Keyfine düşkün anne

bunları bildiğim için göndermekte ısrarcıyım, başta da dediğim gibi özellikle sosyal anlamda ciddi farklılık oluştu gidebildiği zamanlarda. pandemi çockları bunlar malum, oğlum geçen yıl anne baba dışında kimseyi görmeden büyüdü desem yeridir, kalabalık ortama girince rahatsı oluyor, parkta kaydırakta vs arkasından gelen çocuk gördü mü ağlıyordu. bunları aştık çok şükür. kendi kendine yemeyi öğrendi, artık ben veya babaannesi yemek yedirecek olsak kaşığı elimizden alıyor kendim yiyeceğim diye. bunlar en basit örnekler. tüm bunlardan bahsedince amaan kendi kendine yiyemeyen insan mı var elbet öğrenecek vs diyorlar bakış açısı bu.
Siz bosverin onları , kreşin katkısı inanılmaz çocuklara , olay sadece kendi kendine yemek değil ki , tonlarca şey öğreniyor , içiniz rahat olsun
 
Ne alaka yahu? Çalışmayan anneler de gönderiyor çocuklarını kreşe. Keyif için, bakacak kimse yok diye mi? Çocuk sosyalleşsin, yaşıtlarıyla iletişim kurmayı, paylaşmayı, oynamayı öğrensin, sizin gün içinde 1-2 tanesini ancak yaptıracağınız onlarca etkinliği yapsın, okul hayatına alışsın diye gönderiyorlar. Kendi uzantısı gibi, ilkokula başlayana kadar çocuğunu dibinden ayırmayıp bireyselleşmesine engel olmak marifet değil. Siz doğru olanı yapıyorsunuz. 3 yaş ideal zaten kreş için.
 
Bu ifade annem, eşim ve kayınvalidemin ortak görüşü; benim hakkımda böyle düşünüyorlar.
Daha önce ocakta 3 yaşına girecek oğlumu kreşe göndermekle alakalı konular açmıştım hatırlayanlarınız olabilir. eylül ayından beri oğlumu yarım gün kreşe gönderiyorum, genel olarak kreşten memnunum. Başladığından beri oğlumda sosyal anlamda kazanımlar görüyorum. Planım bir kaç ay yarım gün göndermek, baharda da tam güne çevirmekti. Ben öğretmenim, oğluma anneannesi ve babaaannesi dönüşümlü olarak baktılar bu zamana kadar ancak bu sistemi daha fazla yürütmek istemiyorum pek çok sebepten ötürü. En başta anneannemin rahatsızlanması ve artık annemin ona bakması gerekiyor oluşu ve kayınvalidemin evi uzakta olduğu için hafta içi sürekli bizde kalıyor olma durumu. Kayınvalidemin hijyen sorunu var, ayrıca oğlumla inatlaşıyor, ona komik geldiği için sürekli o yaşta çocukla zıtlaşıyor ve bu yüzden oğlumda şimdiden her şeye hayır deme, kv nin kullandığı acayip lafları tekrar etme ve daha bir sürü davranış bozukluğu oluştu. Bu yüzden artık kreş seçeneği bizim için en iyisi gibi gözükse de oğlum sürekli hastalandığı için doğru düzgün kreşe devam edemiyor.

