Şu an maaşı yetmediği yerde yemek yol masrafına destek oluyor diye biliyorum babam. Kız parasını verse ona da ihtiyacı olmayacak. Bence de tamamen kesmeliler ama artık onların bileceği iş
Şu an maaşı yetmediği yerde yemek yol masrafına destek oluyor diye biliyorum babam. Kız parasını verse ona da ihtiyacı olmayacak. Bence de tamamen kesmeliler ama artık onların bileceği işkardeşine maddi destek yapmaya devam ederseler iflah olmaz. Ne de olsa anam babam bana bakıyorlar kafasında umurlarında değiller. Maddi yardımı öncelikle kesin ona maddi konusunda güvenmeyin.
Valla boşverin. Siz kötü olursunuz onlar aynı evreler canım cicim olur size cephe alır anne babanız. Bence üzmeyin kendinizi değmez. İyilik istemeyen birine zorla iyilik yapamıyorsunuz bu hayatta. Bir olayda evet bir uyarı hakkınız var. Ama sonrasına karışmayın. Çünkü hem değişen birşey olmaz hem de boş yere olan size olur. Ablasınız siz dediğiniz gibi. Kendinize odaklanın. Anne babanızda da suçun büyüğü zaten. Elli yaşında olsalar da uğraşmaktan memnunlar demekki. Size söyleniyorlar ama kardeşinize bir yaptırım yine yok. Demekki memnunlar. Benim ailem de biraz bu tarz. Ben artık mesafe koydum anne babam da dahil. Çünkü arayıp bana dert yanıyorlar ama kardeşimle güllük gülistanlıklar. Her ailenin hem emek verilmeyen hem de ona rağmen başarılı olan çocugu var. Ona çöpkutusu muamelesi yaparlar . Dert falan anlatırlar. Bencillik. Az d asiz bencil olun. Konu açılırsa ben uyarımı yaptım benden geçti deyin. Anne babanız masum değil üzülmenize gerek yok.Bunu yıllar önce anne babam yapmalıydı. Çok söyledim dinleyen yok. Bırakın biraz önce kendine güvensin böyle özgüvenide gelişmiyor diye. Bende ablayım sonuçta annesi değilim her şeye karışacak halim yok. Daha yapacak bişeyim kalmadı artık 55 yaşına gelmiş insanlar emeklilik yaşları gelmiş uğraştıkları şeye bak. Çok sinirleniyorum ya
Açıkçası söz geçiremiyorlar yine kendi bildiğini okuyor. Çöp kutusu muamelesi yapmıyorlar öyle hissetmiyorum ben. Konuyu ben açtım son konuşmada. Hiç memnun değiller aksine evde sürekli kavga ediyor annemle kardeşim bu konu yüzünden. Annemde susmaz yani öyle salacak bi tip değil ama duvara konuşsa daha çok etki eder. Cidden bana söz geçirebiliyorlardı heralde kendi paramı kazanınca biraz özgüvenim artınca izin alma değil haber verme moduna geçmiştim. Anlattığınız kadar kötü bi profil değil ailem ama suçsuzda değiller. Ben bütün tabularını yıktım özgürlüğümü ilan ettim sefasını kardeşim sürüyor o da içlerinden geçiyor. Aynı evde yaşasak yapacak bişeyim olurdu ama şimdi yok. Anca konuşurum o kadar.Valla boşverin. Siz kötü olursunuz onlar aynı evreler canım cicim olur size cephe alır anne babanız. Bence üzmeyin kendinizi değmez. İyilik istemeyen birine zorla iyilik yapamıyorsunuz bu hayatta. Bir olayda evet bir uyarı hakkınız var. Ama sonrasına karışmayın. Çünkü hem değişen birşey olmaz hem de boş yere olan size olur. Ablasınız siz dediğiniz gibi. Kendinize odaklanın. Anne babanızda da suçun büyüğü zaten. Elli yaşında olsalar da uğraşmaktan memnunlar demekki. Size söyleniyorlar ama kardeşinize bir yaptırım yine yok. Demekki memnunlar. Benim ailem de biraz bu tarz. Ben artık mesafe koydum anne babam da dahil. Çünkü arayıp bana dert yanıyorlar ama kardeşimle güllük gülistanlıklar. Her ailenin hem emek verilmeyen hem de ona rağmen başarılı olan çocugu var. Ona çöpkutusu muamelesi yaparlar . Dert falan anlatırlar. Bencillik. Az d asiz bencil olun. Konu açılırsa ben uyarımı yaptım benden geçti deyin. Anne babanız masum değil üzülmenize gerek yok.
