Evinize ablanız gelmiş, misafir olmuş ve siz hiç hoş karşılamamışsınız.. Resmen "sizi evimde istemiyorum" demişsiniz.. Ablanız anlattığınız gibi arsız bir insan olsaydı o lafınızın üzerine hala evinizde kalmaya devam ederdi ama babanızı arayıp gitmeyi tercih etmiş.. Ki ben olsam gider daha da sizin evinize adım atmazdım..
Diğer meseleye gelince ablanızın çocuğunu anneniz babanız ya da siz bakmak zorunda değilsiniz elbette.. Eğer çocuk düşünürseniz siz de ona göre davranmalısınız, aslında çocuk düşünen herkes o çocuğun bütün sorumluluğunun anne ve babasında olduğunu düşünerek yapmalı..
Ama aile olmak, anne baba olmak, kardeş olmak, teyze, dayı, amca, hala olmak da başka birşey.. Bu kişinin kendi bileceği iş fakat bence bu tarz durumlarda yine de birlik olmak, destek olmak gerektiği düşüncesindeyim..Ablanız kocasıyla gezecek, gününü gün edecek diye bakmıyor ki kimse çocuğa
Bence biraz ablanızı düşünün?? Boşanmış, üstüne de sorunlu bir çocuğu var?? Eşi yok, belli ki başka bir güvencesi yok.. Tek varlığı evladı ve ailesi olarak sizsiniz..
Bu benim düşüncem elbette ama ben olsam ablamı hiç düşünmüyor bile olsam sırf annem babam biraz nefes alsın diye sizin yaptığınızı yapıp da ablamı evimden göndermezdim..