İş dünyasında da böyle maalesef.Bizim odada müdürden ölesiye korkma durumu mevcut. Ben de biraz çekiniyorum ama haklı olduğum zamanlarda değil.Misal müdür önceden işi A yöntemiyle yapın (ki mantıklı bir yoldu) demişti, sonra ise B yöntemini söyledi.Ama önceden A ile yapıoduk,şimdi ne değişti de B diyebilecek benden başka yarımakıllı yoktu.Söyleyince ne kazandın de? Hiçbir şey
Çünkü artık B yöntemini istiyor,mantıklı olması şart değil.
Yalnız daha sonra şunu fark ettim.Ne zaman bişi söyleme durumu olsa insanlar ortaya laf atıp imalarda buluno ben bişiler diyim die.Hatta en sevdiğim (!) ablalarımdan biri beni salak sanıp yanımda ortaya laf atıodu bişiler diyim die.Ben de açık açık ben karışmam dedim,karışsam da ne de olsa kendi bildiğini okuyacak vs vs. Ki düşün bunu sevdiğim biri bana yapmaya çalıştı.
Hocana o mantıklı geldiyse onu yapacaktır. Senin söylemen fikrini değiştirmez, sivrildiğinle kalacaksın.Hiçbir zaman cesur yürek olup ilk ortaya atılan olma.Hakkını gerektiği yerde aramayı bil .Ama hak aramakla her hıyarım var diyene tuzla koşmayı karıştırmamak gerek.Kararın mantıklı,sen daha zor da olsa bu ödevini nasıl aşarıma odaklan. Başarılar.