Yaşlı başlı adamların çoluk çocuk muhabbetini kafası götürmüyor olabilir. Neticede kocaman çocuklar yetiştirmişler yorgunluk vardır illa ve eski kafalı oldukları için günümüz çocuk yetiştirme tarzına uyum sağlamalarını bekleyemeyiz böyle şeyler onlara şımarıklık gibi gelir. 8 yaş çok küçük bir yaş değil maddi durumunuz ne alemde bilmiyorum ama dil kursları ya da enstrüman,spor gibi faaliyetlere yazdırabilirsiniz siz çalışırken o da orda oyalanır. İlla kaynaşmak zorunda da değiller ısrar çok yersiz olmuş
Web uygulamasını kur
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz.
Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Kızım ve kuzeni
- Konu Sahibi oD2808
- Başlangıç Tarihi
Ayrıntılı Düzenleme
Kimler kimler yazdı?Para için değil tabi ki, keşke bulunduğum yerde olsa da göndersemYani 22 sayfada yazılmıştır illaki ama etüt merkezine verseniz hiç böyle dertleriniz olmaz.
Ayda 350-400 lira vermemek için bu kadar çile çekmenize değer mi ?
Ne etüt merkezi var ne de sosyal aktivite yapabileceği bir yer malesef yoksa kızımı niye bu kadar üzeyim
Kızım her geçen gün daha kötü oluyor, bir an önce çocuk psikoloğu için randevu aldığımız gün gelse de gitsek, çıldırmak üzereyim artık
Az önce telefon etti bana kaba kaba konuşuyor sinirli sinirli
Benimle düzgün konuşmadığın için akşam seninle konuşmucam dedim, şu an iş yerinde olmasam ağlıyacağım o derece
Ben nerde yanlış yapıyorum nasıl bir anneyim? Beğenmediğim kişiler bile ben benden daha güzel çocuk yetişiyor.
Çok ilgi gösterince iyice şımarıyor ve dışarıda herkes aynı ilgiyi göstersin istiyor, az ilgi gösterince çalıştığım için vicdan azabı duyuyorum, yine huyu değişiyor gibi geliyor. Ortası ne bu durumun? Herşeyini hayır dememek lazımmış ama sürekli evet te dememek lazımmış? Çok mu hayır diyorum bilmiyorum. Şu an çok kötü oldum, ne olur telefon edince annecim deyip lafa başlasa ve derdini anlatsa neden sürekli ağlıyor ve ters ters konuşuyor. Anneliği yapamıyorum
Burdaki yorumları okuduktan sonra burdan duyduklarımı uygulamaya çalışıyorum ama yok yok olmuyor düzelmiyor
Az önce telefon etti bana kaba kaba konuşuyor sinirli sinirli
Benimle düzgün konuşmadığın için akşam seninle konuşmucam dedim, şu an iş yerinde olmasam ağlıyacağım o derece
Ben nerde yanlış yapıyorum nasıl bir anneyim? Beğenmediğim kişiler bile ben benden daha güzel çocuk yetişiyor.
Çok ilgi gösterince iyice şımarıyor ve dışarıda herkes aynı ilgiyi göstersin istiyor, az ilgi gösterince çalıştığım için vicdan azabı duyuyorum, yine huyu değişiyor gibi geliyor. Ortası ne bu durumun? Herşeyini hayır dememek lazımmış ama sürekli evet te dememek lazımmış? Çok mu hayır diyorum bilmiyorum. Şu an çok kötü oldum, ne olur telefon edince annecim deyip lafa başlasa ve derdini anlatsa neden sürekli ağlıyor ve ters ters konuşuyor. Anneliği yapamıyorum
Burdaki yorumları okuduktan sonra burdan duyduklarımı uygulamaya çalışıyorum ama yok yok olmuyor düzelmiyor
Yani sizin ki çocuksa onlar da çocuk farkında mısınız?Oynasın demiyorum zaten, anlamadınız sanırım
Kızımın yanında kardeşine kızımdan için gidince oynarız demesine kızdım, kimse kızımla oynamak zorunda değil tabi ki.
