Kızım ve ben

Kızınızı dövmenize çok üzüldüm.
Benimde dört yaşında bir kızım var, dört yaş ergenlik gibi çocuklarımızın kendilerini
ispatlama dönemi. İnat,ısrar,hırçınlık bu dönemde bunların hepsini bir arada yaşıyoruz.
Biz annelere düşen görevde çok sabırlı olmak. Aynı sıkıntılar hepimizde var.
O anda diğer annelerimizinde dediği gibi onu tek başına bırakıyorum. Kendisi annecim seni üzmek
istememiştim diye hatasını anlayıp gelip özür diliyor veya o esnada ilgisini başka bir tarafa çekerek kafasını dağıtmaya çalışıyorum.
Evet gerçekten sabır isteyen bir durum, ben kendim sırf bu yüzden panik atak oldum, ama elimden
geldiğince hala sakin olmaya çalışıyorum.
İnanın dayak hiçbir zaman çare değil.
Sizinde sonradan çok üzüldüğünüze eminim.
Onlar henüz bizim dilimizden anlıyamıyorlar. Anlayabilecekleri döneme kadarda,
sabırlı olmaktan başka çaremiz yok.

merhba arkadaşım a.s.

öncelikle şunu bil , ben yaptığından dolayı seni hiç kınamıyorum. unutulmaması gereken yegane şey seninde bir insan olman. annede olsa hiçbir kadın biyonik değildir. sabır dediğimiz şey bazen ço manasız yerden patlak verir. insanların yaşam standartlarının büyük rolü vardır çocuklarla olan iletişimlerinde.

9 yaşında down sendrou (zihinsel engelli) bir kızım var. son 9 yılım psikyatr psikologlarla ve özel eğitimcilerle geçti. dahada uzun yıllar bu böyle devam edecek. ve ben şunu öğrendim. önce kendim. dışardan bakılınca ne kadar bencilce ve haince görünüyor değilmi . ama hayır.. hiçte öyle değil. bir doktorun yaptığı tespit hiç aklımdan çıkmaz ve hayat düsturum olmuştur. demiştiki , '' uçaklarda bir aksilik yaşandığı zaman, maskeyi önce kendinize sonra çocuklarınıza takın '' şeklinde uyarı yapılır. hayatınızı idame ettirirkende önce hep siz sağlıklı olmalısınızki çocuklarınıza verimli bir anne olabileseniz. burdan yola çıkarak sana şunu söyleyebilirim. kızına attığın tokat yüzünden perişan olman yine kızına zarar verir. bozulan ruh halin onunla olan iletişimini yanlış yola sokar. hata yaparsın.

şimdi gelelim kızının şımarık davranışlarını halletme yöntemlerine. bu her çocuk için değişir aslında. karaktere bağlı yani. somut birşeyler anlatmadığın için ne diyeceğimizde bilemiyorum ama dikkatini başka yöne çekmek herzaman işe yarar. yerine göre ödül ve cezada kullanabilirsin. istikrarlı olmak zorundasın. sözünü tutmalısın. ceza vaadettiysen mutlaka uygulamalısın. o yüzden yapamayacağın şeylerle asla tehdit etmemelisin. ödül vaadettiysende mutlaka yerine getirmelisinki kızının güvenini kazanabilesin. aksi taktirde bir sonraki denemende sana itibar etmez. yine bu sebepten dolayı yerine getiremeyeceğin sözler verme.


son olarak; ne yaparsan yap bir süreç var yaşanması gereken. çocuk bu süreci yaşayacak. benim sana tavsiyelerim bu süreci en hasarsız şekilde atlatabilmen adınadır. asla sıfırlayamazsın sakın unuma. eğer biryerlerde uslu çocuklar görüp, onlara imrenip kızınında onlar gibi olmasını istersen ve bunun yollarını araştırmaya kalkarsan hayatının hatasını yaparsın. zira her insan ayrı bir kişiliktir. çocuklar bilgisayar değildirler. gerekli tüm programları yükleyip arzu ettiğiniz donanınıma sahip bir makine elde edebilirsiniz ama canlılarda bu iş böyle değil.

burdan şu sonuç çıkıyor. Allah annelere peygamber sabrı versin :):)

sevgili sanem arkadaşım içinde bulunduğun durumu gayet iiii anlıyorum ama ne olur dayak bırakinsana atılmayı hayvana bile vurulmaz sen bir annesin değilmi hanionun ilk doğurduğun günü hatırlıyomusun.o minicikelleri yumuk yumuk ayakları yaaaa...ne kadar zayıftırlar dimi birkuşun kanadının yelinden bilekorursun onu hasta olmasın diye,şimdine oldu bak ona kıyamazken vurdun bir anlık öfkene ve sinirine yenildin sonra pişman oldun eminim bir daha yapmazsın kendini affet ve sinirlilik halinde onun yanından ayrıl bir müddet mutfakta oyalan yatışınca gel yanına:lepi:

bn ewli değilim,20 yaşındayım ama bnmde br kardeşim war bnden 8 yaş küçük..yazdığınızı okuyunca kalbim titredi desem tam kelime olur.DAYAK!! ne hakla,hangi hakla?? sizin o çocuğu doğurmanız ona katlanmanız demektir. o zmn sürekli dövün,hem arsız olsun,hem ilerde hasta olsun. o çocuk size muhtaç,sawunmasız. eşiniz size wursa ne hissedersiniz yada sizin elinizi ayağınzı bağlayıp yerden yere çarpsalar akıllanır mısınız? o çocuk sizce akıllandı mı bir daha yaramazlık yapmayacak mı? o ağlarken nası wurabildiniz? sizi çok kınadım,yazıklar olsun. bnm annem babam bana hayatımda 10 defa bağırmışlardır toplamda ne arsız oldum ne başka bişi.we bnde çok yaramazmışım,sürekli iş açmışım yemek problemm war,3 defa ameliyat oldu,elimi prize soktum elektrik çarptı ölmlerden dndüm. allah sizin çocuğunuzu korusun uzun ömürler wersn. size de kusura bakmayın ama yzıklar olsun

Dayağın engelleyici olduğuna inanmıyorum.Bende bir anneyim ve iki çocuğum var.Bugüne kadar hiç vurmadım çocuklarıma.Evet sabırsız olabilirsiniz,sinirlenebilirsiniz sonuçta karşınızdaki bir çocuk.Çocuğa vurdunuz o anki sinirinizle dövdünüz,peki o günden sonraki davranışları değiştimi?Bence hayır değişmemiştir.Dolayısı ile dayak bir çözüm değil ve şiddet şiddeti doğurur.Her çocuğun ilgi duyduğu bir şey,bir alan vardır.Önemli olan bunu keşfetmek.Mesela hareketli bir çocuğu bilgisayar oturtturabiliyor.Çocuğunuza vurarak sizde ona küçüklükten vurmayı,şiddeti aşılamayın,öğretmeyin.