• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kaynımı Evimizde İstemiyorum...

Eşiniz 37 yaşındaysa abisi 40'larında olabilir. Kocaman adamın gelip ha bire evinizi otel gibi kullanması saçma.
Kalp hastalığı geçirmiş kadınsınız, psikolojik olarak yeni toparlanıyorsunuzdur belki de. Şu halde bir de kocaman adamın pisliğini mi temizleyeceksiniz? Hasta yatağından kalkar kalkmaz eşinizin abisinin hizmetini mi göreceksiniz? Ne münasebet?
Bu abi istenmediğini bilmiyor mu peki? Bunca kopan gürültüden nasibini hiç mi almamış? Babanız hastane sürecindeyken ortalığı yıkmış, hiç mi duyurmamışlar? Yoksa bile bile gelmeye devam mı ediyor?
Eğer istediğim olmazsa ben boşardım şahsen. :KK51: Terapistten sonra da düzelmezse yani.

Abiye bu konudan rahatsızlık duyduğumu eşimle son kavgamıza kadar hiç söylememiştim. Onu hep idare ederek bu konuyu eşim çözer diye bekledim. Hastane sürecinden sonra beni arayıp gelebilir miyim müsait misiniz dedi, gel abi dedim çünkü artık eşimle bu konuda kavga etmek istemiyordum. Hastanede yaşanan kavgaları ben çok sonradan öğrendim. Ona rağmen gelmiş... Terapistten sonra aile hayatı, aile düzeni, misafirlik ne demektir gibi kavramlar anlaşılmaz ise boşanmak en doğrusu tabi.
 
Abisine tutunma psikolojisinden kurtulmuş eşimle giderim belki o minik tatile.
Canım eşinin hastalığının adı tıp literatüründe aileci koca olma sendromu. Ya da göbek bağı kesilmeme anomisi. Henüz Bi aşısı ya da tedavisi bulunamadı. Tek yapabileceğin kendini karantinaya alıp hastalığın sana bulaşmasını önlemek.
 
canım çok geçmiş olsun çok… eşinin abisine hayır diyememesini anlıyorum. Keşke dese tabi… sen aktif olarak hep savaşmışsın ve sen almışsın tüm yaraları. Pasif savaş vermeyi düşünmez misin? Abisi gelince kapan odana, yapma yemek. Abisinin kirlilerini yıkama, hijyem açısından sana uymadığını söyle kocan yapsın. Arkadaşlarında kal mesela o geldği günlerde, böyle böyle rahatsızlığını açıkça belli et. Ev senin değil, ikinizin ama odan senindir. Gir kendine ayırdığın odaya, yaşa sakince. Başka bir çözüm kalmaya senin bir akrabanı çağırman. Cazgır çıksın, kocanı rahatsız etsin… kocan istemeyince abin gelmezse bu kız da gelmez dersin

Bu söylediğiniz şeylerin bir kısmını yaptım. Ama neden evimde bir odaya kapanıyorum ben ya diye oturup ağlıyordum. Belli bir dönemden sonra zaten artık eşya getirmiyordu. Git gel yapıyordu. Yük olmuyorum mesajı mı veriliyordu emin değilim. Bu arada aynı şeyi ben yapsam eşim hiç takmaz. Dünyanın sonu değil ki diye bakar o her şeye.
 
Abiyle neden konusmuyorsunuz yada kv falan yokmu bu duzen degismezse ben bosanacagim diyin esinizde kafayi yemis heralde bunca zorluk atlatmissiniz hala koymet bilmiyor abi ne alaka bunca olayin ustune kovun evden bidahada gelme huzur birakmadin diyin ya zaten bosanmayi goze almissiniz kisacik omur kalan omrunuzu bunlarla harcamayin ya degmez

Abi ile son çare konuştum. Konuşurken onunla sert konuştuğum ve onu kırdığım ya da saygısızlık ettiğim için herhalde 'boşanma' cümlesi kuruldu bana eşim tarafından. Ama ben saygısızlık ettiğimi düşünmüyorum.
 
