Dediklerimin nesinde kendimi aklama çabam var acaba? Hastanede iken Babamın ilk olum sürecinde psikoloğu denedim. Beni dinlemek dışında bisey yapmadı. 3 hafta önce de kizima ilk bagisirisimda zaten psikiyatriste gittim. Emzirme sürecinde ulac veremiyorum dedi. Hastanenin psikoloğu denediğim için özel kliniğe gitmek istediğimde de fiyatları uçmuş seviyede
Madem evliliğiniz sorunluydu neden çocuk yaptiniz? Bosaninca neden babasız kalinıyor babalık yapan adam her zaman yapar zaten . Siz ,size eş olamayan bir adamı baba yapmışsiniz mutsuzluğunuza mutsuzluk eklenmiş. Gidip tedavi olun. El kadar bebeğe tahammül edemeyecekseniz ne demeye tedavilerle uğrasıp hamile kaliyosunuz yazık degil mi ya bu cocuk buyuyecek evde kavga gürültü huzur yok, karsina geçip ugruna tedaviler paralar döktügünüz annelik babalik aile bu muydu demeyecek mi saniyosunuz. İlaç terapi ile normale dönersiniz, bosanmayacaksaniz aile terapistinede gidin eşinizle.Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Kiziniza çok üzüldüm iç geçirerek ağladı kısmını okuyunca gözlerim yaşardıMerhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
. Çocuklara hic kiyamiyorum. İnanın hepimizin kayıpları var. Sizin babanizla çok güzel bir iletişiminiz varmış bunu düşünerek başlayın ilk. Çok güzel anılar birakmistir eminim size. Biz babamizla hic öyle olamadık. Ancak kandillerde falan arasiriz o da iki uc dk sürer. Küs değiliz tabi ama çok soğuk bir babam var benim. Hepimize öyle. Yakin zamanda anneannemi kaybettim simdi dedemi yatirdilar tabii baba gibi olmaz ama ben dedemi anneannemi babamdan daha fazla görüyordum ayni sehirdeyiz çünkü. Demek o ki çocugunuzun annenizin ne sucu var. Silkelenin ve kendinize gelin ileride çok pişman olursunuz çünkü. Hic kimse bu hayatta kalıcı değil ki birgün hepimizin gideceği yer orası zaten. Terapi ücretleri yuksek olsa da yiyecek dışında herhangi bir masraftan kısın ve gidin mutlaka sizden ve cocugunuzdan önemli değil çünkü. Saglicakla kalın 
sağlık: bireyin ruh, beden ve sosyal anlamda tam bir iyilik halinde olması olarak tanımlanıyor. Siz ruhen ne kadar iyisiniz? bir başka psikiyatriste daha gidin bence, bebeğinizde ilerde ruh ve sosyal açıdan tam bir iyilik halinde olmayabilir bu durumda. sütü gelmeyen anneler ne yapsın mesela, büyümüyor mu onların bebekleri de.. bir doktor fikri ile kalmayın, hem kendinize hem bebeğinize ve annenize yazık.. bir de şuanki durumunuz daha kötüye gidebilir destek almadıkça bunu düşünün. kendimden örnekle kaygı problemim vardı önemsemedim çok uzun süre bana panik atak olarak döndü, 2 yıl ilaç tedavisi ile normal psikolojime döndüm. erken önlem önemli diye düşünüyorum.
