Kaynımı Evimizde İstemiyorum...


Abiye bu konudan rahatsızlık duyduğumu eşimle son kavgamıza kadar hiç söylememiştim. Onu hep idare ederek bu konuyu eşim çözer diye bekledim. Hastane sürecinden sonra beni arayıp gelebilir miyim müsait misiniz dedi, gel abi dedim çünkü artık eşimle bu konuda kavga etmek istemiyordum. Hastanede yaşanan kavgaları ben çok sonradan öğrendim. Ona rağmen gelmiş... Terapistten sonra aile hayatı, aile düzeni, misafirlik ne demektir gibi kavramlar anlaşılmaz ise boşanmak en doğrusu tabi.
 
Abisine tutunma psikolojisinden kurtulmuş eşimle giderim belki o minik tatile.
Canım eşinin hastalığının adı tıp literatüründe aileci koca olma sendromu. Ya da göbek bağı kesilmeme anomisi. Henüz Bi aşısı ya da tedavisi bulunamadı. Tek yapabileceğin kendini karantinaya alıp hastalığın sana bulaşmasını önlemek.
 

Bu söylediğiniz şeylerin bir kısmını yaptım. Ama neden evimde bir odaya kapanıyorum ben ya diye oturup ağlıyordum. Belli bir dönemden sonra zaten artık eşya getirmiyordu. Git gel yapıyordu. Yük olmuyorum mesajı mı veriliyordu emin değilim. Bu arada aynı şeyi ben yapsam eşim hiç takmaz. Dünyanın sonu değil ki diye bakar o her şeye.
 

Abi ile son çare konuştum. Konuşurken onunla sert konuştuğum ve onu kırdığım ya da saygısızlık ettiğim için herhalde 'boşanma' cümlesi kuruldu bana eşim tarafından. Ama ben saygısızlık ettiğimi düşünmüyorum.
 
Niye gel dediniz işte? O zaman gelme demenin tam sırasıymış. Ayağınıza gelen fırsatı niye tepiyorsunuz?
 
Abi gelip gittikten sonra terapist nasıl işe yarayacak? Terapist eşinize abisine hayır demeyi öğretecekse siz niye dahil oluyorsunuz? Önce eşinizin tedavi olması lazım bence

Yani aile bireyleri tabi ki evimize gidip gelebilirler. Beni rahatsız eden kısım bu gidiş gelişlerin sıklığı, dönemlerin belirsiz olması ve evin tertip düzenine uyulmaması. Eşimin tedavi olmasını bende istiyorum. 50 küsur yaşındaki abiye çocukmuşçasına sarılmasına anlam veremiyorum. Ayrıca bence hayatta hayır diyebilmeyi öğrenmesi gereken çok insan var. Bunun için yardım alınması gerektiğini normal buluyorum.
 

Bir yanım size o kadar çok katılıyor ki...
 

Yaşadığım bu sorunu kendi başıma çözemeyince, eşimden destek göremeyince ve profesyonel yardım da reddedilince insan ister istemez birileri ile paylaşmak istiyor. Evlenirsem asla yapmam dediğim bir konudur bu. Yanlış olduğunu bile bile yaptım.

Biyolojik kapak takılmasına tamir olamadığı için üzüldüm. Tamir olmaya çok yatkın olduğu söylenmişti çünkü. Onun dışında metal kapak asla istemiyordum zaten. Ömür boyu ilaç kullanmak istemiyordum.
 
Ben yapamadım.
 
Neden 3. Şahısla direkt konuşmuyorsunuz, evliliğinin madem bitecek bari içinizde kalmadın. Seni evimde istemiyorum, senin yüzünden evliliğin bitiyor diyin.

Keşke bu dediğinizi ilk başlarda yapsaydım. Ben hep eşimle çözmek istedim. Bu görev bence bende olmamalıydı. Ama eşimle son kavga da artık konuştum ve gitti. Bu seferde eşim abisine yanlış yaptığımı düşünüyor.
 
Hersey gönlünüzce olur insallah. Kendinizi pzmeyin sagliginiza bakin. Hic kimse kendinizden daha kiymetli deyil.

Benim anlamadigim o abi nasil istenmediyini bilerek hala size gelebiliyor? So ucta ailelerin haberi olmus ve bu konu aileler arasinda tartisilmis. Onun haberi olmamasi mümkün deyil gibi. Ama bilerek size gelip kaliyorsa cok karaktersiz ve egoist ayni zamanda yüzsüz biri benim gözümde.
Üstelik etik deyil ne alaka sizde kaliyor ki. Esinizin ve sizin özel hayatiniz var. Esiniz evde yokken siz evdeyken sizinle birlikte faydasizca oturuyormu evde? Sizin kendinize ait zamaninizdan bile caliyor.
Eve maddi desdekte bulunuyormu peki? Bulunsada bulunmasada yapilicak sey deyil. Sonucta kendine calisiyor size yük olmaya hakki yok. Bi zahmet ev tutsun veya otelde kalsin.

Siz taviz vermeyin kararli durun. Sizin icin herseyin iyisini diliyorum.
 

Teşekkür derim.
Ben neticede abisidir diyerek başta hiç sorun etmemiştim zaten. Ama ev düzenimin bozulduğu noktada sesimi çıkarmadan duramadım. Çünkü ben başkasının evinde kalsam asla yapmayacağım yanlışlar yapılıyordu. Örnek veriyorum; defalarca uyarmama rağmen, önüne sehpa götürmeme rağmen koltuğun üzerinde çay bardağını, küllüğünü koyması. (kendi evlerinde koltuk delik deşik sigara yanıklarıyla doluydu) Mutfaktan çay alıp salona gelene kadar döke döke gelmesi. Banyoyu temiz bırakmamak. Ya bunları yazarken ben utanıyorum. Abiye söyleyemiyordum. Eşime söylediğimde dünyanın sonu muydu bu tüm bunlar. Yeni koltuk alırız, eve yardımcı alırız vs vs vs....

