Kendini kusurlu hissetmek

gocmenkizi16 .!.:

Merhaba arkadaşlar ben 27 yaşındayım ve uzuun zamandır hayatımda kimse yok biraz zor bir hayatım oldu kısaca özetlersem (ama baya kısa çünkü anlatsam roman olur türünden) üniversiteye başladığımda babamı kaybettim akabinde canım annem kansere yakalandı okulumu dondurdum annemin yanında kalmak için ama malesef ki ne yaptıysam olmadı meleğimi 2 sene önce cennete yolladım..annemin hastalık sürecinde 4 yıllık bir sevgilim vardı birde onun tarafından aldatıldım küçük emrah modunda ya öleceğim ya yaşayacağım diyerek :)) sınavlarıma girdim okulumu bitirdim mezun oldum iş buldum çalışmaya başladım derken ne kendimi görebildim ne duygularımı yaşayabildim duvarın bile benden daha çok duygusu vardır şu an.. bir sevgilim oldu onunda annesi beni hiç tanımadan konuşmadan istemedi sebep O çok muhafakar olan 5 vakit namaz kılan kadın Allahın bana yazdığını kusur olarak gördü.. neyse şimdi tek yaşıyorum vay vay çeken tutucu bir sülalem var yanlız mı yaşıyorsun cık cık teyzeler ve amcalar pek umrumda değil -di her fırsatta evlenmiyormusun hayatında kimse yokmu demelerinden ( sanki bakkalda satılıyor) sonra benim devrelerim yandı tamamen acitasyona bağladım o güçlü kız gitti yerine depresif salak birşey geldi vay benim anamda yok babamda yok ne kimsenin evladıyım nede beni seven biri var Allah bile beni sevmiyor ki bana bunları yaşatıyor isyanları herşey kafamda bi canavar haline geldi normalde kendimi çok çok beğenirdim ama şimdi kendimi çok çirkin hissediyorum kusurlu gibi 27yillik ömrümde insanları ilk kez kıskanmaya başladım onlar hiç imtihan edilmeden mutlu mesut yaşıyor ama ben herşeyi yaşadığım halde neden mutlu olamıyorum diyorum ve tekrar isyanlar küsmeler.. Çevremde kimse yokki biri olsa beni nerden bulacak diyorum nerde görecek diyorum yaşım büyük artık evlenecek adam kalmadı diyorum da diyorum susmuyor ki kafamdaki meret dert paylaştıkca azalır derler kuyruğu dik tutucam diye kimseye anlatamıyorum beni mazur görün üşenmeyip okuyanlara teşekkür ediyorum :)
Not: psikologa gittim defalarca ama en son oda kader kısmet napalım dedi ama daha profesyonelce olanından :)

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Merhaba arkadaşlar ben 27 yaşındayım ve uzuun zamandır hayatımda kimse yok biraz zor bir hayatım oldu kısaca özetlersem (ama baya kısa çünkü anlatsam roman olur türünden) üniversiteye başladığımda babamı kaybettim akabinde canım annem kansere yakalandı okulumu dondurdum annemin yanında kalmak için ama malesef ki ne yaptıysam olmadı meleğimi 2 sene önce cennete yolladım..annemin hastalık sürecinde 4 yıllık bir sevgilim vardı birde onun tarafından aldatıldım küçük emrah modunda ya öleceğim ya yaşayacağım diyerek :)) sınavlarıma girdim okulumu bitirdim mezun oldum iş buldum çalışmaya başladım derken ne kendimi görebildim ne duygularımı yaşayabildim duvarın bile benden daha çok duygusu vardır şu an.. bir sevgilim oldu onunda annesi beni hiç tanımadan konuşmadan istemedi sebep O çok muhafakar olan 5 vakit namaz kılan kadın Allahın bana yazdığını kusur olarak gördü.. neyse şimdi tek yaşıyorum vay vay çeken tutucu bir sülalem var yanlız mı yaşıyorsun cık cık teyzeler ve amcalar pek umrumda değil -di her fırsatta evlenmiyormusun hayatında kimse yokmu demelerinden ( sanki bakkalda satılıyor) sonra benim devrelerim yandı tamamen acitasyona bağladım o güçlü kız gitti yerine depresif salak birşey geldi vay benim anamda yok babamda yok ne kimsenin evladıyım nede beni seven biri var Allah bile beni sevmiyor ki bana bunları yaşatıyor isyanları herşey kafamda bi canavar haline geldi normalde kendimi çok çok beğenirdim ama şimdi kendimi çok çirkin hissediyorum kusurlu gibi 27yillik ömrümde insanları ilk kez kıskanmaya başladım onlar hiç imtihan edilmeden mutlu mesut yaşıyor ama ben herşeyi yaşadığım halde neden mutlu olamıyorum diyorum ve tekrar isyanlar küsmeler.. Çevremde kimse yokki biri olsa beni nerden bulacak diyorum nerde görecek diyorum yaşım büyük artık evlenecek adam kalmadı diyorum da diyorum susmuyor ki kafamdaki meret dert paylaştıkca azalır derler kuyruğu dik tutucam diye kimseye anlatamıyorum beni mazur görün üşenmeyip okuyanlara teşekkür ediyorum :)
Not: psikologa gittim defalarca ama en son oda kader kısmet napalım dedi ama daha profesyonelce olanından :)

