Kendime güvenim yokkk

Merhaba , maalesef çok zor tedaviyken anne olup çocuk için işini gücünü bırakan bir anneyim . Yıllarca çalışmadım ve şimdide özelde iş bulamıyorum yaştan dolayı , bir yandan da evim konum olarak iş alanım olan organize sanayiye çok uzak yani bekarken çalışıp geç geliyordum ama çocuk sonrası o kadar geç gelmek istemedim . Keşke zamanında devlete ya da belediyeye girseydim hem çocuğuma vakit ayıra bilip hem de çalışabilirdim . Biraz kopuk anlatıyorum ama konum özgüvenli olmak . Babam ve annem ikisi de çocuklukları ve gençliklerinde çok ezilmişler , maalesef ikisinde de öz güvensizlik görüyorum . Babam ben genç kızken çok baskıcı idi ve bana çoğu şeye izin vermedi , hep bana potansıyel suçlu muamelesı yaptı yanı atıyorum eve geç gelmeme izin verse ben fahişe olacakmışım hemen kötü yola sapacakmışım gibi. Genç kızken aupair olarak Ingiltereye gitmek istedim başıma bir şey gelir diye izin vermediler oysa erkek kardeşim work and travel ile Amerika ya gitti hiç sorun çıkarmadılar . Hep baskılandım , hiç içimden geldiği gibi davranamadım vs ve kendine güvensiz bir insan oldum. İnsan ilişkilerim pek iyi değil tanışıp kaynaşmakta sorunlar yaşıyorum . İyi bir yeri bitirdim çocuk öncesi çalışırken bilgim iyi olmasına ve çalışkan azımli olmama rağmen prezentabl olmadığım için sunumlarda performansım berbat olduğu ve bu tarz şeylerden hep kaçtığım için başarılı olamadım . Çalıştığım kurumsal şirket hep özgüveni tavan personelle doluydu ve ben hep onların rahatlığına özendim , hayatım hep bir şeyleri kasma ve mükemmel olma mücadelesi idi ama sunummuş toplantıymış kendime güvensiz olduğum için yaptıklarımı gösteremedim. Çocuğum doğdu çalışmamak işime geldi çünkü geçmişim hep travmalarla doluydu , işten yorulmaktan korkmuyordum yırtık özgüvenli insanlarla mücadeleye girmekten korkuyordum . Şimdi çok zaman geçti ve özelde kimse çağırmıyor ve ben aşırı bunalıma girdim . Hobilerimle bari para kazansam diye düşündüm ama inanın hepsinde kendimi nasıl göstereceğim nasıl pazarlarım surda konuşma yapmam gerekirse ne yaparım diye hep vazgeçtim . İşi gücü bırakın bir ortamda uzunca rahatça konuşamıyorum bıle hep içimde korkular var ,vücut diliyle ses tonuyla tane tane etkileyici konuşan insanlara çok özeniyorum . İnsanları etkilemek sorunlarımı aşmak istiyorum , birde mesela bşr şeyi okumak zorunda olduğumda uzunda nefesim kesiliyor titreyerek okuyorum , sosyal fobi mi dersiniz ne dersiniz ? Artık yaşım da ilerledi ne zaman rahat ve kendine güvenli bir insan olacağım ? Bana taktik verir misiniz neler yapmalıyım ? Çok teşekkürler

O özgüveni tavan insanların çoğu ilaç kullanıyor benim yengem konuşmaktan çekinirdi toplumda sesini hiç duymuyordum ilaçla düzeldi şimdi çalışıyor bir çenesi açıldı susmuyor eğlence sohbet bol ilaçtan başka bişi yaramaz işe ama hangi ilacı kullanıyor bilmiyorum sende doktora görün .Yengemden de kötü değilsindir onun hayatı evde geçti tek kelime konuşmaya korkardı

englishmaster .!.:

O özgüveni tavan insanların çoğu ilaç kullanıyor benim yengem konuşmaktan çekinirdi toplumda sesini hiç duymuyordum ilaçla düzeldi şimdi çalışıyor bir çenesi açıldı susmuyor eğlence sohbet bol ilaçtan başka bişi yaramaz işe ama hangi ilacı kullanıyor bilmiyorum sende doktora görün .Yengemden de kötü değilsindir onun hayatı evde geçti tek kelime konuşmaya korkardı

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim geçmişte 1 yıl antidepresan kullandım , ama kilo yaptı bıraktım , yengeniz kilo aldı mı? Hangi ilacı kullandı sanırım özelden yazabilirsiniz burda yasaktır.

kendinizi önce küçük gruplarda gösterip deneyin. mesela online seminerlere ya da atölyelere katılın. ne bileyim yaratıcı yazarlık, masal anlatıcılığı gibi atölyeler oluyor, orada küçük performanslar da yapılıyor onlardan birine katılın. yüz yüze olan ilginizi çeken panellere katılın, küçük sorular sorarak topluluk içinde konuşma deneyimi edinin. kilitlenirseniz filan da umurunuz olmasın, çok da fişi yani sizi tanımayan hayatınızda yer etmeyen insanlar nasılsa. part-time iş bulmaya bakın. ücretini önemsemeyin başta, önemli olan çalışma hayatına bir ucundan tutunmak. ama tabii sonuçta insanın da bir karakteri oluyor; hepimiz bülbül gibi şakıyan lider ruhlu insanlar değiliz olmak zorunda da değiliz. siz gerçekçi bir şekilde sınırlarınızı tartın, nereye kadar gidebiliyorsanız ona göre bir iş düşünün. önemli olan kendinin en iyisi olmak