38 yaş topiğinden beni tanıyanlarınız vardır. Karamel'im başta tabii. Badenur'cum selam. Gabrielle o zaman sen de tanıdıksın ama hadi tahminde bulunmayayım
Bilen arkadaşlar hikayemi biliyor ama hatırlatayım, bu topicte tanışacağım arkadaşlarıma anlatmış olayım. 40 yaş demişsiniz, Allah'ın izniyle ben 41 yaşında bebeğini kucaklayanlardan olacağım.
Biyolojik saati geç çalanlardanım. 2008 Temmuz ayında başladı denemeler. Önce üç ilaçlı yumurtlama takibi. Sonra Nisan 2009'da ilk tüp denemem. 6 yumurta toplandığında tüh dondurulmuş olmayacak demiştim, hiç bilmiyormuşum bu işleri işte. İlk tüp negatif sonuçlanınca, eski doktoruma geri dönüp, aşılama yaptırdım. Kulağı tersten tuttum ama tüp gözümü artık çok korkutuyordu. İlk aşılama, ilk müjdeli haber. 8. haftada bebeğimin kalp atışlarının durduğunu öğrendim, dipsiz kuyuya yuvarlanma da öyle oldu işte. O zaman zannediyordum ki, yaşım geç olduğundan bir denemeden bir denemeye koşarsam, ne kadar çok denersem, sonucu öyle yakalarım. Kürtajdan sonraki ay iki arka arkaya aşılama, sonra iki tane 40'ar gün arayla iki tüp denemesi daha. Son iki tüp denemesi çöküş budur dedirtti bana. birinde 3, birinde 4 yumurta toplandı ama biri bile embriyo olmadı. Ben tedavileri OPU yaptırmak için oluyordum sanki. Transfer denen birşey yoktu benim tedavi rotamda. Yolun sonu geldi benim için. Sağolsun Karamel'cim hep yanımdaydı, acımı paylaştı benimle.
6 ay ara verdim. Devamlı yazdığım topic'ten de ayrıldım. Kafamı uzaklaştırdım da oldu muhabbeti yapmayacağım. Elbette aklım fikrim bundaydı ancak öylesine umut fakiriydim ki, folic acid bile içmiyordum artık. Bir kere daha denerim yıl sona ermeden ama bilmiyorum ne zaman diyordum. O son deneme olacaktı benim için ama ona da gücüm yoktu. İki kere transfere bile gidemeyen denemeden sonra daha neyi deneyeceksin diyordum kendime. Doktorlar hikayemi dinleyince donasyona lafı getiriyordu, muayene sonrası sizin kendiliğinden de çocuğunuz olur diyorlardı. İyi de nasıl?
Erteleye erteleye, o altı ayın sonunda, Memorial'da yaptım denemeyi. 5 yumurta toplandı. Benim için en heyecanlı bekleyiş de öyle başladı. 3'ü işleme alındı, üçü de döllendi dediklerinde, Karamel'i bir arayışım var, Allah Allah. Sanki olumlu sonuç almış kadar sevindim. Daha önceki denemeler transfere bile gitmediğinden ikinci gün de arayın, duruma göre belki ikinci gün transferi yaparız dediler, transfer lafını duydum ya zıplayarak dolaşıyorum. Ertesi gün sorun yok, bölünmeye devam ediyor, yarın transfer dediler. Of of. bir yandan da kendime diyorum ki, yapma böyle, ne var yani, herkese üçüncü gün transferi yapılıyor. Ancak içim başka. Ulennn benim yumurtalar döllendi, dahası mı var? Eşime de dedim ki, sen unut bu son deneme lafını filan. Şu transfer olsun bir, kendime güvenim gelsin bir, bu tutmazsa tutana kadar devam edicem denemeye. Neyse transfere gittiğimde biri şaka yapıyor sandım. Transfer edecekleri iki embriyonun da birinci kalite olduğu söylendi. Allah fakir çobanı kuzularını kaybettirip sonra buldurarak sevindirir derlermiş ya, benimki o hesap. Neyse işte, uzun uzun yazdım ama sonunda hayal bile etmediğim birşey oldu ve test sonucum pozitif dedi. Şaka gibiydi, inanamadım ve itiraf edeyim hala inanamıyorum, nasıl olur diyorum, boyuna da şükrediyorum. İlk bebeğimi kalbi durduğu için kaybettiğimden, ilk üç ay zorlu geçti. AS sonucu gelene kadar bu rüya ha bitti ha bitiyor diye geçti günler.
Ne olur ukalalık gibi addetmeyin kızlar ama bir sene önce durumu benim kadar iç karartıcı olan kimse yoktu yazıştığım insanlar arasında, çevremde de zaten bebeği olmayan bir tek ben vardım. Şimdi, Allah'ın izniyle kızımı kucaklamama üç ayım var. Aylar sonra da bu foruma hamileyim yuppi demek için değil, belki bu süreçte öğrendiğim birşey benim gibi deneyen arkadaşlarıma bir fayda sağlar diye döndüm. Uğraşacağız ama sonuçta olacak diyorum hayırlısıyla. Karamel'ime de hep diyorum, bu ateşi güzel Allah içimize işkence çekelim diye düşürmüş olamaz. Biz umut etmeyi ve sabretmeyi öğreniyoruz bu uğurda.. Ben hemen herşey olsun, birşeyin olması için benim azmim yeterli diyen biriydim, hala da biraz öyleyim ama umut etmek ve sabretmek, hayatta herşeyin kontrolünün elimizde olmadığını öğrenmek. Ne bileyim bizim sıpalar daha gelmeden sıkı dersler veriyor bize gibi geliyor. Hep yazılırdı, inanırdım ve inanmaya devam ediyorum; bir azimli yumurta ve sperm bize yetiyor arkadaşlar. Allah hepimizin gönlüne göre versin.
dilerim sağlıkla bebeğini kucaklayacaksın, dünyalar kıymetlisi bebeğinizi sağlıkla büyüteceksiniz. allahh bu mutluluğu hepimize yaşatsınki, çektiğimiz acıların tümü böylesine tatlı bir mutluluğa dönüşsün. Vazgeçmeyen umut savaşçılarından biri olarak seni takdirle karşılıyorum, güzel azim örneğinle destek oldun bizlerede, ihtiyacımız olan şey bu zaten... benim umutlarım törpülendiği için vazgeçmiştim bu siteden... bir şekilde sende ümit yok diyerek acımı katmerledikleri için uzaklaşmıştım, ama biz kendimize inandığımız sürece savaşmaya devam .... eninde sonunda mükafatı geliyor işte . bir örneğide sensin...
