Bu yazdığim ne bir aşk mektubu ne bir dert mektubu...
Belki okuyan anlamayacak ama okuması gereken kişi bir okusa benim için neler anlayacak.
Belkide anlamayacak. Belkide beni yargılayacak ama bilmiyor ki ben ne yasadım ama bilmiyor beni iyi niyetimi bilmiyordu ki.
Bilmedi bilmiyor. En önemlisi bilmek istemiyor ki...
Bencil bir adama aşığım galiba. Yada bilmiyorum bende onun iyi niyetini bilmiyorum ki. Ama yüregindeki o hassas yeri içindeki merhameti çok iyi biliyorum.
Neyse efendim kimseciklerinin degerli vaktini almayalım. Okuyanın gözlerine sağlık. Kendinizi yormak istemeyin.
Sevgiler.
♡
Yarım yamalak hayallerim kaldı elimde.
Gerceklesmeyecegini bile bile bekliyorum belkide.
Beklemek bana hic birsey kazandırmasada bir umut veriyor. Neyin umudu anlamasamda.
Gülüslerimin icinde her zaman bir acı gizli sevdiğim. Nedenini bir tek sen biliyorsun. Bir anne çocuğuna bile bakarken mutlu olamıyorsa gerçek mutluluğu asla tadamayacaktır.
Mutluluk nedir ki sevgilim?
Mutluluk masumiyetti...
Mutluluk dürüstlüktü...
Mutluluk sevgiydi...
Mutluluk herseydi sevdiğim...
Bende mutlu olacagım günü bekledim gelmeyecegini bile bile.
Öyle çok yaktın ki canımı. Oyle çok acı cektim ki. Ne tasfiri mümkün ne tarifi...
Bir mum ışığından umut beklemek nedir bilir misin sevgilim.
Bir günah işledim sevdiğim.
Bedelini tüm bedenimle bedelini canımla ödüyorum.
Hergün biraz daha kopuyorum sizden. Kızımdan senden hergün biraz daha uzaklasıyorum.
Belki bu yazdıklarımı hiç okumayacaksın sen.
Ama okursan eğer hayat olmamayı yeğlerim.
Eger ben yokken okursan üzülme olur mu karın seni çok sevdi unutma.
Severek öldü.
Kimse bilmiyor içimdeki acıyı. En mutlu anlarımda bile kanayan bir yaram var. Içimde derinde çok derinde...
Tedavisi yok sevgilim. Artık iyilesemeyecegım.
Kimse anlamıyor beni. Sende anlamıyorsun. Sende bilmiyorsun. Benim üzüntüm yetmezmiş gibi sende üzüyorsun. Sana güvenmiyorum. Senden herseyi bekliyorum.
Herseyi bekliyorum sana inanmıyorum.
Bir gün hersey bitti. Hepsi geçti desende sana ömrüm boyunca inanmayacagım.
Sana gülümsesem mutlu taklidi yapsamda içimde kanayan bir yara ver unutma. Her zaman ince ince sızlatır içimi. Belki varlığını unuturum ama acıtmaya devam eder. Belki gülümserim seni seviyorum derim ama mutlu olamam.
Olamayacağım.
Hatırla sevgili...
Hatırla o günü.
7 şubat 2014.
Işte ben ölmüştüm o gün gömüldüm.
Ve inan o gunden beri gerçek bir ölüyüm.
Senin için yapmadığım fedakarlık kalmadı. Yapabilecegiminde fazlasını yaptım sınırları zormadım ben sınirları yıktım. Bunu çok iyi biliyorsun....
Peki karşılıgı ne oldu sevgili..
Masum bir gülücüğü çok gördün bana. Içten bir sarılmayı çok gördün. Kızımı doya doya öpmeyi sana doya doya seni seviyorum diyebilmeyi çok gördün.
Simdi her yanım kırık dökük yüregim paramparça herşeyim yarım sevgilim.
Sen varsın ama yoksun.
Yanımdasın ama değilsin.
Ben yaşıyorum ama her gün daha çok ölüyüm.
Şimdi söyle bana sevgilim bitecek mi bu acılar. Bitecek mi ha?
Bitecek değil mi?
Bitmeyecek. Yalan.
Bitsede bu gönül sana hiç inanmayacak.
Sana hiç gülmeyecek.
12.02.2017
03.50
Pazar.
Şafak=31