Sevgili kız kardeşim, yorumun için teşekkürler. Haklısın, ben henüz anne değilim hatta anne olma şansım yok şu an eşimden dolayı, tüp bebek tedavisi görüyorum ve gerçekten evlat hasreti çekiyorum. Asla annem gibi davranmayacağımdan o kadar eminim ki.. ve annemle de arama biraz mesafe koymayı düşünüyorum. İnsan çevresindeki anneleri görünce imreniyor konuşacak dertleşecek anne istiyor ama yok işte ne anne var ne kv canımız sağ olsun bunu kabullenecegiz işte o gün iyilesecegiz
Eminim anneniz de kayınvalidesinden , ailesinden gördüğü davranışları asla size göstermeyeceği konusunda kendine yeminler etmiştir zamanda, sorarsanız bak ailen sana söyle davranmış ama sen de aynısı olmasa bile böyle davrandın deseniz, ben eminim anneniz ne alakası var , ben öyle davranmadım, ben seni düşündüm, sen benim ne yaşadığımı biliyormuşum diye başlayacaktır.
Siz sağlıklı olmayan bir anne , çocuk ilişkisinden çıkıp , ama ben kesinlikle çocuğuma öyle davranmam diye emin olamazsınız. Aslında ne yaşadıysak , ne gördüysek öyle davranacağız. Size anlatıyor ya anneniz , kendi annesinin nasıl davrandığını , karşılaştırma yaptığınızda aslında farklı görünselerde , temelde aynı sağlıksız ilişkinin ürünü olduğunu çok net göreceksiniz.
O yüzden diyorum size sizden bu döngünü kırmak için şimdiye kadar bir çaba , bir davranış göstermediniz, bence mesafe koymak falan da çaba göstermek değil. Mesafe koymak çok belirsiz, çabuk aşılabilir , ve zaten sizin mesafe koyma çabalarınıza aldırış etmeyen biri için kolayca yıkılabilecek engeller.
Mesafe koyunca , biraz sakinleşeceksiniz, biraz rahatlayacak belki de ama annenize karşı net bir tepki olmadığı için o bariyerde aşılacak ve döngü yeniden başlayacak.
Ben diğer yorum yazanların, konuş , ikna et , anlat taktiğini uygulanabilir bulmuyorum. Annenizle konuşarak çözülecek bir konu değil çünkü annenizin kafasında kendi doğruları var, ve bunlar lafla değişmez.
Bir de şu dikkatimi çekti, annenizden bu zaman kadar destek alamamanıza rağmen , hala onun onayı, kabulü sizin için neden bu kadar önemli. Başka anneleri görünce imreniyorum demişsiniz ama yetişkin bir insan olarak hala annenizin değişeceği ve bir şekilde ilişkinizin düzeleceği ümidi taşıyor olduğunuzu anladım ve bunun sağlıklı bir düşünce olmadığı ortada.
Tamam tüm suç annenizin bu toksik anne kız ilişkisinde , ama ilişki iki kişiliktir. Bence siz de kendinizi bir sorgulayın , neden hala bana ilgi göstermeyen ve beni mutlu etmeyen bir ilişki içindeyim annemle , ve neden hala onun onayı , oluru bu kadar önemli , neden tepki ( net tepkiden bahsediyorum , öyle mesafe falan değil) koyamıyorum, beni bu toksik ve zehirli ilişkinin içinde kalmaya iten nedir?
Bu sorumluların net ve cesur bir şekilde cevap verip, bunları durdurmak ve yok etmek için çabalamadığınız sürece bu sarmalı durduramazsınız , aynı annenizin durduramadığı gibi.
Önce kendinizi korumak için çabalayın, kendini koruyamayan bir insanın , çocuğunu kormasını bekleyemezsiniz hanı derler ya önce maskeyi kendinize takın , sonra çocuğunuza.