8 yıl baktım kedime. Kaç şehir değiştirdim vermeyi asla düşünmedim. Hala çok özlüyorum, andıkça gözlerim yaşarıyor. Yani benim için çok kıymetliydi. Ondan sonra 2 evladım oldu. Ama evlat ya d a insan ve hayvan malesef bir değil. Olamaz imkansız. Vegan mısınız, ya da vejetaryen. Hayırsa zaten hiç değil. Kedim benim için bir çok insandan daha kıymetliydi ama objektif değer olarak iki yaşamın karşılaştırılması bana hep çok mantıksız geliyor. Elma ile armut gibi. Depremde çok insanımız gitti, evciller ve bir çok hayvan öldü. Eğer eşit olsaydı acıları etkileri aynı olurdu, değil ama.
Annem babam evime geldiklerinde hem severleri hem de ver bunu bebekle olmaz, evde olmaz deyip dururlardı. Ama ben annem ve babam da çok kıymetli olduğu için onları kırmadan sizi silerim demeden hep şaka yaparak, alttan alarak cevap verirdim. Ne kedimden vazgeçtim, ne de sevdiklerimi sildim. O yüzden bazı hayvansever olduğunu iddia eden insanların, diğer insanlara olan nefretine hayvanları perde yaptığını düşünüyorum konu sahibini tenzih ederim. Etrafımda bugünlerde de çok rastlıyorum. İnsanın bir özelliği de değerler arasında denge kurabilmesidir çünkü.
Onun dışında kardeşiniz zaten sorumsuzluk örneği göstermiş onu söylemiştim