Ama en azında kızımın yanında konuşmalarına dikkat etmesini istiyorum
Çocuk aklı kimbilir ne düşünüp söylediler..Çok büyütülecek bir durum değil..
Bir de eşiniz bunun için erkek kardeşini mı arıyor ??
Sizin aranız açılır çocuklar bir gün sonra oynamaya başlarlar.
Konu çok uzamış, hepsini okuyamadım.Kızım her geçen gün daha kötü oluyor, bir an önce çocuk psikoloğu için randevu aldığımız gün gelse de gitsek, çıldırmak üzereyim artık
Az önce telefon etti bana kaba kaba konuşuyor sinirli sinirli
Benimle düzgün konuşmadığın için akşam seninle konuşmucam dedim, şu an iş yerinde olmasam ağlıyacağım o derece
Ben nerde yanlış yapıyorum nasıl bir anneyim? Beğenmediğim kişiler bile ben benden daha güzel çocuk yetişiyor.
Çok ilgi gösterince iyice şımarıyor ve dışarıda herkes aynı ilgiyi göstersin istiyor, az ilgi gösterince çalıştığım için vicdan azabı duyuyorum, yine huyu değişiyor gibi geliyor. Ortası ne bu durumun? Herşeyini hayır dememek lazımmış ama sürekli evet te dememek lazımmış? Çok mu hayır diyorum bilmiyorum. Şu an çok kötü oldum, ne olur telefon edince annecim deyip lafa başlasa ve derdini anlatsa neden sürekli ağlıyor ve ters ters konuşuyor. Anneliği yapamıyorum
Burdaki yorumları okuduktan sonra burdan duyduklarımı uygulamaya çalışıyorum ama yok yok olmuyor düzelmiyor
İlk ve bu son mesajınızdan yola çıkarak yorum yapacağım .
Çok hassassınız, kızınızı da çok nazlandırıyorsunuz sanırım.
Hayatınızın merkezine onu koymuşsunuz ve o da bunun farkında. Sonuna kadar da bunu kullanacak. Sınırları çizmezseniz çok zorlu bir ergenlik süreci sizi bekliyor.
9 yaşında biz kızım var, beni arayıp böyle trip atamaz. Doğru olduğunu söylemiyorum ama ben biraz keskin hatları olan bir insanım. Kızım bu şekilde beni arasa, ses tonunu ve tavrını düzeltmeden arama beni der telefonu kapatırım.
Dün sabah acele etmesi gerektiğini, işe geç kaldığımı söylediğimde sırıtarak cevap verdiği için önce onu okula bırakmadım (normalde ilk onu bırakırız) ilk dersine giremedi ve bugün herkesten önce kapıya dikilmişti.
Siz annesiniz, o çocuk. Sınırlarınızı koyun kızınıza karşı çünkü sizi kullanıyor.
Yanlış mı hatırlıyorum bilemedim ama, aileniz boşanmıştı onlar ile sıkıntılarınız vardı. O dönem de kızınız okulda arkadaşlarının izinsiz parasını ya da eşyasını alıyordu sanırım. Çekirdek ailem ile tam ilgilenemiyorum anne babam ile uğraşmaktan demiştiniz. Kızınızın bambaşka sorunları ve farklı yardımlara ihtiyacı var
İnsan çocuğu üzülünce üzülüyor çok normal birşey bu ama. Kuzeni de çocuk ve davranışları yaşına göre çok normal bence. Kayınbabanıza kadar söylemenin gereği yoktu hiç
İnsan çocuğu üzülünce üzülüyor çok normal birşey bu ama. Kuzeni de çocuk ve davranışları yaşına göre çok normal bence. Kayınbabanıza kadar söylemenin gereği yoktu hiç
Bakın siz kızınızı çok şımartıyorsunuz. İpleri vermişsiniz eline, istediği gibi at koşturuyor. Çalıştığınız için neden vicdan azabı duyuyorsunuz anlamadım. Benim annemde çalışan bir kadındı hiç bir problemde yaşamadım. Ne olacak yani çalışsanız? Nasıl bir zararı dokunur kızınıza. Herkes bağlıdır kızına ama siz bağımlısınız ve yaptığınız hiçbir davranış kızınıza iyi gelmiyor. Bu kadar prenses, prens çocuk yetiştirmeyin. Eğer hata yapıyorsa bunun sonucuna katlanmalı. Hayat bu çünkü. Kimse nazlamayacak kızınızı sizden başka. Siz her şeye o kadar çok tolerans gösteriyorsunuz ki kızınız herkesten aynı şeyi bekliyor olmayınca da hırçınlaşıyor.