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Merhaba arkadaşlar ben 27 yaşındayım ve uzuun zamandır hayatımda kimse yok biraz zor bir hayatım oldu kısaca özetlersem (ama baya kısa çünkü anlatsam roman olur türünden) üniversiteye başladığımda babamı kaybettim akabinde canım annem kansere yakalandı okulumu dondurdum annemin yanında kalmak için ama malesef ki ne yaptıysam olmadı meleğimi 2 sene önce cennete yolladım..annemin hastalık sürecinde 4 yıllık bir sevgilim vardı birde onun tarafından aldatıldım küçük emrah modunda ya öleceğim ya yaşayacağım diyerek :)) sınavlarıma girdim okulumu bitirdim mezun oldum iş buldum çalışmaya başladım derken ne kendimi görebildim ne duygularımı yaşayabildim duvarın bile benden daha çok duygusu vardır şu an.. bir sevgilim oldu onunda annesi beni hiç tanımadan konuşmadan istemedi sebep O çok muhafakar olan 5 vakit namaz kılan kadın Allahın bana yazdığını kusur olarak gördü.. neyse şimdi tek yaşıyorum vay vay çeken tutucu bir sülalem var yanlız mı yaşıyorsun cık cık teyzeler ve amcalar pek umrumda değil -di her fırsatta evlenmiyormusun hayatında kimse yokmu demelerinden ( sanki bakkalda satılıyor) sonra benim devrelerim yandı tamamen acitasyona bağladım o güçlü kız gitti yerine depresif salak birşey geldi vay benim anamda yok babamda yok ne kimsenin evladıyım nede beni seven biri var Allah bile beni sevmiyor ki bana bunları yaşatıyor isyanları herşey kafamda bi canavar haline geldi normalde kendimi çok çok beğenirdim ama şimdi kendimi çok çirkin hissediyorum kusurlu gibi 27yillik ömrümde insanları ilk kez kıskanmaya başladım onlar hiç imtihan edilmeden mutlu mesut yaşıyor ama ben herşeyi yaşadığım halde neden mutlu olamıyorum diyorum ve tekrar isyanlar küsmeler.. Çevremde kimse yokki biri olsa beni nerden bulacak diyorum nerde görecek diyorum yaşım büyük artık evlenecek adam kalmadı diyorum da diyorum susmuyor ki kafamdaki meret dert paylaştıkca azalır derler kuyruğu dik tutucam diye kimseye anlatamıyorum beni mazur görün üşenmeyip okuyanlara teşekkür ediyorum :)
Not: psikologa gittim defalarca ama en son oda kader kısmet napalım dedi ama daha profesyonelce olanından :)

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Benim de anam babam yok, aynı durumdayız, bende bazen senin gibi hissediyorum ama sonra kendime dönüp ne güzel isim var , sakat değilim, açıkta değilim, bunları söyleyip teselli buluyorum, burası dünya burası hep imtihan , kendini üzme ve dimdik ayakta dur , evlilik vakti gelince olur geç kaldığını düşünme, anne baba olmaması çok üzücü bişey, insan kendini korumasız ve güvensiz hissediyor, seni çok iyi anlıyorum, bazen iş yerimdeki arkadaşlara özeniyorum, isten eve gidince anneleri onlara yemek hazırlıyor her koşulda annelerinin desteğini alıyorlar, bir de kendime bakıyorum hasta olsam bir tas çorba verenim , nasılsın diye soranım yok, ama güçlü olmak zorundayız, bak mâsallah okumuşsun, işin var evlilikte olur , kendimize acımaktan vazgeçmeliyiz, ben bu duygu ile baş etmeye çalışıyorum, güçlü ayakta durmalıyız bizim de rabbimiz var , hiç üzülme elbet bizde başka yerlerden bambaşka mutluluklar yaşayacağız..

Genişletmek için tıkla...

MahpeykerKosemSultan .!.:

Her türlü zorluğa rağmen gücünüzü toparlayıp okulunuzu bitirmiş ve iş güç sahibi olmuşsunuz. Pek çok insan yapamazdı bunu. Cesaretinizi tebrik etmekle başlayın önce.

