Kendime Arkadaş Nasıl Bulabilirim?

Merhabalar, direkt konuya giriyorum. Bir devlet hastanesinde çalışıyorum. Sağlıkçıyım. Üniversite biter bitmez atandım. Atandığım ilk yıllar biraz ben asosyal davrandım. Yani bulunduğum yere alışmakta zorlanıyordum. Bir Ege insanı olarak Güney Doğuya göreve gittim ve çok değişik çok farklı geldi ilk etapta. Fırsat buldukça memleketime gittim geldim falan. Ama şimdi bakıyorum senelerdir buradayım ve hiç arkadaşım yok. Yani şöyle söyleyeyim hastanede bulunduğum serviste yaşıtlarım vardı. Ama hem tarz olarak çok uyuşmuyorduk hem de iş yeri ilişkisini kankalığa taşıyınca hep saçmalıklar oluyordu o yüzden çok yakın ilişkiler kurmadım. Başta arkadaş olmayınca sonradan olamadı zaten. Sonra çok da yeni atama olmayınca yeni simalar gelmedi. Farklı servislerden de insanlarla öyle arkadaşlık teması kuramadım. Birkaç defa gezilere katıldım ama çok sıkıcı geçti tek başıma. Yani insanlar arkadaş grubuyla katılıyor eğleniyor ben sap gibi kaldım. İletişim kurmaya çalıştım oradan insanlarla ama beş dakika diyalog oluyor diyelim sonra insanlar yeniden kendi arkadaş grubuna yönelip sohbet konuları açıyordu ben araya giremiyordum. Fitnessa gidiyorum mesela ama pek kadın üye yok. Zaten muhit sebebiyle genelde üniversite öğrencileri geliyor benden çok küçükler yani. Bir türlü oradan da yeni insanlarla tanışamadım. Bir ara bir kursa katıldım. Orada bile yaşı çok büyük hanımlar ve beyler vardı yine olmadı. Yani artık gerçekten en azından bir yakın arkadaşım olsun gezelim eğlenelim falan istiyorum. Ne erkek arkadaşım var ne bir tane normal arkadaşım var. Lisede üniversitede falan asla böyle değildi çok sosyal çevresi olan biriydim. Ama şimdi gerçekten çok sıkılıyorum. Ben yeni insanlarla nasıl tanışabilirim nasıl arkadaş edinebilirim?
Oncelikle imkanınız varsa ayni sehirde baska bi hastaneye gorevlendirme talep edin imkaniniz yoksa servis degisikligi talep edin bu tarz yeni baslangiclar yeni arkadasliklarda cok etkili oluyor
 
Bende sizinle aynı durumda sayılırım. Başka bir şehire geldim ve asla eski dostlarımın yerini tutan kişiler olmadı. Bence belli bir yaştan sonra samimi olmak zor. Herkesin işi gücü oluyor, yeni dostlarla olmaktansa eskilerle devam ediyor ki ben olsam da öyle yapardım. Yeni birini tanıyıp güvenmektense yıllardır tanıdığım arkadaşımla takılırdım. Yeni bir şehirde yeni bir hayata başlayınca böyle oluyor. Özellikle iş hayatında samimi olmak imkansız. Sosyal biri olduğum için başlarda bu durumu kafama çok takardım.Ankara'da yaşiyorum, komşular bile birbirine selam vermiyor, çok soğuklar. Zamanla biraz kabullendim. İnşallah karşımıza kardeş gibi arkadaşlar çıkar, hala umudum var😁
 
