eşimin lokmalarını saymıyorum, sadece şunu bunu almasak mı diyorum yani evet lüks bile olmasa bile lüks olarak geliyor şuan bir sürü borç var. eşim bekarken kalan borçlarını ödüyor ve şuan bu durumdan da memnun, sen olmasan ödeyemezdim diyor çünkü eşim tam tersi para harcamayı seviyor. neyse konumuz o değildi.Konu sahibi gerçekten sizin hayatınızda olan insanlara üzülüyorum. Kendiniz çalışmadığınız halde yorucu bir işi olan eşinizin yediği lokmaları sayıyordunuz önceki konunuzda. Şimdi de en son bir ay önce gelen yeğeniniz gözünüze batıyor. Ben normalde forumda bunu söylemeyi sevmem ama destek alın bence.
evetablanız "aile içindeki narsist insan" başlığındaki kişi mi?
Ben yigeninizde ordan burdan ogrendigi cumleler disinda bir sorun göremedim.çalışmıyor ama ablam ilk geldiğinde bizde iki yıl kaldı ve yiğenim orda büyüdü şimdi de ablam bir yıldır ayrı evde olduğu halde gitmiyor çok zor bir çocuk durmuyor anneanesi ve dedesini istiyor sürekli. ama anneanne ve dedeye de gürültülü yerinde duramayan bir çocuk. ablam aşağı bile indiremiyor veya evine çıkartamıyor öyle direniyor. çok küfür öğrenmiş babamdan öğrendim diyor. internetin de payı var youtubeda herşeyi açabiliyor sesli komutla. mesela yiğenime neden böyle yapıyorsun diye sakince sorduğumda kes sesini diyor. aslında herkes kendi açısından haklı. yiğenimde böyle olmazdı ama onun da daha 2 yaşında anne baba kavgasına şahit olması, babasının küfürbaz olması, YouTube da herşeyi izlemesi sonucu böyle olması normal.
Cocuk bu hale nasıl geldi neler yasadiannem ve ablamdan kimseden fayda yok diye laf işitiyorum. 5 yaşında sorunlu bir yiğenim var, anne babası ayrı, yiğenim aşırı küfrediyor ve yerinde durmuyor, bağırarak konuşuyor, annesine vuruyor vs. vs. yiğenime annem babam ve ablam bakıyor. babasına da haftada 2 gün gidiyor.
ben 8 aylık evliyim, aynı zamanda okuyorum, ev işleri vs. evde hiç yapmadığımdan dolayı zorlanıyorum. kendi halimde olmayı, sessizliği seviyorum. bir de kronik baş ağrısı var. arkadaşım vs. hiç yok. belki normal değil ama bu durumdan rahatsız değilim, seviyorum yani. ama kendi kendime de dertlerim çok, dersleri çok kafaya takıyorum, işe girmediğim için kafaya takıyorum. eşimle bazen sorunlar oluyor. neden söyledim beni dertsiz sanıyorlar, çok mutlu, rahat bir hayatım var olarak görüyorlar. bende kendi çapımda mutsuz oluyorum, depresif oluyorum.
neyse konum şu ki evlerimiz birbirine yakın. bazen yiğenim durmadığında aldığım zamanlarda oldu. ama bu 3-4 haftadır almadım. baya zaman geçti ve ailem benim almamı da istiyor bazen. onlarda haklıdır diye düşünüyorum. bugün ablam ve yiğenim geldiler dedim ki evlendim, kaçtım hala kurtulamadım diye. ablam da babamı aradı ve gittiler. ablam her gün arıyor dert anlatıyor bir saat. bazen açmıyorum gerçekten bunalıyorum. açmasam bile ısrarcı kaç kere arar. 3 gün açmasam yine arar. ablama karşı ısınamıyorum, eski yaşananlar da var bu yüzden tavırlarım böyle
o ise çok unutkan umursamaz biri ama ben umursuyorum benim ablamla aram hiç iyi olmadı.
annemle babama üzülüyorum, bugün babamı arayınca geldi. babamı da bitkin halde görünce gittikten sonra çok ağladım. kendimi de suçladım ama bende buyum diyorum yapamıyorum içimden gelmiyor. bu arada yiğenimle de evlenmeden önce ilgilenirdim o yüzden bana düşkün. beni istiyor, bana daha saygılı bile olsa bir laf söylediğimde bana da saldırgan tavırla evde koltukların üstüne çıkıp yastıkları atabiliyor. bağırıyor. pedagog ile de daha yeni görüşecekler ama davranış bozukluğu çok var nasıl olacak bilmiyorum.
