Valla iki yıldır kendimi paralıyorum evlat sahibi olmak için konu sahibini anlayqmıyorum evet çünkü benim hayalim olan bir hayat onun azabı...
tek diyebileceğim Rabbim evlatlarınıza da sizede sağlık ve mutlu bir ömür versin ayrıca size özel olarak sabır diliyorum
En güzeli dubleks ev herhalde.Öyle
Özellikle ergenlik dönemini düşünemiyorum
Etrafta sizden nefret ediyorum diye dolaşan bir ergen imdatt diye kacasi gelir insanin
Çok güzel bir cümle olmuşKesinlikle..
Keşke üremeye meraklı olduğumuz kadar üretmeye de meraklı olsaydık. Değer üretmeye fikir üretmeye bilim sanat teknoloji üretmeye.
Yaşadığınız hayatın başkasının hayali oldugunu unutmayın. Keske benim çocuklarım olsaydıda yaramaz haylaz olsalarda bir önemi yok. Yeterki anne olabileyim. Allah isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın inşallah. anne olamamak çok kötü bir durum. Yasamayan anlayamaz aslaO kadar pişmanım ki anne olduğum için...5,5 senedir kapana sıkışmış cebelleşiyorum.Bekarlıgımda ağlayan zırlayan çocuklara bakıp anneleri hakkın da “bi kadın neden çocuk yapar ki hayatını mahvetmek için mi?”diye düşünür çocuk yapmalarına hayret ederdim.Çünkü özgürlük kelimesinden oluşuyordum ben.Evliliğimden 2,5 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdim fıtrat gereği sanırım.O dönem net hatırlayamıyorum nasıl karar verip nasıl cesaret ettim hiç bilemiyorum .İkincisi ise kazara oldu ...
5,5 senedir ben diye birşey yok .7/24 bakıcı olarak kiralanmışım.Sosyallik şöyle dursun bi banyo/wc ye bile insan gibi girip çıkamıyorum.
Annem destek olmadı hiç bir zaman sadece bir ben vardım .7 ay baktı hergin oğlum oraya bırakırken yalvarıyordu bırakmamam için.Ve her hafta beni twl de rahatsız ediyordu su gün izin al günüm var su gün izin al gezim var vs saçma sapan sepeblerden .Sanırım anaç olmamam ondan gelen bi kalıntı .Ama ondan daha çok sevgi verdiğimi düşünüyorum evlatlarıma .
Çocuklarımı kaybetsem dünya basıma yıkılır onları çok seviyorum ama onlar doğmamış olsaydı onları hiç tanımamış hiç sevmemiş olacaktım.O zaman olmayan bişeyin yokluğu için ağlamayacaktım .
İş hayatım bittikten sonra çocuklar daha ağır gelmeye başladı.Ve durmadan kavga eden iki erkek çocuk .Büyüdüler iş kolaylaşacak diye beklerken gün ve gün benim isyanım artıyor .Onlara yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar “yeter “diye bağırmak oluyor .Anlamıyorlar tatlı tatlı anlatsam da beş dakika sonra herşey yine aynı.Büyük oğlum doğduğundan bu yana zor bi çocuktu hala öyle .Küçük nispeten daha sakindi artık o da ön teker arka teker misali abisinden geri kalır yanı kalmadı .
Büyük oğlumu cimnastik,yüzme futbol aktivitelerine gönderdim yaz okullarına gitti hiç bir fayda göremedim ,enerjisi yine hiç tükenmedi .
Evin her yerine yiyecek taşıyorlar şeftali ile duvar kapı pencere siliyorlar .Birbirlerini meyve suyu ile yıkıyorlar.Birbirleri ile çoğu zaman kavga halindeler küçük canı hep acıtılan taraf .Tv den nefret ederim hiç açmam ;büyük oğlum çizgi film bagımlısı ev de gün boyu tv bangır bangır.Şöyle rahat rahatı elime kitap ,telefon alıp keyif yapamıyorum .Yani yazacak çok sey var ama şimdi öyle aklıma gelenler .
