'kimseden fayda yok' cümlesini duymak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
bilmiyorum bazen o kadar tatlı ve düzgün konuşuyor ki o halini görseniz hiçbir sorun yokmuş sanırsınız. bazen de birden geliyor herhalde çocuğa inatçılık geldiği zaman o küfürler, vurmalar, bağırmalar çok kötü. babam öğretti diyor küfürlere de. yani bilerek öğretmemiştir ama yanında söylüyordur sürekli trafikte vs. biraz da YouTube da oyun videolarında duydu sanırım.
Neden youtube izlemesine müsade ediliyor ki?
 
Neden youtube izlemesine müsade ediliyor ki?
o aşama işte çoktan geçildi malesef durmuyor tek telefon tabletle duruyor diye verildi daha küçükken bir sınır koyulmadı şimdi de ben ona çocuklar için YouTube indirdim. şuan o videolar çocuğa hitap etmiyor bile sıkılıyor çocuk şarkıları çizgifilmleri vs. çünkü o daha ileri şeyler izlemiş artık oyun videoları izliyordu yani 5 yaşa hitap etmeyen zaten babasında da tableti varmış. orda pubg oynamışlar babasıyla
 
youtube dan ziyade sürekli kavgaya şahit olup 2. 3. plana atılmak ilgilenilmemek vs vs bunlar çocuğu bozmuştur.
ama gerçekten direkt sizin sorununuz değil
ama arada ilgilenirseniz tabi ki sevaptır iyi olur insanların üstünden yük kalkar
ama birincil vazifeniz tabi ki değil.
 
annem ve ablamdan kimseden fayda yok diye laf işitiyorum. 5 yaşında sorunlu bir yiğenim var, anne babası ayrı, yiğenim aşırı küfrediyor ve yerinde durmuyor, bağırarak konuşuyor, annesine vuruyor vs. vs. yiğenime annem babam ve ablam bakıyor. babasına da haftada 2 gün gidiyor.

ben 8 aylık evliyim, aynı zamanda okuyorum, ev işleri vs. evde hiç yapmadığımdan dolayı zorlanıyorum. kendi halimde olmayı, sessizliği seviyorum. bir de kronik baş ağrısı var. arkadaşım vs. hiç yok. belki normal değil ama bu durumdan rahatsız değilim, seviyorum yani. ama kendi kendime de dertlerim çok, dersleri çok kafaya takıyorum, işe girmediğim için kafaya takıyorum. eşimle bazen sorunlar oluyor. neden söyledim beni dertsiz sanıyorlar, çok mutlu, rahat bir hayatım var olarak görüyorlar. bende kendi çapımda mutsuz oluyorum, depresif oluyorum.