Evet aldatılmak zordur, hele ki zor zamanınızda yapmış şerefsiz. Sonraki de tam bir ana kuzusuymuş. İyi ki ikisiyle de bitmiş gitmiş kurtulmuşsunuz. Bundan sonra önünüzde çok güzel seneler var, umarım karşınıza tam istediğiniz gibi biri çıkacak. Siz onu beklemek yerine kendiniz güzel adımlar atın, mesela hafta sonları için güzel kurslara yazılın, hafta içleri arkadaşlarınızla kalabalık ortamlarda sosyalleşin. Bu şekilde hem hayatınız renklenir hem de özel biri gelir belki kim bilir :)

Genişletmek için tıkla...

gunces .!.:

Ben sizin birkac konunuzu daha gormustum ve kocaman sarilmak istedim size. Anne konusunda sizinle ayni kaderi paylasiyorum. siz hem anne hem baba derken cok zor seyler yasamissiniz. Inancinizi bilmiyorum ama ayakta kalmak icin benim en buyuk siginagim oldu. Ben de kendimi cok guclu sanirdim ama insan oyle bir sarsiliyor ki oyle boyle degil. yasamayanin anlamasi cok zor. Imtihan demissiniz ya hayatta o imtihan zaten hic bitmiyor. Dertsiz insan hic gormedim ben.
Dilerim cok cok mutlu olursunuz

Genişletmek için tıkla...

pisekar .!.:

yasin o kadar genc ki, o akrabalarin da sana ne zaman evleneceksin derlerse aday getirdiniz mi siz once onu soyleyin de, kahkaha at gec. cok dusunceli olsalar annesiz babasiz insana hesap soracaklarina yuva kurmana on ayak olurlardi, giciklar

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Hiii getirdikleri adayları görseniz şok olursunuz işte ondan kendimi kusurlu hissettiriyorlar ya onlardan gelecek hayır gelmez olsun..

Genişletmek için tıkla...

pisekar .!.:

walla o zaman da acik acik konusacaksiniz beni bu insana mi layik gordunuz, ben guzelim, egitimliyim vs vs vs diye biraz dominant olun, onlara kendilerini kotu hissetirin.

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Merhaba arkadaşlar ben 27 yaşındayım ve uzuun zamandır hayatımda kimse yok biraz zor bir hayatım oldu kısaca özetlersem (ama baya kısa çünkü anlatsam roman olur türünden) üniversiteye başladığımda babamı kaybettim akabinde canım annem kansere yakalandı okulumu dondurdum annemin yanında kalmak için ama malesef ki ne yaptıysam olmadı meleğimi 2 sene önce cennete yolladım..annemin hastalık sürecinde 4 yıllık bir sevgilim vardı birde onun tarafından aldatıldım küçük emrah modunda ya öleceğim ya yaşayacağım diyerek :)) sınavlarıma girdim okulumu bitirdim mezun oldum iş buldum çalışmaya başladım derken ne kendimi görebildim ne duygularımı yaşayabildim duvarın bile benden daha çok duygusu vardır şu an.. bir sevgilim oldu onunda annesi beni hiç tanımadan konuşmadan istemedi sebep O çok muhafakar olan 5 vakit namaz kılan kadın Allahın bana yazdığını kusur olarak gördü.. neyse şimdi tek yaşıyorum vay vay çeken tutucu bir sülalem var yanlız mı yaşıyorsun cık cık teyzeler ve amcalar pek umrumda değil -di her fırsatta evlenmiyormusun hayatında kimse yokmu demelerinden ( sanki bakkalda satılıyor) sonra benim devrelerim yandı tamamen acitasyona bağladım o güçlü kız gitti yerine depresif salak birşey geldi vay benim anamda yok babamda yok ne kimsenin evladıyım nede beni seven biri var Allah bile beni sevmiyor ki bana bunları yaşatıyor isyanları herşey kafamda bi canavar haline geldi normalde kendimi çok çok beğenirdim ama şimdi kendimi çok çirkin hissediyorum kusurlu gibi 27yillik ömrümde insanları ilk kez kıskanmaya başladım onlar hiç imtihan edilmeden mutlu mesut yaşıyor ama ben herşeyi yaşadığım halde neden mutlu olamıyorum diyorum ve tekrar isyanlar küsmeler.. Çevremde kimse yokki biri olsa beni nerden bulacak diyorum nerde görecek diyorum yaşım büyük artık evlenecek adam kalmadı diyorum da diyorum susmuyor ki kafamdaki meret dert paylaştıkca azalır derler kuyruğu dik tutucam diye kimseye anlatamıyorum beni mazur görün üşenmeyip okuyanlara teşekkür ediyorum :)
Not: psikologa gittim defalarca ama en son oda kader kısmet napalım dedi ama daha profesyonelce olanından :)

Genişletmek için tıkla...