Kedim benim yüzümden öldü

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ben konu sahibi yüzde yüz haklı demiyorum ama yaşı küçük, anne baba ayrı, okb tedavisi gören ve terapi almaya devam eden birine aşırı yazdığınızı düşünüyorum.
Sizi tanımıyorum neticede burada öyle kolay kimseye kötü kalpli denmez
Şartlar göz önünde bulundurulunca
Bir canı savunurken diğer cana bu kadar yüklenmesi biraz fazla kaçıyor.
En azindan hayvanların canlı olduğunu oyuncak olmadıgını anlar belki mesela şu anda aklimdan neler çektiği geçiyor o canın sürekli tabi herkes benim gibi empati yapamaz insan ya bu daha kıymetli
 
En azindan hayvanların canlı olduğunu oyuncak olmadıgını anlar belki mesela şu anda aklimdan neler çektiği geçiyor o canın sürekli tabi herkes benim gibi empati yapamaz insan ya bu daha kıymetli
Biliyor ki benim yüzümden oldu diyor.
Vicdanen rahatsız olmasa sizce bunu der miydi?
Sadece kendini önemseyen ya da şımarık biri olsaydı umuruna bile katmazdı
 
Bir kedim var,bir de bebeğim.Hayvan sevgim asla tartışılamaz.Asla vazgeçemem ondan ama bebeğimin yeri de çok çok başkadır..Aynı kefeye asla koyulmaz.Benzetenler olmuş.

Konu sahibi gencecik.İyileşmek için almamış.Kedileri çok sevdiği için ve iyileştiğini düşündüğü için doktoru da onay vererek kedi sahiplenmiş.Evet olmaması gereken şeyler olmuş.İnşallah yavrucak rahata ulaşmıştır.Ama bazı yorumlara şaşırarak bakıyorum.yahu kızın anne baba ayrı,psikolojik problemleri var belli.Evet kötü bir şey yapmış ama bir hayvansever olarak vicdanım da,bu kadar aşağı çekici yorum yapmama izin vermez.

Konu sahibi sana demek istediğim de lütfen bundan sonra iyileşmene bak.Hayat çok güzel.Asla hayvan sahiplenme.Sokak hayvanlarıyla ilgilen,onları besle.
 
buda son videosuydu daha bi hafta olmadı muhtemelende hiçbir zaman içimden gitmeyecek özlemi.. Of konu sahibi yaktın ciğerimi :KK70:

Çok tosuncukmuş masallah. En azindan çok mutluydu öyle düşünün… onu seven insanlar oldugunun farkindaydi. Evet unutmasi zor unutamayacsgınız bir şey de alışıp bununla yaşamayı ögrenmelisiniz sadece
 
Umarım hepsini okuyabilirsiniz. Öncelikle kendimle ilgili ufak bir bilgilendirme yapayım. Ben 4 yıldır OKB yle yabi bi bakıma ileri seviye temizlik takıntısıyla uğraşıyorum. Yeri geldi çamaşır suyuyla keselendiğimde oldu. Ve hep küçüklüğümden beri de kedi sahiplenmek istemiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Geçen senenin kasım ayında kedi sahiplenmeye karar verdim. 2-3 aydır rahatsızlığımda iyi gidiyordum ve psikiyatristimle beraber buna hazır olduğuma karar verdik. 26 Kasım 2021 de oğlumu sahiplendim. Her şey başlarda iyi gidiyordu. Tüyleri, koltukları tırmalaması asla sorun olmuyordu bana. Ama zamanla kakasına basmaya başladı ve bu beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Temizlik yapmak için günlerce evden çıkmadığımı bilirim. 2 ay sabrettim ama daha fazla dayanamadığıma karar verdim. Ve sınav senemdi ama mezuna da kalacağım artık boşuna verdim oğlumu. Keşke çamaşır suyu kullanmaktan kemiklerim gözükseydi de vermeseydim oğlumu. Temizliği bitirdikten bir sonraki gün tekrar kakasına dağıtınca çıldırdım ve ona çok kızdım. 2 ay baktıktan sonra babamın işyerinde bakmaya karar verdik. Onu iş yerine bıraktığımız ilk gün dolabın altından çıkmamış bile. Yanına geldiğimde çıkmıştı anca. Belki iş yerinde tuvaletine basmasına çözüm buluruz ve eve geri alırız diye orada kaldı yaklaşık 2 ay. Ama hala kakasına basmaya devam ediyordu. Her ne kadar iş yerinde gayet iyi baksak da bir evi olmaması içimize sinmiyordu. Babamla onu sahiplendirmeye karar verdik her ne kadar istemesem de. Babam bir yuva bulmuştu ama ben istememiştim. Israr etmeye devam edince bende kabul ettim ve oğlumu onlara verdik takip şartıyla. Ama ne zaman resim istesem günler sonra atıyorlardı. Sonrasında 2 ay onlarda kalınca attıkları fotoğraflarda giderek zayıfladığını fark ettim. Onlar da kedi koktuğu için geri vermek istemişti zaten bende kabul ettim. Annemin evine götürmeye karar verdik bu sefer(annemle babam ayrı). Kedi onlarda kaldığı zaman içerisinde 2 kilo vermişti ve çok kötü bir haldeydi. Gözü enfeksiyon kapmıştı. Solunum ve sindirim sorunları çıkmıştı ama bir kez bile veterinere götürmemişlerdi miniği. Kediyi ne yapacağımıza karar vermek için bayramdan sonrasına kadar zaman tanımalarını istedik. Bayram bittikten birkaç gün sonra da geri aldık. Alır almaz veterinere götürdük. Tedavisi biraz yüksek olduğu için babam yaptırtmak istememişti ama ben yaptırttım. Sonrasında oğlumu annemin evine götürdük ve 2 hafta boyunca tekrar veterinere götürmedik iyileşir diye. Bir gün kedi kötüleşince annem veterinere götürdü. Yapılanlara göre götürdüğümüzde şeker komasındaymış. Böbrekleri iflas etmiş. Kanı kalmamış. 5 gün yoğun bakım mücadelesinin ardından da oğlumu kaybettik. Ölmeden bir gün önce onu yoğun bakımda ziyaret etmiştim ve hayvanın ruhu emilmiş gibiydi. Sevgi dolu gözlerinin arkasında hiçbir şey kalmamıştı. Böyle anlattığımda yine ne kadar bencil ve cani olduğumu bir kez daha hatırladım. Affet beni miniğim.
Allah belanı versin
 
Bir kedim var,bir de bebeğim.Hayvan sevgim asla tartışılamaz.Asla vazgeçemem ondan ama bebeğimin yeri de çok çok başkadır..Aynı kefeye asla koyulmaz.Benzetenler olmuş.

Konu sahibi gencecik.İyileşmek için almamış.Kedileri çok sevdiği için ve iyileştiğini düşündüğü için doktoru da onay vererek kedi sahiplenmiş.Evet olmaması gereken şeyler olmuş.İnşallah yavrucak rahata ulaşmıştır.Ama bazı yorumlara şaşırarak bakıyorum.yahu kızın anne baba ayrı,psikolojik problemleri var belli.Evet kötü bir şey yapmış ama bir hayvansever olarak vicdanım da,bu kadar aşağı çekici yorum yapmama izin vermez.

Konu sahibi sana demek istediğim de lütfen bundan sonra iyileşmene bak.Hayat çok güzel.Asla hayvan sahiplenme.Sokak hayvanlarıyla ilgilen,onları besle.
Tesekkur ederim
 
