Kendi kendini cekip cevirememe

Ben sürekli yalnızım 7 aylık oldum bebeğim. Yetemiyorum yoruluyorum yalnızlıktan da sıkılıyorum ama gelen giden yok. Keşke anneler şunun arasını tuttursa. Her gün sana gelemem işim gücüm var demek zor olmamalı. Alıştırmış seni de.
Komşumun da benimki kadar bebeği var. Annesi evine yerleşti. Ben mecburiyetten tek başıma her işimi görüyorum. Doktor avm çarşı pazar. Soğuk kar dinlemeden çıkıyorum mecburen. Eşimi zaten pazardan pazara görüyoruz.
Kız bana şaşırıyor bebekle doktora mı gittin tek başına. Yavrum söyle anana birkaç gün memlekete gitsin bak bakayım nasıl gidiyorsun sen de dedim.
Sen de öyle annen gelmese 1 hafta. Olayın çözülür.
 
sclerdn .!.:
Kahve içmek için yani ne biliyim böyle bir alışkanlık oldu bende çocuktan sonra
Genişletmek için tıkla...
İlk 4 ay annemde kaldım bebekten sonra. Eve döndüğümde de yanımda hep birilerini istedim. Ki ben aşırı özgür biriyim. Lohusalık kaygı veriyor insana. Geçiyor merak etme:)
 
e farkındasınız ıste ? yaptıklarınızı yapmayıverın o zaman sorun cozulur
cocuk dogurdugunuza gore kendınızı cocuk olarak gormuyorsunuzdur sadece ınsanlara bagımlısınız
bırazda cıkın dısarıda dolasın hava alın
 
6 aylık bebeğiniz var ve zorlanıyorsunuz çalışmıyorsanız duruma alışmaya çalışın çalışıyorsanız da bakıcı vs tutun
Annene de yazık iyi dayanmış valla benimki olsa benden bu kadar derdi.
 
bence loğusalıkta psikolojik bir ihtiyaç olabilir sürekli anneyi görme..ben de çocuğum olunca ilk aylar hep annemi düşünüyordum, bize nasıl bakıyordu, saatlerce kucakta sallıyormuydu benim gibi, sorunsuz emzirebilmiş miydi vs, tabi annem vefat ettğiği için bunları düşündükçe ağlıyordum
ama zamanla azalıyor şu an öyle değilim bebeğim 1,5 yaşında
 
Anneniz de sizi böyle kendine bağımlı yetiştirmiş belli ki. Var böyle insanlar, çocukları etrafından ayrılsın istemiyorlar. Beş dakikalık bir kahve için her gün gidilir mi? Ya da ne olursa olsun yani çok saçma. Kusura bakmayın benim etrafımda da var sizin gibi annesinden ayrılamayanlar, eşleri dahil herkes şikayetçi ama en ufak uyarıda ağlayarak anne gel beni al moduna girdiklerinden kimse ses çıkarmıyor artık. ( ailemden birileri o sebeple çok net yazdım)
 
Evde birileri varken zaman daha hızlı geçiyor çünkü, kafa dağılıyor, sohbet muhabbet derken akşam oluyor, vücutta bir yorgunluk hissedilmiyor. İlla iş yaptırmak değil kafa oyalansın yeter yani. Size iyi geliyor olabilir ancak annenize her gün her gün eziyet olur bu durum, haftada bir çağırın yeter. Sizin kendi düzeninizi kurmanız gerekiyor, her gün birileriyle yürümez bu gemi. Bir şekilde adapte olacaksınız, hepimiz mecbur olduk. Yaşadığım şehirde ne kendi ailem ne eşimin ailesi var, kendi yağımızda kavrulmayı öğrendik bir şekilde biz de
 
Ama Esra hanfendicim ben çok özgür kadındım. Annem de hiç bağımlı falan yapmadı , ama doğumdan sonra berbat bir hale geldim. Aciz bir kadın gibiydim. Dileniyordum resmen En son annem bana geldi onun da psikolociyi çökerttim hxhshsh sonra düzeldim
Konu sahibi birinin psikolociyi çökert
 
Ben ondan kendime ve evime yetemiyorum demek ki anca bebem :)

Annem arabayla kayınvalidem yürüyerek beş-on dakika.

Her gün niye çağırayım, ben de evden her gün çıkmak istemem şahsen.

Çocuktan sonra bende annemi daha çok arar oldum. Bebeğimin bi hareketi oluyor onu paylaşıyorum vs... Ama her gün gelmesini beklemek cidden yetişkin olamamakla ilgili bir durum.

Bu konuyla ilgili en çok fatih reşit civelekoğlunu tavsiye ederim.
 

Ben annemle anlaşamazdım bile bebeyle beraber işler değişti valla :)
 
Bence boşluktan oluyor bu durum.
İlk doğum yaptığım zamanlar ben de böyleydim. Benim ailem farklı bir şehirde yaşadığı için çağırma durumum olmuyordu ama aynı şehirde olsak kesin ben de böyle olurdum.
Bir gün bir farkındalık geldi. Dedim insanları ne kadar çok arıyorum, ne kadar çok gereksiz detay veriyorum. Sıkılıyolardır, kırmamak için falan da bişey demiyorlardır diye düşündüm. Kendime çeşitli meşgaleler çıkardım. Bahadır kitap okumamıştım, birkaç kitap okudum. Evimde yenilemek istediğim eşyalarım vardı, boya falan alıp onları boyadım. Kişisel bakım günleri ilan edip, o gün hiç iş yapmadan tepeden tırnağa bakım yaptım. Her gün bebekle yürüyüşe çıktım mutlaka. Yemekti, temizlikti falan bir şekilde doldu yani o boşluk. Siz de kendinize meşgaleler bulun. Yazık annenize de her gün her gün. Zaten bi başlarsanız devamı gelir.
 
Farketmeniz çok iyi.
Konuyla ilgili uzmanların videoları var, onları izleyin.
Günlük ve haftalık plan yapın. Kendinize sınır koyun. Misal annenizi haftada 1 gün çağırın sadece. Konuşulan konularda kendinize bakın, rahatsız olacağınız konuları konuşmamaya çalışın.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Anne Olduğuma Çok Pişmanım
22 23 24
Yorumlar
477
Görüntüleme
18K
bir yengec meselesi
B
N
Özel okul ve veliler
5 6 7
Yorumlar
136
Görüntüleme
4K
XbirKadin
X
A
Kimine göre dert kimine göre değil
3 4 5
Yorumlar
83
Görüntüleme
1K
gulendam_34
G
M
Çok yalnızım
Yorumlar
10
Görüntüleme
375
minislerinminisi
M
Çocuk bakımı
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
2K
Pheebs
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…