Beni lütfen yanlış anlamayın ama çocuğunuz anne sütüne ihtiyaç duyduğu kadar mental olarak iyi olan bir anneye de ihtiyaç duyuyor. Siz de çok zor zamanlar geçiriyorsunuz. Belki doktoruyla da konuşarak emzirmeye bırakmanız. Sonrasında da ilaç tedavisi almanız sizin için ve bebeğiniz için daha sağlıklı olur. Hamilelikte kullanılabilen antidepresanlar var. Belki emzirirken kullanılabilen de vardır. Daha cok ertelemeden bu haftaya bir psikiyatri randevusu alıp doktora danışın bence.Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Neredeyse hepimizin geçmişinde bir toksik aile üyesi var işte. Zamanla annemin dediklerini icsellestirip kendimi suçlamak yerine annemin dediklerini dişsallaştirip onu uzaklastirdim hayatımdan. Aynı evde yaşayıp sohbet ediyoruz ama hayatımın ya da fikirlerimin yüzde yirmisine bile hakim değil. KK kadınları hayatım -dusunce yapım hakkında daha çok bilgi sahibidir muhtemelen
Yarama tuz bastın yengeç gerçekten her ailede var bu ben nasibimi her aile üyesinden aldım nerdeyse. Konu sahibi gibi boşanamam anam üzülür, boşanamam çocugum babasız kalır insanlarına çok sinirleniyorum ya. Aman kocası başında dursunda cocugun ağzına ede ede büyütülsede olurNeredeyse hepimizin geçmişinde bir toksik aile üyesi var işte. Zamanla annemin dediklerini icsellestirip kendimi suçlamak yerine annemin dediklerini dişsallaştirip onu uzaklastirdim hayatımdan. Aynı evde yaşayıp sohbet ediyoruz ama hayatımın ya da fikirlerimin yüzde yirmisine bile hakim değil. KK kadınları hayatım -dusunce yapım hakkında daha çok bilgi sahibidir muhtemelen
Toksik annemi değiştiremem, eskisi kadar olmasa da hala toksik. Ağzından çıkanı kulağı duymaz. Ama onun fikri beni baglamadigi için canımı sıkmamaya , mümkün olduğu kadar yüzeysel ilişki kurmaya çalışıyorum.
Ben çocukken annem mutluysa ev neşe dolardı, annem mutsuzsa yemek yerken sohbet etmemize bile müsade etmezdi, çat çat diye koyardı sofraya tabağı çatalı. Zamanla kendi kendine triplere girdigi günler yüzüne karşı 'ruh halin beni gerçekten ilgilendirmiyor, kendi psikolojinden sen sorumlusun. Benimkini korumak için çıkıyorum ben, geç gelirim' demeye başladım.
Ama tabii ki yine 'anne sorunlari' ile doluyum, çok nadir aralıklarla da olsa terapi alıyorum, konuştuğum tek konu annem oluyor
bence psikolojik bi destek almanız lazım çoçuklarda sonrasında travma olarak o hep kalıyor yapmayın siz ne yaşamış olursanız olun acınızı anlıyorum ama karşınızdaki sizin yardımınıza şefkatinize muhtaç senden bi parça ona bu şekilde yaklaşmayın evliliğiniz olmuyorsa bitirin başkalarının acısını masum bebekten çıkarmayınMerhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Evet malesef herkesin gecmisinde toksik biri olabiliyor. Bu kisi anneniz oldugu icin daha cok etkiliyor. Terapi almaniz cok guzel. Dilerim tamamen arkanizda kalir sizi artik asla etkilemez hale gelir. Buradan sizi tanidigim kadariyla cok ozgur ve ozgun dusuncelere sahip birisiniz.Neredeyse hepimizin geçmişinde bir toksik aile üyesi var işte. Zamanla annemin dediklerini icsellestirip kendimi suçlamak yerine annemin dediklerini dişsallaştirip onu uzaklastirdim hayatımdan. Aynı evde yaşayıp sohbet ediyoruz ama hayatımın ya da fikirlerimin yüzde yirmisine bile hakim değil. KK kadınları hayatım -dusunce yapım hakkında daha çok bilgi sahibidir muhtemelen
Toksik annemi değiştiremem, eskisi kadar olmasa da hala toksik. Ağzından çıkanı kulağı duymaz. Ama onun fikri beni baglamadigi için canımı sıkmamaya , mümkün olduğu kadar yüzeysel ilişki kurmaya çalışıyorum.
Ben çocukken annem mutluysa ev neşe dolardı, annem mutsuzsa yemek yerken sohbet etmemize bile müsade etmezdi, çat çat diye koyardı sofraya tabağı çatalı. Zamanla kendi kendine triplere girdigi günler yüzüne karşı 'ruh halin beni gerçekten ilgilendirmiyor, kendi psikolojinden sen sorumlusun. Benimkini korumak için çıkıyorum ben, geç gelirim' demeye başladım.
Ama tabii ki yine 'anne sorunlari' ile doluyum, çok nadir aralıklarla da olsa terapi alıyorum, konuştuğum tek konu annem oluyor