Benimde cocuklarim küçükler yerinde durmuyorlar olması gerekende bu adi üstünde cocuk atlar zıplar amaBen yigeninizde ordan burdan ogrendigi cumleler disinda bir sorun göremedim.
3.5 yasindaki kizimda ordan oraya atlayip minderleri indirim survivor evi gibi takiliyor.
Cocuklarin hepsi boyle yani ordan oraya kosmayan biblo gibi duran bir cocuk mu bekliyorsunuz ailecek anlamadim orayi.
Cocuklarin bir donem vurma kendini gucunu kesfetme donemi olurda sizinkinin kes sesini demesi vurmasi galan bana biraz gordugunu uyguluyor gibi geldi.
Kucucuk cocuk 4 5 yetiskinin arasinda sıkışmış kalmış ben çocuga uzuldum acikcasiBenimde cocuklarim küçükler yerinde durmuyorlar olması gerekende bu adi üstünde cocuk atlar zıplar ama
Normal olmayan saldırgan tavrı ve küfrü 5 yaşına gelmiş bir cocuk vurma kendi gücünü keşfetme donemini çoktan geçmiş
Neyin başkalarına zarar verip vermediğini akil edebilir yasa gelmiş demektir
Cok kucukde sayılmaz artik evet haklısınız evde gördüğünü uyguluyor bu cocuk seneye ilkokula başlayacak
Allah yardımcınız olsunannem ve ablamdan kimseden fayda yok diye laf işitiyorum. 5 yaşında sorunlu bir yiğenim var, anne babası ayrı, yiğenim aşırı küfrediyor ve yerinde durmuyor, bağırarak konuşuyor, annesine vuruyor vs. vs. yiğenime annem babam ve ablam bakıyor. babasına da haftada 2 gün gidiyor.
ben 8 aylık evliyim, aynı zamanda okuyorum, ev işleri vs. evde hiç yapmadığımdan dolayı zorlanıyorum. kendi halimde olmayı, sessizliği seviyorum. bir de kronik baş ağrısı var. arkadaşım vs. hiç yok. belki normal değil ama bu durumdan rahatsız değilim, seviyorum yani. ama kendi kendime de dertlerim çok, dersleri çok kafaya takıyorum, işe girmediğim için kafaya takıyorum. eşimle bazen sorunlar oluyor. neden söyledim beni dertsiz sanıyorlar, çok mutlu, rahat bir hayatım var olarak görüyorlar. bende kendi çapımda mutsuz oluyorum, depresif oluyorum.
neyse konum şu ki evlerimiz birbirine yakın. bazen yiğenim durmadığında aldığım zamanlarda oldu. ama bu 3-4 haftadır almadım. baya zaman geçti ve ailem benim almamı da istiyor bazen. onlarda haklıdır diye düşünüyorum. bugün ablam ve yiğenim geldiler dedim ki evlendim, kaçtım hala kurtulamadım diye. ablam da babamı aradı ve gittiler. ablam her gün arıyor dert anlatıyor bir saat. bazen açmıyorum gerçekten bunalıyorum. açmasam bile ısrarcı kaç kere arar. 3 gün açmasam yine arar. ablama karşı ısınamıyorum, eski yaşananlar da var bu yüzden tavırlarım böyle
o ise çok unutkan umursamaz biri ama ben umursuyorum benim ablamla aram hiç iyi olmadı.
