Hala kabul etmiyorsunuz.
Emeğinizi çöp eden sizsiniz.
Görümce bi patavatsızlık yapmış, sürprizi bozmuş tamam buraya kadar haklısınız.
Ancak siz bunun öfkesini eşinizden çıkarmış, ona, onun olayla hiçbir ilgisi olmadığı halde (ki doğum günü çocuğu kendisi) trip atıp terslemiş (muhtemelen suratınızı da bir güzel asmış) ve yaptığınız pastayı da, adamın doğum gününü de mahvetmişsiniz. Berbat bir hatıra olarak kaldı şimdi pazar günkü doğum günü hafızalarınızda. Kapıların çarpıldığı, küsülüp odaya gidildiği bir gün olarak...
Siz görümceye laf sokup geçip, kibarca evden kışkışlasaydınız; bunları yaşamayacaktınız.
Öfkenizi çok yanlış bir şekilde, yanlış kişiden çıkarmanın sonucu bu.
Düşünün, bir pasta meselesi, yatak ayırmaya varmış.
O an adam "Cehennemin dibi" de der, "Git ne halin varsa gör" de der ki direkt empati yapıyorum; ben o pastayı olduğu gibi çöp poşetine sallardım "Zıkkım oldu zaten" diye.
Bi durun, haklı haksız emek yemekten önce, yaşanan şeyin abukluğuna, nasıl bu hale gelindiğine ve kendinize bi bakın.