Ben anaç bi kadın değilmişim .Keşke hiç evlenmeseydim keşke hiç çocuk sahibi olmasaydım boguluyorum.Anne olmak böyle birşey mi yoksa benim çocuklarım mı böyle bilmiyorum çok daralıyorum .
İlk oğlum doğduğundan 2 yaşınadek mükemmel besledim 2 sene mememde uyudu resmen emme refleksi çok güçlüydü çok düşkündü sütüm çok güzeldi .Sabahlara kadar emerdi.Özellikle hayatımda ki o 1 yıl sadece meme vermek üzerine kurulu idi hayatım .Banyo için bile 1 saat hazırlık yapardım .Cocuklarıma bir kez emzik dahi vermedim emmelerini etkilemesin diye .
Büyük oğlumu büyütürken kardeşi doğmadan önce bi kere kızıp bağırmadım .Suan ise evde her gün sesi göklerde bi anne olmaktan bitap düştüm yıldım arkadaşlar ben ....
En azından yalniz çis yapabiliriz buyuyunceIyice buyuduklerinde rahat edersiniz artik demissinizya:) Bende hayir edemez diyorum:) ondan sonra okul problemleri,ergenlik problemleri,mezun olunca is problemleri,evlenecek,cocuk sahibi olacak ,toruna Bakma problemi diye devam edecekBirkere evlat sahibi oldunmu bitti Hersey,geri donusu yok. O sorumluluk olene kadar uzerinizde olacak. Nerdenmi biliyorum derseniz tecrubeyle sabittir:)) konu sahibi buyuk gecmiste olsun,Allah kolayliklar versin size:)) sikayetinizde cokta haklisiniz,sizin gibi dusunen biri olarak:)) Bizim gibi dusunmeyenlerede ne mutlu onlar a diyorum,,,
Mutlu ettiniz beni hiç kendimi o yönlü düşünmemiştim teşekkür ederim .bana gore cok.iyi bir annesiniz anac degilim derken kimee gore neye göre ben cok.anne biliyorum cocugunu emzirmek.zor geldigi icin emzirmeyen emzik.daha rahat oldugu icin kendi rahati icin emzik.veren ee dogal.olarak.yorulmussunuz cocuklsriniz biraz yaramaz olmasaydimm diyorsunuz ama allh korusun ölsün bunlarda diyormusunuz kimse ayy nasil olur anac degilsiniz demesin cunku herkesin bunaldigi zor gecirdigi annelik zamanlari var tebrik ederim cok iyj bir annesiniz..
Sizde hakli olabilirsiniz kendinizce ama anca benim yasima gelince ne demek istedigimi anlarsiniz.Calisan bir Kadin olarak ben o yollardan gectim ama siz hala benim gectigim yollardan gecmediniz:)) sorunlar ve zorluklar hic bitmez sadece degisirEn azından yalniz çis yapabiliriz buyuyunce
Bir bardak cay icer iki laf ederiz esimizle
Yolda kosmazlar arabalara
kitap okuyabiliriz vb.yani buyudukce zorluklar var ama insanca yaşama da dönmek var uyuyabiliriz ki bu ne kadar onemli..eskiden mahkumların sinir sistemleri çöksün diye ceza olarak farklı farklı saatlerde uyandırırlarmış tıpkı kuzuların bize yaptığı gibi..Ben cocugu 9 yasinda olan komsumun kuaforde gezmede oldugunu konu komsu gezdigini evinin derli toplu durdugunu esiyle sinemaya gidebildigini goruyorum bunun neresi zor ..2 yaş 3 yaş tam bir felaket bence
Yurt dışında bir çok bilim kadını ve çalışan annenin birden fazla çocuğu var. Bence biz biraz bu durumu abartıyoruz. Çocuk yetiştirmek de en önemli üretim çeşitlerinden biridir. Çocuk yetiştirme üzerine yeterince emek verip kafa patlatmadığımız için bu haldeyiz toplum olarak. Ne kadar başarılı olursa olsun, sağlam karakterde bir çocuk yetiştirememişseniz o toplum için bir felaket büyütmüşsünüz demektir. Ayrıca o üretim yapacak beyinler de yine ebeveynleri tarafından iyi şekilde yetiştirilmiş insanlar arasından çıkacaklar. Kadınlar olarak bunun farkında olmamak da çok üzücü...Çok güzel bir cümle olmuş
Üremeye meraklı olduğumuz kadar üretmeye meraklı olsaydık
Biri demişti hayatında hiç bir sey yaratamayanlar çoğunlukla övünür diye
Galiba bende anaç değilim. Anaç olmak nasıl bişey ki ? Kendimi çok sorguluyorum. Suçluyorum.Hep derim her kadın anne olamaz bazı kadınlar anaç değildr ki her kadın anne olmak zorunda da değil.Yanlış anlamayın siz de haklı olarak bunalmışsınız sizi anlıyorum. Ama çocuk yani bunlar bu tür şeyler normal.
