Anneanne değil ama teyzeyim, enküçük kardeşimin de vardır böyle beklentileri ; arada laf sokar iki çocuğu yalnız büyütüyorum, kimse destek olmadı diye, en son o kadar ağır bir cevap verdim ki sanırım on yıl unutmaz. Ailede kötü bir şey olsa hepsinin çocuğu benimdir o ayrı mesele ki bir yeğenimi 6aylıktan 22 yaşına, diğerini 2 yaşından 6 yaşına kadar ben büyüttüm anneleri boşanıp eve döndüğünde. Ancak bile isteye çocuk yapıp, zorluğunu bile bile ikinciyi de yapıp sonra bana yardım etmiyorsunuz meselesine gülüyorum.
Şu an da küçük kardeşimin biri 8 diğeri 2,5 yaşında, ortanca kardeşiminde 4 yaşında olmak üzere üç tane yeğenim var, üçüne de bakmam, kafam kaldırmıyor çünkü. Hele biraraya geldiklerinde ortamı bir saat içinde terk ediyorum, bunalıyorum çocuk sesinden. Bu onları sevmediğim anlamına gelmez, haaa büyüdüklerinde bana gelmezler mi gelmesinler bu boya onlarla gelmedim, kimse beni bununla tehdit edemez. Keza 22 yaşına baktığım yeğenim ki canımın içidir bayramdan bayrama lütfen arıyor, o kadar emeğin hiç bir karşılığı yok. Bu açıdan kayınvalidenizi anlıyorum ve suçlanacak bir durum göremiyorum