağ gibi üste çıkıp bana kaldıramayacağım hakaretler etti. Oldukça ağır konuştu. Sonuç bu gece yine arkadaşlarıyla beraber. Boşanmak istiyormuyum bilmiyorum, seviyorum fakat yaşadıklarımı artık kaldıramıyorum. Bu arada iyi bi firmada homeofis çalışıyorum. Hem işimden hem yaşadıklarımdan kaynaklı sosyal hayatım 0. Bu şehire evlendikten sonra geldiğim için eşimden başka arkadaşım yok ailem uzakta. Kimseye bir şey söyleyemiyorum. Toplum ne der baskısı, acaba hayata yeniden başlayabilir miyim korkusu yüzünden oldugum yerde sıkıştım kaldım. Biliyorum çok uzattım. Bana destek olur musunuz?
Yakın olsaydık birbirimizin dert ortağı olurduk çünkü çok benzer hikâyelerimiz varİşte bilmediğim bir şehirde bilmediğim insanların arasında tek başıma kaldım. Ailem uzakta olunca onlarda çok gelip gitmiyorlar zaten. Kendimi boşlukta hissediyorum. Film dizi vs aktiviteleri sürekli yapıyorum bir süre sonra sıkılıyorum. Kendimi tek başıma sigara içerken buluyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?