Krediyi cekip istedigi arabayi almis, kadinin bakici tutmasina izin vermemis, kendi kardeslerini de almis yanina oh ne guzel hayat.Erkeklere çok yüz vermeye gelmiyor.
Böyle eli ekmek tutan kadını bulup başlarında tasiyacaklarina daha da çok mağdur ediyorlar.
Cidden ev hanımı olacaksın bu devirde kimseye yüz vermeyeceksin kimse iyilik hak etmiyor
Kocalar gurur duyuyor ne rahatsız olması? Ben evlendim bakın eşim de kalmanı kabul ediyor hiç bir şey diyemez modundalar. Yani yaşadıkları özel hayatı gösteriyorlar. Bak ben evliyim , rahatım iyiyim diye. Öyle düşünüyorum yani. Eşinin rahatını kim düşünür Allah aşkına. Eşim bana senin rahatını düşünmek zorunda mıyım demişti kardeşi geldiğinde. Cevaba bakın.Çocuk beni gerçekten seviyordu ama sırf o yüzden bana hep battı. Oda 25 yaşındaydı abisinin 2 kızı vardı ufak onlar oturma odasında yatıyor bu öküze oda yapmışlardı. Yüzsüz! Bende onu anlamıyorum cidden. Birde kocalar nasıl izin veriyor insan bi benim Karım rahatsız olur olmaz der!!!
Yollayın hepsını evden bu hayat mı ya lutfenHerkese merhabalar.
Şimdi hiç uzatmayıp konuya dan diye girmek istiyorum. Eşimin ailesiyle normalde aynı şehirde yaşıyorduk ancak bu sene bizden üç saat mesafede imkanları kısıtlı olan memleketlerine taşınma kararı aldılar ve gittiler. En küçük kaynım üniversite sınavına ikinci kez gireceği ve memleketlerinde imkanlar kısıtlı olduğu için bulunduğum şehirde bir dershaneye yazıldı ve bizimle yaşamaya başladı. Ancak işin aslı şöyle ki, bebeğime bakmak için bu dershane olayından önce görümcemi yanımıza çağırdık ( kesinlikle bakıcı taraftarı ve bu durumu kabul etmeyen kişi idim ancak eşim bu zamanda kime güvenecegimizi söyleyip istemedi), görümcem özünde iyi birisi, gibi, yani aslında tam çözemedim. Her şeyini benimle yarıştırır, banyoya girme saatleri banyoda kalma süresi, makyaj yapsam o da bir bakmışsın yapmış gelmiş filan böyle çocukça şeyler yapar, başlarda takılmıyordum ama zamanla bana batmaya başladı hepsi. Sürekli yalan söyler mesela, annesi ve ablası tarafından ezildiği her söylediği söz ,her yaptığı hareket eleştiri oklarına tutulduğu için aynı tepkilerle karşılaşmamak için sürekli yalan söyler ve bu da benim ona olan güvenimi zedeler. Küçük bir örnek vereyim, okula gittiğim zamanlarda öğle arası eve geliyorum emzirmek için siteye girdiğim an balkona çıkardığını görüyorum bebeğimi, hava soğuk rüzgarlı diyelim üzerine bir şey giydirmden öylece çıkarıyor. Bizim arabayı site girişinde görümce hemen içeri kaçıyor eve bir giriyorum, böyle hiç çıkmamış da salonda bebekle uzun zamandır oyun oynuyormuş gibi yapıyor, soruyorum x, bebeği balkona filan çıkardın mı esiyor da hani dikkat et diyorum yok çıkarmadım aynen soğuk zaten üşütür çıkarmam ki diyor, e ben seni gördüm diyorum yok yanlış görmüşsündür diyor. Gözünün içine baka baka aptal yerine konmak nasıl bir şey onu yaşıyorum her defasında anlayacağınız. Son patlak veren olayımız da iç çamaşırı cekmecemi karıştırıp bir iç çamaşır takımımı alması oldu. Kullanmış, ben görmeyeyim diye de kirli sepetine atmak yerine çamaşır makinasının içine saklamış, görünce şok oldum iki sn akıl tutulması yaşayıp bunun nasıl burada olduğunu çözmeye çalıştım filan. En sonunda anladım görümcemi çağırdım. Bunun burada ne işi var, bilmiyorum kim koymuş ki ( evde bayan olarak yalnızca ikimiz varız) , x yapma Allah aşkına sen koymussun iste bu takım benim değil mi bunu ben kullanmadım uzun zamandır neden nasıl burada, onu bana ablam hediye etti o verdi o benimdi zaten. Gittim cekmecemi açtım tam durduğu yeri gösterdim yerinde yeller esiyor nasıl senin dalga geçme benimle diyorum yok o benim diyor illa. En sonunda eşime söyledim daha fazla yapamayacağımı gitmesini, bakıcı tutacağımı söyledim. O da annemi arar söylerim o konuşur dedi. Benim kv kızıyla konuşmuş ancak ne beni arayip kızım kusura bakma demek var ne görümcem gelip özür diliyor, o konuyu öylece kapattılar. Beni yok saydılar yani. Görümce yönünden sıkıntılıyım, işte kv de biz görümcemi bebeğimize baksın diye çağırdığımız için küçük oğlunu da bize gönderdi, iyiliğinin karşılığını böyle aldi anlayacağınız.