Çocuk yetiştirmek için fazla hassassınız bence....
İyi annelik diye kavram da yok bence ya da insanların çocuklarına bakarak ben neden yetiştiremiyorum sorusunu da aşırı saçma buldum....
Evet annesisiniz ama okula başlayan okulu da geçtim 2 yaş sendromunu bılırsınız aslında daha önce kendi seçimlerini ufak da olsa yapmaya başlıyorlar bu sizin çocuğunuzun tercihi...
ee okula da gidiyor etkileşim de fazla....
Ama sizin asıl sorununuz anne çocuk arasındaki dengeyi sağlayamanız ha bundan sonrası da çok zor olur...
2 nizin de alıştığı davranış düzeni var...
Ama size şunu söyleyeyim sizin gibi kimse kızınızın gözünün yaşına bakmaz...
Hassassa hassas dimi insalardan ayrıcalık bekleyemeyız....
siz de hassas olursanız bu sefer bu durumu kullanır...
Sizin çooookk başta bu duzenı oturtmanız gerekıyordu.
İşe gittiğiniz vicdan azabı çekmeniz mantıklı mı ne için çalışıyorsunuz...
Böyle davranışlara prim vermeyin evet arkadaş olun ama anne olduğunuzu sizin davranışlarınızın onu yönlendirdiğini unutmayın...
umarım çözülür sizin kızınız da hemen hemen ergenlık donemıne girecek çözülmezse çok üzülür....
İyi annelik diye kavram da yok bence ya da insanların çocuklarına bakarak ben neden yetiştiremiyorum sorusunu da aşırı saçma buldum....
Evet annesisiniz ama okula başlayan okulu da geçtim 2 yaş sendromunu bılırsınız aslında daha önce kendi seçimlerini ufak da olsa yapmaya başlıyorlar bu sizin çocuğunuzun tercihi...
ee okula da gidiyor etkileşim de fazla....
Ama sizin asıl sorununuz anne çocuk arasındaki dengeyi sağlayamanız ha bundan sonrası da çok zor olur...
2 nizin de alıştığı davranış düzeni var...
Ama size şunu söyleyeyim sizin gibi kimse kızınızın gözünün yaşına bakmaz...
Hassassa hassas dimi insalardan ayrıcalık bekleyemeyız....
siz de hassas olursanız bu sefer bu durumu kullanır...
Sizin çooookk başta bu duzenı oturtmanız gerekıyordu.
İşe gittiğiniz vicdan azabı çekmeniz mantıklı mı ne için çalışıyorsunuz...
Böyle davranışlara prim vermeyin evet arkadaş olun ama anne olduğunuzu sizin davranışlarınızın onu yönlendirdiğini unutmayın...
umarım çözülür sizin kızınız da hemen hemen ergenlık donemıne girecek çözülmezse çok üzülür....