neyse konum şu ki evlerimiz birbirine yakın. bazen yiğenim durmadığında aldığım zamanlarda oldu. ama bu 3-4 haftadır almadım. baya zaman geçti ve ailem benim almamı da istiyor bazen. onlarda haklıdır diye düşünüyorum. bugün ablam ve yiğenim geldiler dedim ki evlendim, kaçtım hala kurtulamadım diye. ablam da babamı aradı ve gittiler. ablam her gün arıyor dert anlatıyor bir saat. bazen açmıyorum gerçekten bunalıyorum. açmasam bile ısrarcı kaç kere arar. 3 gün açmasam yine arar. ablama karşı ısınamıyorum, eski yaşananlar da var bu yüzden tavırlarım böyle
o ise çok unutkan umursamaz biri ama ben umursuyorum benim ablamla aram hiç iyi olmadı.
annemle babama üzülüyorum, bugün babamı arayınca geldi. babamı da bitkin halde görünce gittikten sonra çok ağladım. kendimi de suçladım ama bende buyum diyorum yapamıyorum içimden gelmiyor. bu arada yiğenimle de evlenmeden önce ilgilenirdim o yüzden bana düşkün. beni istiyor, bana daha saygılı bile olsa bir laf söylediğimde bana da saldırgan tavırla evde koltukların üstüne çıkıp yastıkları atabiliyor. bağırıyor. pedagog ile de daha yeni görüşecekler ama davranış bozukluğu çok var nasıl olacak bilmiyorum.
Yeğeninizin uzman desteği alması şart. Kendi kendine böyle olmamıştır. Ablanız kendi çocuğunun sorumluluğunu kendi almalı. Sizler kendi hayatlarınızdan zaman ayırabildiğiniz kadar yanında olabilirsiniz bunu da kabullenmeli. Ablanızla yaşadıklarınızı, aranızdaki bağı iletişimi bilemem yorumlamak haddim de olmaz ancak “evlendim kurtulamadım” şeklinde kovmaktan beter etmeniz de çok kırıcı olmuş. Ailemizi kendimiz seçemiyoruz maalesef hepimizin yaşadığı sorunlar problemler var ancak her şeyi konuşmanın bir yolu da var. Evden kovalamak telefon açmamak falan çözüm değil. Açık açık konuşmalısınız. En fazla bir kaç gün gerginlik yaşanır, sonrasında yavaş yavaş kabullenmeye başlar ablanız. Konuşmanızdan da anlamazsa ve sizin için ablanız olmazsa olmazınız değilse görüşmeyebilirsiniz. Anne ve babanıza gelince onlar için yapabileceğiniz bir şey yok. Sizin olduğu kadar ablanızın da anne babası. Evlatlarına sahip çıkmalarından daha doğal bir durum yok. Yoruluyorlardır ancak evlada sırtını dönmek de yapılabilecek bir şey değil. Aslında illa ki anne babanızın hafiflemesini istiyorsanız siz de elinizi taşın altına koyabilirsiniz. Ama diyorsunuz ki annem babam da yorulmasın, ben de yorulmayayım ablam başının çaresine baksın.
 
youtube dan ziyade sürekli kavgaya şahit olup 2. 3. plana atılmak ilgilenilmemek vs vs bunlar çocuğu bozmuştur.
ama gerçekten direkt sizin sorununuz değil
ama arada ilgilenirseniz tabi ki sevaptır iyi olur insanların üstünden yük kalkar
ama birincil vazifeniz tabi ki değil.
çok ilgileniyorlar ama davranışlarına gerekli tavır konulamadı, ve ne yaparsa yapsın sevildiğini biliyor. ayrıca evet gördüğü yaşadığı şeylerde etkili, ben haftada bir görüyodum, bu son 3-4hafta uzadı süre derslerimden dolayı
 
yiğenimi seviyorum ve üzülüyorum aslında sanki onu istemiyormuşm gibi algı olmasın küçükken de vakit geçirdik ama şimdi gerçekten kafamda kendi sorunlarımla uğraşıyor gibiyim, başka hiçbir şey yapmak istemiyorum. haftada bir kere görüyordum zaten, sadece son 3-4 hafta uzun bir zaman geçti.
Bunalmanız normal hepimiz insanız her zamanımız bir olmaz
 
Söyledim demiş ama bilemedim. İnsanın bunu ablasına söylemesi için ablasından nefret ediyor olması gerek bence.
Bence de bütün mesele bu. Yoksa konu içeriğinde çocuğun durumundan dolayı ablasına da üzüldüğünden söz ederdi. Çünkü abla için de kolay değildir böyle bir çocukla ne yapacağını bilememek. Ancak hep ablaya bir sitem var gibi. Kendisi de destek olmak istemiyor ve anne babasının da destek olmasını istemiyor. Belki anne babayı asıl yoran şey iki kardeş arasındaki sorunlardır. Çünkü ilişkileri iyi olsa birbirlerine daha çok destek olurlar. Öyle olmadığında anne baba olarak iki taraf için de koşturmak iki tarafı da anlamaya çalışmak, iki tarafı da kendilerince haklı bulmak, iki tarafı da kırmamaya çalışmak daha yorucu oluyor. Bir çok ailede kardeşler arasında yaşanan sorunlarda en çok yıpranan anne baba oluyor.
 
Evinize ablanız gelmiş, misafir olmuş ve siz hiç hoş karşılamamışsınız.. Resmen "sizi evimde istemiyorum" demişsiniz.. Ablanız anlattığınız gibi arsız bir insan olsaydı o lafınızın üzerine hala evinizde kalmaya devam ederdi ama babanızı arayıp gitmeyi tercih etmiş.. Ki ben olsam gider daha da sizin evinize adım atmazdım..

