Kızlar siz olayı aşmışsınızAklın yolu bir valla ben Bi hata göremedim. İlla erkek mi çalışacak. Yurtdışında bu ev erkekliği çok yaygın duyuyorum kimin kariyeri daha fazlaysa o çalışabilir diğeri de çocuk bakımı yapabilir ne var ki bunda. Ne mühendisisiniz buarada :)
Ben olsam ne yapardim onu soyleyeyim, yasim 42, elde muhendis bir es var (demek ki az cok zeki bir adam), cocuk istiyorum, maddi durumum esimi amerika'ya yollayacak kadar iyi, kuvvetle muhtemel bir kariyerim var.
Hamile kalir, cocugumu dunyaya getirir, adami bosarim. Cocugumla mis gibi yasarim.
Yatirim tavsiyesi degildir.
Çalışmaz ki zaten 1Sen, bizim bir arkadaş var, adam iyidir hoştur ama hayatı boyunca toplamda 1 ay çalışmışlığı yoktur, zeki mi zeki, eğitimli mi eğitimli iyi biri mi iyi biri ama bu tembel olduğu gerçeğini değiştirmiyor, eşi çalışıyor adam karpuz gibi yatıyor, bekarken de annesi bakıyordu.
Evlilik sorumluluğunda kadın-erkek ayrımı yapmam ama eli ayağı tutan sağlıklı bir adamın yatmasına da sinir oluyorum, bahanelerde hazırdır böylelerinde, onun gibi donanımlı adamı manen doyuracak iş yoktur, onun bilgisine karşılık gelecek maaşı verecek yer yoktur, o kimsenin hizmetinde çalışacak adam değildir, hayaller Paris gerçekler üçlü kanepede göbek kaşıyarak tv seyretme.
Hala Amerikaya gitmesinin sebebi olan konu ile ilgili kendi kendine çalışıyor.
Merhaba, o kadar dertliyim ki, buraya yazıp rahatlamak, sizlerden fikir almak istiyorum. Eşimle 3.5 yıl önce tanıştık, sevgili olduk. O zamanlar amerikaya gidip iş kuracaktı, onun heyecanı vardı. Netekim, tanıştıktan 6 ay sonra gitti, ama uçak biletini bile ben aldım, parası yoktu. Orada iş yapacağı insanla da hiç işler yoluNda gitmedi, 5 ay sonra döndü. Hala Amerikaya gitmesinin sebebi olan konu ile ilgili kendi kendine çalışıyor. 3.5 senedir herhangi bir işe girmeye uğraşmadı (eğitimi çok iyi, mühendis olmasına rağmen). Aslına bakarsanız hayatının hemen hemen hiç bir kısmında çalışmamış, eskiden ailesinin durumu iyiymiş, hala da onlardan destek alıyor. Biz 5 ay önce evlendik, ben hata mı yaptım, bu insanla birlikte olarak. Hiç çalışmadığı hiç bir gidere ortak olmadığı gibi benden de aralıklarla paralar aldı, ailesinden alamadığı zaman. 42 yaşındayım, evlenip çocuk sahibi olmayı çok istedim, kocama da çok aşık oldum, ama şimdi diyorumki hata mı yaptım. Ayrılıp başkasıyla tanışıp çocuk sahibi olma imkanım yok bence. Sürekli kavga ediyoruz bu dengesizliklerden ötürü, ben de bayağı geçiriyorum lafları, saygı kalmadı.
Sırf çocuk için işi gücü olmayan biriyle evlendiyseniz evet pişman olun çünkü o çocuk doğacaksa onun hem annesi hem babası olup bir de kocanıza bakıcılık yapacaksınız. Adam kazık kadar olmuş ama sorumluluk nedir öğrenememiş.Merhaba, o kadar dertliyim ki, buraya yazıp rahatlamak, sizlerden fikir almak istiyorum. Eşimle 3.5 yıl önce tanıştık, sevgili olduk. O zamanlar amerikaya gidip iş kuracaktı, onun heyecanı vardı. Netekim, tanıştıktan 6 ay sonra gitti, ama uçak biletini bile ben aldım, parası yoktu. Orada iş yapacağı insanla da hiç işler yoluNda gitmedi, 5 ay sonra döndü. Hala Amerikaya gitmesinin sebebi olan konu ile ilgili kendi kendine çalışıyor. 3.5 senedir herhangi bir işe girmeye uğraşmadı (eğitimi çok iyi, mühendis olmasına rağmen). Aslına bakarsanız hayatının hemen hemen hiç bir kısmında çalışmamış, eskiden ailesinin durumu iyiymiş, hala da onlardan destek alıyor. Biz 5 ay önce evlendik, ben hata mı yaptım, bu insanla birlikte olarak. Hiç çalışmadığı hiç bir gidere ortak olmadığı gibi benden de aralıklarla paralar aldı, ailesinden alamadığı zaman. 42 yaşındayım, evlenip çocuk sahibi olmayı çok istedim, kocama da çok aşık oldum, ama şimdi diyorumki hata mı yaptım. Ayrılıp başkasıyla tanışıp çocuk sahibi olma imkanım yok bence. Sürekli kavga ediyoruz bu dengesizliklerden ötürü, ben de bayağı geçiriyorum lafları, saygı kalmadı.
Bu olayın aynısı yakın çevremde yaşandı. Çok çok zor bir durum gerçekten. Çocuk yokmuş neyseki. Çocuk olunca iş daha içinden çıkılmaz hale geliyor. Ama inanın bana insan hiçbir zaman değişmiyor. Zamanla değişir düzelir diye bekledi benim çevremdeki kişi. Onların çocukları da vardı üstelik. Tekrar tekrar şans verildi. Bu şekilde tam 27 sene geçti. Sonuç ne mi? Boşanıyorlar. Üstelik en ufak bir pişmanlık dahi yok karşı tarafta. Çok zor bir şey yaşıyorsunuz. Aynı şey benim başıma gelseydi ne yapardım düşünüyorum. Çocuklu versiyonuna tanık olduğum için 1 kesinlikle çocuk düşünmezdim. 2 biraz daha şans verirdim çünkü yeni evlisiniz. Ama baktım düzelmiyor beklemezdimMerhaba, o kadar dertliyim ki, buraya yazıp rahatlamak, sizlerden fikir almak istiyorum. Eşimle 3.5 yıl önce tanıştık, sevgili olduk. O zamanlar amerikaya gidip iş kuracaktı, onun heyecanı vardı. Netekim, tanıştıktan 6 ay sonra gitti, ama uçak biletini bile ben aldım, parası yoktu. Orada iş yapacağı insanla da hiç işler yoluNda gitmedi, 5 ay sonra döndü. Hala Amerikaya gitmesinin sebebi olan konu ile ilgili kendi kendine çalışıyor. 3.5 senedir herhangi bir işe girmeye uğraşmadı (eğitimi çok iyi, mühendis olmasına rağmen). Aslına bakarsanız hayatının hemen hemen hiç bir kısmında çalışmamış, eskiden ailesinin durumu iyiymiş, hala da onlardan destek alıyor. Biz 5 ay önce evlendik, ben hata mı yaptım, bu insanla birlikte olarak. Hiç çalışmadığı hiç bir gidere ortak olmadığı gibi benden de aralıklarla paralar aldı, ailesinden alamadığı zaman. 42 yaşındayım, evlenip çocuk sahibi olmayı çok istedim, kocama da çok aşık oldum, ama şimdi diyorumki hata mı yaptım. Ayrılıp başkasıyla tanışıp çocuk sahibi olma imkanım yok bence. Sürekli kavga ediyoruz bu dengesizliklerden ötürü, ben de bayağı geçiriyorum lafları, saygı kalmadı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?