allah aşkına nereye gideyim, neyapayım cok ciddi soruyorum , kime ne anlatayımki bir açıklama yapmadan bir çocukla hayatta kalmaya çalışayım 3,5 yıldır çalışmıyorum birikimim yok ailem zengin değil, iş buldum diyelim ailemin yanındada çocukla çok ezilirim gibi görünüyor, çünkü onlar artık kendi hayatlarını yaşıyorlar benim oraya dönmem onları sıkıntıya sokacak, bende bir çıkar yol düşünüyorum, ama ailemin yanına dönmeden ne yapabiliceğimi bulmaya çalışıyorum. onursuzda değilim gurursuzda, öyle dışardan bakıldığı gibi değil ,çocuğun varsa kenarda 5 paran yoksa, alır başımı giderim diyemiyorsun. bende daraldım bunaldım, farkındayım tahammülüm kalmadı ama öfkeyle kalkıp zararla oturan ben olacaksam ne gerek var. iyi bir fizibilite yapıp doğru karar vermem gerek, hımm böyle konuşyorum diyebiranda öfkeme yenilip gitmeyeceğimin garantiside yok. e fikir verin benim koşullarım bunlar işte, gitmekde istiyorum,ama yolbulamıyorum
canım, sanırım kendimi doğru ifade edemedim :) ben ailemizde gelişen olayı anlattım, sana paranoyakmışsın gibi yorum yazan, bu kadar ciddi bir şüpheyle boğuşurken geyiğin dibine vuran arkadaşlara hayatın bu yüzü de var demek için.
ben ya da bir başkası sana boşan diyemez. bu tercih meselesidir. üstelik sadece şüpheyle bu kadar ciddi bir karar verilmez. en azından ben vermem! en başta geldiğin ortama, doğruluğunu yanlışlığını düşünmeden ayak uydurmuşsun. o evin artık bir mahremiyeti olduğu düşüncesinden uzak, eltine, k. validene çanak tutmuşsun. bunlar geçmişte kalmış, sen geç de olsa burası benim evim, kimse kafasına göre, elini kolunu sallayarak giremez mesajını da vermişsin. geç de olsa bu bir adımdır. şimdi daha akıllı olma zamanı. fevri davranıp, bir şüpheyle hiç koca boşanılır mı canım benim? :)
ama bu mesafeyi akıllı olup, daha da fazla açmak senin elinde. aşk meşk konularını, şüphelerini dillendirmeden, rahatsızlığını kocana anlatabilirsin. hatta ben böyle yapsam ne hissedersin deyip, empati yapmasını da sağlayabilirsin. ben demiyorum ki, anlattıklarından kocanla eltin arasında kesin aşk var. belki kaynının eltine ilgisizliği, kocanda acıma duygusu oluşturmuştur, vicdan sahibidir kendini sorumlu hissediyordur. kardeşinin açığını bu şekilde kapatmaya çalışıyordur. hepsi olası şeyler. ama arada birinci derece akraba ilişkisi yoksa, kadın ve erkekler arasında mutlaka bir mesafe olmalı. bu arkadaşlıkta da böyle, kuzen ilişkilerinde, enişte baldız, komşu ilişkilerinde vs. liste böylece uzayıp gider.
o evden uzaklaş derken, kocanı orda bırak da uzaklaş demem. hem ortada kesin bir şey yokken ne diye kocanı bırakacakmışsın? eğer imkanınız varsa, bu evde ben mutsuzum kiraya çıksak sanki bir şeyler yoluna girecek gibi diyebilirsin. haa maddi imkan yeterli değildir, o zaman da o mesafeyi akıllıca yavaş yavaş daha da açabilirsin.
kendi kendini doldurma, yok keserim, yok şöyle yaparım bunları geç. düşün taşın, fevri olmadan bir tavır belirle, kocana bunu hissettir ve bu tavrının arkasında dimdik dur. öyle dik dur ki, kimse bu tavrını sorgulamaya bile kalkamasın.