ozi kardeşim sana kendi küçüklüğümden bahsetmek istiyorum.. biz ben 6 yaşına kadar köyde yaşadık babam da iş hayatınını istanbulda düzene sokmaya çalışıyordu. benim bebekliğimden buyana annem emzirirmiş babaannem hemen yanına alırmış (gece bile), altım pislenirmiş annem temizlermiş hemen yanına alırmış, büyüdüm 5-6 yaşındayken annem bana en ufak sesini yükseltse ben direk babaanneme şikayet ederdim ikisi benim yüzümden kavga ederdi, düşsem biyerim acısa anne diye değil babaanne diye ağlardım. annemi sevmiyordum düşünebiliyormusunuz canım kadr sevdiğim annemi.. annemle olmak beni mutlu etmiyordu istemiyordum annemi.. derken babam memur oldu ve göçümüz istanbula geldik 7 yaşındaydım babaannem dedem de geldiler bizi yerleştirmeye 3 gün sonra bizi bırakıp giderkenn eteğine yapışım ağladığımı bilirim babaannemden ilkkez ayrılıyordum annem bir yabancı gibiydi aynı babam desen tanımazdım ki senede 15 gün görürdüm.. velhasıl kelam aradan uzunca geçen bir zamanla annemede babamada alıştım taaa lise 2 di yani çok uzun bir zaman sonra artık annemi çok sevmeye başladım kılını kimse ile paylaşmazdım. hep annemin yanında olma isteği başladı (özlemişim). vee üniversite 2 ye gidiyordum birgün annemle konuşuyoruz anneme dedim anne suç sende bebeğini nasıl veriyorsun al koynuna uyu benle vermeseydin iyi olurdu - annemin cevabı kızım o zaman istesende istemesende mecbursun o zaman bu zaman gibi değilki dedi. annem bana ben anneme içimi döktüm..
Annem dedi kızım babaannendede suç yok yanlış anlama zaman öyle bi zamandı ki dedi bide köy yeri oldumu böyle oldu dedi.. Babaannemide çok seviyorum ama ANNECİĞİMİN yerini kimse tutamazz..
Anlıyacağınız ozi kardeşim çocuğunla sen daha çok vakit geçirmeye bak senin sevgin herkesin sevgisinden üstün olsun oturun dertleşin, hayaller kurun geleceğe dair, oyun oynayın.. ne gerekirse yapın (her istediğini eline verme haricinde) sizin sevginize ihtiyacı olduğunu sizinle olmadığı zamanlarda anlasın. Rabbim eşinizlede, çocuğunuzlada imtihan etmesin inşallah.. Umarım hayırlı bir evlat olur...
Yaşayan bilir işte... Arkadaş konuyu birinci ağızdan çok güzel özetlemiş. Maalesef, acı gerçek bu. Bir bebeğin annesi bebeğin gözünde onu doğuran değil, onun ihityaçlarını karşılayandır. Bu babaanne olur, anneanne olur, bakıcı olur. Öyle ki küçük çocuklar annelerinin ölmesi korkusunu yaşarken bile "Sen ölürsen bana kim bakacak?" diye ifade ederler. Arkadaş da ona kim bakıp, besleyip büyütüyorsa onu, yani babaannesini sevmiş, annesi yerine koymuş. Sizin kızınız da böyle yapıyor. Babaannesinin de sahiplenici tavırları, kızınıza onun annesinin siz olduğunun vurgusunu yapmaması bu durumu daha da körüklüyor. Bu durumu kontrol altına almak için, ya babaanenin tavrını değiştirmek zorundasınız - ki bunu yapamam - diyorsunuz, ya da işinizi bırakıp çocugunuzun başında duracaksınız. Çocuğunuza her istediğinizi alamazsınız belki ama çocuğunuzun sevgisini kazanır, gerçek annesini tanımasını sağlarsınız. Seçim sizin...