Yurt dışında bir çok bilim kadını ve çalışan annenin birden fazla çocuğu var. Bence biz biraz bu durumu abartıyoruz. Çocuk yetiştirmek de en önemli üretim çeşitlerinden biridir. Çocuk yetiştirme üzerine yeterince emek verip kafa patlatmadığımız için bu haldeyiz toplum olarak. Kadınlar olarak bunun farkında olmamak da çok üzücü...
Hanfendi cevabımın tamamını da okursanız sevinirim, yine aynı yorumu yapacaksanız, benim yorumum yok.Sadece çocuk yapmak önemli bir üretim çeşidi olsaydı su an dünyadaki en güçlü ülkelerin arap ülkeleri olmasi gerekirdi
Bence nüfusu 8 milyara yaklaşan dünyada çocuk yapmak bir üretim bicimi değil tam tersi vir tüketim biçimi
Ben de diyorum ki zaten çocuk yetiştirmeyi bilmedikleri çocuğun nasıl büyüyeceğini değil nasıl yapılacağını düşündükleri için bu haldeyizHanfendi cevabımın tamamını da okursanız sevinirim, yine aynı yorumu yapacaksanız, benim yorumum yok.
Arap ülkeleri ile benim bahsettiğim şeyin bir alakası yok, zira biz de o türde bir ülkeyiz ve o nedenle bu haldeyiz zaten. ABD nin nüfusu 325 milyon civarında, Çin'i anlatmama gerek yok sanırım. Çocuk yapmak değil konu, konu çocuk yetiştirmek..
Bahsetmeye çalıştığım şey çocuk yetiştirmeye gereken önemin verilmemesi. Yaşlanan nüfusu da düşünmek gerekiyor tabi.Ben de diyorum ki zaten çocuk yetiştirmeyi bilmedikleri çocuğun nasıl büyüyeceğini değil nasıl yapılacağını düşündükleri için bu haldeyiz
Ayrıca Dünya nüfusunu kontrol altında tutmak için o dediğiniz ülkeler bir çok hamle yapiyor
Yani sen nasıl yetiştirirsen yetistir bir zaman sonra bunun bir önemi olmayacak
Önemli olan nüfusun az olması olacak
Evet anne olmak zor,sizin ufaklıklar da biraz sınırları zorlamış.benimde 2 yaşında oğlum var sınırlarını zorluyor gerçekten ablasının kalemlerini bulup kapı,duvar,koltuk,yerler,oyuncaklar aklınıza ne gelirse hepsini çiziyor,bak kirlendi temizlemen lazım deyip eline ıslak mendil verip sildiriyorum.dışarıya çıksak bebek arabasına binmez,otomobile binmez,yürütsem kendi istediği yönlere gider,elimi tutmaz,beni beklemez.görenler sabır diliyor bana.O kadar pişmanım ki anne olduğum için...5,5 senedir kapana sıkışmış cebelleşiyorum.Bekarlıgımda ağlayan zırlayan çocuklara bakıp anneleri hakkın da “bi kadın neden çocuk yapar ki hayatını mahvetmek için mi?”diye düşünür çocuk yapmalarına hayret ederdim.Çünkü özgürlük kelimesinden oluşuyordum ben.Evliliğimden 2,5 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdim fıtrat gereği sanırım.O dönem net hatırlayamıyorum nasıl karar verip nasıl cesaret ettim hiç bilemiyorum .İkincisi ise kazara oldu ...