Bu ay nerdeyse oğlum hep evdeydi, tekrar eden burun akıntısı, önce kuru başlayıp sonra doluya çeviren öksürük başlıca şikayetimiz. Kreşin ilk yılı olduğu için hastalanması beklediğim bir şeydi ama bu ay biraz ağır geçti, bronşları daraldığı için artık 10 gün boyunca antibiyotik kullandık, doğal yöntemler, hava vermek vs işe yaramamaya başladı. Oğlum toparladı ve ben bugün kreşe tekrar gönderdim ancak günler öncesinden bugün göndereceğimi bildikleri için başta eşim, sonra annem ve kv göndermememi söylüyorlar ısrarla. eşime göre zaten annesi gelip bakıyor ne gerek var oğlanın kreşe gitmesine, zaten çok küçük. derslerden geri mi kalıyor sanki gitmese diye dalga geçiyor. annem açık açık "sen kendi keyfine düşkün olduğun için çocuğu yollamak istiyorsun" gibi bir laf etti hatta o yüzden gerildik. halbuki çocuğu yarım gün gönderiyor olmak benim için çok daha yorucu, sabah bırakıp öğle aramda kreşten alıp eve bırakıp sonra gene okula dönen benim. üstelik evde de her gün kayınvalide ağırlıyorum oğlana yarım gün bakacak diye. kv pek bir şey diyemese de onun da düşüncesini anlayabiliyorum. oğlum hastayken sürekli vah vah yavrum evde bir dinlenemedi bir toparlayamadı küçücük haliyle yollara düşüyor sabah vs derdi.

Bilemiyorum ben bağışıklık kazanması gerektiği, er ya da geç kaç yaşında olursa olsun okula başladığında gene aynı süreçleri yaşayacağımız için ha o zaman ha şimdi diye bakıyorum, o yüzden kreşe gönderme taraftarıyım. ayrıca gerçekten kv ile tüm gün eve tıkılı kalmasının oğluma hiçbir şey kazandırmadığını, aksine pek çok olumsuz davranış kazandığını gözlemliyorum. kv sağ olsun yemesine içmesine üstüne başına dikkat eder ancak tüm gün müge anlı ve türevleri açıktır, çocukla oyun oynamaz, oğlum hareketlenince şikayet eder vs vs artık ona teşekkür edip dinlendirme zamanımız geldi bence :KK70: ama öte yandan gerçekten oğlum sürekli hastalanırsa vicdan azabı da duyacağım çünkü zor toparlıyor, gece öksürükten uyuyamadığı zaman benim yüzümden diye düşünüp kahrolacağım, zaten çevremdeki herkes böyle hissettiriyor sağ olsunlar. daha 3 yaşına gelmemiş bebesini hasta olma pahasına kreşe yollayan keyfine düşkün anne miyim ben gerçekten ? :KK43:
Hiç kimse onu sizin kadar düşünemez ve sizin kadar sevemez iyiliğini sizin kadar kimse isteyemez kendinizden emin olun çocuğunuz için ölçüp biçip düşünerek aldığınız karar en doğrusudur anneler hisseder bilir
Ayriyeten 10 ve 7 yaşındaki iki oğlum okul açıldığından beri 2 şer kez hastalandılar ve evdeki 1 yaşındaki kardeşlerine getirdiler o da hastalandı
Bu yıl salgınlar zor atlatıldı Norovirüs salgını kreşlerde rota salgını grip nezle salgını çok fazlaydı aşırı hijyen olduğu için 2 senedir bağışıklıklar dustu sizin de çocuğunuz zamanla daha güçlü hale gelecek bu anlamda hemen etkilenmeyecek
 
10 0cakda oglum 3 yasina girecek
2 aydir krese gidiyor tam gün
Iyi ki yollamışım iyi ki...
2 ayda akici konusmaya baskadi
Tuvalet egitimi zaten vardi
Ama kendi basina gidip yapmaya basladi
Maalesef ekran vardi hayatimizda gunde 1 saat kadar
Neredeyse 0landi
Okuldan gelince o beni ben onu özlüyorum oyun oynuyoruz
Ekran talep etmedikce açmıyorum zorlansam da
Evde zaten tv yok pc den aciyorduk o da gozonunde degil
En cok bundan dolayi mutluyum
Emerek uyudugu icin uyumaz diye endise ediyordum
Ama ogretmeni oyle anlayisla yaklasti ki oryantasyon tamamlandığı gunden itibaren uyudu sorunsuz
Ilk ay 1 2 sefer hastalandi ama cok sürmedi şükür en yorucusu o
Ama maaleaef pandemi boyu evde izole yasadiklari icin boyle
Zamanla gelisecek bagisikliklari
Hic hic kendinizi suclamayin

Ama dogru kres onemli
Ben oglum 6 ayliktan beri kresimizi radara almistim arastirdim takip ettim surekli
Fiyat olaraj bütçemizi zorlasa da yedigimden kisip yolluyorum

Okul öncesi egitimin onemini maalesef y kusagi dahi anlayamiyor
Halbuki suc oranlarini ciddi anlamda azaltan önmli bir konu
Cok yakinda 3 yaşında eğitimin zorunlu olmasini temenni ediyorum..
 