annemle babama üzülüyorum, bugün babamı arayınca geldi. babamı da bitkin halde görünce gittikten sonra çok ağladım. kendimi de suçladım ama bende buyum diyorum yapamıyorum içimden gelmiyor. bu arada yiğenimle de evlenmeden önce ilgilenirdim o yüzden bana düşkün. beni istiyor, bana daha saygılı bile olsa bir laf söylediğimde bana da saldırgan tavırla evde koltukların üstüne çıkıp yastıkları atabiliyor. bağırıyor. pedagog ile de daha yeni görüşecekler ama davranış bozukluğu çok var nasıl olacak bilmiyorum.
eşimin lokmalarını saymıyorum, sadece şunu bunu almasak mı diyorum yani evet lüks bile olmasa bile lüks olarak geliyor şuan bir sürü borç var. eşim bekarken kalan borçlarını ödüyor ve şuan bu durumdan da memnun, sen olmasan ödeyemezdim diyor çünkü eşim tam tersi para harcamayı seviyor. neyse konumuz o değildi.
ablamla eskiden yaşadığım şeyler sonucu onu affedemiyorum, hep insanı dertlerinden, anlattığı şeylerden vuran birisi. kendi her lafı söyler sonra ben ne dedim ki diye kendi yaptıklarını yok eder ama başkasının yaptıkları ona karşı hep kötülüktür. ondan aşırı negatif enerji alıyorum. kendisine de söyledim bak sürekli olumsuz konuşuyosun anneme babama laf söylüyor ben katılmıyorum tartışma çıkıyor bu konulardan bahsetme diyorum ama hep o konuları açıyor o yüzden daha artık aramasını gördüğümde, bana geldiğinde direkt modum düşüyor. yiğenimle de haftada bir iki gün ilgileniyordum. son bir ay inzivaya çekildim gibi bir şey oldu, sadece sessizlik istiyorum tabi bu süreçte ablam aramalarını eksik etmedi her gün aradı bazen açmadım yine aradı. sırf kendi dertlerini anlatmak için, beni sevdiğinden değil, beni dinlediğinden değil, sadece yanında insan istiyor bencilliğinden
Bence tarzınız çok kaba, herhalde sosyal anksitiye falan var sizde de yoksa nasıl insan ailesini bile istemez ve hiç arkadaşı olmaz ? üstelik evde boşken..ben patlarım sıkıntıdan herhalde.annem ve ablamdan kimseden fayda yok diye laf işitiyorum. 5 yaşında sorunlu bir yiğenim var, anne babası ayrı, yiğenim aşırı küfrediyor ve yerinde durmuyor, bağırarak konuşuyor, annesine vuruyor vs. vs. yiğenime annem babam ve ablam bakıyor. babasına da haftada 2 gün gidiyor.
ben 8 aylık evliyim, aynı zamanda okuyorum, ev işleri vs. evde hiç yapmadığımdan dolayı zorlanıyorum. kendi halimde olmayı, sessizliği seviyorum. bir de kronik baş ağrısı var. arkadaşım vs. hiç yok. belki normal değil ama bu durumdan rahatsız değilim, seviyorum yani. ama kendi kendime de dertlerim çok, dersleri çok kafaya takıyorum, işe girmediğim için kafaya takıyorum. eşimle bazen sorunlar oluyor. neden söyledim beni dertsiz sanıyorlar, çok mutlu, rahat bir hayatım var olarak görüyorlar. bende kendi çapımda mutsuz oluyorum, depresif oluyorum.
neyse konum şu ki evlerimiz birbirine yakın. bazen yiğenim durmadığında aldığım zamanlarda oldu. ama bu 3-4 haftadır almadım. baya zaman geçti ve ailem benim almamı da istiyor bazen. onlarda haklıdır diye düşünüyorum. bugün ablam ve yiğenim geldiler dedim ki evlendim, kaçtım hala kurtulamadım diye. ablam da babamı aradı ve gittiler. ablam her gün arıyor dert anlatıyor bir saat. bazen açmıyorum gerçekten bunalıyorum. açmasam bile ısrarcı kaç kere arar. 3 gün açmasam yine arar. ablama karşı ısınamıyorum, eski yaşananlar da var bu yüzden tavırlarım böyle
o ise çok unutkan umursamaz biri ama ben umursuyorum benim ablamla aram hiç iyi olmadı.
annemle babama üzülüyorum, bugün babamı arayınca geldi. babamı da bitkin halde görünce gittikten sonra çok ağladım. kendimi de suçladım ama bende buyum diyorum yapamıyorum içimden gelmiyor. bu arada yiğenimle de evlenmeden önce ilgilenirdim o yüzden bana düşkün. beni istiyor, bana daha saygılı bile olsa bir laf söylediğimde bana da saldırgan tavırla evde koltukların üstüne çıkıp yastıkları atabiliyor. bağırıyor. pedagog ile de daha yeni görüşecekler ama davranış bozukluğu çok var nasıl olacak bilmiyorum.