Umarım hepsini okuyabilirsiniz. Öncelikle kendimle ilgili ufak bir bilgilendirme yapayım. Ben 4 yıldır OKB yle yabi bi bakıma ileri seviye temizlik takıntısıyla uğraşıyorum. Yeri geldi çamaşır suyuyla keselendiğimde oldu. Ve hep küçüklüğümden beri de kedi sahiplenmek istemiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Geçen senenin kasım ayında kedi sahiplenmeye karar verdim. 2-3 aydır rahatsızlığımda iyi gidiyordum ve psikiyatristimle beraber buna hazır olduğuma karar verdik. 26 Kasım 2021 de oğlumu sahiplendim. Her şey başlarda iyi gidiyordu. Tüyleri, koltukları tırmalaması asla sorun olmuyordu bana. Ama zamanla kakasına basmaya başladı ve bu beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Temizlik yapmak için günlerce evden çıkmadığımı bilirim. 2 ay sabrettim ama daha fazla dayanamadığıma karar verdim. Ve sınav senemdi ama mezuna da kalacağım artık boşuna verdim oğlumu. Keşke çamaşır suyu kullanmaktan kemiklerim gözükseydi de vermeseydim oğlumu. Temizliği bitirdikten bir sonraki gün tekrar kakasına dağıtınca çıldırdım ve ona çok kızdım. 2 ay baktıktan sonra babamın işyerinde bakmaya karar verdik. Onu iş yerine bıraktığımız ilk gün dolabın altından çıkmamış bile. Yanına geldiğimde çıkmıştı anca. Belki iş yerinde tuvaletine basmasına çözüm buluruz ve eve geri alırız diye orada kaldı yaklaşık 2 ay. Ama hala kakasına basmaya devam ediyordu. Her ne kadar iş yerinde gayet iyi baksak da bir evi olmaması içimize sinmiyordu. Babamla onu sahiplendirmeye karar verdik her ne kadar istemesem de. Babam bir yuva bulmuştu ama ben istememiştim. Israr etmeye devam edince bende kabul ettim ve oğlumu onlara verdik takip şartıyla. Ama ne zaman resim istesem günler sonra atıyorlardı. Sonrasında 2 ay onlarda kalınca attıkları fotoğraflarda giderek zayıfladığını fark ettim. Onlar da kedi koktuğu için geri vermek istemişti zaten bende kabul ettim. Annemin evine götürmeye karar verdik bu sefer(annemle babam ayrı). Kedi onlarda kaldığı zaman içerisinde 2 kilo vermişti ve çok kötü bir haldeydi. Gözü enfeksiyon kapmıştı. Solunum ve sindirim sorunları çıkmıştı ama bir kez bile veterinere götürmemişlerdi miniği. Kediyi ne yapacağımıza karar vermek için bayramdan sonrasına kadar zaman tanımalarını istedik. Bayram bittikten birkaç gün sonra da geri aldık. Alır almaz veterinere götürdük. Tedavisi biraz yüksek olduğu için babam yaptırtmak istememişti ama ben yaptırttım. Sonrasında oğlumu annemin evine götürdük ve 2 hafta boyunca tekrar veterinere götürmedik iyileşir diye. Bir gün kedi kötüleşince annem veterinere götürdü. Yapılanlara göre götürdüğümüzde şeker komasındaymış. Böbrekleri iflas etmiş. Kanı kalmamış. 5 gün yoğun bakım mücadelesinin ardından da oğlumu kaybettik. Ölmeden bir gün önce onu yoğun bakımda ziyaret etmiştim ve hayvanın ruhu emilmiş gibiydi. Sevgi dolu gözlerinin arkasında hiçbir şey kalmamıştı. Böyle anlattığımda yine ne kadar bencil ve cani olduğumu bir kez daha hatırladım. Affet beni miniğim.
Ne oldu şimdi bu konuyu açtın da . Olsun canım üzülme dememizi mi bekliyorsunuz anlamadım ? Bakamayacağınız bir hayvanı sahiplenmeyin o zaman hasta olabilirsiniz bu çok normal bir durum ama hastalığınızı bile bile kedi sahiplenmek hiç normal değil . Evinize bir biblo almıyorsunuz bir can sahipleniyorsunuz sonuçta .
 
Ne oldu şimdi bu konuyu açtın da . Olsun canım üzülme dememizi mi bekliyorsunuz anlamadım ? Bakamayacağınız bir hayvanı sahiplenmeyin o zaman hasta olabilirsiniz bu çok normal bir durum ama hastalığınızı bile bile kedi sahiplenmek hiç normal değil . Evinize bir biblo almıyorsunuz bir can sahipleniyorsunuz sonuçta .
Yukarda da belirtmiştim moral falan beklemedegimi. Sadece içimi dökmek için yazdığımı. Kedimin benim yuzumden oldugunu de söylemisim moral bekliyor olsam böyle bir şey de yazmazdim.
 
Çok 😓 üzücü… benim de kedim var ve iyi bakamadığımı düşünerek sahiplendirmeyi düşünmüştüm bir ara, ancak bu riske giremedim. Kedime sağladığım imkanları yazıp, bunları sağlayabilecek biri ine sahiplendirmek istiyorum dediğimde kraliçe mi veriyosun, bu imkanları nasıl sağlasın insanlar falan yazmışlardı. Dediğim de camlara sineklik balkona tel kaliteli mama falan… insanlar bir canın ne olduğunu algılayamıyor… sen de hata etmişsin, kendin de farkındasın. Ancak bil ki senden de çok asıl olarak o yavrucağa bakmamış veterinere götürmemiş sahiplendiriğin kişiler suçlu. Bu olay belki de artık okb ni aşmana, hayata farklı bakmana vesile olur, bu kedicikte boşu boşuna göçmemiş olur dünyadan. Bir de böyle bak, ayrıca hayvan derneklerine bağışta bulunursan belki için biraz ferahlar😇
 