Abiye bu konudan rahatsızlık duyduğumu eşimle son kavgamıza kadar hiç söylememiştim. Onu hep idare ederek bu konuyu eşim çözer diye bekledim. Hastane sürecinden sonra beni arayıp gelebilir miyim müsait misiniz dedi, gel abi dedim çünkü artık eşimle bu konuda kavga etmek istemiyordum. Hastanede yaşanan kavgaları ben çok sonradan öğrendim. Ona rağmen gelmiş... Terapistten sonra aile hayatı, aile düzeni, misafirlik ne demektir gibi kavramlar anlaşılmaz ise boşanmak en doğrusu tabi.
Niye gel dediniz işte? O zaman gelme demenin tam sırasıymış. Ayağınıza gelen fırsatı niye tepiyorsunuz?
 
Abi gelip gittikten sonra terapist nasıl işe yarayacak? Terapist eşinize abisine hayır demeyi öğretecekse siz niye dahil oluyorsunuz? Önce eşinizin tedavi olması lazım bence

Yani aile bireyleri tabi ki evimize gidip gelebilirler. Beni rahatsız eden kısım bu gidiş gelişlerin sıklığı, dönemlerin belirsiz olması ve evin tertip düzenine uyulmaması. Eşimin tedavi olmasını bende istiyorum. 50 küsur yaşındaki abiye çocukmuşçasına sarılmasına anlam veremiyorum. Ayrıca bence hayatta hayır diyebilmeyi öğrenmesi gereken çok insan var. Bunun için yardım alınması gerektiğini normal buluyorum.
 
Abjme evet diyeceksin, demezsen bosanalim diyalogundan sonra degil terapist aramak şu konuyu açıp oturup yazilanlari okumakla bile hata ediyorsunuz. Boşanın. Hala siz bu iliskinjn derdine dusmus terapist arıyorsunuz. Gencliginize yazik

Bir yanım size o kadar çok katılıyor ki...
 
18 yaşında reşit olur olmaz evlenmiş; hayata yeni gözlerini açmış 2 genç değilsiniz. Babanız ve ailelerinizi, evlilik içi ilişkilerinize dahil etmeniz; çok hoş olmamış. Babanızın aba altından sopa göstermesi ( eşinize attığı uyarıcı mesaj ) de çok doğru değil.

Biyolojik kalp kapağı takıldı diye üzülmeyin. Metal kalp kapağı da, çok daha farklı sorunlar yaratıyor uzun vadede. Şu an öyle düşünmediğinizi sanıyorum ancak vardır bunda da bir hayır.

Yaşadığım bu sorunu kendi başıma çözemeyince, eşimden destek göremeyince ve profesyonel yardım da reddedilince insan ister istemez birileri ile paylaşmak istiyor. Evlenirsem asla yapmam dediğim bir konudur bu. Yanlış olduğunu bile bile yaptım.

Biyolojik kapak takılmasına tamir olamadığı için üzüldüm. Tamir olmaya çok yatkın olduğu söylenmişti çünkü. Onun dışında metal kapak asla istemiyordum zaten. Ömür boyu ilaç kullanmak istemiyordum.
 
3 yıldır, hastalik falan dinlemeden sizinle abisi için kavga eden koca boşanmayı sonuna kadar hakediyor. Boşanma lafini şu an eden de kendisi üstelik.
Ben hastalık sonrası abiyi de evden kovmustum ayrıca ya, ne olacaksa olurdu. Yüzsüz insanlara yapılacak muamele bellidir.
Ben yapamadım.
 
Neden 3. Şahısla direkt konuşmuyorsunuz, evliliğinin madem bitecek bari içinizde kalmadın. Seni evimde istemiyorum, senin yüzünden evliliğin bitiyor diyin.

Keşke bu dediğinizi ilk başlarda yapsaydım. Ben hep eşimle çözmek istedim. Bu görev bence bende olmamalıydı. Ama eşimle son kavga da artık konuştum ve gitti. Bu seferde eşim abisine yanlış yaptığımı düşünüyor.
 
Hersey gönlünüzce olur insallah. Kendinizi pzmeyin sagliginiza bakin. Hic kimse kendinizden daha kiymetli deyil.