Sadece kadinlarda bir itham bu biliyormusun? Keyfine düskün olmak. Kadin oysa didinmeli, kendini yipratmali, kendini sifirlamali.

Erkekmi? O sadece çalişmali. Eve gelince yemeğe hazir oluo, yorulmuş oluyor ya. Bir iki çocuğu kucağinda alinca harika baba oluveriyor.

Bu yaştaki çocuk evet kreşe gitmeli. Hasta olunca evet evde biraz toparlanmali, ama ondan sonra tekrar gitmeli. Bu yaştaki çocuga anneann, babaanne bişey veremez daha. Beyinleri sünger gibi, bilgi ve düzen isterler. Akranlari ile oynamak isterler. Yaşlilar önünde yemek meyve olsun, istediği saat yat kalkin, güzel hayat olduğunu düşünüyorlar.

Evet güzel, ama çocuklar için değil. Onlar aktif, erkenden kalkip oyun, ziplamak istiyorlar. Kimseyi dinleme ve yolla kreşe cocuğu kisacasi.
 
Bu ifade annem, eşim ve kayınvalidemin ortak görüşü; benim hakkımda böyle düşünüyorlar.
Daha önce ocakta 3 yaşına girecek oğlumu kreşe göndermekle alakalı konular açmıştım hatırlayanlarınız olabilir. eylül ayından beri oğlumu yarım gün kreşe gönderiyorum, genel olarak kreşten memnunum. Başladığından beri oğlumda sosyal anlamda kazanımlar görüyorum. Planım bir kaç ay yarım gün göndermek, baharda da tam güne çevirmekti. Ben öğretmenim, oğluma anneannesi ve babaaannesi dönüşümlü olarak baktılar bu zamana kadar ancak bu sistemi daha fazla yürütmek istemiyorum pek çok sebepten ötürü. En başta anneannemin rahatsızlanması ve artık annemin ona bakması gerekiyor oluşu ve kayınvalidemin evi uzakta olduğu için hafta içi sürekli bizde kalıyor olma durumu. Kayınvalidemin hijyen sorunu var, ayrıca oğlumla inatlaşıyor, ona komik geldiği için sürekli o yaşta çocukla zıtlaşıyor ve bu yüzden oğlumda şimdiden her şeye hayır deme, kv nin kullandığı acayip lafları tekrar etme ve daha bir sürü davranış bozukluğu oluştu. Bu yüzden artık kreş seçeneği bizim için en iyisi gibi gözükse de oğlum sürekli hastalandığı için doğru düzgün kreşe devam edemiyor.

Bu ay nerdeyse oğlum hep evdeydi, tekrar eden burun akıntısı, önce kuru başlayıp sonra doluya çeviren öksürük başlıca şikayetimiz. Kreşin ilk yılı olduğu için hastalanması beklediğim bir şeydi ama bu ay biraz ağır geçti, bronşları daraldığı için artık 10 gün boyunca antibiyotik kullandık, doğal yöntemler, hava vermek vs işe yaramamaya başladı. Oğlum toparladı ve ben bugün kreşe tekrar gönderdim ancak günler öncesinden bugün göndereceğimi bildikleri için başta eşim, sonra annem ve kv göndermememi söylüyorlar ısrarla. eşime göre zaten annesi gelip bakıyor ne gerek var oğlanın kreşe gitmesine, zaten çok küçük. derslerden geri mi kalıyor sanki gitmese diye dalga geçiyor. annem açık açık "sen kendi keyfine düşkün olduğun için çocuğu yollamak istiyorsun" gibi bir laf etti hatta o yüzden gerildik. halbuki çocuğu yarım gün gönderiyor olmak benim için çok daha yorucu, sabah bırakıp öğle aramda kreşten alıp eve bırakıp sonra gene okula dönen benim. üstelik evde de her gün kayınvalide ağırlıyorum oğlana yarım gün bakacak diye. kv pek bir şey diyemese de onun da düşüncesini anlayabiliyorum. oğlum hastayken sürekli vah vah yavrum evde bir dinlenemedi bir toparlayamadı küçücük haliyle yollara düşüyor sabah vs derdi.