Dolandırıcılıktan dava açılacağını ben pek zannetmiyorum kız kredi cekmesini istemiş kardesiniz çekip vermiş hepsini kıza atmış ki atarken borç dahi yazmamış. WhatsApp yazışmaları içinde bir avukata danışın derim bildiğim kadarıyla ekran görüntüsü alırken ismin değilde numarinin gözükmesi gerekiyor.Bence de dolandırmak bu yüzüne karşı dolandırmak hemde. O kadarını bilmiyorum dolandırdı mı noldu ama böylesi de büyük bi yalan ne biliyim çok tuhaf değil mi?
Yoo demiş, bugün konuşurken bu konu için ben, sevgilisi, babam, annem ayrı ayrı 1000 kez laf söylemişiz anlamış artık daha duymak istemiyormuş böyle söylediİş arkadaşından o parayı ancak kardeşinizin sevgilisi zorlarsa geri ister. Böyle kızlar genelde sevgililerinin sözünü dinliyorlar. O çocuk demedi mi acaba niye kredi çekiyorsun başkası için vs diye.
Evet biliyorum numara görünmesi gerektiğini. Dolandırıcılıktan değil zaten ya verdiği borcu ödememesi açısından. Bi avukata danışacaklar zatenDolandırıcılıktan dava açılacağını ben pek zannetmiyorum kız kredi cekmesini istemiş kardesiniz çekip vermiş hepsini kıza atmış ki atarken borç dahi yazmamış. WhatsApp yazışmaları içinde bir avukata danışın derim bildiğim kadarıyla ekran görüntüsü alırken ismin değilde numarinin gözükmesi gerekiyor.
Yani çok hareketli bi çocuktu asla oturmazdı ama bilemiyorum şimdi. Bizimkinin çocukluğundan beri gıcık huyları vardı. Ben ergenken o çocuktu. İstemediği bişey yapayım hemen beni annemle babama ispiyonlamakla tehdit ederdi. O da ergen olunca geçti öyle huyları. Benim kardeşim saf. Duygusal olarak bakıyor olaya. Hemen güveniyor zaten. Kendine güvendirmek çok kolay. Böyle böyle hayatı öğrenecek ama bi yandanda etrafındakileri soktuğu durum nolucak? Bu kadar bencillikte olmaz. Hepsini yüzüne vurdum bugün ne değişicek hiç bişey.Benim kızımın hiperaktivitesi var dürtü kontrolunde biraz sorun yaşıyor.Doktor tedavi edilmezse ileride kendini kontrol edemez saçma sapan şeyler yapar dedi.Sanki kız kardesinizde de durtu kontrolü yok gibi hissettim ben.Karar verdiği şeyin sonunu dusunmeden bir anda yapiyor sonra pişman oluyor gibi.Yani hangi aklı başında bir insan işyerindeki herhangi birine kredi cekerki.
Karışma tabiki, konuşması gereken kişiler annen ve baban. Bende ablayim iki erkek kardeşim var, bir sorun olduğunda sanki ben müdahale edince hersey duzelecek gibi geliyor. Sonra eşime anlatıyorum senlik durum yok karışma diyor haklı da. Sen konuşunca kardeşin evet abla doğru söylüyorsun tmm öyle yaparım demeyecek.Kızlar şimdi sorun bi kaç tane. Annemle babamı çok zora sokuyor kardeşim. 23 yaşında yıl itibariyle. En çokta sorunların anne babama yansıması beni rahatsız ediyor yoksa yolunu düşe kalka elbet öğrenecek. Sıralıyorum sorunları kardeşimi alıp karşıma konuşmam lazım ama neyi nasıl desem kavgasız konuşma bitse (hoşuna gitmeyen a deseniz dilinin ucuna gelen her şeyi söylüyor) bilemedim.
1. 120 bin lira iş yerinde bi kaç aydır tanıştığı bi kıza kredi çekmiş. Kredi sebebi de babasına babalıktan red davası açacakmış. Ablasıyla sorunları varmış sıkıştırıyomuş borcunu ödeyecekmiş. 12 aylık kredi çekip vermiş. Açıklamaya borç yazmamış ama mesjlarda her şey kanıtlı. Kızla aynı yerde çalışıyor ama iş yerinde konuşmak olmaz diye de yüzyüze değil hep mesajla konuşuyor. Aylık 15 bin ödemesi var zaten aldığı 30 bin. Kız ilk ay ödedi bu 2. Ay taksit parasını ödemiyor kız. Bizimki cebinden ödüyor.