Asıl konuya geliyorum şimdi.Kv bulunduğum şehirdeki hastaneye kontrol için geldi haliyle de bizde kaldı üç dört gün. İki üç ayda bir böyle kontrole gelir gider. Sabahleyin kahvaltıyı hazırladık masaya hep beraber oturduk, kaynım ağzını eğip büze büze kahvaltı malzemelerinin yerini değiştiriyor, itiyo kakıyor onu alıyor diğerini koyuyor filan, çok itici hos olmayan bir durum yaşanıyor. Kv bana bakıp kahkaha attı ayy bak napıyor diye dalgaya alacak yaptığı terbiyesizligi güya. Ben hiç cevap vermedim alaysı küçümser bir gulumseme bırakıp kahvaltima devam ettim. Bu zannımca kv'ye dokunmuş olacak ki bir ay boyunca evdeki herkesle konuşup beni aramadı ( normalde aramız iyidir öyle kv gelin çekişmesi yaşanmazdı, gün içinde araşır konuşurduk), deprem yaşandı, o zaman virüs İran'a gelmişti dibimize. Herkesi dikkatli olun iyi bakın kendinize deyip arıyordu, benimle konuşmadı kendince küs artık bana ya gönlünü alacağım ben de. Oralı bile olmadım,ben de aramadım ve bir ay konuşmadık. Sonrasında da baktı benden hiç hareket yok bir gün beni aradı, gülerek açtı telefonu hiç bir şey olmamış gibi konuşacak. Soğuk soğuk konuşup kapattım. Şimdi de bir diger görümcem arıyor bir kp bir sıkıntın yok dimi, söylemek istediğin bir şey var mı diye beni darlayıp duruyorlar. Kv kendi sıkıntısını söylememiş hiç öyle bir şey yaşanmamış gibi yapacak,ben de işte kendi kendime gönül koymuş gibi olacağım. Anlatabildim mi. Yine sıyrılmaya çalışıyor ve bu benim sinirini bozuyor. Bir yıla yakın olacak kaynımla yaşıyorum ben, kapalı bir kadınım. Evde sürekli diken üstündeyim. Hiçbir şeylerini eksik etmedik şimdiye kadar, meyve soyarım meyve eksik gelir onlara verir kendim yemem kendi kardeşimden ayirmadim hicbir zaman. Ama tek hoşuna gitmeyen bir hareketimde gözden cıkarılacaksam daha da iyi olmak için çabalamam dedim ilişkimizi öylece bıraktım oldugu yerde. Şimdi ne arıyorum ne soruyorum mesafe koydum. Virüs var diye de sürekli arayıp sorulmak istiyor, geçen aramış geri dönmedim bile. Yanlış mı yapıyorum bilmiyorum siz olsanız ne yapardınız Allah aşkına.
Bu arada ben 28 görümcem 25 yaşında. Eşimin kv ile olanlardan haberi de yok.
Ayyy ben nasıl evleniyim bunlar cidden nankör ya bu erkekler nasıl adam bilmiyorum. İnsan sabah duşa giremiyor utancından evde biri varken. Evliler arasında özel hayat olur ya :)Kocalar gurur duyuyor ne rahatsız olması? Ben evlendim bakın eşim de kalmanı kabul ediyor hiç bir şey diyemez modundalar. Yani yaşadıkları özel hayatı gösteriyorlar. Bak ben evliyim , rahatım iyiyim diye. Öyle düşünüyorum yani. Eşinin rahatını kim düşünür Allah aşkına. Eşim bana senin rahatını düşünmek zorunda mıyım demişti kardeşi geldiğinde. Cevaba bakın.