Çalıştığım için hafta içi kızıma hiç vakit ayıramıyorum bir hafta sonum var eşiminde o şekilde, bu yüzden ilgileniyorum ama aşırı mı davranıyorum bilmiyorumBakın siz kızınızı çok şımartıyorsunuz. İpleri vermişsiniz eline, istediği gibi at koşturuyor. Çalıştığınız için neden vicdan azabı duyuyorsunuz anlamadım. Benim annemde çalışan bir kadındı hiç bir problemde yaşamadım. Ne olacak yani çalışsanız? Nasıl bir zararı dokunur kızınıza. Herkes bağlıdır kızına ama siz bağımlısınız ve yaptığınız hiçbir davranış kızınıza iyi gelmiyor. Bu kadar prenses, prens çocuk yetiştirmeyin. Eğer hata yapıyorsa bunun sonucuna katlanmalı. Hayat bu çünkü. Kimse nazlamayacak kızınızı sizden başka. Siz her şeye o kadar çok tolerans gösteriyorsunuz ki kızınız herkesten aynı şeyi bekliyor olmayınca da hırçınlaşıyor.
Sorun şu ki yaptıklarım normal mi değil mi aşırı mı bilmiyorum,
Ne yapıcam peki
Beni üzdüğü kaba ve bağırarak konuştuğu zaman ne yapıcam, ceza vere vere çocuk iyice tuhaf oldu. Görmezden de gelemiyorum
E ne yapıcam
Ağladım bu akşam dayanamadım, ileride nasıl olucak şimdiden böyle diye, inanın çok zorlanıyorum, küçükken daha iyiydik
Çalıştığım için hafta içi kızıma hiç vakit ayıramıyorum bir hafta sonum var eşiminde o şekilde, bu yüzden ilgileniyorum ama aşırı mı davranıyorum bilmiyorum
Sorun şu ki yaptıklarım normal mi değil mi aşırı mı bilmiyorum,
Ne yapıcam peki
Beni üzdüğü kaba ve bağırarak konuştuğu zaman ne yapıcam, ceza vere vere çocuk iyice tuhaf oldu. Görmezden de gelemiyorum
E ne yapıcam
Ağladım bu akşam dayanamadım, ileride nasıl olucak şimdiden böyle diye, inanın çok zorlanıyorum, küçükken daha iyiydik
Bir çok çocuğun annesi babası çalışıyor, bu kızınıza özel bir durum değil ve bu yüzden her dediğinin yapılması gerekmiyor.
Uygun cezaya karşı değilim ben. Ceza ve ödül çocuk yetiştirmede önemli araçlar bence. Ama bunları nasıl kullandığınız daha önemli. Ne gibi cezalar veriyorsunuz mesela? Ya da cezayı verdikten sonra istediği şeyleri yapıyor ya da sarılıp öpüyor musunuz? Bu tavır dengesizdir ve çocukların dengesizleşmesine ya da umursamamaya başlamasına sebep olur.
Öncelikle belirteyim; pedagog değilim. Bakın çalışmanız, çalışmamız çocuklarımızla ilgilenmediğimiz anlamına gelmez. Zaten kızınız ilkokul öğrencisi yani bu yaştan sonra o sosyalleşecek dolayısıyla siz ne kadar yanında olmaya çalışsanız da onun artık bir arkadaş çevresi var ve olacak. O bir süre sonra onlarla vakit geçirmeyi tercih edecek siz ne yaparsanız yapın. Tam da bu sebepten sizin de başka şeylerle meşgul olmanız onu kötü etkilemez.Çalıştığım için hafta içi kızıma hiç vakit ayıramıyorum bir hafta sonum var eşiminde o şekilde, bu yüzden ilgileniyorum ama aşırı mı davranıyorum bilmiyorum
Sorun şu ki yaptıklarım normal mi değil mi aşırı mı bilmiyorum,
Ne yapıcam peki
Beni üzdüğü kaba ve bağırarak konuştuğu zaman ne yapıcam, ceza vere vere çocuk iyice tuhaf oldu. Görmezden de gelemiyorum
E ne yapıcam
Ağladım bu akşam dayanamadım, ileride nasıl olucak şimdiden böyle diye, inanın çok zorlanıyorum, küçükken daha iyiydik
Bence evet vicdan azabı çekip; aşırı davranıyorsunuz.