Bilemiyorum ben bağışıklık kazanması gerektiği, er ya da geç kaç yaşında olursa olsun okula başladığında gene aynı süreçleri yaşayacağımız için ha o zaman ha şimdi diye bakıyorum, o yüzden kreşe gönderme taraftarıyım. ayrıca gerçekten kv ile tüm gün eve tıkılı kalmasının oğluma hiçbir şey kazandırmadığını, aksine pek çok olumsuz davranış kazandığını gözlemliyorum. kv sağ olsun yemesine içmesine üstüne başına dikkat eder ancak tüm gün müge anlı ve türevleri açıktır, çocukla oyun oynamaz, oğlum hareketlenince şikayet eder vs vs artık ona teşekkür edip dinlendirme zamanımız geldi bence :KK70: ama öte yandan gerçekten oğlum sürekli hastalanırsa vicdan azabı da duyacağım çünkü zor toparlıyor, gece öksürükten uyuyamadığı zaman benim yüzümden diye düşünüp kahrolacağım, zaten çevremdeki herkes böyle hissettiriyor sağ olsunlar. daha 3 yaşına gelmemiş bebesini hasta olma pahasına kreşe yollayan keyfine düşkün anne miyim ben gerçekten ? :KK43:
Kreşin ilk yılları çocuklar çok hasta oluyor alışma süreci evde olmuyor mu evde de oluyor bnm kızda bu ay 2. Kez oldu. Kocaman adam gibi öksürüyor 😔😔😔
 
Keyfinize falan düşkün değilsiniz. Hepsine kulağınızı tıkamadığınız sürece ve sürekli açıklama yaptığınız sürece yorum yapmaya devam edecekler.
10 ve 7 yaşında iki çocuğum ve ben okul açıldığından beri sürekli hastayız. Eve kapandık bu yıl hastalıkların fazla olması çok normal, yeniden bağışıklık kazanıyoruz.
 
Üffff bu KV de koca da amm kafa zırıltısı yaptılar

Okurken sinirlendim, siz bir annesiniz tabi ki çocuk için en doğruy yapmaya çalışıyorsunuz. Bir rahat bırakmadılar sürekli arkada bir zırıldanma şeklinde fon müziği

Yapılacak şey belli alın KVyi kocayı sizin derdiniz ne para mı diye iyice bağırın. Klasik olacak ama bir cinnet bu işi çözer. tek kelime konuşmayın artık kesin diyeceksiniz. Kocanın da eline bavulu verin adam olana kadar anasında kalsın aklı başına gelince gelsin. Bu nedir yahu... Sizin yerinizde olsam KV arayınca açmam eve falan da almam. Bunlara ben iyi bir dayak atmıştım çoktan. Kocaya tokat/yumruk atardım sonra boğazını sıkardım herhalde. Okurken dellendim kaçtır aynı konu.Türk kadınları dangalak KV-koca ikilileri sayesinde sabırtaşı olmuş arkadaş:KK51:
 
