Merhaba herkese...
Umarım güzel bir haftasonu geçiriyorsunuzdur.
Sorun şu ki bu sabah 09:00 direksiyon sınavım vardı 08:00 uyandım. Elimi yüzümü yıkayıp saçımı yaptım ve yüzüm bb krem ve gözüm rımel sürdüm. Bu benim rutinimdir. Dışarı bunlarsız çıkmam. 08:00 evden çıktık. Tam siteden çıkmıştık ki eşim altıma almam gereken minderi unuttuğumu hatırlattı ve geri dönüp onu almaya gitti. Bende sakinim ama aslında bütün gece sınavı düşünerek uyurum. Telefonumu bile almak aklıma gelmedi sabah telefonum olmadan gittim. Neyse yoka çıktık eşim bana onu bunu bırak geç kaldık falan deri makyaj yapmasaydın geç kalmazdık dedi. Bende; sende minderi hızlı getirseydin dedim. Biraz hızlı sür beni almazlar dedim. Biz sol şeritteydik kornaya bas hızlı gitsinler dedim. Eşimde bağırmaya başladı “ kör müsün ön araba dolu yapmasaydın makyaj, kimse senin sorumsuzluğunu çekmez zorunda değil,sorumsuzsun” falan dedi. Benim kayış koptu. “Hayvan mısın abi sen dedim? Alt tarafı kornaya bas dedim sınava almazlar diye niye beni iyice strese sokuyorsun,panik yapcam beni sokma strese dedim” neyse böyle konuşa konuşa yetiştik. Tam 09:00 ordaydım. Sağolsunlar beni aldıkları ve geçtim, ama hocalar beni sakinleştirmek için sürekli telkinde bulundu. Eşim beni tebrik bile etmedi geçtiğim için. Yüzünü astı. Niye tebrik etmiyorsun dedim başka derdimiz yok zaten bide tebrik mi edicem falan dedi. Bende ağzıma ne geliyorsa söyledim. Hatta ilk defa tipsiz dedim. Ne kadar hasetsin. Hiçbirşeyi başarmama tahammül edemiyorsun dedim. Güzel giyinsem güzel demezsin, birşey başarsam tebrik etmezsin ama iş hakaret olunca harikasın dedim. Kendimi çok kötü hissettim. Hala hissediyorum. Adam artık bana o kadar itici gelmeye başladı ki çirkin görmeye başladım onu. Kalbini kurdum tipsiz diyerek ama oda benimkini kırdı. İyilik yaptım ehliyete gönderdim birde tebrik mi bekliyorsun diyor. Ben olmasam görmemiş olarak kalacaktın diyor. Ne gördüysen benim sayemde diyor. Boşanmak istiyorum diye bağırmak istiyorum artık. Ama daha kötüsü yaşamak istemiyorum. Bıktım resmen. Kendi kendime ağır geliyorum. Kimsem yok bana yol göstersin. Beni omzuna yaslayıp sadece dinlesin. Sanki herkes sağır ve dilsiz. Kimse beni görmüyor.