arkadaslar işten çıkmayı elbette defalarca düşündüm ama zaten sadece kızım için çalışıyorum ona iyi bir gelecek hazırlayabilmek için çalışıyorum öncelikle bunun altını çizmek isterim. işim ve çalışma şartlarım iyi olduğu içinde burdan çıkmak istemiyorum ne yalan söylüyeyim
ama kızın bunlardan önemli değil mi diyeceğinizi biliyorum , bundan önceki mesajımda da yazmıştım biz kayınvalidemle altlı üstlü oturuyoruz ve beraber yiyip içiyoruz ben işten çıkıp evde utursam kızımı aşağıya göndermesem kendim evimde durmak istiyorum desem olay çıkar huzursuzluk diz boyu olur çünkü bunu daha önce çok yaşadım eşim kesinlikle karşı çıkıyor beraber yicez diyo ben yemiyelim demiyorumki ben yapayım gene bana çıksın gelsin elbette atamam eşimin annesi kızıma sağolsun bakıyor ama ben evimde olmak istiyorum
bunun olması imkansız bunu düşününce ee diyorum evde olsamda aynı olucak işte olsamda aynı olucaksa neden çalışmayayım işten çıkıp yarın yeni bir iş aramaya kalksam iş bulmam o kadarda kolay olmaz
hem hak vericeğinizi umuyorumki çalıştığım için kızıma istediklerini alabiliyorum çalışmazsam bunları zor yaparım
ben kızımla çok fazla vakit geçirmeye özen göstereiyorum mesela evimize çıktığımız gibi onunla oyun uynamaya hamur yapmaya yada çocuk şarkıları söylemeye başlıyoruz bunu çok seviyor özelikkle çocuk şarkılarına bayılıyo dedikleriniz çok doğru onunla sürekli vakit geçirsem elbette bunları yapmıcak
ama işte anlattığım gibi ben evde de olsam sürekli onunla olamıcam benden bişey isteyip alamıyınca gene babaanenm dicek eminim
ama hani çoğunuz babaanne dolduruyor bizce demişsiniz ya ben buna ihtimal vermek istemiyorum
yapmaz diye düşünüyorum ama çocuk bana bağlansın beni sevsin düşüncesini var buan eminim ama bu kadar kötü niyetli olduğunu sanmıyorum
nerden nasıl anlatsam bilemiyorum ama burdaki annelerin bana yardım edeceğine inanıyorum ?
3 yaşında bir kız annesiyim ama çok asi bir kızım var ben seni sevmiyorum seni istemiyorum babaanneme gidicem seninle kalmak istemiyorum diyo bir anne olarak duyabileceğim en ağır sözleri duydum sabredeyim diyorum ama edemedim bi yerde dayanamıyıp bende ona bağırıyor git nereye gidersen git diyordum.
bu dönemi çok inanılmaz kötü geçirdim ruh sağlığım tamamen bozulmuştu herkes aldırma diyordu ama çalışa bir anneyim akşam eve gideyim kızımla vakit geçireyim diye can atarken kızım benimle birlikte olmak istemiyor bundan acı ne olabilr
bu durum sürüyormu eskisi kadar değil belki ama halka aynı şekilde
korkusu hiç yok yapmak istediğini muhakak yapıcak babası yada ben kızayım bie bizden daha çok bağırıyor karı koca kavgası halt etmiş yanında inanın çok aşırı derecede bağırıyor ama genede dediğini yapıyor
paylaşmayı bilmiyor güzel oynamayı bilmiyor birinin elinde ne varsa onu istiyor aynısından kendi elinde de olsa ille onun elindeki olucak bu huyu değişsin diye okula yazdırayım dedim iyimi etim kötümü bilemiyorum haftanın 3 günü vereyim belki bişeyler öğrenir paylaşmayı bilr dedim bu hafta gitti ama içeri girmek istemiyor babaannesi götürüyor babaannesini asla bırakmak istemiyormuş beni de götür diyormuş içeri girdikten sonra sorun yok ama
çok üzülüyorum arkadslar bildiğiniz gibi değil ruh halim bozuk kızımla çok iyi geçinmek isterken o beni istemiyor seni sevmiyorum diyor olsun annecim ben seni çok seviyorum diyorum ben senin kızın değilim olmak istemiyorum diyo
nasıl canım yanıyor şu yüreğim nasıl acıyor bi bilseniz anlatamam yazan elim değil yüreği olsa kan damlacıkları ile dolardı su sayfalar heralde
büyütüyorsun demeyin ne olur sadece anneyim kızımla olmak istiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?