2. Durum buyken bi de tutturdu oynadığı oyunu telefonu kaldırmıyomuş FPS çok oluyormuş diye resmen aylarca zorlaya zorlaya telefon aldı. 3 aylık krediyi babam çekti ama kardeşim ödeyecekti güya. E kızın krediyi ödeyince para da kalmmaış şimdi ödeyemiyor babama. Babamda bunlar olmadan hemen önce araba değiştirdi. Annem babam çalışıyor maaşlarının çok büyük kısmı borca gidiyor. Bi de kardeşimin ki. 5 kuruş para kalmadı bu ay diyor babam. Bunların olacağını bilsem arabayı değiştirmezdim asla diyor.
3. Bi erkek arkadaşı var. Benden ya da ailemizden onay alamıyor. Evlenicem diyor da ne bi hazırlık, ne maddi bi birikim bilmem ne. Her şeyi annemlerden bekleyecek. Çocukla da tanıştım bu arada kardeşim hayatını cehenneme çevirecek çocuk adım kadar eminim. İsterseniz sebepleri detaylı anlatırım çok uzadı zaten. Ailem çocuğu biliyor ama annem babam kardeşime güvenmiyor hem ev çekip çevirme konusuna, hem maddi yönetimde berbat olması yüzünden, hemde çocuğun aile hayatının bizimkine uygun olmaması sebebiyle uyum sağlayamayacağını düşünüyorlar. Ama diğer durumlardaki davranışlar falan bu durumu baya solluyor.
Babam dün ilk defa bana kardeşimle alakalı napıcamı bilmiyorum çok yoruldum böyle davranmasına diye biraz dert anlattı. Annem desen en son kızla ben konuşacağım böyle olmaz şimdiden vereceği 30 bin diyor. Kimse bana konuş karış demiyor ama annemle babama çok zıt gidiyor arada tansiyon yükselse de en azından ben konuşabiliyorum kendisiyle. Yani görseniz hallerini. Hatalı, para verdiği içni pişman, çocukla geleceğinin olmadığının farkında kendi ağzıyla söylüyor ama gel gör hiç bişeye adım atmıyor. En azından şu para mevzusunu konuşup yönlendirecek konuşma yapmak istiyorum. İstediğini yapmakta özgür ama annemle babama maddi olarakta manevi olarakta yansıyacak sorunlar çıkarıyor. Hem diyorum bırak kendi başına çözecek elbet hem diyorum ki uygun yolu gösterecek kimse yok etrafında. Yani ya da hiç bu konuşmayı yapmasam mı? Çözüm üretelim böyle olmaz demesem mi? Destek olup yol mu göstersem yoksa karışmasam mı? Siz olsanız naparsınız?
Demiyor ama konuşmayı başarabilen de tek kişi benim. Annemlere gelince kavga çıkıyor. Bana cevap veriyor en azından güzelce bi yere kadar da olsa. Anneme cevap verip kavga ediyor bana yapmıyor. Bu yüzden ağzından laf almanın, konuşmanın en kolay yolu benim. Biraz konuştum bu arada. Yapabileceğimin en iyisi değildi ama biraz annemle babamın onun için harcadığı emeği gözüne soktum. Farkında değildi heralde ki bi afalladı karşımda. Sonra suspus oldu. Bundan sonra elimden başka bişey gelmez. Yapacağımı yaptım gibi duruyoKarışma tabiki, konuşması gereken kişiler annen ve baban. Bende ablayim iki erkek kardeşim var, bir sorun olduğunda sanki ben müdahale edince hersey duzelecek gibi geliyor. Sonra eşime anlatıyorum senlik durum yok karışma diyor haklı da. Sen konuşunca kardeşin evet abla doğru söylüyorsun tmm öyle yaparım demeyecek.