Ceza konusuna gelince; ceza deyince bizim toplum hep bağırma ya da fiziksel şiddet olarak algılıyor. Aslında değil. Mesela ben hatırlıyorum yengem kuzenlerim kavga ettiği zaman; onlara o gün iki saat daha az tv izlettirdi ya da oyuncaklarını toplamadıkları sürece onları o gün parka götürmezdi vs. vs. Bu yöntem doğrudur yanlıştır bir şey diyemem ama kuzenlerimin biri mühendis, biri diş hekimi biri de mimar oldu. Hepsi evlendi, çocukları var. Yani travmatik durum yaşanmadı hiçbirinde ama hepsi nerede nasıl davranılacağını bilir. Mesele ben sizin konunuzda kızınızın evi büyüğüymüş gibi davrandığını hissettim. Bu doğru değil. Kızınıza öncelikle size sonra herkese saygı duymayı öğretmek durumundasınız. Benim çocuğum böyle bir davranış sergilese herhalde bir süre yüzüne bakmazdım. Bunu cidden yapardım çok sinirlenirdim çünkü. Bir ek daha; çocuğunuza davranışlarının bedeli olduğunu ( iyi ya da kötü) öğretin. Onun çocuk olduğunu ve bazı şeyleri yanlış yapabileceğini ona da hissettirin. Her yaptığı şeyi onaylamayın ve bir şeye kızıyorsanız arkasında durun; tereddüt etmeyin, tutarlı olun. Bir şeyi ödüllendiriyorsanız da aynı şekilde. Bir de yazmışsınız zaten kızınızı pedagoga götürün bir an önce.
Geç kaldığımın farkındayım ancak kızım bu kadar değildi, bilmiş bir çocuktu ama bu kadar saygısız değildi. Şimdi o kadar zorlanıyorum ki anlatamamÇocuk yetiştirmek için fazla hassassınız bence....
İyi annelik diye kavram da yok bence ya da insanların çocuklarına bakarak ben neden yetiştiremiyorum sorusunu da aşırı saçma buldum....
Evet annesisiniz ama okula başlayan okulu da geçtim 2 yaş sendromunu bılırsınız aslında daha önce kendi seçimlerini ufak da olsa yapmaya başlıyorlar bu sizin çocuğunuzun tercihi...
ee okula da gidiyor etkileşim de fazla....
Ama sizin asıl sorununuz anne çocuk arasındaki dengeyi sağlayamanız ha bundan sonrası da çok zor olur...
2 nizin de alıştığı davranış düzeni var...
Ama size şunu söyleyeyim sizin gibi kimse kızınızın gözünün yaşına bakmaz...
Hassassa hassas dimi insalardan ayrıcalık bekleyemeyız....
siz de hassas olursanız bu sefer bu durumu kullanır...
Sizin çooookk başta bu duzenı oturtmanız gerekıyordu.
İşe gittiğiniz vicdan azabı çekmeniz mantıklı mı ne için çalışıyorsunuz...
Böyle davranışlara prim vermeyin evet arkadaş olun ama anne olduğunuzu sizin davranışlarınızın onu yönlendirdiğini unutmayın...
umarım çözülür sizin kızınız da hemen hemen ergenlık donemıne girecek çözülmezse çok üzülür....
Herkesten kızımla ilgili şikayet duymaktan bıktım, kızımı okuldan alan kayınvalidem yada kendi annemden telefon geldiğinde inanın işyerinde elim ayağım titriyor ne yaptı yine acaba diye
Kardeşim, eşimin kardeşi, öğretmen, veliler, herkes şikayetçi, evet vurması ısırması atması gibi fiziksel şiddete meyilli bir çocuk değil ancak aşırı şımarık bir çocuk
Şikayet duyduğumda yeri geliyor kızıyorum, yeri geliyor ceza veriyorum. Başka ne yapabilirim ki. Diğer annelerde böyle yapmıyor mu zaten
Ne varda ben kızıma söz geçiremiyorum, nerede eksik var bunu çok sorguluyorum
Davranışımın arkasında duruyorumBir çok çocuğun annesi babası çalışıyor, bu kızınıza özel bir durum değil ve bu yüzden her dediğinin yapılması gerekmiyor.