Umarım hepsini okuyabilirsiniz. Öncelikle kendimle ilgili ufak bir bilgilendirme yapayım. Ben 4 yıldır OKB yle yabi bi bakıma ileri seviye temizlik takıntısıyla uğraşıyorum. Yeri geldi çamaşır suyuyla keselendiğimde oldu. Ve hep küçüklüğümden beri de kedi sahiplenmek istemiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Geçen senenin kasım ayında kedi sahiplenmeye karar verdim. 2-3 aydır rahatsızlığımda iyi gidiyordum ve psikiyatristimle beraber buna hazır olduğuma karar verdik. 26 Kasım 2021 de oğlumu sahiplendim. Her şey başlarda iyi gidiyordu. Tüyleri, koltukları tırmalaması asla sorun olmuyordu bana. Ama zamanla kakasına basmaya başladı ve bu beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Temizlik yapmak için günlerce evden çıkmadığımı bilirim. 2 ay sabrettim ama daha fazla dayanamadığıma karar verdim. Ve sınav senemdi ama mezuna da kalacağım artık boşuna verdim oğlumu. Keşke çamaşır suyu kullanmaktan kemiklerim gözükseydi de vermeseydim oğlumu. Temizliği bitirdikten bir sonraki gün tekrar kakasına dağıtınca çıldırdım ve ona çok kızdım. 2 ay baktıktan sonra babamın işyerinde bakmaya karar verdik. Onu iş yerine bıraktığımız ilk gün dolabın altından çıkmamış bile. Yanına geldiğimde çıkmıştı anca. Belki iş yerinde tuvaletine basmasına çözüm buluruz ve eve geri alırız diye orada kaldı yaklaşık 2 ay. Ama hala kakasına basmaya devam ediyordu. Her ne kadar iş yerinde gayet iyi baksak da bir evi olmaması içimize sinmiyordu. Babamla onu sahiplendirmeye karar verdik her ne kadar istemesem de. Babam bir yuva bulmuştu ama ben istememiştim. Israr etmeye devam edince bende kabul ettim ve oğlumu onlara verdik takip şartıyla. Ama ne zaman resim istesem günler sonra atıyorlardı. Sonrasında 2 ay onlarda kalınca attıkları fotoğraflarda giderek zayıfladığını fark ettim. Onlar da kedi koktuğu için geri vermek istemişti zaten bende kabul ettim. Annemin evine götürmeye karar verdik bu sefer(annemle babam ayrı). Kedi onlarda kaldığı zaman içerisinde 2 kilo vermişti ve çok kötü bir haldeydi. Gözü enfeksiyon kapmıştı. Solunum ve sindirim sorunları çıkmıştı ama bir kez bile veterinere götürmemişlerdi miniği. Kediyi ne yapacağımıza karar vermek için bayramdan sonrasına kadar zaman tanımalarını istedik. Bayram bittikten birkaç gün sonra da geri aldık. Alır almaz veterinere götürdük. Tedavisi biraz yüksek olduğu için babam yaptırtmak istememişti ama ben yaptırttım. Sonrasında oğlumu annemin evine götürdük ve 2 hafta boyunca tekrar veterinere götürmedik iyileşir diye. Bir gün kedi kötüleşince annem veterinere götürdü. Yapılanlara göre götürdüğümüzde şeker komasındaymış. Böbrekleri iflas etmiş. Kanı kalmamış. 5 gün yoğun bakım mücadelesinin ardından da oğlumu kaybettik. Ölmeden bir gün önce onu yoğun bakımda ziyaret etmiştim ve hayvanın ruhu emilmiş gibiydi. Sevgi dolu gözlerinin arkasında hiçbir şey kalmamıştı. Böyle anlattığımda yine ne kadar bencil ve cani olduğumu bir kez daha hatırladım. Affet beni miniğim.
Bakamayacaksanız çok titizseniz lütfen hayvan sahiplenmeyin..o canı sahiplenip bahane üreterek başkasına sahiplenirseniz olacağı bu olur ve ne yazık ki sizin yüzünüzden masum hayvancağız ölmüş
 