5,5 senedir ben diye birşey yok .7/24 bakıcı olarak kiralanmışım.Sosyallik şöyle dursun bi banyo/wc ye bile insan gibi girip çıkamıyorum.
Annem destek olmadı hiç bir zaman sadece bir ben vardım .7 ay baktı hergin oğlum oraya bırakırken yalvarıyordu bırakmamam için.Ve her hafta beni twl de rahatsız ediyordu su gün izin al günüm var su gün izin al gezim var vs saçma sapan sepeblerden .Sanırım anaç olmamam ondan gelen bi kalıntı .Ama ondan daha çok sevgi verdiğimi düşünüyorum evlatlarıma .
Çocuklarımı kaybetsem dünya basıma yıkılır onları çok seviyorum ama onlar doğmamış olsaydı onları hiç tanımamış hiç sevmemiş olacaktım.O zaman olmayan bişeyin yokluğu için ağlamayacaktım .
İş hayatım bittikten sonra çocuklar daha ağır gelmeye başladı.Ve durmadan kavga eden iki erkek çocuk .Büyüdüler iş kolaylaşacak diye beklerken gün ve gün benim isyanım artıyor .Onlara yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar “yeter “diye bağırmak oluyor .Anlamıyorlar tatlı tatlı anlatsam da beş dakika sonra herşey yine aynı.Büyük oğlum doğduğundan bu yana zor bi çocuktu hala öyle .Küçük nispeten daha sakindi artık o da ön teker arka teker misali abisinden geri kalır yanı kalmadı .
Büyük oğlumu cimnastik,yüzme futbol aktivitelerine gönderdim yaz okullarına gitti hiç bir fayda göremedim ,enerjisi yine hiç tükenmedi .
Evin her yerine yiyecek taşıyorlar şeftali ile duvar kapı pencere siliyorlar .Birbirlerini meyve suyu ile yıkıyorlar.Birbirleri ile çoğu zaman kavga halindeler küçük canı hep acıtılan taraf .Tv den nefret ederim hiç açmam ;büyük oğlum çizgi film bagımlısı ev de gün boyu tv bangır bangır.Şöyle rahat rahatı elime kitap ,telefon alıp keyif yapamıyorum .Yani yazacak çok sey var ama şimdi öyle aklıma gelenler .
Ben anaç bi kadın değilmişim .Keşke hiç evlenmeseydim keşke hiç çocuk sahibi olmasaydım boguluyorum.Anne olmak böyle birşey mi yoksa benim çocuklarım mı böyle bilmiyorum çok daralıyorum .
İlk oğlum doğduğundan 2 yaşınadek mükemmel besledim 2 sene mememde uyudu resmen emme refleksi çok güçlüydü çok düşkündü sütüm çok güzeldi .Sabahlara kadar emerdi.Özellikle hayatımda ki o 1 yıl sadece meme vermek üzerine kurulu idi hayatım .Banyo için bile 1 saat hazırlık yapardım .Cocuklarıma bir kez emzik dahi vermedim emmelerini etkilemesin diye .
Büyük oğlumu büyütürken kardeşi doğmadan önce bi kere kızıp bağırmadım .Suan ise evde her gün sesi göklerde bi anne olmaktan bitap düştüm yıldım arkadaşlar ben ....
Valla sirf su konuya cevap vermek için girdim siteye ne zamandır girmiyorum.. O kadar haklısınız ki bunca emek sonunda yani benzer bir hayat sonunda iki psikolojisi bozuk ergenle uğraşmak zorunda olan bir anne olarak yazıyorum. Binbir uğraşma girdiği okulu keyfi bıraktı büyük oğlum. It kopuk takımıyla arkadaşlık ediyor küçük de ona benzeme çabası içinde ve ben niye bunca yıl uğraştım ki bunun için mi diye kendime acimanin son noktasindayim.. Allah yardımcınız olsun