- 29 Kasım 2016
- 1.379
- 3.966
Sanırım çocuklarımız aynı yaşlarda ve aynı şeyleri birebir yaşadım yaşamaya devam ediyorum. Bazen gerçekten çok bunalıyorum bıkıyorum ama anne olmak çok güzel evlat kokusu evlat gülüşü onun sevgisi yaşamayan bilemez siz de yaşadınız hayattaki en güzel şey onlar. Zamanla bu günler geçecek hepsi odasına çekilip ders çalışacak keşke yanımızda olsalar da bağırsalar diyeceğimiz günler gelecek. Çoğu anne yaşıyor yaşadıklarımızı ama aslında ne kadar özgürlük bitti bunaldım sıkıldım diye düşünsek de her zaman iyiki olmuş iyiki varlar diyoruz.
Tam da bugün yaşadıklarımı paylaşmak istiyorum aslında eşim ve iki çocukla bugün yemeğe gittik yarım saat boyunca büyük oğlum açım diye bağırdı sipariş alınmadı. Sonra sipariş verdik tam yemekler geldi küçük başladı basbas bağırmaya. Çevre insan dolu çocuk bağırıyor mama sandalyesine oturttum asla oturmuyo. Kucakta gezdirdim yirmi dakika boyunca bu arada eşim büyük oğlanla uğraşıyor. Onun istediklerini tabağa katıyor falan sonra eşim aldı küçük olanı susturdu. Kucağına aldı falan ama yine de rahat yiyemedik. Ben bebekle uğraşırken öyle sinir oldum ki ağlamak üzereydim hadi çocuğa yedir de gidelim diyordum eşime öyle sabrım tükenmişti. Kesinlikle çocuk sahibi olmak çok zor ama onun bi gülüşü bi kokusu sevgisi hayattaki en güzel şey benim için. Onların sevgisi yaşayınca aşık olmak bile çok basitmiş gibi geliyor. Bazen kendime sakın aman çocuk yapma diyorum bazen de keşke bi tane daha olsa diye düşünürken yakalıyorum.
Sizde çoğu düşüncenizde yaşadıklarımı gördüm içimi dökmüş oldum. :) inan hiçbir anne kolay geçirmiyor bebeklikleri hele de erkek çocuklar daha fenalar ama çok da tatlılar. Eminim ki size bir şans verilse çocuğunuz olmasaydı ve baştan başla diye asla o zamana dönmek istemezdiniz.
Tam da bugün yaşadıklarımı paylaşmak istiyorum aslında eşim ve iki çocukla bugün yemeğe gittik yarım saat boyunca büyük oğlum açım diye bağırdı sipariş alınmadı. Sonra sipariş verdik tam yemekler geldi küçük başladı basbas bağırmaya. Çevre insan dolu çocuk bağırıyor mama sandalyesine oturttum asla oturmuyo. Kucakta gezdirdim yirmi dakika boyunca bu arada eşim büyük oğlanla uğraşıyor. Onun istediklerini tabağa katıyor falan sonra eşim aldı küçük olanı susturdu. Kucağına aldı falan ama yine de rahat yiyemedik. Ben bebekle uğraşırken öyle sinir oldum ki ağlamak üzereydim hadi çocuğa yedir de gidelim diyordum eşime öyle sabrım tükenmişti. Kesinlikle çocuk sahibi olmak çok zor ama onun bi gülüşü bi kokusu sevgisi hayattaki en güzel şey benim için. Onların sevgisi yaşayınca aşık olmak bile çok basitmiş gibi geliyor. Bazen kendime sakın aman çocuk yapma diyorum bazen de keşke bi tane daha olsa diye düşünürken yakalıyorum.
Sizde çoğu düşüncenizde yaşadıklarımı gördüm içimi dökmüş oldum. :) inan hiçbir anne kolay geçirmiyor bebeklikleri hele de erkek çocuklar daha fenalar ama çok da tatlılar. Eminim ki size bir şans verilse çocuğunuz olmasaydı ve baştan başla diye asla o zamana dönmek istemezdiniz.
Son düzenleme: