- 3 Haziran 2023
- 1.273
- 5.107
- 25
-
- Konu Sahibi sakurabirs
- #1
Arkadaşlar 24 yaşındayım ve her şeye geç kalmış gibi hissediyorum. Bu konuda yalnız olmadığımı bilmek istiyorum. Sanki benim dünyam durdu,yaşamdan soyutlandım herkesin dünyası akıyor gibi hissediyorum. 5,6 aydır buluşmadığım arkadaşlarla buluşsak herkesin anlatacak bir sürü hikayesi var, ben yanlarında eğrelti otu gibi kalıyorum. Kimisi nişanlanmış,kimisi evlenmiş,çocuğu olacakmış,kimisi atanmış. Bir ben hiçbir halta yaramıyorum. Kendimi o kadar yetersiz hissediyorum ki... Başarısız bir insan mıyım diye düşünüyorum ilkokul,ortaokul da genel olarak başarılıydım. Bulunduğum çevreye göre köklü bir Anadolu lisesinde okudum. Kendi alanım olan sözel alanda iyi puan alıp Eğitim fakültesi okul öncesi öğretmenligini bitirdim. Anaokulu Öğretmeniyim. Bölümü ikincilikle bitirdim, kpssye girdim şu an mülakatı bekliyorum. Ev taşıma durumumuz olduğu için özel anaokullarına henüz başvurmadım. Seneye iyi,kötü bir Anaokulu bulur çalışırım diye düşünüyorum ama yine de kendimi başarısız hissediyorum çünkü bana öyle hissettiriyorlar. Elimde değil her gün o kadar olumlama yapıyorum sonra en yakınlarım bile laf sokuyor. Daha geçen sene mezun oldum sanki 10 yıldır işsizim gibi davranıyorlar. Dün Öğretmenler günüydü 1 arkadaşım dışında kimse kutlamadı biliyor musunuz? Halbuki ben de bir insanım,Öğretmenim okulunu okudum,sınavına girdim ama beni kimse adamdan saymıyor. Kuzenlerime bile o okudu da ne oldu atanamıyor diye tavsiye veriyorlarmış. Kendimi çok çaresiz hissediyorum tam puanı aldım elbet atanırdım diyordum. Yeni bakan mülakat getirdi,mülakat yarı yarıya etkili olacakmış yani 90 puan alan biri 60 puan alanarak elenebilir bunun geçmişte de örnekleri var. Benim bir yerde dayım,amcam falan da yok hepsi işçi insanlar. Şimdi ya mülakatta elenirsem diye korkuyorum. Kısacası kariyer hayatı sıkıntılı. Aşk hayatında da foruma da girmiştim uzak mesafe ilişkisi yürütüyorduk yürümedi. En son tartışmamızda kabalaştığı için ayrıldım. Bana ben seni sevdiğim için güzelsin dedi. Beni en hassas noktadan vurdu zaten halihazırda özgüven sorunu olan bir insana tartışma sırasında bu laf söylenmez,söylenmemeli. Kendisinin de kilo problemi vardı ama ben bir kez bile yüzüne vurmamıstım karşılığı bu olmamalıydı...Güzel olmamak benim suçum değil ya. Yandan burnum kemikli,ucu da düşük. Fatih Sultan Mehmet,Yıldırım Beyazıt burnu gibi duruyor. Hadi onlar karizmatik,koca padişahlar. Bende karizma da durmuyor arkadaşlar. Annem bile sinirlendiğinde gargamel diyor. İnsanın annesi küçüklükten itibaren gargamel derse evladına o çocuğun özgüven kazanması o kadar zor ki. Küçük, yakın,düşük gözler,kalın kaşlar,kocaman bir burun,ince bir üst dudak. Estetik yaptırmak istesem fiyatlar en az 50,60 bin şu an bunu verecek maddi durumum yok seneye çalışınca biriktireceğim. Her gören annemin gençliği ile kıyaslıyor. Annem ve babam da gençken çok güzeller gerçekten ben kime çektim bilmiyorum en kötü genleri ben almışım. Bu arada bakımına hep dikkat ederim, düzenli duş,cilt bakımı yaparım,parfüm sıkarım,fön çektiririm ama bazen olmuyor arkadaşlar... Sosyal medyadan yazanlar oluyor ya burnumu beğenmezlerse diye buluşamıyorum bile. Annem bile bir kez güzel kızım diyerek sevmedi. Gerçekten Allaha neden diye sormak istiyorum? Beni neden yarattın? Ne zekiyim ne güzelim ne sağlıklı sayılırım. İnsan bir yerden sınansa neyse. Bende ne güzellik var, ne zeka, ne çekicilik. Bir ortama giriyorum kızlar cıvıl cıvıl ben yanlarında ölü gelin gibiyim. Herkesle hemen muhabbet ediyorlar ben o kadar çabuk muhabbet edemiyorum, içe dönüğüm. Üniversite bitince doğru dürüst arkadaşım da kalmadı. Babam hastaydı bir geçmiş olsun yazmadılar,doğum günüm, Öğretmenler günü hiçbirinde yoklar. Loser,ezik,silik bir insan olmamak için dışarı çıkmaya çalışıyorum sergi, müzelere gidiyorum tek başıma vakit geçiriyorum.Sorunlarımın farkındayım eskisine göre bir tık düzeldim ama en güzel yaşlarımı elimden kayıyor gibi hissediyorum.Belirli bir yaştan sonra hayatına istediği gibi şekil veren kişiler varsa onlardan tavsiye almak isterim çünkü cidden ihtiyacım var. Sosyal medyayı da en azından 1,2 yıl kullanmak istemiyorum kapatacağım çünkü özellikle instagram beni çok tetikliyor sürekli başka insanlara imreniyorum. Umarım toparlanır ve 1,2 yıl sonra benim için hayat daha yaşanılabilir olur bir tek bu hayatta babamı seviyorum ve onun için dayanmaya çalışıyorum. Bu kadar uzun yazımı okuduysanız şimdiden çok teşekkür ederim