Diğer meseleye gelince ablanızın çocuğunu anneniz babanız ya da siz bakmak zorunda değilsiniz elbette.. Eğer çocuk düşünürseniz siz de ona göre davranmalısınız, aslında çocuk düşünen herkes o çocuğun bütün sorumluluğunun anne ve babasında olduğunu düşünerek yapmalı..

Ama aile olmak, anne baba olmak, kardeş olmak, teyze, dayı, amca, hala olmak da başka birşey.. Bu kişinin kendi bileceği iş fakat bence bu tarz durumlarda yine de birlik olmak, destek olmak gerektiği düşüncesindeyim..Ablanız kocasıyla gezecek, gününü gün edecek diye bakmıyor ki kimse çocuğa 😐

Bence biraz ablanızı düşünün?? Boşanmış, üstüne de sorunlu bir çocuğu var?? Eşi yok, belli ki başka bir güvencesi yok.. Tek varlığı evladı ve ailesi olarak sizsiniz..

Bu benim düşüncem elbette ama ben olsam ablamı hiç düşünmüyor bile olsam sırf annem babam biraz nefes alsın diye sizin yaptığınızı yapıp da ablamı evimden göndermezdim..
 
Evinize ablanız gelmiş, misafir olmuş ve siz hiç hoş karşılamamışsınız.. Resmen "sizi evimde istemiyorum" demişsiniz.. Ablanız anlattığınız gibi arsız bir insan olsaydı o lafınızın üzerine hala evinizde kalmaya devam ederdi ama babanızı arayıp gitmeyi tercih etmiş.. Ki ben olsam gider daha da sizin evinize adım atmazdım..

Diğer meseleye gelince ablanızın çocuğunu anneniz babanız ya da siz bakmak zorunda değilsiniz elbette.. Eğer çocuk düşünürseniz siz de ona göre davranmalısınız, aslında çocuk düşünen herkes o çocuğun bütün sorumluluğunun anne ve babasında olduğunu düşünerek yapmalı..

Ama aile olmak, anne baba olmak, kardeş olmak, teyze, dayı, amca, hala olmak da başka birşey.. Bu kişinin kendi bileceği iş fakat bence bu tarz durumlarda yine de birlik olmak, destek olmak gerektiği düşüncesindeyim..Ablanız kocasıyla gezecek, gününü gün edecek diye bakmıyor ki kimse çocuğa 😐

Bence biraz ablanızı düşünün?? Boşanmış, üstüne de sorunlu bir çocuğu var?? Eşi yok, belli ki başka bir güvencesi yok.. Tek varlığı evladı ve ailesi olarak sizsiniz..

Bu benim düşüncem elbette ama ben olsam ablamı hiç düşünmüyor bile olsam sırf annem babam biraz nefes alsın diye sizin yaptığınızı yapıp da ablamı evimden göndermezdim..
ablam yine yarın arar hiçbir şey olmamış gibi, gerçekten takmıyor kendi de her lafı söyler ben ne dedim ki der mesela. ama bende de birikim olduğu için böyle oldu sanırım her sorun çıktığında beni aramasından daralıyorum, aşağı in gel bu tarafa dedi mesela ben evde temizlik yapıyorum. gelemem dedim zorluyor ben evden çocuğu nasıl çıkaracağım diye, (anneannesinden gitmek istemiyormuş)
bu arada yiğenim de bana düşkün bende onu seviyorum ama kafam çok yoğun bilemiyorum işte bu aralar vakit ayıramadım derslerden dolayı
 
Bu sözü nasıl diyebildiniz😲 ablanızın yerinde olsam daha görüşmem sizinle
laflara bakacak olsak benim de onunla görüşmemem lazımdı ama görüşüyorum malesef yine annem babam ve yiğenim için görüşüyorum bu konu sonrası inanılmaz belki ama yiğenimle telde vs. konuşuyoruz en azından. benim kafam bu aralar hiçbir şey götürmüyor, çok başım ağrıyor ve stresliyim. aslında özel olarak ilgilensem başka hiçbir işim olmasa, dersim olmasa isterdim çoğunlukla ilgilenmeyi çünkü bende daha sakin duruyor benden biraz daha çekiniyor
 