Benim anlamadigim o abi nasil istenmediyini bilerek hala size gelebiliyor? So ucta ailelerin haberi olmus ve bu konu aileler arasinda tartisilmis. Onun haberi olmamasi mümkün deyil gibi. Ama bilerek size gelip kaliyorsa cok karaktersiz ve egoist ayni zamanda yüzsüz biri benim gözümde.
Üstelik etik deyil ne alaka sizde kaliyor ki. Esinizin ve sizin özel hayatiniz var. Esiniz evde yokken siz evdeyken sizinle birlikte faydasizca oturuyormu evde? Sizin kendinize ait zamaninizdan bile caliyor.
Eve maddi desdekte bulunuyormu peki? Bulunsada bulunmasada yapilicak sey deyil. Sonucta kendine calisiyor size yük olmaya hakki yok. Bi zahmet ev tutsun veya otelde kalsin.

Siz taviz vermeyin kararli durun. Sizin icin herseyin iyisini diliyorum.
 
Öncelikle çok geçmiş olsun acil şifalar diliyorum.

Haklısınız, evinizde uzun süreli misafie ağırlamak zorunda değilsiniz. Eşiniz bencillik ediyor ama bie yandan o da haklı. Abisi neticede.

Yaşını almış, tecrübeli terapist istemenizi anladım da erkek ne alaka? Seksist geldi bana biraz

Terapist abinin sizde kalip kalmayacağına mı karar verecek orası da beni düşündürdü.

Bir de eşinizin ablasina neden söylediniz? Tabii ki kendi kardeşlerinin tarafını tutar. Boş yere kendinizi ispiyoncu konumuna düşürmüşsünüz. Umarım çözersiniz sorunlarınızı.

Teşekkür derim.
Ben neticede abisidir diyerek başta hiç sorun etmemiştim zaten. Ama ev düzenimin bozulduğu noktada sesimi çıkarmadan duramadım. Çünkü ben başkasının evinde kalsam asla yapmayacağım yanlışlar yapılıyordu. Örnek veriyorum; defalarca uyarmama rağmen, önüne sehpa götürmeme rağmen koltuğun üzerinde çay bardağını, küllüğünü koyması. (kendi evlerinde koltuk delik deşik sigara yanıklarıyla doluydu) Mutfaktan çay alıp salona gelene kadar döke döke gelmesi. Banyoyu temiz bırakmamak. Ya bunları yazarken ben utanıyorum. Abiye söyleyemiyordum. Eşime söylediğimde dünyanın sonu muydu bu tüm bunlar. Yeni koltuk alırız, eve yardımcı alırız vs vs vs....

Terapisti erkek istememin sebebi asla seksist bir düşünceden değil. Sadece benimde uyardığım konularda eşimin beni anlamayıp ama böyle yaşını başını almış erkekler söyleyince aaa evet ne kadar doğru tepkilerinden ötürü. Yani bir erkeğin bir erkeği anlaması gibi görüyorum bunu.

Terapist bize ne sağlayacak emin değilim. Çekirdek bir ailenin daha sağlıklı olduğunu söylemesini umuyorum. Eşimin bunu anlamasını umuyorum. 50 yaşındaki çalışan abisinin kendi ayaklarının üzerinde durabilecek kendi ev düzenini kuracak yaşta olduğunu söyler belki de bilmiyorum.

Eşimin ablasına bir kadın olarak beni anlar diye düşünmüştüm. Yanılmışım.
 
Merhaba kızlar,

3 yıldır evliyim. Ben 34, eşim 37 yaşında. Henüz çocuğumuz yok.

Evliliğimiz daha ilk yılını tamamlamamıştık ki eşimin abisi işinden dolayı belli belirsiz zamanlarda gelip bizde kalıyordu. Bu bazen 2 gün, bazen 10, bazen 20 gün oluyordu. İlk yılımızda başta sorun görmemiştim ama bazı düzen tertip ve temizlik konularında rahatsız olamaya başladım. Eşimle bu konuyu konuştum ve eşim biraz sabret dedi. Sabrettiğim her zamanda sorunlar gözümde öyle büyüyordu ki. Eşimle de bu konuda kavga eder olmuştuk. Evlilik terapisi almayı önerdim eşime ama kabul etmedi. Bizim çözemediğimiz şeyleri onlar nasıl çözecek dedi bana. Öyle okumamış görmemiş insanlarda değiliz ama konu insanın kendi ailesi olunca körleşebiliyormuş.