Uygun cezaya karşı değilim ben. Ceza ve ödül çocuk yetiştirmede önemli araçlar bence. Ama bunları nasıl kullandığınız daha önemli. Ne gibi cezalar veriyorsunuz mesela? Ya da cezayı verdikten sonra istediği şeyleri yapıyor ya da sarılıp öpüyor musunuz? Bu tavır dengesizdir ve çocukların dengesizleşmesine ya da umursamamaya başlamasına sebep olur.
Mesela istemediğim birşey yaptığında üzdüğünde çok sevdiği oyuncağı alıp kaldırıyorum, yemeği yemediği zaman tabağı önünden alıp aç kalıcaksın o zaman diyorum. Genellikle sözümün arkasında duruyorum, tutarlı davranmaya çalışırım ama çok bağırıyorum özellikle benimle saygısız saygısız konuşunca dayanamıyorum bağırıyorum
Etrafımdaki yakınlarım kızın çok yüz bulmuş ileride çok sıkıntı çekersin ben olsam bu şekilde döverdim deyip duruyor, iyice sinir oluyorum
uzun zamandır birlikte olmayan çocuklar arasında kopukluk olurMerhaba, 8 yaşında kızım var. Ben çalıştığım için kızım okuldan çıktıktan sonra babaannesinde duruyor. Orada iki kardeş olan diğer kuzeni de var 13 yaşında oda okuldan çıkar çıkmaz oraya gidiyor. Kızım aslında onu çok seviyor ama o kızımı çok tersliyor ve ben oraya gittiğim zaman bana kızımı şikayet ediyor ki kendi kardeşi de 6 yaşlarında oda sürekli herşeye ağlayan saatlerce uzatan bir çocuk.
Neyse, dün kızımı eşim oraya almaya gittiğinde anlatmışlar, bahçede dururken kuzeni kendi kardeşine xxxx(benim kızım) gidince bahçede oynarız demiş kızım da bunu duymuş başlamış ağlamaya abim beni istemiyor diye ki çocuk bu başka bir çocukta olsa aynı şeyi düşünür, eşimin babası da diğer torununu savunmuş vs
Akşam eve gelince yemekte kızım ben oraya gitmicem anneanneme gidicem sevmiyorum orayı diye ağlamaya başladı, yıllarca kendi annem baktığı için bir de eşimin ailesiyle çok kopuktuk kaynaşsınlar diye oraya gönderiyoruz ama olmuyor
Eşim akşam babasına telefon etti, zor ikna ediyoruz lütfen söyle birdaha kızımın yanında konuştuklarına dikkat etsin dedi, babası nevar bunda napalım şimdi diye hala savunuyormuş
Ya ben torun sahibi olsam diğer torunum bu şekilde üzülse tamam söylerim üzülmesin dikkat eder derim yani diğer torunumun üzülmesini asla istemem
Sürekli diğer torunlarını savunuyorlar, biz tekken iyiyiz kızıma da çok ilgi gösteriyorlar ama diğer torunları olunca iş değişiyor net bir şekilde anlaşılıyor
Kimse kızımla oynamak zorunda değil ama en azından kızımın yanında bu şekilde konuşmasın, emin olun o an hangi çocuk olsa üzülürdüm konu çocuk olunca dayanamıyorum, belki de kendi çocuğum olduğu için bu kadar duygusalım bilemiyorum
Sizden de yorum istiyorum sadece, düşüncen de haklısın yada haksızsın gibi
İstemeyebilirler oyunda oynamayabilirler kızınız hemen bu kadar etkilenmeside yanlış
Çok nazlı gibi
Seni başka yere göndermeyizGeç kaldığımın farkındayım ancak kızım bu kadar değildi, bilmiş bir çocuktu ama bu kadar saygısız değildi. Şimdi o kadar zorlanıyorum ki anlatamam