Sevgili konu sahibi, geçmişte ablanizla ağır sorunlar yaşamışsiniz anladığım kadarıyla. Yoksa bu kadar ağır konuşmazdıniz diye düşünüyorum. Ama şunu soylemeliyim ki; kendimi sizin yerinize koyuyorum. Benim kız kardeşim kaçarak evlendi, annemi ve babamı hiçe saydı bastı gitti. Ben de evden kovdum onu. Bizi tanımadı resmen. Sonra evlendi ve çocuk sahibi oldu. Bize o söyledikleri, hakaretleri çocuk olana kadar aklımızdan çıkmadı. Ama çocuk olunca söylediklerini bir kenara bırakıp affettik ve teyzelik görevlerimi zevkle yerine getirdim. Hala da elimden geldiğince yapıyorum. Yani yapmaya da devam edeceğim. Çünkü içimden geliyor, teyze olmak muhteşem bir şey. Ve ben o çocuğa ne olursa olsun kıyamam. Elimden gelenin fazlasını yaparım. Çok üzüldüm o çocuk adına. Çok hassasım ben çocuklar konusunda. Gerçekten dayanamiyorum. Bir de yeğenim olacak; o bir yana dünya bir yana. O yüzden sizin evliliğinizde yaşadığınız ufak tefek sorunlardan daha önemsiz bulamadım ben bu sorunu. Ablanizi bilemem ama o çocuğun ve sizin anne babanızın desteğe ihtiyacı var. Onlar için onların yanında olmanızı dilerdim. umarım o çocuk bir an önce iyileşir. Tek düşündüğüm şu an o.bana gelirlerken mesajda yazmıştım ama bunu söylemem ancak normal ilişkileri olan kişiler için çok tuhaf karşılanabilir. ben evlenmeden önce aynı evde iki yıl yaşadık ve neler yaşandı o kadar derinlere girmeyeceğim. ayrıca o da bana her lafı konuşan ama unutan birisi. yani asla tuhaf gitmez ve gerçekten kaçmış kadar oldum o kadar söyleyeyim
aileniz fazla beklenti icinde bence. ablaniz ozellikle. cocuk kendi cocugu. o ilgilenmek zorunda. sizin sorumlulugunuzda degil ki. kendi eviniz duzeniniz var artik uzerinize bu kadar yikilamazlar. unutkanlik degil yuzsuzluk bence ablanizinki.annem ve ablamdan kimseden fayda yok diye laf işitiyorum. 5 yaşında sorunlu bir yiğenim var, anne babası ayrı, yiğenim aşırı küfrediyor ve yerinde durmuyor, bağırarak konuşuyor, annesine vuruyor vs. vs. yiğenime annem babam ve ablam bakıyor. babasına da haftada 2 gün gidiyor.
ben 8 aylık evliyim, aynı zamanda okuyorum, ev işleri vs. evde hiç yapmadığımdan dolayı zorlanıyorum. kendi halimde olmayı, sessizliği seviyorum. bir de kronik baş ağrısı var. arkadaşım vs. hiç yok. belki normal değil ama bu durumdan rahatsız değilim, seviyorum yani. ama kendi kendime de dertlerim çok, dersleri çok kafaya takıyorum, işe girmediğim için kafaya takıyorum. eşimle bazen sorunlar oluyor. neden söyledim beni dertsiz sanıyorlar, çok mutlu, rahat bir hayatım var olarak görüyorlar. bende kendi çapımda mutsuz oluyorum, depresif oluyorum.