Çok tosuncukmuş masallah. En azindan çok mutluydu öyle düşünün… onu seven insanlar oldugunun farkindaydi. Evet unutmasi zor unutamayacsgınız bir şey de alışıp bununla yaşamayı ögrenmelisiniz sadece
Mecbur. Ben kedi beslemekten korkarım normalde evin içinde tabi çünkü çocukkende hep tırmalayıp ısırdıkları için tırnaklarını kesmeye korkuyorum her zaman olmasada yıkamaya korkuyorum arkadaşımın kedisini yıkarken yemin ederim ortalığı yıktı sesi hala kulağımda kuzumun daha doğrusu canı yanıyor diye korkuyorum. O yüzden kendime bi süre tanıdım ev, iş hayatım düzenim olacak birde kedi besleyenlerden bilgisini alacağım diye. Sizde öyle yapın biraz daha zaman tanıyın kendinize iyileşin tam olarak. Bokuna gerekirse birde siz basın böyle böyle alışırsınız. Tavşanımız vardı bizim tavşanların bokuda nesquik gibi oluyor :KK70: Annemin ilk defa arkasından koşup tek tek topladığına şahit olmuştum annem yani :)) Hayvan beslemekte böyle bi şey.
 
kiblemek ne bilmiyorum ama geri alır mısınız naptıysanız çok ciddiyim

çok ciddiyim yapmasanız

tamam sakinim gercekten geri alır mıısnız
İşte bunlar çok ilginç? Neden çekiniyorsun? Bu tarz mesajlara aşinayız, genelde arkasında bir bit yeniği oluyor. Dediğim gibi mesajıma cevap verir misin? Yoksa ben de bu yazdığını, intihar edeceğini bir itiraf olarak kabul edip emniyete bildireceğim. Saçma bir şey yapma. Lütfen
 
Bir kedim var,bir de bebeğim.Hayvan sevgim asla tartışılamaz.Asla vazgeçemem ondan ama bebeğimin yeri de çok çok başkadır..Aynı kefeye asla koyulmaz.Benzetenler olmuş.

Konu sahibi gencecik.İyileşmek için almamış.Kedileri çok sevdiği için ve iyileştiğini düşündüğü için doktoru da onay vererek kedi sahiplenmiş.Evet olmaması gereken şeyler olmuş.İnşallah yavrucak rahata ulaşmıştır.Ama bazı yorumlara şaşırarak bakıyorum.yahu kızın anne baba ayrı,psikolojik problemleri var belli.Evet kötü bir şey yapmış ama bir hayvansever olarak vicdanım da,bu kadar aşağı çekici yorum yapmama izin vermez.

Konu sahibi sana demek istediğim de lütfen bundan sonra iyileşmene bak.Hayat çok güzel.Asla hayvan sahiplenme.Sokak hayvanlarıyla ilgilen,onları besle.
Baya da benziyor. Benim de kedi evladım var ve çocuğum da var. Biri 11 yaşında biri 2.
İkisine de aynı özeni gösteriyorum.
İkisi de canım, kanım. Ben büyütüyorum ben sorumluluklarını aldım sonuçta.
İkisiyle de aynı vakti geçiriyorum işten gelince beraber oynuyoruz hatta.
Aynılar hatta kızıma kedimizi korkutunca daha çok kızıyorum yavaş hareket et biraz önünü alamamış bizon gibi ne koşuyorsun diye.
Can ya ikisi de. İkisini de yaratan yaratmış. Birini diğerinden üstün mü kılmış yoksa biz mi kendimizce veriyoruz o değeri?
İkisinin yeri şöyle başka oluyor birine gidecek okul, kurs falan arıyoruz diğerine de oyuncak, mama, su dönencesi vs..
Öyle bir fark var evet
 
Okb nin çeşidi veya bi sayısı yoktur… Bilmedginizi belli ediyosunuz sadece
Nasıl bu kadar net konuşuyorsunuz psikoloji eğitiminiz mi var😅 Bu arada Türkçe kaynaklarda çok bulamayabilirsin ancak okb nin çok sayıda çeşidinin olduğunu savunan psikiyatr lar var, okb litaratüre yeni yeni girmiş sayılabilecek bir rahatsızlık ve hala tanımı geliştirilmektedir, bu yüzden farklı görüşler de mevcuttur. Yazmakta olduğum tez araştırmamda çok görüşe denk geldim, belirteyim dedim😇
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X