laflara bakacak olsak benim de onunla görüşmemem lazımdı ama görüşüyorum malesef yine annem babam ve yiğenim için görüşüyorum bu konu sonrası inanılmaz belki ama yiğenimle telde vs. konuşuyoruz en azından. benim kafam bu aralar hiçbir şey götürmüyor, çok başım ağrıyor ve stresliyim. aslında özel olarak ilgilensem başka hiçbir işim olmasa, dersim olmasa isterdim çoğunlukla ilgilenmeyi çünkü bende daha sakin duruyor benden biraz daha çekiniyor
Bu zihniyetle görüşmemeniz iki taraf içinde sağlıklı olur.Benim aile kavramım sizinkinden çok farklı o yüzden anlaşamayız bu konuda.
Her gün alın bakın denilmesi doğru olmaz ama arada yalnız vakit geçirebilirsiniz ablanızla anlaşamıyorsanız.Ama istemiyorsunuz yapacak bir şey yok.
 
3 4 hafta dediğiniz muhtemelen 1 ay.
1 ayda insanın ailesine ayıracak 2 saat vakti yoksa kusura bakmayın da gerek de yok öyle aileye.

Ben de ablanız konumundayım, hiçbir talebim neredeyse yok, ailem dibimde olmasına rağmen çocuklar olduktan sonra ayda bir belki iki ayda bir görüşmeye başladık ve cidden anladım ki ‘kimseden hayır yok’.
İnsanın beklediği bir hayır da yok zaten, birkaç teselli cümlesi o kadar, bazen bir tabak sıcak yemek.
Ötesi değil.
Size hak vermemim mümkünatı yok yani.
 
annem ve ablamdan kimseden fayda yok diye laf işitiyorum. 5 yaşında sorunlu bir yiğenim var, anne babası ayrı, yiğenim aşırı küfrediyor ve yerinde durmuyor, bağırarak konuşuyor, annesine vuruyor vs. vs. yiğenime annem babam ve ablam bakıyor. babasına da haftada 2 gün gidiyor.

ben 8 aylık evliyim, aynı zamanda okuyorum, ev işleri vs. evde hiç yapmadığımdan dolayı zorlanıyorum. kendi halimde olmayı, sessizliği seviyorum. bir de kronik baş ağrısı var. arkadaşım vs. hiç yok. belki normal değil ama bu durumdan rahatsız değilim, seviyorum yani. ama kendi kendime de dertlerim çok, dersleri çok kafaya takıyorum, işe girmediğim için kafaya takıyorum. eşimle bazen sorunlar oluyor. neden söyledim beni dertsiz sanıyorlar, çok mutlu, rahat bir hayatım var olarak görüyorlar. bende kendi çapımda mutsuz oluyorum, depresif oluyorum.

neyse konum şu ki evlerimiz birbirine yakın. bazen yiğenim durmadığında aldığım zamanlarda oldu. ama bu 3-4 haftadır almadım. baya zaman geçti ve ailem benim almamı da istiyor bazen. onlarda haklıdır diye düşünüyorum. bugün ablam ve yiğenim geldiler dedim ki evlendim, kaçtım hala kurtulamadım diye. ablam da babamı aradı ve gittiler. ablam her gün arıyor dert anlatıyor bir saat. bazen açmıyorum gerçekten bunalıyorum. açmasam bile ısrarcı kaç kere arar. 3 gün açmasam yine arar. ablama karşı ısınamıyorum, eski yaşananlar da var bu yüzden tavırlarım böyle
o ise çok unutkan umursamaz biri ama ben umursuyorum benim ablamla aram hiç iyi olmadı.
annemle babama üzülüyorum, bugün babamı arayınca geldi. babamı da bitkin halde görünce gittikten sonra çok ağladım. kendimi de suçladım ama bende buyum diyorum yapamıyorum içimden gelmiyor. bu arada yiğenimle de evlenmeden önce ilgilenirdim o yüzden bana düşkün. beni istiyor, bana daha saygılı bile olsa bir laf söylediğimde bana da saldırgan tavırla evde koltukların üstüne çıkıp yastıkları atabiliyor. bağırıyor. pedagog ile de daha yeni görüşecekler ama davranış bozukluğu çok var nasıl olacak bilmiyorum.
Cok bencilsin bence. Derdini anlatirken bile ilk once kendini uzun uzun anlattin. Aile ne demek bilmiyorsun. Sen onlara, onlara sana yardimci olacak. Iyiki benim boyle kardesim yok.
 