Terapisti erkek istememin sebebi asla seksist bir düşünceden değil. Sadece benimde uyardığım konularda eşimin beni anlamayıp ama böyle yaşını başını almış erkekler söyleyince aaa evet ne kadar doğru tepkilerinden ötürü. Yani bir erkeğin bir erkeği anlaması gibi görüyorum bunu.

Terapist bize ne sağlayacak emin değilim. Çekirdek bir ailenin daha sağlıklı olduğunu söylemesini umuyorum. Eşimin bunu anlamasını umuyorum. 50 yaşındaki çalışan abisinin kendi ayaklarının üzerinde durabilecek kendi ev düzenini kuracak yaşta olduğunu söyler belki de bilmiyorum.

Eşimin ablasına bir kadın olarak beni anlar diye düşünmüştüm. Yanılmışım.
 
Evlilik terapisti bir kenara sizin sorununuz zaten belli esiniz neden isi yokusa suruyor anlayamadim. Abisiyle konusacak ve evinize gelip boyle kalma etme isini sonlandiracak. Sonuna kadar haklisiniz yani ne isi var rutin olarak geliyor o kadar uzun sure kaliyor sizde. Otel falan mi sanmis evinizi. İs esinizde bitiyor mutlaka cozsun bu isi siz kimsenin yukunu cekmek zorunda degilsiniz ki bir de ustune saglik acisindan hassasiyetiniz de var.
 
Bu abi ilk başlarda geldiğinde 20 gün 10 gün gibi sürelerle kalıyordu. O zamanlar evimiz küçüktü. Onu ağırlayabileceğimiz bi odamız yoktu. Ama rahat edebilsin diye rahat rahat kıyafetlerini asabilmesi için ona raflı bir askılıkta almıştım. Başta onu elbette eşimin abisi benimde abimdir diyerek çok hoş karşılamıştım. Elimden gelen çabayı göstermeye de çalıştım. Ama bazı saygısızlıklara göz yumamadım. İlk kavgalar olunca geliş süreleri kısaldı git gide kısaldı. Sonra bi kaç ay gelmiyordu. Sonra bir şeyler unutuluyor onun tekrar işi çıkıyor ve tekrar geliyordu. Ama ilk zamanlardaki gibi uzun süreli kalmıyordu. Ama işi zaten orada bu belli bir durum. Yani ömür boyu bize mi gidip gelsin? Kendi evini niye kurmasın bu adam? Ayda yılda bir kavramı olsa neyse.

Terapistten mucize beklemiyorum. Akılcı çözümler bekliyorum hepsi bu.
 
Kucuk olsa okulu olsa da yine de baska bir ailenin evinde ne isi var. Bunun yerine birkac gunluk misafir edilir insanlar bunda sorun yok asil sorun bunun rutin haline getirilip uzun surelerce kalinmis olmasi. Kim olursa olsun bu kabul edilebilir bir sey degil.
 
Abisi kendisinin istenmedigini bilmiyormu bu ne yüzsüzluk ya. Esinizde yaranma meraklısı başka bişey değil. Kendi ve ailesi dışındaki herkesin huzurunu önemseyen daha çok önem veren biri. Allah size sabır versin
 

Kendi ailesini kurmak için yola çıkmış bir çok erkeğin bu ülkede önceliklerinin neler olduğunu bilmediğini ve bunun dengesini kuramadığını biliyor ve görüyoruz. Profesyonel yardım almayı bu yüzden tercih ettim.
 
Benim de kayinpederimin isi oluyor bizim bulundugumuz sehirde. Ramazani neredeyse birlikte gecirdik. Su bir bucuk ay icinde 30 gun kalmistir bizde ve hala da kalmaya devam ediyor. Kendi ailesi evi baska bir sehirde ama burada da secenekleri mevcut aslinda kalabilir baska bir yerde ama oglunun evi diye burada kalmak istiyor. Ki bence bu yine tek basina bile bir sorunken soyle eklemeye devam edeyim bir de ben de 9 aylik hamileyim ve oldukca agirlasmis durumdayim. Son gunlerim zor is yapıyorum ve esimle olan su son bas basa gunlerimizi guzel gecirmek istiyordum. Bebek olunca malum zaten uzun bir sure film izleyemicez bir yerlere gidemicez kafamiza eseni yapamicaz yani kisaca. Ama su an kayinpeder evde oldugu icin yine yapamiyoruz. Her an dogum baslayabilir ve evde baska birisi var. Hadi her seyi gectim bir kere bile bana kusura bakma yuk olduk ettik gittik bu tarz seyler dile getirilmedi bile sanki ben mecburum bunlari yasamaya ki kendi babam bile gelmiyor bana zahmet vermemek icin annemler cagiriyor bizi daha cok. Kayinvalidem de kendi halinde evinde rahatina bakiyor o da hic lafini bile yapmiyor hakkini helal et falan. En azindan insan bunu bekliyor. Bu durumu da hepsini birlikte degerlendirin o zaman.
 

Bence tam da terapistlik bi konu. Bir kardeş neden abisini bırakamaz? Neden eşiyle boşanma konuşmasını yapmayı göze alır da 50 küsür yaşındaki çalışan, kendi ayaklarının üzerinde durabilecek abiyi bırakmak istemez?

Abisi şu zamana kadar ne yazık ki bizzat benden duymamıştı bunu. Eşim de söyleyemiyordu.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…