Giremiyorsunuz tabi. Ebeveyn banyosu yoksa aynı banyoyu kullanıyorsunuz. Bence iğrenç. Düşünün bir de havlunuzu bornozunuzu yatak odasında unutsanız, onlardan mi isteyeceksiniz. Tam bir rezalet.Ayyy ben nasıl evleniyim bunlar cidden nankör ya bu erkekler nasıl adam bilmiyorum. İnsan sabah duşa giremiyor utancından evde biri varken. Evliler arasında özel hayat olur ya :)
Tam da öyle sanırsın plaket takip tepelerinde gezdirecekler, daha bir de kv nin saçma sapan nazi ile uğraşıyorum
[/QUOTE kimse size teşekkür etmiyor onun için hepsini gönderin hiç beklemeyin bile çünkü huzurunuz zaten bozulcak ha önce ha sonrası
Ben sizi çok iyi anlıyorum.çocuklar küçükken yaklaşık iki yıl annem ve kv dönüşümlü baktılar. Annem tek başına yaşıyor babamı kaybedeli çok oldu. Ama kv ve kp beraber gelirlerdi. Tabi ki bakan kişiler için de zor ancak en fazla ben yıprandım. Annem değil ama kv sürekli onlara minnet duymamızı bekledi. Yani elimizden geleni yaptık arada laf arasında teşekkürlerimizi de söyledik ama yok. Şimdiki aklım olsa böyle bir düzen kurmazdım.zaten sonra bakıcı bulduk rahatladık. Hem çok da memnundum bakıcımdan.Herkese merhabalar.
Şimdi hiç uzatmayıp konuya dan diye girmek istiyorum. Eşimin ailesiyle normalde aynı şehirde yaşıyorduk ancak bu sene bizden üç saat mesafede imkanları kısıtlı olan memleketlerine taşınma kararı aldılar ve gittiler. En küçük kaynım üniversite sınavına ikinci kez gireceği ve memleketlerinde imkanlar kısıtlı olduğu için bulunduğum şehirde bir dershaneye yazıldı ve bizimle yaşamaya başladı. Ancak işin aslı şöyle ki, bebeğime bakmak için bu dershane olayından önce görümcemi yanımıza çağırdık ( kesinlikle bakıcı taraftarı ve bu durumu kabul etmeyen kişi idim ancak eşim bu zamanda kime güvenecegimizi söyleyip istemedi), görümcem özünde iyi birisi, gibi, yani aslında tam çözemedim. Her şeyini benimle yarıştırır, banyoya girme saatleri banyoda kalma süresi, makyaj yapsam o da bir bakmışsın yapmış gelmiş filan böyle çocukça şeyler yapar, başlarda takılmıyordum ama zamanla bana batmaya başladı hepsi. Sürekli yalan söyler mesela, annesi ve ablası tarafından ezildiği her söylediği söz ,her yaptığı hareket eleştiri oklarına tutulduğu için aynı tepkilerle karşılaşmamak için sürekli yalan söyler ve bu da benim ona olan güvenimi zedeler. Küçük bir örnek vereyim, okula gittiğim zamanlarda öğle arası eve geliyorum emzirmek için siteye girdiğim an balkona çıkardığını görüyorum bebeğimi, hava soğuk rüzgarlı diyelim üzerine bir şey giydirmden öylece çıkarıyor. Bizim arabayı site girişinde görümce hemen içeri kaçıyor eve bir giriyorum, böyle hiç çıkmamış da salonda bebekle uzun zamandır oyun oynuyormuş gibi yapıyor, soruyorum x, bebeği balkona filan çıkardın mı esiyor da hani dikkat et diyorum yok çıkarmadım aynen soğuk zaten üşütür çıkarmam ki diyor, e ben seni gördüm diyorum yok yanlış görmüşsündür diyor. Gözünün içine baka baka aptal yerine konmak nasıl bir şey onu yaşıyorum her defasında anlayacağınız. Son patlak veren olayımız da iç çamaşırı cekmecemi karıştırıp bir iç çamaşır takımımı alması oldu. Kullanmış, ben görmeyeyim diye de kirli sepetine atmak yerine çamaşır makinasının içine saklamış, görünce şok oldum iki sn akıl tutulması yaşayıp bunun nasıl burada olduğunu çözmeye çalıştım filan. En sonunda anladım görümcemi çağırdım. Bunun burada ne işi var, bilmiyorum kim koymuş ki ( evde bayan olarak yalnızca ikimiz varız) , x yapma Allah aşkına sen koymussun iste bu takım benim değil mi bunu ben kullanmadım uzun zamandır neden nasıl burada, onu bana ablam hediye etti o verdi o benimdi zaten. Gittim cekmecemi açtım tam durduğu yeri gösterdim yerinde yeller esiyor nasıl senin dalga geçme benimle diyorum yok o benim diyor illa. En sonunda eşime söyledim daha fazla yapamayacağımı gitmesini, bakıcı tutacağımı söyledim. O da annemi arar söylerim o konuşur dedi. Benim kv kızıyla konuşmuş ancak ne beni arayip kızım kusura bakma demek var ne görümcem gelip özür diliyor, o konuyu öylece kapattılar. Beni yok saydılar yani. Görümce yönünden sıkıntılıyım, işte kv de biz görümcemi bebeğimize baksın diye çağırdığımız için küçük oğlunu da bize gönderdi, iyiliğinin karşılığını böyle aldi anlayacağınız.