ben lisede çalışıyorum, lise grubu dahi o şekilde. hem mevsimsel hastalıklar, hem de covid yüzünden kapanan sınıflarla boğuşuyoruz. hastalık her yerde. oğlanı okula yollamasam da benden kapar, babasından kapar. sonuçta hepimizin bir şekilde dışarıyla teması var. ama anlatamıyorum bu durumu. işin kötüsü dr umuz da daha kreş için yaşı küçük, yollamak zorundaysanız da bağışıklık destekleyici yazayım vs dedi, eşimin fikirlerini desteklemiş oldu.
Çalışan kadınsınız, bugün olmasa yarın çocuğunuz mecburen kreşe gidecekti zaten, bizim kültürümüzde nedense en iyi anne çocuğunu neredeyse askere gidene kadar kendi büyüten anne:)
Siz çocuğunuz için en mantıklı makul kararı da verseniz eski insanlar için bu rahatınıza düşkünlüğünüzden yapılıyormuş gibi algılanıyor, onlara göre asıl anneler çocuğunu evlenene kadar koynunda uyutan, hazır bez, hazı ıslak mendil kullanmayan, bezleri kazanlarda kaynatıp ütüleyen kadınlardır.
Velhasıl siz ne yaparsanız yapın anneniz ve kayınvalideniz için yeteri kadar annelik yapmış sayılmayacaksınız, o yüzden söylediklerine aldırış etmeyin, siz oğlunuz için doğru olduğunu düşündüğünüz şeyi yapın.

Ayrıca öğretmensiniz, bilirsiniz ki çocuklar okula başladıkları yıl haftada 1 hasta olurlar, çoğu çocuk okulun ilk 2 yılı sınıftaki hastalıkları hiç pas geçmezler, oğlunuz evde de olsa siz ve eşiniz çalışıyorsunuz dışarıdan virüs getirme ihtimaliniz yüksek, anneniz kayınvalideniz başka insanlarla da görüşüyor onlar da virüs taşıyabilir, virüsü anneniz ya da kayınvalideniz oğlunuza taşıyınca sorun yok da okuldan kapınca mı sıkıntı?

Kaldı ki çocukların izole bir hayat sürmesi bağışıklık sistemlerini daha savunmasız yapıyor, galiba hiçbir yerde bizim kadar çocukları aman virüs, aman çamur, aman toprak, aman kazak üzerine yelek onun üzerine hırka deyip lahana gibi saran anne yoktur, insanlar soğuk memleketlerde kar suyuyla yıkıyor çocuklarını.

Çok uzattım ama bence mantığınız ne diyorsa onu yapın, anneler sürekli bir şey der ama her denen doğru ya da uygulanması mutlak kanun değildir.
 
valla allah razı olsun =) en doğrusunu yapmaya çalışıyorum .enine boyuna ölçüp biçiyorum ama sırf kendi keyfimi düşündüğüm için çocuğumu başımdan atmak için gönderiyormuşum gibi bir havada millet. başta da eşim.

çok biliyor o eşin ,

evet biraz sık hastalanıyorlar ama birine minnet etmek kadar kötü bir duygu yok ,
2 yaşındaydı kızım kreşe başladıgında çok hastalandı ama iyi beslemeye o yaşta omega 3 vermeye başlamıştım , çok şükürde çok büyük sıkıntı olmadan atlattık ki bizim babanne banamı dogurdunuz ben kimsenın çocugun bakamam diyordu

ee annemde 2 yaşa kadar bakmıştı artık yeter dedim ve kocama söz hakkı bile vermedim , konuşması gereken bir kişi varsa o da anasıydı , eee onlada konuşamıyorsa benlle hiç komuşmasın mümkün se ,

bağışıklıgını güçlendirmek için biraz destek çık daha rahat atlatır , kreş iyidir ,
 
Şunu fark ettim ki burdaki kocaların çoğunu ben döverdim. Yani gerçekten döverdim, anasına da izlettirirdim. KVye de iyice bağırırdım:bicak: Bir tane mi akıllı erkek yok bu toplumda arkadaş, IQ ortalaması max 80.
Her şeyde bir hikmet var diyorum, göç etmeden önce Türk bir erkekler evlendirmeyerek Allah beni darp suçu ve hapis cezasından korumuş zannımca. :110:
 