Bu durum anne ve babanızın imtihanı. Siz eşinizle,onun ailesiyle ve kendi ailenizle ilişkilerinizi sağlam tutun. Kendinize bakın. Aynısı bacım değil amcamın kızıydı. Evlendi,sonra işe girdi, aşırı çalıştı. Çocuğu oldu. İlgisiz eş yüzünden çocuğu kendi büyüttü. Sonunda büyüdü evet çocuğu ile birlikte büyüdü. Amcamın maddi durumu yoktu. Hiç yardımcı olamadı. Bazıları Zor yoldan öğreniyor. Yapacak birşey yok.Sonuna kadar katılıyorum ben evlenip gidene kadar çalışmamıştı okul falan zaten evleneli 3 buçuk sene oluyor. Yüzüne de söyledim çok kez bana gösterilmeyen bi ton fırsat müsamaha sana gösteriliyor diye. Maddi bi destek alamaz benden. Evet sorun çözmedi. Bu yaşında hala çocuk. Anlatıyorum. Dinleyen yok. Annemle babama da söyledim İstanbul'da yaşıyoruz uzak yerlere gitmesine falan izin vermiyorlardı güvenipte. Verin izin bırakın gitsin bi kere kaybolur ikinciye yol bulur diye bi ton söyledim. Hatta yol yordam benimle öğrendi artık kaybolmaz bile. Her yalnız dışarı çıkışımda aldım yanıma görsün öğrensin diye. İlk çocuk benim ama gerçekten gözbebek büyüyen ksrdeşim oldu. Nasıl büyüyecek bilmiyorum
Keşke böyle olması gerekmese. Ama haklısınız. Sizin kuzeninle arasındaki fark şu ki benim anne babam öyle bir çocuğuyla kalma durumu olsa destek olurlar hem maddi hem manevi. Ama gerçekten şu noktada kesinlikle yardım etmemeliler. Yaklaşık 1 haftadır annem teyzeme refakat ediyordu. Çok garip ama kardeşim evi çekip çevirdi temizledi topladı. Ben lohusayken daha 20 yaşındayken ilk 20-30 gün yanımda kalmış ben bebeğe alışma, ameliyat yaralarım sebebiyle iyileşme sürecindeyken de evin genel işlerini güzelce idare etmişti. O yüzden yapamadığını değil yapmak istemediğini sorumluluk almak istemediğini düşünüyorum. Annemde kendisine tam da bu yüzden güvenmiyor işte evlilik konusunda malesef.Bu durum anne ve babanızın imtihanı. Siz eşinizle,onun ailesiyle ve kendi ailenizle ilişkilerinizi sağlam tutun. Kendinize bakın. Aynısı bacım değil amcamın kızıydı. Evlendi,sonra işe girdi, aşırı çalıştı. Çocuğu oldu. İlgisiz eş yüzünden çocuğu kendi büyüttü. Sonunda büyüdü evet çocuğu ile birlikte büyüdü. Amcamın maddi durumu yoktu. Hiç yardımcı olamadı. Bazıları Zor yoldan öğreniyor. Yapacak birşey yok.
Bu 2000 sonrası nesilde acayip bir bencillik var bir de küçük kardeşlerin ekstra bir şımarıklığı oluyor. Ben anne babama laf söyleyemiyorum ama 2 yaş küçük kardeşim çata çat valla ama baksan da hep yine onu haklı bulurlar. Anne babada da suç var. İş yerindeki kıza açıkça söylesin senin yüzünden ailemle problem yaşıyorum diye ödemezse babanız devreye girecek gözünü korkutacak mahkemeye vereceğiz borcunu öde hemen diye. Yani yine kendilerine patlayacak bu olay. Erkek arkadaş konusunda ne kadar yapma derseniz o kadar yapmak ister belki kendiliğinden vazgeçer. Benim kardeşim de bana göre uygun olmayan birini seçti ve başta anladı ama fikri değişmedi. Şimdi düğün sürecinde çok pişman hiç bir şey istediği gibi olmuyor kültür çatışmasından dolayı, kendi düşen ağlamaz.Hayır tamamını göndermiş. Keşke öyle olsaydı.
Evet ve hepsi üst üste bencillik ediyor yani böyle tek başına bi hayat istiyosa çıksın kendine ev tutsun. Ama yapamaz.Dw en Eve aldığı şeyler hep abur cubur sadece kendi yiyeceği şeyler.
Ya bi de bana sende 23ünde evlendin diyor da ben yaptığı hiçbir şeyi yapmıyordum ki. Kendi çeyizimi kendim dizdim. Ev eşyaları açısından da bi babam ocağımı hediye diyerek aldı. Onun dışında koltuk takımı taksiti bilmem ne eşimle ortak ödedik. Yani kendini öyle bi duruma soktu ki bunları nasıl yapacak?