İkinci yılımızda da abinin ara ara gidip gelmesi devam etti. Rutinleşmiş gelip gitmenin kavgası da rutinleşti evimizde. Ve ben çözemediğim bu konuları eşimin büyük ablasıyla ve kendi ailemle paylaştım. Ailem kesinlikle karşıydı bu konuda. Eşimin büyük ablası kızım bizim zamanımızda bizde baktık ne var yani bunda dedi... Ben büyütüyormuşum. Tabi bu konu büyüklerle paylaşılınca yine ben suçlu oldum evde yaşanılan şeyleri, abisinin pasaklılığını ve özelini dışarı taşımaktan dolayı.

Tüm bunların yanında ben kalp kapak hastasıydım. Bu zaman aralığında ameliyat olmam gerekti. Ama ben çok mutsuzdum. Eşimi çok seviyordum ama bu şekilde bir evlilik hayatı yürütemeyecektim. Boşanma kararı aldığım noktada herkes bana hastasın sağlıklı düşünemiyorsun, ameliyatını ol ondan sonra ver kararını dediler.

Çocukluğumdan beri beklediğim ameliyatı olacağım için bir yanım çok mutluydu aslında. Koşup heyecanlı şeyler yapabilecektim. Daha eforlu bir hayat hep hayalimdi. Ama ameliyatım beklediğim gibi geçmemişti. Kalp kapağım tamir olacaktı ama olamamış. Biyolojik bir kapak takılmış. Ama bu seferde kalbim atmamış. 3 gün cihaza bağlı toplamda 10 gün yoğun bakımda kalmışım. 10 günde normal oda da. Meme altından küçük bir kesi ile ameliyat konuşulurken benim göğsüm yarılmış kasıklarımdan cihazlar bağlanmış her yerim delik deşikti. Tüm bunların üstüne birde sağ ayağımda sinir hasarı oluşmuş ve sakatlanmış. Yürüyemiyordum inanılmaz acılar çektim.

Benim kendimi bilmediğim bu süreçte hastanede babam ortalığı ayağa kaldırmış eşim ve ailesine sizin yüzünüzden böyle oldu kızım mutsuz girdi ameliyata vs acı içinde bayağı ağır şeyler konuşulmuş.

Ama bu süreçte eşim hep yanımdaydı bana baktı, yedirdi, içirdi, yürütmeye çalıştı... Çektiğim acıları eminim oda benimle yaşadı. Bu süreçte bir şeyler düzeldi sandım. Fizik tedavi vs 5-6 ay sonra tamamen yürümeye başladım. Ben yürümeye başlayınca abi yine bizde.........................

Yani gerçekten artık aklımı yitiricem. Eşimle üçüncü yılımızdayız. Yine aynı kavgalar! Onca acılar çekilmemiş gibi yine aynı sorunlar. Eşim abime evet diyeceksin dedi. Demeyeceğim dedim. O zaman boşanırız dedi. Boşanalım o zaman dedim. Babam konuya dahil olup eşime uyarıcı bir mesaj atmış. Bu mesajdan sonra eşim bana evlilik terapisini deneyelim dedi. Şuan terapist arayışındayım. Bir yandan gururum çok kırık. Bir yandan eşimi çok seviyorum. Bir yandan aileler işin içinde bu kadar laçkalaşmışken bu evlilik nasıl yürür bilmiyorum.

Siz olsanız ne yapardınız?
Tavsiye edebileceğiniz terapistler kimlerdir?
(Genç yaştaki terapistleri tercih etmiyorum. Erkek ve olgun yaşta bir terapistin eşim üzerinde daha etkili olacağına inanıyorum.)(Ünlü terapistler 3-4 haftadan önce randevu veremiyorlar. Benimse bu konuyu hızlı çözüme kavuşturmam gerekiyor.)

Sevgiler...
Evlilik terapisti bir kenara sizin sorununuz zaten belli esiniz neden isi yokusa suruyor anlayamadim. Abisiyle konusacak ve evinize gelip boyle kalma etme isini sonlandiracak. Sonuna kadar haklisiniz yani ne isi var rutin olarak geliyor o kadar uzun sure kaliyor sizde. Otel falan mi sanmis evinizi. İs esinizde bitiyor mutlaka cozsun bu isi siz kimsenin yukunu cekmek zorunda degilsiniz ki bir de ustune saglik acisindan hassasiyetiniz de var.
 