Bu ifade annem, eşim ve kayınvalidemin ortak görüşü; benim hakkımda böyle düşünüyorlar.
Daha önce ocakta 3 yaşına girecek oğlumu kreşe göndermekle alakalı konular açmıştım hatırlayanlarınız olabilir. eylül ayından beri oğlumu yarım gün kreşe gönderiyorum, genel olarak kreşten memnunum. Başladığından beri oğlumda sosyal anlamda kazanımlar görüyorum. Planım bir kaç ay yarım gün göndermek, baharda da tam güne çevirmekti. Ben öğretmenim, oğluma anneannesi ve babaaannesi dönüşümlü olarak baktılar bu zamana kadar ancak bu sistemi daha fazla yürütmek istemiyorum pek çok sebepten ötürü. En başta anneannemin rahatsızlanması ve artık annemin ona bakması gerekiyor oluşu ve kayınvalidemin evi uzakta olduğu için hafta içi sürekli bizde kalıyor olma durumu. Kayınvalidemin hijyen sorunu var, ayrıca oğlumla inatlaşıyor, ona komik geldiği için sürekli o yaşta çocukla zıtlaşıyor ve bu yüzden oğlumda şimdiden her şeye hayır deme, kv nin kullandığı acayip lafları tekrar etme ve daha bir sürü davranış bozukluğu oluştu. Bu yüzden artık kreş seçeneği bizim için en iyisi gibi gözükse de oğlum sürekli hastalandığı için doğru düzgün kreşe devam edemiyor.

Bu ay nerdeyse oğlum hep evdeydi, tekrar eden burun akıntısı, önce kuru başlayıp sonra doluya çeviren öksürük başlıca şikayetimiz. Kreşin ilk yılı olduğu için hastalanması beklediğim bir şeydi ama bu ay biraz ağır geçti, bronşları daraldığı için artık 10 gün boyunca antibiyotik kullandık, doğal yöntemler, hava vermek vs işe yaramamaya başladı. Oğlum toparladı ve ben bugün kreşe tekrar gönderdim ancak günler öncesinden bugün göndereceğimi bildikleri için başta eşim, sonra annem ve kv göndermememi söylüyorlar ısrarla. eşime göre zaten annesi gelip bakıyor ne gerek var oğlanın kreşe gitmesine, zaten çok küçük. derslerden geri mi kalıyor sanki gitmese diye dalga geçiyor. annem açık açık "sen kendi keyfine düşkün olduğun için çocuğu yollamak istiyorsun" gibi bir laf etti hatta o yüzden gerildik. halbuki çocuğu yarım gün gönderiyor olmak benim için çok daha yorucu, sabah bırakıp öğle aramda kreşten alıp eve bırakıp sonra gene okula dönen benim. üstelik evde de her gün kayınvalide ağırlıyorum oğlana yarım gün bakacak diye. kv pek bir şey diyemese de onun da düşüncesini anlayabiliyorum. oğlum hastayken sürekli vah vah yavrum evde bir dinlenemedi bir toparlayamadı küçücük haliyle yollara düşüyor sabah vs derdi.

Bilemiyorum ben bağışıklık kazanması gerektiği, er ya da geç kaç yaşında olursa olsun okula başladığında gene aynı süreçleri yaşayacağımız için ha o zaman ha şimdi diye bakıyorum, o yüzden kreşe gönderme taraftarıyım. ayrıca gerçekten kv ile tüm gün eve tıkılı kalmasının oğluma hiçbir şey kazandırmadığını, aksine pek çok olumsuz davranış kazandığını gözlemliyorum. kv sağ olsun yemesine içmesine üstüne başına dikkat eder ancak tüm gün müge anlı ve türevleri açıktır, çocukla oyun oynamaz, oğlum hareketlenince şikayet eder vs vs artık ona teşekkür edip dinlendirme zamanımız geldi bence :KK70: ama öte yandan gerçekten oğlum sürekli hastalanırsa vicdan azabı da duyacağım çünkü zor toparlıyor, gece öksürükten uyuyamadığı zaman benim yüzümden diye düşünüp kahrolacağım, zaten çevremdeki herkes böyle hissettiriyor sağ olsunlar. daha 3 yaşına gelmemiş bebesini hasta olma pahasına kreşe yollayan keyfine düşkün anne miyim ben gerçekten ? :KK43:
Ben de çocuğumu 3 yaşında kreşe göndermeyi düşünüyorum. Bakacak kimse yok diye değil, çocuk sosyalleşsin, gelişsin diye. Ayrıca çocuk bu hastalanır. Evde babaanne/anneanne ile kapalı kalan çocuk ne kadar gelişebilir? Vicdanınızı rahat tutun, yanlış bir şey yapmıyorsunuz.
 