İşte kardeşimde aynı şeyi yaşayacak sadece kültür çatışması olsa yine iyi çocukta iyi bi seçenek değil. Neyse dediğiniz gibi kendi düşen ağlamaz. Kardeşimin yüzüne de söyledim zaten benim bulamadığım her fırsat sağlandı sana. Ben annemlerin kemerini zor bela gevşettim sen de bu gevşeklik ten faydalanıyorsun. Senin için neler yapıyolar bi aç gözünü falan dedim öyle biraz yüzü kızardı ama anladı mı bilmiyorum. Kardeşim küçükken kansızlıktan ağladığında nefesini döndüremezdi. Tıkanırdı. Aynı şekilde benim düşüp kolumu kırdığım yerden daha küçükken düşüp kafa tasını çatlattı tam da bu tıkandığı dönemdi. Bisiklet ten düşüp dudağını patlattı güya ben pervasız olandım ama başıma kol kırılması dışında bişey gelmedi. E küçükken bazı badireler atlatınca ister istemez üstüne düşüldü. Sonra taşındık bilmediğimiz bi yere iş dolayısıyla. 13 yaşında kardeşimin sorumluluğunu almaya başladım bende o zamana kadar başında annesi olan bi çocuktum hem kardeşimi hem kendimi idare etmeyi öğrendim. Kardeşim annemle babamın çalıştığı okulda okudu ben 4te okuldan çıkar 8e kadar babamın beni almasını beklediğim olurdu büyüyene kadar o kadar rahattı annemle babam hep etrafındaydı ki. Ben hep derim babamı 13ümden sonra tanıdım ama kardeşim çocuktu 8-9 yaşındaydı eski işinde bize ayırıcak vakit bulamazdı sonra babamın yüzünü görmeye başladık taşınınca. İşin özü ben ilk gö ağrısıydım ama istemsiz hep sorumluluk alandım hep başının çaresine bakandım kardeşimde anne baba kanadı altında büyüdü. E şimdi yetişkin oldu ama ne sorumluluk biliyor ne bişey işte böyle ortalık karıştırıyor şimdi deBu 2000 sonrası nesilde acayip bir bencillik var bir de küçük kardeşlerin ekstra bir şımarıklığı oluyor. Ben anne babama laf söyleyemiyorum ama 2 yaş küçük kardeşim çata çat valla ama baksan da hep yine onu haklı bulurlar. Anne babada da suç var. İş yerindeki kıza açıkça söylesin senin yüzünden ailemle problem yaşıyorum diye ödemezse babanız devreye girecek gözünü korkutacak mahkemeye vereceğiz borcunu öde hemen diye. Yani yine kendilerine patlayacak bu olay. Erkek arkadaş konusunda ne kadar yapma derseniz o kadar yapmak ister belki kendiliğinden vazgeçer. Benim kardeşim de bana göre uygun olmayan birini seçti ve başta anladı ama fikri değişmedi. Şimdi düğün sürecinde çok pişman hiç bir şey istediği gibi olmuyor kültür çatışmasından dolayı, kendi düşen ağlamaz.