Herkesten kızımla ilgili şikayet duymaktan bıktım, kızımı okuldan alan kayınvalidem yada kendi annemden telefon geldiğinde inanın işyerinde elim ayağım titriyor ne yaptı yine acaba diye
Kardeşim, eşimin kardeşi, öğretmen, veliler, herkes şikayetçi, evet vurması ısırması atması gibi fiziksel şiddete meyilli bir çocuk değil ancak aşırı şımarık bir çocuk
Şikayet duyduğumda yeri geliyor kızıyorum, yeri geliyor ceza veriyorum. Başka ne yapabilirim ki. Diğer annelerde böyle yapmıyor mu zaten
Ne varda ben kızıma söz geçiremiyorum, nerede eksik var bunu çok sorguluyorum
Anannenin işi var kendi kendine oyna diyebilirsiniz
Sürekli her dediğini yapmak zorunda değilsiniz
Çocuğa birey gibi davranın, konuşurken göz hizasında konuşun, değer verdiğinizi hissettirin gibi bir çok söylenen şeyler var ve ben doğduğundan bu yana bu şekilde davranmaya çalışıyorum, her dediğine evet demiyorum hatta bazen fazla hayır dediğimi düşünüyorum.Öncelikle belirteyim; pedagog değilim. Bakın çalışmanız, çalışmamız çocuklarımızla ilgilenmediğimiz anlamına gelmez. Zaten kızınız ilkokul öğrencisi yani bu yaştan sonra o sosyalleşecek dolayısıyla siz ne kadar yanında olmaya çalışsanız da onun artık bir arkadaş çevresi var ve olacak. O bir süre sonra onlarla vakit geçirmeyi tercih edecek siz ne yaparsanız yapın. Tam da bu sebepten sizin de başka şeylerle meşgul olmanız onu kötü etkilemez.
Bence evet vicdan azabı çekip; aşırı davranıyorsunuz.
Ceza konusuna gelince; ceza deyince bizim toplum hep bağırma ya da fiziksel şiddet olarak algılıyor. Aslında değil. Mesela ben hatırlıyorum yengem kuzenlerim kavga ettiği zaman; onlara o gün iki saat daha az tv izlettirdi ya da oyuncaklarını toplamadıkları sürece onları o gün parka götürmezdi vs. vs. Bu yöntem doğrudur yanlıştır bir şey diyemem ama kuzenlerimin biri mühendis, biri diş hekimi biri de mimar oldu. Hepsi evlendi, çocukları var. Yani travmatik durum yaşanmadı hiçbirinde ama hepsi nerede nasıl davranılacağını bilir. Mesele ben sizin konunuzda kızınızın evi büyüğüymüş gibi davrandığını hissettim. Bu doğru değil. Kızınıza öncelikle size sonra herkese saygı duymayı öğretmek durumundasınız. Benim çocuğum böyle bir davranış sergilese herhalde bir süre yüzüne bakmazdım. Bunu cidden yapardım çok sinirlenirdim çünkü. Bir ek daha; çocuğunuza davranışlarının bedeli olduğunu ( iyi ya da kötü) öğretin. Onun çocuk olduğunu ve bazı şeyleri yanlış yapabileceğini ona da hissettirin. Her yaptığı şeyi onaylamayın ve bir şeye kızıyorsanız arkasında durun; tereddüt etmeyin, tutarlı olun. Bir şeyi ödüllendiriyorsanız da aynı şekilde. Bir de yazmışsınız zaten kızınızı pedagoga götürün bir an önce.
Bu seneye kadar iyi anne olduğumu düşünüyordum ancak bu sene birşetlerin ters gittiğini anlıyorum ama ne onu bilmiyorum
Sanki benim haricimde herkes iyi anne gibi geliyor, herkesin çocuğu laf dinliyor gibi görüyorum
Anneliği beceremedim diye ağladım geçen akşam