yani ben doğru olduğuna inandığım şeyi yapıyorum, zaten öğretmen olduğum için çocuğumdaki gelişmeleri, kazanımları net görebiliyorum ama üçlü koalisyon o kadar üstüme geliyor ki kendimi sorgular oldum. annelik=çile algısı var hepsinde ve ben bunu yıkıyorum güya onlara göre. hoş, hasta çocuğa bakmanın nesi keyifli onu da çözemedim ama. mesele çocuk okuldayken dersimin öğlen başladığı iki gün evde birkaç saat çocuğu okula gönderdikten sonra yalnız oluşum. o göze batıyor.
Yorumları okumadan yorum yapıyorum, yazılmıştır belki.

Hepsini tek sefer kırın(!) olsun bitsin. 3ününde aynı ortamda olup konu açıldığında söyleyin. Mutlu anne mutlu çocuk. Evlat doğuruyoruz diye kendimize hiç vakit ayırmamaya and içmedik Allah aşkına. İnsanız. Fikir vermek başka bir şey, baskı kurmak/yetersiz hissettirmek/vicdan yaptırmak başka şey.

'Çocuk benim çocuğum, eğitimci olan da benim bunun eğitimini aldım. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu görebilecek kapasitedeyim. Kimse benim anneliğimi sorgulamasın. '
 
Keyfine düşkün bir anneyim, pandemi patlamasaydı o hafta 2,5 yaşındaki oğlumu tam gün gönderecektim lakin bunun benim keyfimle ilgili değil onun gelişimi açısından yapabileceğim en iyi şey olduğunu bilerek sonuna kadar da kararımın arkasındaydım.

Siz de biraz dirayetli durun, bu çocuklar 2 senedir neredeyse evdeler ve yaşları kaç zaten!
Bağışıklık sıfıra yakın, şimdi değilse 5 yaşında yaşanacak bunlar.
Çok bilen ailenize de söyleyin ‘anne’ olan sizsiniz ve şuan sizin doğrularınız geçerlidir.
Varsa şikayetleri arasınlar sosyal hizmetleri.
 
Özel hayatımı açmış gibi olacağım ancak bir kadın okursa ve faydalı olursam diye bahsetmek istiyorum. Ben doğumdan sonra aşırı kaygılı bir anne oldum, 2 sene boyunca adeta saçımı süpürge ettim, kendime ayırdığım vakit neredeyse yoktu. Hal böyle olunca eşimle giderek uzaklaştık. Dün bana artık beni eskisi kadar sevmediğini, çocuk doğduğundan beri eski enerjik, güleryüzlü kadın olmadığımı söyledi.

2 sene boyunca gerçekten zor bir hayat yaşadım. Anne, kv ve başka kimsenin desteği olmadan kucağımda kolik bebekle ben de saatlerce ağladığımı bilirim. Yuvam için fedakarlık yapıyorum, çok fazla kıymetim bilinir sandım. Sonuç olarak eşimden işittiklerim ortada.