O kadar iyi anlıyorum ki seni bizde de aynı kardeşimin küçükken kalbinde delik olduğu için hep ailem üstüne düştü. Ben büyük olduğum için arada bir buçuk yaş olmasına rağmen hep sen ablasın dendi. Bizim bencillik yapmaya fırsatımız olmadı. Ona rağmen okullarımı hep birincilikle bitirdim kardeşim ortalamaydı. 7 yaşındayken annem çalışmaya başladı ben okuldan eve gelip kardeşime yemek hazırlayıp yediriyordum. Dediğin gibi en ufak bir şeyi aileme ispiyonlardı hep küçükken. 2 3 yaşlarındayken benim oyuncaklarımı almak için ısırıp vücudumu morartırdı. Ona rağmen ablalık işte 20 yaşına kadar istediği suyu bile ayağına götürürdüm üşenirdi. Okulda hep kollardım derslerine yardımcı olurdum. Bir keresinde çok iyi hatırlıyorum altına kaçırmıştı arkadaşları anlamasın diye külotlu çorabımı çıkarıp ona vermiştim benim botlarım uzun diye ve çok soğuktu titreye titreye eve kadar gitmiştim. Ne yaparlarsa yapsınlar seviyoruz işte ama canından can. Sen iyiliği için diyorsun 2 3 yaş da olsa belki daha çok tecrübelisin hayatta ilerde anlayacaklar ama pişman olmazlar umarım.İşte kardeşimde aynı şeyi yaşayacak sadece kültür çatışması olsa yine iyi çocukta iyi bi seçenek değil. Neyse dediğiniz gibi kendi düşen ağlamaz. Kardeşimin yüzüne de söyledim zaten benim bulamadığım her fırsat sağlandı sana. Ben annemlerin kemerini zor bela gevşettim sen de bu gevşeklik ten faydalanıyorsun. Senin için neler yapıyolar bi aç gözünü falan dedim öyle biraz yüzü kızardı ama anladı mı bilmiyorum. Kardeşim küçükken kansızlıktan ağladığında nefesini döndüremezdi. Tıkanırdı. Aynı şekilde benim düşüp kolumu kırdığım yerden daha küçükken düşüp kafa tasını çatlattı tam da bu tıkandığı dönemdi. Bisiklet ten düşüp dudağını patlattı güya ben pervasız olandım ama başıma kol kırılması dışında bişey gelmedi. E küçükken bazı badireler atlatınca ister istemez üstüne düşüldü. Sonra taşındık bilmediğimiz bi yere iş dolayısıyla. 13 yaşında kardeşimin sorumluluğunu almaya başladım bende o zamana kadar başında annesi olan bi çocuktum hem kardeşimi hem kendimi idare etmeyi öğrendim. Kardeşim annemle babamın çalıştığı okulda okudu ben 4te okuldan çıkar 8e kadar babamın beni almasını beklediğim olurdu büyüyene kadar o kadar rahattı annemle babam hep etrafındaydı ki. Ben hep derim babamı 13ümden sonra tanıdım ama kardeşim çocuktu 8-9 yaşındaydı eski işinde bize ayırıcak vakit bulamazdı sonra babamın yüzünü görmeye başladık taşınınca. İşin özü ben ilk gö ağrısıydım ama istemsiz hep sorumluluk alandım hep başının çaresine bakandım kardeşimde anne baba kanadı altında büyüdü. E şimdi yetişkin oldu ama ne sorumluluk biliyor ne bişey işte böyle ortalık karıştırıyor şimdi de
Bizim aramızda 4 yaşa yakın var o eylül doğumlu ben aralık. Ama o 23 ysşındayım derdi ben 25 daha geçen sene doğum gününden sonra. Anlatmaya çalışıyorum sen 2002lisin ben 98liyim nasıl 2 seneye şndirebilşyorsun yaş farkını mantıklı mı diye resmen kavga konusu oldu bu. Yıl hesabıyla 4 yaş var aramızda ay hesabıyla 3 yıl 9 ay bak çok net. Ama ikna edemiyorsun çok komik geliyor,O kadar iyi anlıyorum ki seni bizde de aynı kardeşimin küçükken kalbinde delik olduğu için hep ailem üstüne düştü. Ben büyük olduğum için arada bir buçuk yaş olmasına rağmen hep sen ablasın dendi. Bizim bencillik yapmaya fırsatımız olmadı. Ona rağmen okullarımı hep birincilikle bitirdim kardeşim ortalamaydı. 7 yaşındayken annem çalışmaya başladı ben okuldan eve gelip kardeşime yemek hazırlayıp yediriyordum. Dediğin gibi en ufak bir şeyi aileme ispiyonlardı hep küçükken. 2 3 yaşlarındayken benim oyuncaklarımı almak için ısırıp vücudumu morartırdı. Ona rağmen ablalık işte 20 yaşına kadar istediği suyu bile ayağına götürürdüm üşenirdi. Okulda hep kollardım derslerine yardımcı olurdum. Bir keresinde çok iyi hatırlıyorum altına kaçırmıştı arkadaşları anlamasın diye külotlu çorabımı çıkarıp ona vermiştim benim botlarım uzun diye ve çok soğuktu titreye titreye eve kadar gitmiştim. Ne yaparlarsa yapsınlar seviyoruz işte ama canından can. Sen iyiliği için diyorsun 2 3 yaş da olsa belki daha çok tecrübelisin hayatta ilerde anlayacaklar ama pişman olmazlar umarım.
