Şu an yazacaklarım , OKULUNU BİTİRMEDEN , MESLEĞİNİ ELİNE ALMADAN EVLENMEK İÇİN ACELE EDEN TÜM ARKADAŞLARIMA ÖRNEK OLSUN. Evet aşk gerçekten gözünüzü kör ediyor , evlenmek için salak gibi can atıyorsunuz. Ne saçmalık ama. Bekle bi okulun bitsin mesleğini al eline sonra evlen değil mi ? Yok hayır olur mu illa kocanın eline bakılacak illa ona 3 kuruş harcayınca hesap verilmek zorunda olacak. Ben çalışmıyorum evet , 21 yaşındayım lise son seneyide okumadım ( salaklığımdan ) . Üstelik lise de okul takımında voleybol oynuyor çokta başarılıydım. Büyük Klüplerle görüşüp sonrasında böyle devam etmek istiyordum. Üniversitedede beden eğitimi ve spor bölümü hedefimdi! Neyse.. Eşimle tanıştım lisede ve son seneyi okumadım bıraktım bir süre sonra da evlendik. Şu an kendime o kadar kızıyorum ki.. Ahh keşke seneler öncesine gidip etrafımı ailemi dinleseydim... Şeker hastasıyım ilaç iğne masrafım oluyor aylık. Eşimin kendi işi. Bugün ev işlerine yardım etmemesi konusunda mesajlaşıyorduk. Ben ilk mesajı attım , artık çok yoruluyorum evi süpürsen arada bana çok yardımın olur vs gibisinden. bende ev geçindiriyorum kolay mı para kazanmak vs gibi laflar etti. Bende niye başıma kakıyorsun herşeyi makyaj malzemesi mi alıyorum kıyafetler mi alıyorum sürekli dedim. Evlendiğimiz günden beri hastanedeyiz yakınıyor muyum ? Dedi. Bende sen spora gidiyorsun arkadaşlarınla görüşüyorsun sosyal hayatın var birde bana bak biz bir hayatı 2 kişi paylaşmıyoruz senin hayatın ayrı benimkisi ayrı dedim. Ve bana ne dedi biliyor musunuz? Aylık şahsi masraflarımızı bir yazalım bakalım seninkiyle benim aramda ne kadar fark çıkacak dedi! Her konuyu neden paraya getiriyorsun çalışmak istediğimde izin mi verdin dedim. Çünkü hayatta herşey para , parasız olmuyor dedi. Yazamadım hiç birşey... Ona neden kızacağım ki ne diyeceğim.. Çok utandım çok kırıldım çok üzüldüm. Kendime kızıyorum keşke okusaydım diyorum ama keşke demek yetmiyor bazen... Çok üzgünüm şuanda...