Bu abi ne kadarda bir geliyor, 3-6 ayda bir gelip 1 hafta mı kalıyor, yoksa her ay gelip 10 gün mü kalıyor? Ayrıca abiye bakmak derken, neyi kast ediyorsunuz, önüne bir tabak yemek koyup akşam sohbet muhabbet etmekten mi daha kapsamlı bir bakım mı? Ayrıca niye geliyor, keyfi mi zorunlu mu? Sizde kalmasa nerede kalacak? Yani hepsi birlikte değerlendirilmeli bence.

Örneğin, Benim kardeşim iş için bulunduğum ile geldiğinde, başka yerde kalmasını istemem. Eşim de kardeşime laf etse, nasıl cevap alır kestiremiyorum.

Ayrıca terapi size mucize sunmayacak. Terapi uzun zaman alan ve zahmetli bir süreçtir. Bu yüzden terapi ile ilgili beklentilerinizi revize etmeniz gerekebilir.
Bu abi ilk başlarda geldiğinde 20 gün 10 gün gibi sürelerle kalıyordu. O zamanlar evimiz küçüktü. Onu ağırlayabileceğimiz bi odamız yoktu. Ama rahat edebilsin diye rahat rahat kıyafetlerini asabilmesi için ona raflı bir askılıkta almıştım. Başta onu elbette eşimin abisi benimde abimdir diyerek çok hoş karşılamıştım. Elimden gelen çabayı göstermeye de çalıştım. Ama bazı saygısızlıklara göz yumamadım. İlk kavgalar olunca geliş süreleri kısaldı git gide kısaldı. Sonra bi kaç ay gelmiyordu. Sonra bir şeyler unutuluyor onun tekrar işi çıkıyor ve tekrar geliyordu. Ama ilk zamanlardaki gibi uzun süreli kalmıyordu. Ama işi zaten orada bu belli bir durum. Yani ömür boyu bize mi gidip gelsin? Kendi evini niye kurmasın bu adam? Ayda yılda bir kavramı olsa neyse.

Terapistten mucize beklemiyorum. Akılcı çözümler bekliyorum hepsi bu.
 
Babana güven bazen erkeklere gerçekten korku gerek. Abinin eve gelip kalması ne demek. Özgürlük kısıtlayıcı resmen çekilir dert değil belki küçük olsa okulu okuyor olsa yine hadi neyse de eşşek kadar adamın ne işi var gitsin evlensin evinde kalsın. Bu arada çok çok çok geçmiş olsun. Ama gerçekten babana güven mesaj atmışsa iyi etmiş herkes haddini bilsin. Evlilik terapistine ihtiyacınızın olduğunu sanmıyorum. Abinin evden gitmesiyle her şey yoluna girecek bence. 2 kişilik hayatı 3. Kişi yaşamışsınız. Eşinin psikoloğa ihtiyacı var.
Kucuk olsa okulu olsa da yine de baska bir ailenin evinde ne isi var. Bunun yerine birkac gunluk misafir edilir insanlar bunda sorun yok asil sorun bunun rutin haline getirilip uzun surelerce kalinmis olmasi. Kim olursa olsun bu kabul edilebilir bir sey degil.
 
Merhaba kızlar,

3 yıldır evliyim. Ben 34, eşim 37 yaşında. Henüz çocuğumuz yok.

Evliliğimiz daha ilk yılını tamamlamamıştık ki eşimin abisi işinden dolayı belli belirsiz zamanlarda gelip bizde kalıyordu. Bu bazen 2 gün, bazen 10, bazen 20 gün oluyordu. İlk yılımızda başta sorun görmemiştim ama bazı düzen tertip ve temizlik konularında rahatsız olamaya başladım. Eşimle bu konuyu konuştum ve eşim biraz sabret dedi. Sabrettiğim her zamanda sorunlar gözümde öyle büyüyordu ki. Eşimle de bu konuda kavga eder olmuştuk. Evlilik terapisi almayı önerdim eşime ama kabul etmedi. Bizim çözemediğimiz şeyleri onlar nasıl çözecek dedi bana. Öyle okumamış görmemiş insanlarda değiliz ama konu insanın kendi ailesi olunca körleşebiliyormuş.