Asıl konuya geliyorum şimdi.Kv bulunduğum şehirdeki hastaneye kontrol için geldi haliyle de bizde kaldı üç dört gün. İki üç ayda bir böyle kontrole gelir gider. Sabahleyin kahvaltıyı hazırladık masaya hep beraber oturduk, kaynım ağzını eğip büze büze kahvaltı malzemelerinin yerini değiştiriyor, itiyo kakıyor onu alıyor diğerini koyuyor filan, çok itici hos olmayan bir durum yaşanıyor. Kv bana bakıp kahkaha attı ayy bak napıyor diye dalgaya alacak yaptığı terbiyesizligi güya. Ben hiç cevap vermedim alaysı küçümser bir gulumseme bırakıp kahvaltima devam ettim. Bu zannımca kv'ye dokunmuş olacak ki bir ay boyunca evdeki herkesle konuşup beni aramadı ( normalde aramız iyidir öyle kv gelin çekişmesi yaşanmazdı, gün içinde araşır konuşurduk), deprem yaşandı, o zaman virüs İran'a gelmişti dibimize. Herkesi dikkatli olun iyi bakın kendinize deyip arıyordu, benimle konuşmadı kendince küs artık bana ya gönlünü alacağım ben de. Oralı bile olmadım,ben de aramadım ve bir ay konuşmadık. Sonrasında da baktı benden hiç hareket yok bir gün beni aradı, gülerek açtı telefonu hiç bir şey olmamış gibi konuşacak. Soğuk soğuk konuşup kapattım. Şimdi de bir diger görümcem arıyor bir kp bir sıkıntın yok dimi, söylemek istediğin bir şey var mı diye beni darlayıp duruyorlar. Kv kendi sıkıntısını söylememiş hiç öyle bir şey yaşanmamış gibi yapacak,ben de işte kendi kendime gönül koymuş gibi olacağım. Anlatabildim mi. Yine sıyrılmaya çalışıyor ve bu benim sinirini bozuyor. Bir yıla yakın olacak kaynımla yaşıyorum ben, kapalı bir kadınım. Evde sürekli diken üstündeyim. Hiçbir şeylerini eksik etmedik şimdiye kadar, meyve soyarım meyve eksik gelir onlara verir kendim yemem kendi kardeşimden ayirmadim hicbir zaman. Ama tek hoşuna gitmeyen bir hareketimde gözden cıkarılacaksam daha da iyi olmak için çabalamam dedim ilişkimizi öylece bıraktım oldugu yerde. Şimdi ne arıyorum ne soruyorum mesafe koydum. Virüs var diye de sürekli arayıp sorulmak istiyor, geçen aramış geri dönmedim bile. Yanlış mı yapıyorum bilmiyorum siz olsanız ne yapardınız Allah aşkına.
Bu arada ben 28 görümcem 25 yaşında. Eşimin kv ile olanlardan haberi de yok.
Kesinlikle böyle.simdi herkes çalışan maaşlı kadınla evlenmek istiyor düğün masrafı vs artik hep ikiye bölünüyor kadınlar çok fedakar
Ama yemek temizlik her şey kadının boynunda
Çocuk da istemiyorum ben sanırım evlenmemeliyim
Kimseye hesap vermemek ve yemek yapmamak mesela büyük lüks benim için
Yine feminist damarlarım kabardı bu konudan
İnanın evlilik böyle bir şey değil. Evet böyle olanı çok var ama herkes seçtiği hayatı yaşar unutmayın. Siz böyle bir evliliği seçmeyin. Evlenirken kendini erkek diye kadından üstün görmeyen medeni insanları tercih edin. Mesela benim evliliğimde aklınıza gelebilecek herşey ortak. Ortak kararlar alınır. Seçimlerinizi iyi yaparsanız mutlu bir evliliğiniz olur. Türkiye de medeni adam bulmak zor ama imkansız değil
Sizin adınıza çok sevindim.
Valla en okumuşu bile malesef ataerkil
Demekki denk gelmek lazım:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?