neyse konum şu ki evlerimiz birbirine yakın. bazen yiğenim durmadığında aldığım zamanlarda oldu. ama bu 3-4 haftadır almadım. baya zaman geçti ve ailem benim almamı da istiyor bazen. onlarda haklıdır diye düşünüyorum. bugün ablam ve yiğenim geldiler dedim ki evlendim, kaçtım hala kurtulamadım diye. ablam da babamı aradı ve gittiler. ablam her gün arıyor dert anlatıyor bir saat. bazen açmıyorum gerçekten bunalıyorum. açmasam bile ısrarcı kaç kere arar. 3 gün açmasam yine arar. ablama karşı ısınamıyorum, eski yaşananlar da var bu yüzden tavırlarım böyle
o ise çok unutkan umursamaz biri ama ben umursuyorum benim ablamla aram hiç iyi olmadı.
annemle babama üzülüyorum, bugün babamı arayınca geldi. babamı da bitkin halde görünce gittikten sonra çok ağladım. kendimi de suçladım ama bende buyum diyorum yapamıyorum içimden gelmiyor. bu arada yiğenimle de evlenmeden önce ilgilenirdim o yüzden bana düşkün. beni istiyor, bana daha saygılı bile olsa bir laf söylediğimde bana da saldırgan tavırla evde koltukların üstüne çıkıp yastıkları atabiliyor. bağırıyor. pedagog ile de daha yeni görüşecekler ama davranış bozukluğu çok var nasıl olacak bilmiyorum.
Yani zorunlu değilsiniz.Arada anne ve babanız var sadeceannem ve ablamdan kimseden fayda yok diye laf işitiyorum. 5 yaşında sorunlu bir yiğenim var, anne babası ayrı, yiğenim aşırı küfrediyor ve yerinde durmuyor, bağırarak konuşuyor, annesine vuruyor vs. vs. yiğenime annem babam ve ablam bakıyor. babasına da haftada 2 gün gidiyor.
ben 8 aylık evliyim, aynı zamanda okuyorum, ev işleri vs. evde hiç yapmadığımdan dolayı zorlanıyorum. kendi halimde olmayı, sessizliği seviyorum. bir de kronik baş ağrısı var. arkadaşım vs. hiç yok. belki normal değil ama bu durumdan rahatsız değilim, seviyorum yani. ama kendi kendime de dertlerim çok, dersleri çok kafaya takıyorum, işe girmediğim için kafaya takıyorum. eşimle bazen sorunlar oluyor. neden söyledim beni dertsiz sanıyorlar, çok mutlu, rahat bir hayatım var olarak görüyorlar. bende kendi çapımda mutsuz oluyorum, depresif oluyorum.
neyse konum şu ki evlerimiz birbirine yakın. bazen yiğenim durmadığında aldığım zamanlarda oldu. ama bu 3-4 haftadır almadım. baya zaman geçti ve ailem benim almamı da istiyor bazen. onlarda haklıdır diye düşünüyorum. bugün ablam ve yiğenim geldiler dedim ki evlendim, kaçtım hala kurtulamadım diye. ablam da babamı aradı ve gittiler. ablam her gün arıyor dert anlatıyor bir saat. bazen açmıyorum gerçekten bunalıyorum. açmasam bile ısrarcı kaç kere arar. 3 gün açmasam yine arar. ablama karşı ısınamıyorum, eski yaşananlar da var bu yüzden tavırlarım böyle
o ise çok unutkan umursamaz biri ama ben umursuyorum benim ablamla aram hiç iyi olmadı.
annemle babama üzülüyorum, bugün babamı arayınca geldi. babamı da bitkin halde görünce gittikten sonra çok ağladım. kendimi de suçladım ama bende buyum diyorum yapamıyorum içimden gelmiyor. bu arada yiğenimle de evlenmeden önce ilgilenirdim o yüzden bana düşkün. beni istiyor, bana daha saygılı bile olsa bir laf söylediğimde bana da saldırgan tavırla evde koltukların üstüne çıkıp yastıkları atabiliyor. bağırıyor. pedagog ile de daha yeni görüşecekler ama davranış bozukluğu çok var nasıl olacak bilmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?