Okurken şok oldum. Laf dinleyeceğini sanmıyorum, aileniz tavır koymalı. 23 yaşında, maaşlı, çalışan bir insanın ailesinin parasına bu kadar çöreklenmeye hakkı yok. Bazı çocuklar parazit gibiler gerçekten. Tanımadığı biri için kredi çekmek apayrı bir olay. Allah kolaylık versinKızlar şimdi sorun bi kaç tane. Annemle babamı çok zora sokuyor kardeşim. 23 yaşında yıl itibariyle. En çokta sorunların anne babama yansıması beni rahatsız ediyor yoksa yolunu düşe kalka elbet öğrenecek. Sıralıyorum sorunları kardeşimi alıp karşıma konuşmam lazım ama neyi nasıl desem kavgasız konuşma bitse (hoşuna gitmeyen a deseniz dilinin ucuna gelen her şeyi söylüyor) bilemedim.
1. 120 bin lira iş yerinde bi kaç aydır tanıştığı bi kıza kredi çekmiş. Kredi sebebi de babasına babalıktan red davası açacakmış. Ablasıyla sorunları varmış sıkıştırıyomuş borcunu ödeyecekmiş. 12 aylık kredi çekip vermiş. Açıklamaya borç yazmamış ama mesjlarda her şey kanıtlı. Kızla aynı yerde çalışıyor ama iş yerinde konuşmak olmaz diye de yüzyüze değil hep mesajla konuşuyor. Aylık 15 bin ödemesi var zaten aldığı 30 bin. Kız ilk ay ödedi bu 2. Ay taksit parasını ödemiyor kız. Bizimki cebinden ödüyor.
2. Durum buyken bi de tutturdu oynadığı oyunu telefonu kaldırmıyomuş FPS çok oluyormuş diye resmen aylarca zorlaya zorlaya telefon aldı. 3 aylık krediyi babam çekti ama kardeşim ödeyecekti güya. E kızın krediyi ödeyince para da kalmmaış şimdi ödeyemiyor babama. Babamda bunlar olmadan hemen önce araba değiştirdi. Annem babam çalışıyor maaşlarının çok büyük kısmı borca gidiyor. Bi de kardeşimin ki. 5 kuruş para kalmadı bu ay diyor babam. Bunların olacağını bilsem arabayı değiştirmezdim asla diyor.
3. Bi erkek arkadaşı var. Benden ya da ailemizden onay alamıyor. Evlenicem diyor da ne bi hazırlık, ne maddi bi birikim bilmem ne. Her şeyi annemlerden bekleyecek. Çocukla da tanıştım bu arada kardeşim hayatını cehenneme çevirecek çocuk adım kadar eminim. İsterseniz sebepleri detaylı anlatırım çok uzadı zaten. Ailem çocuğu biliyor ama annem babam kardeşime güvenmiyor hem ev çekip çevirme konusuna, hem maddi yönetimde berbat olması yüzünden, hemde çocuğun aile hayatının bizimkine uygun olmaması sebebiyle uyum sağlayamayacağını düşünüyorlar. Ama diğer durumlardaki davranışlar falan bu durumu baya solluyor.
Babam dün ilk defa bana kardeşimle alakalı napıcamı bilmiyorum çok yoruldum böyle davranmasına diye biraz dert anlattı. Annem desen en son kızla ben konuşacağım böyle olmaz şimdiden vereceği 30 bin diyor. Kimse bana konuş karış demiyor ama annemle babama çok zıt gidiyor arada tansiyon yükselse de en azından ben konuşabiliyorum kendisiyle. Yani görseniz hallerini. Hatalı, para verdiği içni pişman, çocukla geleceğinin olmadığının farkında kendi ağzıyla söylüyor ama gel gör hiç bişeye adım atmıyor. En azından şu para mevzusunu konuşup yönlendirecek konuşma yapmak istiyorum. İstediğini yapmakta özgür ama annemle babama maddi olarakta manevi olarakta yansıyacak sorunlar çıkarıyor. Hem diyorum bırak kendi başına çözecek elbet hem diyorum ki uygun yolu gösterecek kimse yok etrafında. Yani ya da hiç bu konuşmayı yapmasam mı? Çözüm üretelim böyle olmaz demesem mi? Destek olup yol mu göstersem yoksa karışmasam mı? Siz olsanız naparsınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?