3 4 hafta dediğiniz muhtemelen 1 ay.
1 ayda insanın ailesine ayıracak 2 saat vakti yoksa kusura bakmayın da gerek de yok öyle aileye.

Ben de ablanız konumundayım, hiçbir talebim neredeyse yok, ailem dibimde olmasına rağmen çocuklar olduktan sonra ayda bir belki iki ayda bir görüşmeye başladık ve cidden anladım ki ‘kimseden hayır yok’.
İnsanın beklediği bir hayır da yok zaten, birkaç teselli cümlesi o kadar, bazen bir tabak sıcak yemek.
Ötesi değil.
Size hak vermemim mümkünatı yok yani.
2 sene sonraki konusu ablamin cocugunu beraber buyuttuler benimle ilgilenmiyorlar olmasi muhtemel.
ama ne yazik ki insanlar kendilerinde hata gormuyorlar.
 
2 sene sonraki konusu ablamin cocugunu beraber buyuttuler benimle ilgilenmiyorlar olmasi muhtemel.
ama ne yazik ki insanlar kendilerinde hata gormuyorlar.
Ben fayda kısmını inanın geçtim, çocuklar ciddi anlamda bazen birini tutturuyor.
Bu teyze olur, anneanne olur ki anne baba ayrı büyüyen bir çocuk zaten konudaki.
1 ay içerisinde koskoca 30 gün, 2 saat yahu, kimseye yardım da olmaz zulüm de.
2 saat altı üstü, git bir oyun oyna ya da getir eve film saati yap geç.

Bu kadar önemli napıyoruz, atom mu parçalıyoruz Allah aşkına?
 
3 4 hafta dediğiniz muhtemelen 1 ay.
1 ayda insanın ailesine ayıracak 2 saat vakti yoksa kusura bakmayın da gerek de yok öyle aileye.

Ben de ablanız konumundayım, hiçbir talebim neredeyse yok, ailem dibimde olmasına rağmen çocuklar olduktan sonra ayda bir belki iki ayda bir görüşmeye başladık ve cidden anladım ki ‘kimseden hayır yok’.
İnsanın beklediği bir hayır da yok zaten, birkaç teselli cümlesi o kadar, bazen bir tabak sıcak yemek.
Ötesi değil.
Size hak vermemim mümkünatı yok yani.
yorumunuzda haklısınız. ama bizim yaşadığımız şeyler var ve unutamıyorum, ısınamıyorum o yüzden böyle davranmamı da engelleyemiyorum çünkü ona karşı içten değilim. şuanda yiğenim için görüşüyorum, çoğunlukla yiğenimle telde konuşuyorum. benim aşırı baş ağrısı, stres gibi sorunlarım var sanki erken yaşlanmışım gibi hissediyorum bu yüzden kafam götürmüyor bir arada olmayı. bende de psikolojik sorunlar var büyük ihtimalle.
ablam geldiğinde sadece kendi sorununu anlatıyor telefonda arıyor saatlerce kendini anlatıyor. ben arada birkaç cümle söylesem dinlemiyor bile. bir ara telini günlerce açmadım. yine arıyor sürekli bir insanın anlaması lazım artık ben kırıcı olmaya zorlanıyorum ama mesela bu cümlemden sonra da yarın arayacaktır. bu arada söylediği şeyler de katılmadığım noktalar oluyor bağırarak konuşmaya başlıyor annem ve babamla ilgili çok laf söylüyor mesela ben kaldıramıyorum defalarca dedim onları bana şikayet etme diye anlamıyor
 