İkinci yılımızda da abinin ara ara gidip gelmesi devam etti. Rutinleşmiş gelip gitmenin kavgası da rutinleşti evimizde. Ve ben çözemediğim bu konuları eşimin büyük ablasıyla ve kendi ailemle paylaştım. Ailem kesinlikle karşıydı bu konuda. Eşimin büyük ablası kızım bizim zamanımızda bizde baktık ne var yani bunda dedi... Ben büyütüyormuşum. Tabi bu konu büyüklerle paylaşılınca yine ben suçlu oldum evde yaşanılan şeyleri, abisinin pasaklılığını ve özelini dışarı taşımaktan dolayı.

Tüm bunların yanında ben kalp kapak hastasıydım. Bu zaman aralığında ameliyat olmam gerekti. Ama ben çok mutsuzdum. Eşimi çok seviyordum ama bu şekilde bir evlilik hayatı yürütemeyecektim. Boşanma kararı aldığım noktada herkes bana hastasın sağlıklı düşünemiyorsun, ameliyatını ol ondan sonra ver kararını dediler.

Çocukluğumdan beri beklediğim ameliyatı olacağım için bir yanım çok mutluydu aslında. Koşup heyecanlı şeyler yapabilecektim. Daha eforlu bir hayat hep hayalimdi. Ama ameliyatım beklediğim gibi geçmemişti. Kalp kapağım tamir olacaktı ama olamamış. Biyolojik bir kapak takılmış. Ama bu seferde kalbim atmamış. 3 gün cihaza bağlı toplamda 10 gün yoğun bakımda kalmışım. 10 günde normal oda da. Meme altından küçük bir kesi ile ameliyat konuşulurken benim göğsüm yarılmış kasıklarımdan cihazlar bağlanmış her yerim delik deşikti. Tüm bunların üstüne birde sağ ayağımda sinir hasarı oluşmuş ve sakatlanmış. Yürüyemiyordum inanılmaz acılar çektim.

Benim kendimi bilmediğim bu süreçte hastanede babam ortalığı ayağa kaldırmış eşim ve ailesine sizin yüzünüzden böyle oldu kızım mutsuz girdi ameliyata vs acı içinde bayağı ağır şeyler konuşulmuş.

Ama bu süreçte eşim hep yanımdaydı bana baktı, yedirdi, içirdi, yürütmeye çalıştı... Çektiğim acıları eminim oda benimle yaşadı. Bu süreçte bir şeyler düzeldi sandım. Fizik tedavi vs 5-6 ay sonra tamamen yürümeye başladım. Ben yürümeye başlayınca abi yine bizde.........................

Yani gerçekten artık aklımı yitiricem. Eşimle üçüncü yılımızdayız. Yine aynı kavgalar! Onca acılar çekilmemiş gibi yine aynı sorunlar. Eşim abime evet diyeceksin dedi. Demeyeceğim dedim. O zaman boşanırız dedi. Boşanalım o zaman dedim. Babam konuya dahil olup eşime uyarıcı bir mesaj atmış. Bu mesajdan sonra eşim bana evlilik terapisini deneyelim dedi. Şuan terapist arayışındayım. Bir yandan gururum çok kırık. Bir yandan eşimi çok seviyorum. Bir yandan aileler işin içinde bu kadar laçkalaşmışken bu evlilik nasıl yürür bilmiyorum.

Siz olsanız ne yapardınız?
Tavsiye edebileceğiniz terapistler kimlerdir?
(Genç yaştaki terapistleri tercih etmiyorum. Erkek ve olgun yaşta bir terapistin eşim üzerinde daha etkili olacağına inanıyorum.)(Ünlü terapistler 3-4 haftadan önce randevu veremiyorlar. Benimse bu konuyu hızlı çözüme kavuşturmam gerekiyor.)

