Merhabalar,
Memurum ve apartta kalıyorum. Bulunduğum ilde hiç arkadaşım yok sosyal hayatım eğlence hayatım sıfır yani. Bu aralar iş yerinde de sürekli bir problem yaşıyorum ve canım çok sıkılıyor aşırı depresif bir havam var. Geçen kardeşim ile konuşurken bir kedi sahiplensen seninle arkadaş olur gibi bir fikir doğdu. Bir tanıdık da doğum yaptı ve bebeğin alerjisi olduğu için cins kedisini sahiplendirmek istiyor. Aslında ilk atandığım zamanlardan beri bunu istiyordum. Ama nasıl desem kedi ya da herhangi bir evcil hayvanı sahiplenmek bana gebelik süreci yaşamadan çocuğunun olması gibi büyük ve önemli bir olay gibi geliyor bu yüzden hiç cesaret edemedim. Kaldığım apartta aşırı aşırı küçük 1+0 zaten. Şimdi hayvanı bu kadar küçük bir yere getirmek haksızlık gibi olur mu bilemedim. Anneme soruyorum kediye ayıp olur mu diye gülüyor. Ben yirmi dört nöbetlerine gidiyorum mama su falan koysam yirmi dört saat tek başına yapabilir mi ya da ben gelip gün boyu uyuyorum benim uyumama izin verir mi? Onun dışında birtakım titizlik takıntım var. Annem tuvaletini yaptıktan sonra hayvanın arkasını senin silmen lazım, kumunu temizlemen lazım, orası çok küçük koku da olur, mutlaka üstüne başına yiyeceklere tüy gelir sen bunlara gelemezsin diyor. Yani bilemiyorum şimdi aldım denedim olmadı gibi bir şey de olmaz dediğim gibi çocuğunun olması gibi bir şey. Hayvan benimle anlaşır mı anlaşmaz mı sever mi sevmez mi çok iyi şartlarım yok uyum sağlar mı onları da düşünüyorum. Yani geçen bir haber gördüm birisi cins kedisini tüm eşyaları ile parka bırakmış ve hayvan kutusundan çıkmaya bile cesaret edemeyip soğuktan ölmüş. Oturup ona ağladım. Bakımını falan beceremezsem hayvana bir şey olursa ömür boyu vicdan azabı çekerim. O yüzden şimdi bu kararı nasıl verebilirim neleri düşünmem gerekiyor?
Memurum ve apartta kalıyorum. Bulunduğum ilde hiç arkadaşım yok sosyal hayatım eğlence hayatım sıfır yani. Bu aralar iş yerinde de sürekli bir problem yaşıyorum ve canım çok sıkılıyor aşırı depresif bir havam var. Geçen kardeşim ile konuşurken bir kedi sahiplensen seninle arkadaş olur gibi bir fikir doğdu. Bir tanıdık da doğum yaptı ve bebeğin alerjisi olduğu için cins kedisini sahiplendirmek istiyor. Aslında ilk atandığım zamanlardan beri bunu istiyordum. Ama nasıl desem kedi ya da herhangi bir evcil hayvanı sahiplenmek bana gebelik süreci yaşamadan çocuğunun olması gibi büyük ve önemli bir olay gibi geliyor bu yüzden hiç cesaret edemedim. Kaldığım apartta aşırı aşırı küçük 1+0 zaten. Şimdi hayvanı bu kadar küçük bir yere getirmek haksızlık gibi olur mu bilemedim. Anneme soruyorum kediye ayıp olur mu diye gülüyor. Ben yirmi dört nöbetlerine gidiyorum mama su falan koysam yirmi dört saat tek başına yapabilir mi ya da ben gelip gün boyu uyuyorum benim uyumama izin verir mi? Onun dışında birtakım titizlik takıntım var. Annem tuvaletini yaptıktan sonra hayvanın arkasını senin silmen lazım, kumunu temizlemen lazım, orası çok küçük koku da olur, mutlaka üstüne başına yiyeceklere tüy gelir sen bunlara gelemezsin diyor. Yani bilemiyorum şimdi aldım denedim olmadı gibi bir şey de olmaz dediğim gibi çocuğunun olması gibi bir şey. Hayvan benimle anlaşır mı anlaşmaz mı sever mi sevmez mi çok iyi şartlarım yok uyum sağlar mı onları da düşünüyorum. Yani geçen bir haber gördüm birisi cins kedisini tüm eşyaları ile parka bırakmış ve hayvan kutusundan çıkmaya bile cesaret edemeyip soğuktan ölmüş. Oturup ona ağladım. Bakımını falan beceremezsem hayvana bir şey olursa ömür boyu vicdan azabı çekerim. O yüzden şimdi bu kararı nasıl verebilirim neleri düşünmem gerekiyor?
ben bir kedi annesiyim yaklaşık 3yıldır bir oğluşum var o hayatıma girmeden önce sizin gibi düşünüyordum istiyordum ama cesaret edemiyordum çok ani bir şekilde aldım evet tam da sizin tarif ettiğiniz gibi hamilelik olmadan bebek sahibi oluyorsunuz önceden çok dalga geçerdim kedileri çocuğu gibi görenlerle şimdi anlıyorum.. demem o ki kendi çocuğunuz olduğunu düsünün altını değiştirmekten tiksincek miydiniz? Bakımından gocuncak mıydınız? Tabi ki de hayır. İnan bu da öyle oluyor.. üstelik öyle tuvalete gidince popo silme fln yok çok temiz hayvanlar kendilerini temizliyorlar kumu güzel kullanıyorlar gerçekten anne olabilirim diyorsanız alın inanın hiç birseyi zor gelmiyor evlat yani bildiğin evlat
hatta şöyle söyleyeyim ben benim ki geldiğinde bacağımdan rahatsızdım nerdeyse hiç yürüyemiyordum çok zor ayakta durmama rağmen ilk aldığımda hasta olduğu için o bacağımın haliyle veterine taşıdım hiç gocunmadım belki de Allah onun hatrına bacağımı iyileştirdi, böyle düşünüyorum 
meğer Titiz alışmış benim sayemde günlük temizlemeden yapmak istemiyormuş. 1 hafta- 10 gün kadar çok yoğundum gün aşırı yapayım dedim ve tepki olarak yapmış şu an yapmıyor. 
hiç bir insan bu hayvancıklara bu zulmü edemez. Anlık değil, uzun vadeli düşünün. Evladım yaramaz diye sokağa atmıyorsam, bu dilsiz masumları hayatta bırakmam. 
camdan atlasa dahi bisey olmaz. Surekli veterinere kontrollerine gidiyor herşeyin en iyisine sahip oldu. Sizinde ayrintilari bilmeniz lazim. Ben sansliydim iyi yere verdim.