yorumunuzda haklısınız. ama bizim yaşadığımız şeyler var ve unutamıyorum, ısınamıyorum o yüzden böyle davranmamı da engelleyemiyorum çünkü ona karşı içten değilim. şuanda yiğenim için görüşüyorum, çoğunlukla yiğenimle telde konuşuyorum. benim aşırı baş ağrısı, stres gibi sorunlarım var sanki erken yaşlanmışım gibi hissediyorum bu yüzden kafam götürmüyor bir arada olmayı. bende de psikolojik sorunlar var büyük ihtimalle.
ablam geldiğinde sadece kendi sorununu anlatıyor telefonda arıyor saatlerce kendini anlatıyor. ben arada birkaç cümle söylesem dinlemiyor bile. bir ara telini günlerce açmadım. yine arıyor sürekli bir insanın anlaması lazım artık ben kırıcı olmaya zorlanıyorum ama mesela bu cümlemden sonra da yarın arayacaktır. bu arada söylediği şeyler de katılmadığım noktalar oluyor bağırarak konuşmaya başlıyor annem ve babamla ilgili çok laf söylüyor mesela ben kaldıramıyorum defalarca dedim onları bana şikayet etme diye anlamıyor
Siz ablanızla görüşmek istemeyebilir, ona karşı sınır çizebilirsiniz, kimseyi ilgilendirmez.
Bunun acısını yiğenden çıkarmayın yeter, özel olarak ona birkaç saat ayırmanız gerekli.
İleride çok mutlu olacağınız bir ilişkiniz olur, teyzelik başka bir şey, sırdaş olursunuz birbirinize akıl hocası olur, hayatında önemli yer edinirsiniz.
Ablanızdan bağımsız düşünün bunu.
 
Cok bencilsin bence. Derdini anlatirken bile ilk once kendini uzun uzun anlattin. Aile ne demek bilmiyorsun. Sen onlara, onlara sana yardimci olacak. Iyiki benim boyle kardesim yok.
bencil olan benim ablam malesef. sadece kendi sorunlarına odaklı, beni hiç dinlemeyen hep kendini anlatan, annem ve babam hakkında kötü şeyler söyleyen ona katılmayınca bağırıp çağıran birisi. bunları anlatma bana ben sana hak veremiyorum tartışıyoruz dediğim halde anlamayan, açmadığım halde defalarca arayan, neden açmadığımı söylediğimde bile davranışlarına devam eden.. yani bilemiyorum
 
Yazık çocuğa üzüldüm gerçekler. Yetişkinler el ele verip çocuğun psikolojisini bozmuşlar . Bir öğretmen olarak ne sizin sorunlarınız , ne babası ne annesi ne de sizin aileniz için söylüyorum hiiiiçççç önemli değilsiniz . Önemli olan hiçbir günahı olmayan o çocuk . Seneye ilkokula başlayınca sorunlu çocuk olması muhtemel . Arkadaşlarıyla anlaşamayacak belki de . Ödevlerini zamanında yapma sorumluluğu gösteremeyecek .
Anne baş edemeyince dede ve anneannesine götürüyor , okulla da ilgilenmeyip öğretmeni muhtemelen kötüleyecek .
Yaşadıkları zordur annenin anlıyorum . Boşanmak bazı kişilerde psikolojik travma yaratabilir. Ama ailesi arkasındayken bir şekilde ,çocuğum için deyip önce kendini iyileştirmeliydi. Sonrasında çocuğa gereken ilgiyi gösterebilirdi . Sonuçta bir çocuk en çok anne baba şefkati ister .
Anne ve babanızın yorgun olması da anlaşılır . Çünkü zaten onlar kendi çocuklarını büyüttüler , kafa dinleme zamanları gelmiş olabilir . Ha evlatlarına sahip çıkmışlar , destek olmuşlar Allah razı olsun. Ancak iyi niyetlerini suistimal etmemeli ablanız . Siz de destek çıkmalısınız yaşlı insanlar onlar . Şu dünyada hep mi dertlere göğüs veren kişi olsunlar ???
Siz de sağlıklı görünmediniz bana . yükleriniz çok ağır ya da abartıyorsunuz . Bir tahlil vs yaptırın . Belki kan değerleriniz düşüktür . Bir çoğumuz sabah çocukları kreşe veya bakıcıya bırakıp , tüm gün çalışıp , akşama alışverişi yapıp , çocukları toplayıp , evle ilgilenip , ödev yaptırıyoruz . Ancak akşam babaları çocuklarla ilgilenirken kendimize zaman ayırıyoruz .
Bu süreçte korunmayı ihmal etmeyin .
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back