Sevgiler...
Abisi kendisinin istenmedigini bilmiyormu bu ne yüzsüzluk ya. Esinizde yaranma meraklısı başka bişey değil. Kendi ve ailesi dışındaki herkesin huzurunu önemseyen daha çok önem veren biri. Allah size sabır versin
 
Sizin sağlığınızı umursamayan eşe terapist ne kadar faydalı olur bilemedim ,
Sadece oyalamak ve abisini kabullendirmek için terapiste gidelim diyecek kadar
ince hesap yapan eşe ne denir onu da bilemedim,
Senin sağlığın ve ailemizin huzuru daha önemli demeyip
abisini sizden önemli gören eşe ne denir hiç bilemedim :kahve:

Kendi ailesini kurmak için yola çıkmış bir çok erkeğin bu ülkede önceliklerinin neler olduğunu bilmediğini ve bunun dengesini kuramadığını biliyor ve görüyoruz. Profesyonel yardım almayı bu yüzden tercih ettim.
 
Bu abi ne kadarda bir geliyor, 3-6 ayda bir gelip 1 hafta mı kalıyor, yoksa her ay gelip 10 gün mü kalıyor? Ayrıca abiye bakmak derken, neyi kast ediyorsunuz, önüne bir tabak yemek koyup akşam sohbet muhabbet etmekten mi daha kapsamlı bir bakım mı? Ayrıca niye geliyor, keyfi mi zorunlu mu? Sizde kalmasa nerede kalacak? Yani hepsi birlikte değerlendirilmeli bence.

Örneğin, Benim kardeşim iş için bulunduğum ile geldiğinde, başka yerde kalmasını istemem. Eşim de kardeşime laf etse, nasıl cevap alır kestiremiyorum.

Ayrıca terapi size mucize sunmayacak. Terapi uzun zaman alan ve zahmetli bir süreçtir. Bu yüzden terapi ile ilgili beklentilerinizi revize etmeniz gerekebilir.
Benim de kayinpederimin isi oluyor bizim bulundugumuz sehirde. Ramazani neredeyse birlikte gecirdik. Su bir bucuk ay icinde 30 gun kalmistir bizde ve hala da kalmaya devam ediyor. Kendi ailesi evi baska bir sehirde ama burada da secenekleri mevcut aslinda kalabilir baska bir yerde ama oglunun evi diye burada kalmak istiyor. Ki bence bu yine tek basina bile bir sorunken soyle eklemeye devam edeyim bir de ben de 9 aylik hamileyim ve oldukca agirlasmis durumdayim. Son gunlerim zor is yapıyorum ve esimle olan su son bas basa gunlerimizi guzel gecirmek istiyordum. Bebek olunca malum zaten uzun bir sure film izleyemicez bir yerlere gidemicez kafamiza eseni yapamicaz yani kisaca. Ama su an kayinpeder evde oldugu icin yine yapamiyoruz. Her an dogum baslayabilir ve evde baska birisi var. Hadi her seyi gectim bir kere bile bana kusura bakma yuk olduk ettik gittik bu tarz seyler dile getirilmedi bile sanki ben mecburum bunlari yasamaya ki kendi babam bile gelmiyor bana zahmet vermemek icin annemler cagiriyor bizi daha cok. Kayinvalidem de kendi halinde evinde rahatina bakiyor o da hic lafini bile yapmiyor hakkini helal et falan. En azindan insan bunu bekliyor. Bu durumu da hepsini birlikte degerlendirin o zaman.
 
Bu terapistlik Bi konu değil ki. Evliliğini düzeltmek istiyorsa abisinin kalmaması konusunda seni destekleyecek. Sanki bak elimden geleni yapıyorum demek için öylesine teklif etmiş gibi. Abisi de ne yüzsüz. Bilmiyor mu kimse kendisine söylemiyor mu sizin istemediğinizi. Ay açmayın kapıyı müsait değilim diyin almayın ya hu bu ne böyle.

Bence tam da terapistlik bi konu. Bir kardeş neden abisini bırakamaz? Neden eşiyle boşanma konuşmasını yapmayı göze alır da 50 küsür yaşındaki çalışan, kendi ayaklarının üzerinde durabilecek abiyi bırakmak istemez?

Abisi şu zamana kadar ne yazık ki bizzat benden duymamıştı bunu. Eşim de söyleyemiyordu.
 
Back