Şuan bakınca evet yanlış yapmışım. Çok fazla fedakarlık yapmak asık suratlı, yorgun bir insan haline getirdi beni. İnsanlar bu kadın neden bu hale geldi diye sormuyorlar, sonuca yani kendilerine yansıyan şeye bakıyorlar. Kendini unutmamalı insan, anne de olsa kendini unutmamalı. Kendini parçaladın teşekkür ederim demiyorlar çünkü.

desteksiz çocuk bakmak çok çok zor. kendimden biliyorum... benim yorumum aslında üst kuşakla ilgiliydi, analık=fedakarlık gibi kodlanmış ve böyle sürsün istiyorlar diye düşünüyorum. ve evet çok fedakarlık yaptıkları için de çocukları kazık kadar olsa da diplerinde olsun fedakarlığını ödesin isteyebiliyorlar.
sizin durum çok farklı, ilk 2-3 yıl zor olsa da çocukla birebir ilgi gerekiyor işte. peki siz yorgun ve enerjisiz birine dönüşürken "hayatım dinlen, git bi hava al çocuk bende" dedi mi eşiniz? doğumdan sonra toparlanmak zaten zaman alıyor, kolay değil ki. herkesi bırakın siz kendinize sarılın. anaç yapıda olunca kendimizi unutuveriyoruz zaten. bir de pandemiyle iyice zorlaştı. çok sarıldım size, şimdi verdiğiniz ilgi çocuğunuzun ihtiyacı, sadece kendi ihtiyaçlarınıza kulağınızı tıkamayın lütfen :KK200:
 
Uzmanlar ne diyor bu konuda pek bilgim yok açıkçası ama algıları gelişen ve dış dünyaya karşı merak etme keşfetme yaşına gelmiş her çocuğun kreşe başlaması taraftarıyım. Ben de çocuğumu kreşe vermiştim ama hastalanınca ilk aydan pes edenlerden oldum, sürekli bronşit oluyordu ve oğlumun doktoru böyle devam ederse astıma çevirir çocuğu sürekli aynı ortama maruz bırakmayın dediği için almak zorunda kaldım. Sağlıki yönden sıkıntı olmasaydı kesinlikle almazdım. Ben de öğretmenim ve şu an doğum iznindeyim, oğlumla birebir kendim ilgileniyorum ancak yeterli olamadığımı düşünüyorum. Kaldı ki nene dede nasıl yeterli olsun. Kvnin sizin evde kalması da cabası. Siz etraftan gelen seslere tıkayın kulaklarınızı, şimdi değilse seneye verdiğinizde aynı hastalıklar yine olacak çocuğunuzun bünyesi yine bir adaptasyon sürecinden geçecekti. Hiç sıkmayın canınızı, kaç aydır devam ediyor çocuğunuz kreşe kat ettiğiniz yolu başa sarmayın bence. Bütün bunlara ek olarak da kimseye minnet etmemek en güzeli, kv sizde kalıyor sıkıntısını siz çekiyorsunuz, ama yarın bir gün torunumu ben büyüttüm ben ona baktım diye üzerine alacak her şeyi. Hiç gerek yok yaa. Siz en güzelini yapıyorsunuz. İnanın.
 
daha 3 yaşına gelmemiş bebesini hasta olma pahasına kreşe yollayan keyfine düşkün anne miyim ben gerçekten ? :KK43:

"keyfine duskun anne" bu kotu bir sey degil ki, hatta bana gore cok pozitif bir sey, keske herkes keyfine duskun olsa.

"3 yaşına gelmemiş bebesini hasta olma pahasına kreşe yollayan keyfine düşkün anne"
burada da baglanti yok aslinda. Yani cocugunuzu evde tutsaniz bile sosyal gelisimi icin oyun gruplarina, etkinliklere tasiyacaksiniz, komsu cocuklari ile kaynastiracaksiniz, alin gene geldi hastalik buldu,
bunlari yapmazsaniz da belki hastalanmayacak ama bu sefer de sosyal gelisimi sorun olacak, baska problemler cikacak.

bence bosverin siz elalem ne deri, sizin sartlariniz icin en dogru karar ne ise onu uygulayin.
 
X