Küçükken annem bana elbise aldı mı kuzenlerime de alırdı. Kız olanla bir örnek giyinip soranlara da ikiziz derdik
Çok hoşumuza giderdi.
Aynı kurslara gittik, hobilerimiz benzerdi hem sohbet ederdik hem birbirimize arkadaşlık yapardık. Oyuncaklarımızı beraber oynayabileceğimiz gibi alırdık. Onlarda olmayan bir şeyimi beğenseler hemen hediye ederdim, ben bir şeyi beğensem yengemler ilk fırsatta aynısından bulur getirirdi. İlk bilgisayarımı bile yengemler aldı benim.
Geçmişe dönüp bakınca o kadar mutlu oluyorum ki. 4 kuzen kardeş gibi büyüdük. Ailelerimiz kıskançlıkla, fesatlıkla yetiştirmedi bizi. Ne var kızlarınız kardeş gibi büyüse? Çocukları yarıştırmak, kıyaslamak neden?