Bende sizinle aynı durumda sayılırım. Başka bir şehire geldim ve asla eski dostlarımın yerini tutan kişiler olmadı. Bence belli bir yaştan sonra samimi olmak zor. Herkesin işi gücü oluyor, yeni dostlarla olmaktansa eskilerle devam ediyor ki ben olsam da öyle yapardım. Yeni birini tanıyıp güvenmektense yıllardır tanıdığım arkadaşımla takılırdım. Yeni bir şehirde yeni bir hayata başlayınca böyle oluyor. Özellikle iş hayatında samimi olmak imkansız. Sosyal biri olduğum için başlarda bu durumu kafama çok takardım.Ankara'da yaşiyorum, komşular bile birbirine selam vermiyor, çok soğuklar. Zamanla biraz kabullendim. İnşallah karşımıza kardeş gibi arkadaşlar çıkar, hala umudum var😁
Yaşlanmaya başladım yahu bu kişiler ne zaman çıkacaklar? Mesela şimdi bir erkek arkadaşım olsa soracak senin neden hiç arkadaşın yok diye. Evliliğe ve evlilik yaşına çok uzak biriyim ama oldu da evlendim diyelim vallahi davet edecek arkadaş yok ilimde.
 
Merhabalar, direkt konuya giriyorum. Bir devlet hastanesinde çalışıyorum. Sağlıkçıyım. Üniversite biter bitmez atandım. Atandığım ilk yıllar biraz ben asosyal davrandım. Yani bulunduğum yere alışmakta zorlanıyordum. Bir Ege insanı olarak Güney Doğuya göreve gittim ve çok değişik çok farklı geldi ilk etapta. Fırsat buldukça memleketime gittim geldim falan. Ama şimdi bakıyorum senelerdir buradayım ve hiç arkadaşım yok. Yani şöyle söyleyeyim hastanede bulunduğum serviste yaşıtlarım vardı. Ama hem tarz olarak çok uyuşmuyorduk hem de iş yeri ilişkisini kankalığa taşıyınca hep saçmalıklar oluyordu o yüzden çok yakın ilişkiler kurmadım. Başta arkadaş olmayınca sonradan olamadı zaten. Sonra çok da yeni atama olmayınca yeni simalar gelmedi. Farklı servislerden de insanlarla öyle arkadaşlık teması kuramadım. Birkaç defa gezilere katıldım ama çok sıkıcı geçti tek başıma. Yani insanlar arkadaş grubuyla katılıyor eğleniyor ben sap gibi kaldım. İletişim kurmaya çalıştım oradan insanlarla ama beş dakika diyalog oluyor diyelim sonra insanlar yeniden kendi arkadaş grubuna yönelip sohbet konuları açıyordu ben araya giremiyordum. Fitnessa gidiyorum mesela ama pek kadın üye yok. Zaten muhit sebebiyle genelde üniversite öğrencileri geliyor benden çok küçükler yani. Bir türlü oradan da yeni insanlarla tanışamadım. Bir ara bir kursa katıldım. Orada bile yaşı çok büyük hanımlar ve beyler vardı yine olmadı. Yani artık gerçekten en azından bir yakın arkadaşım olsun gezelim eğlenelim falan istiyorum. Ne erkek arkadaşım var ne bir tane normal arkadaşım var. Lisede üniversitede falan asla böyle değildi çok sosyal çevresi olan biriydim. Ama şimdi gerçekten çok sıkılıyorum. Ben yeni insanlarla nasıl tanışabilirim nasıl arkadaş edinebilirim?
Egeden güneydoğuya atanan biri olarak sizi çok iyi anlıyorum. Arkadaş olabiliriz 🥲
 
Yaşlanmaya başladım yahu bu kişiler ne zaman çıkacaklar? Mesela şimdi bir erkek arkadaşım olsa soracak senin neden hiç arkadaşın yok diye. Evliliğe ve evlilik yaşına çok uzak biriyim ama oldu da evlendim diyelim vallahi davet edecek arkadaş yok ilimde.
Benim yalım 39😂hala beklemedeyim. İş arkadaşı ile samimi olunmuyor, eee yeni bir şehirde hayata başlayınca pek şansımızda olmuyor. Gerçi bizim gibi gurbette olanlar hep aynı şekilde yaşıyorlar. Evlenip çocuk olunca kafanıza takmayı bırakıyorsunuz ama çocuklar büyüyünce ara ara eksikliğini hissediyorum.
 
X